روابط فرهنگی آرژانتین و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
متأسفانه از سال ۱۳۷۵ متعاقب درخواست [[آرژانتین]] برای بازگرداندن رایزن فرهنگی کشورمان در [[بوئنوس‌آیرس]]، رایزنی فرهنگی در [[آرژانتین]] نیز تعطیل شده است، در سال ۱۳۸۳ و پس از صدور قرار بازداشت بین‌المللی چند نفر از اتباع و دیپلمات‌های ایرانی، در اعتراض به این اقدام [[آرژانتین]] جمهوری اسلامی ایران روابط اقتصادی و فرهنگی خود با آن کشور را به حال تعلیق درآورد. این وضعیت تا زمان حاضر به قوت خود باقی است<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص367-369.</ref>. | متأسفانه از سال ۱۳۷۵ متعاقب درخواست [[آرژانتین]] برای بازگرداندن رایزن فرهنگی کشورمان در [[بوئنوس‌آیرس]]، رایزنی فرهنگی در [[آرژانتین]] نیز تعطیل شده است، در سال ۱۳۸۳ و پس از صدور قرار بازداشت بین‌المللی چند نفر از اتباع و دیپلمات‌های ایرانی، در اعتراض به این اقدام [[آرژانتین]] جمهوری اسلامی ایران روابط اقتصادی و فرهنگی خود با آن کشور را به حال تعلیق درآورد. این وضعیت تا زمان حاضر به قوت خود باقی است<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص367-369.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به== | == نیز نگاه کنید به== | ||
[[روابط فرهنگی کانادا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی روسیه | [[روابط فرهنگی کانادا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی روسیه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی لبنان و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مصر و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ایران و چین]]؛ [[روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط فرهنگی فرانسه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مالی و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تایلند و ایران]]؛ [[روابط اجتماعی و فرهنگی اوکراین و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اسپانیا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اردن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اتیوپی و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی سیرالئون و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی قطر و ایران]] | ||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۶
تاریخ روابط فرهنگی ایران و آرژانتین به عمق تاریخ ۱۱۰ ساله روابط دو کشور می‌باشد. شاید اولین مراودات دو کشور در بخش فرهنگ بوده است. وجود «میدان آرژانتین» در تهران و میدانی به نام «ایران» در بوئنوس‌آیرس اولین نماد روابط فرهنگی دو کشور است که همچنان باقی مانده است.
مردم آرژانتین، نسبت به فرهنگ و تمدن ایرانی شناخت بسیار خوبی دارند. علی‌رغم این‌که در ۱۷ سال گذشته به صورت مداوم شبکه‌های خبری و رسانه‌های ارتباط جمعی وابسته به صهیونیست‌ها بیشترین حجم تبلیغی را علیه جمهوری اسلامی ایران در این کشور داشته‌اند، نام ایران همچنان در بین مردم این کشور بسیار با احترام یاد می‌شود.
علاوه بر عهدنامه مودت و دوستی بین دو کشور در سال ۱۹۰۲، اولین سند در روابط فرهنگی بین ایران و آرژانتین به سال ۱۳۴۴ خورشیدی بازمی‌گردد که توافقنامه‌ای فرهنگی بین وزرای خارجه دو کشور در بوئنوس‌آیرس به امضا رسید. این سند سپس در آذرماه و بهمن ماه ۱۳۴۶ در مجلس سنا و مجلس نمایندگان ایران نیز به تصویب رسید و به دلیل این‌که پیش از آن در قوه مقننه آرژانتین تصویب شده بود، لازم الاجرا گردید. در این موافقتنامه علاوه بر تأکید بر ارائه تسهیلات دو طرف بر مبادله و توزیع و فروش کتب و نشریات ملی، به برگزاری نمایشگاه‌های هنری و فیلم‌های مستند و فرهنگی و تربیتی که در تحکیم روابط دوستی دو کشور مؤثر است نیز اشاره شده است. بند سوم از ماده اول این موافقتنامه بر همکاری و مبادلات ورزشی دو کشور تأکید دارد و ماده دوم نیز بر مبادله استاد و دانشجو، در این موافقتنامه همچنین بر لزوم ترجمه آثار فرهیختگان دو کشور به منظور آشنایی دو ملت از فرهنگ طرف دیگر و ترویج‌گردشگری بین دو کشور تأکید شده است[۱]. بر اساس این توافق، بین سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ چندین گروه از اساتید دانشگاه‌ها، مورخان و همچنین هنرمندان در بخش‌های مختلف به منظور معرفی فرهنگ و تمدن ایران به آرژانتین سفر نمودند[۲].
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، روابط فرهنگی دو کشور ادامه یافت و بین سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۰ ده‌ها نمایشگاه فرهنگی و هنری در شهرهای مختلف از جمله بوئنوس‌آیرس، کوردوبا و ماردل پلاتا برگزار شد[۳].
نمایندگی فرهنگی ج.ا. ایران در آرژانتین
در اوایل دهه ۷۰ شمسی تأسیس نهاد رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آرژانتین جزء یکی از اقدامات مهم در روابط دو کشور بعد از پیروزی انقلاب اسلامی محسوب می‌شود[۴].
از جمله اقدامات سازنده رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آرژانتین عبارتند از:
۱. آشنا ساختن بیشتر جامعه آرژانتینی با اسلام و به ویژه تشیع؛
۲. تعلیم و آموزش تازه مسلمانان آرژانتینی؛
3. تأسیس مدرسه؛
۴. تأسیس مسجد التوحید به عنوان اولین مرکز شیعیان؛
۵. تأسیس کانال‌های رادیویی و تلویزیونی؛
۶.کمک به شیعیان آرژانتینی؛
۷. ترجمه کتاب‌های فاخر اسلامی به زبان اسپانیولی.
متأسفانه از سال ۱۳۷۵ متعاقب درخواست آرژانتین برای بازگرداندن رایزن فرهنگی کشورمان در بوئنوس‌آیرس، رایزنی فرهنگی در آرژانتین نیز تعطیل شده است، در سال ۱۳۸۳ و پس از صدور قرار بازداشت بین‌المللی چند نفر از اتباع و دیپلمات‌های ایرانی، در اعتراض به این اقدام آرژانتین جمهوری اسلامی ایران روابط اقتصادی و فرهنگی خود با آن کشور را به حال تعلیق درآورد. این وضعیت تا زمان حاضر به قوت خود باقی است[۵].
نیز نگاه کنید به
روابط فرهنگی کانادا و ایران؛ روابط فرهنگی روسیه و ایران؛ روابط فرهنگی تونس و ایران؛ روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی لبنان و ایران؛ روابط فرهنگی مصر و ایران؛ روابط فرهنگی ایران و چین؛ روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران؛ روابط فرهنگی فرانسه و ایران؛ روابط فرهنگی مالی و ایران؛ روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران؛ روابط فرهنگی تایلند و ایران؛ روابط اجتماعی و فرهنگی اوکراین و ایران؛ روابط فرهنگی اسپانیا و ایران؛ روابط فرهنگی اردن و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی اتیوپی و ایران؛ روابط فرهنگی سیرالئون و ایران؛ روابط فرهنگی قطر و ایران
کتابشناسی
- ↑ اطلاعاتی دربارهٔ آرژانتین (1353). چهارم سیاسی وزارت امور خارجه. ص98.
- ↑ اطلاعاتی دربارهٔ آرژانتین (1353). چهارم سیاسی وزارت امور خارجه. ص99.
- ↑ اصغری، احمدرضا (1374). آرژانتین، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه. ص189.
- ↑ اصغری، احمدرضا (1374). آرژانتین، تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]. ص190.
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص367-369.