داستان های کوتاه در بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''8. 3. 1. داستان هاي كوتاه''' كتب فراواني در زمينه داستان هاي كوتاه، رمان و نمايشنامه را چهره هاي فرهنگي نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی،پراماتاچودوري (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصيفي در خصوص داستان كوتاه دارد مبني بر اين كه داستان هاي كوتاه متنی كوتاه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''8. 3. 1. داستان هاي كوتاه'''


كتب فراواني در زمينه داستان هاي كوتاه، رمان و نمايشنامه را چهره هاي فرهنگي نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی،پراماتاچودوري (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصيفي در خصوص داستان كوتاه دارد مبني بر اين كه داستان هاي كوتاه متنی كوتاه با ويژگي هاي خاص دارند. رابنيدرانات تاگور (1941- 1861) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگي با باران) داستان كوتاه را اين گونه تعريف مي كند: «داستان كوتاه، داستاني است كه داراي حجم كم ولي محتواي وسيع و غني باشد».


  اولين داستان كوتاه در بنگال، داستان هايي همچون yugalanguriye ، Twinrings ، 1874 و Radharani ،1975 است كه توسط بانكيم چاندرا چاتو پادايا نوشته شده است. از نويسندگان اين دوره مي توان به گنرانات گوپتا ( 1940- 1868) اشاره داشت كه رمان هاي او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترين و نام آورترين داستان نويس كوتاه در اين دوره، «رابيندرانات تاگور» است. وي پدر داستان هاي كوتاه به زبان بنگالي است و در ميان مردم احترام خاصي دارد.  اولين داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسيد. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدايان، دين، عشق، طبيعت و حوادث اجتماعي و ... نوشته است.
كتب فراوانی در زمینه داستان های كوتاه، رمان و نمایشنامه را چهره های فرهنگی نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی،پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصیفی در خصوص داستان كوتاه دارد مبنی بر این كه داستان های كوتاه متنی كوتاه با ویژگی های خاص دارند. رابنیدرانات تاگور (1941- 1861) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگی با باران) داستان كوتاه را این گونه تعریف می كند: «داستان كوتاه، داستانی است كه دارای حجم كم ولی محتوای وسیع و غنی باشد».


  يكي ديگر از نويسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان هاي طنز آميز متعددي مانند آمراكي اوكي (چه كسي و كي هستيم)، كابولاتي (يك اعتراف)، پاتي يا (هزينه سفر)، دكردوالي و... از وی به یادگار مانده است.
اولین داستان كوتاه در بنگال، داستان هایی همچون yugalanguriye ، Twinrings ، 1874 و Radharani ،1975 است كه توسط بانكیم چاندرا چاتو پادایا نوشته شده است. از نویسندگان این دوره می توان به گنرانات گوپتا(Rabindranath Tagore) ( 1940- 1868) اشاره داشت كه رمان های او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترین و نام آورترین داستان نویس كوتاه در این دوره، «رابیندرانات تاگور»(Rabindranath Tagore) است. وی پدر داستان های كوتاه به زبان بنگالی است و در میان مردم احترام خاصی دارد. اولین داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسید. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدایان، دین، عشق، طبیعت و حوادث اجتماعی و ... نوشته است.


    پــــررامتا چودري نيز از ديگر نويسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنايت قرار گرفته است زيرا داستان هاي او بيشتر جنبه تخیلی دارند. در ميان مجموعه يادداشت هاي با ارزش او مي توان چارياري خاتا (داستان چهار دوست9اوتي (نذرنيل لويتا و ... را نام برد.
یكی دیگر از نویسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان های طنز آمیز متعددی مانند آمراكی اوكی (چه كسی و كی هستیم)، كابولاتی (یك اعترافپاتی یا (هزینه سفردكردوالی و... از وی به یادگار مانده است.


  پروبات كومار موکو پاديا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بيشتر از صدها داستان كوتاه در ميان سال هاي 1931تا 1900 نوشت.
پــــررامتا چودری نیز از دیگر نویسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنایت قرار گرفته است زیرا داستان های او بیشتر جنبه تخیلی دارند. در میان مجموعه یادداشت های با ارزش او می توان چاریاری خاتا (داستان چهار دوست9)، اوتی (نذر)، نیل لویتا و ... را نام برد.


    شارات چاندرا چاتوپاديايي ( 1938 - 1876 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان هاي بلند ( رومان ) خود شهرت يافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.
پروبات كومار موکو پادیا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بیشتر از صدها داستان كوتاه در میان سال های 1931تا 1900 نوشت.


    چاروچاندرا بانديو پادياي ( 1938 – 1877 ) يكي ديگر از نويسندگان داستانهاي كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (يك سبد پر از گل)، سوغات (هديه)، گالپاپاترا (بعضي داستانها) را مي توان نام برد.
شارات چاندرا چاتوپادیایی ( 1876 - 1938 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان های بلند ( رومان ) خود شهرت یافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.


  روقيه سخاوت حسين ( 1932- 1880)، كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمينه حقوق زنان نيز فعاليت داشت. از وی داستان هاي كوتاه متعددي به جای مانده است.
چاروچاندرا باندیو پادیای ( 1877 – 1938 ) یكی دیگر از نویسندگان داستانهای كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (یك سبد پر از گل)، سوغات (هدیه)، گالپاپاترا (بعضی داستانها) را می توان نام برد.


  مانيلال گانگو پادياي( 1929 – 1888چندين كتاب داستان كوتاه نوشته است.
روقیه سخاوت حسین ( 1880- 1932كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت داشت. از وی داستان های كوتاه متعددی به جای مانده است.


  تاراشانكار بانديو پادياني (1971 1898يكي ديگر از نويسندگان داستان هاي كوتاه است كه در زمينه داستان هاي روستايي كتاب نوشته است.
مانیلال گانگو پادیای( 1888 1929چندین كتاب داستان كوتاه نوشته است.


  تا سال 1947 نويسندگان برجسته داستان هاي كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نويسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در اين عرصه قلم فرسايي كردند، این اشخاص مشهورترند:
تاراشانكار باندیو پادیانی (1898 – 1971)، یكی دیگر از نویسندگان داستان های كوتاه است كه در زمینه داستان های روستایی كتاب نوشته است.


  عبدالمنصور احمد (1979– 1898 )، سيد ولي الله (1971- 1922)، ثامن چاندا (1942-1920 )، شوكت عثمان و ...
تا سال 1947 نویسندگان برجسته داستان های كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نویسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در این عرصه قلم فرسایی كردند، این اشخاص مشهورترند:


  در سال 1952  هنگام جنبش دانشجويي براي استقلال و به رسميت شناختن زبان بنگالي، داستان نويسي و سرودن شعر در زمينه جريان هاي سياسي رشد کرد و در واقع جريان هاي سياسي الهام بخش بعضي از نويسندگان در داستان نويسي شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوري، در همين خصوص است.
عبدالمنصور احمد (1898– 1979 )، سید ولی الله (1922- 1971)، ثامن چاندا (1920-1942 )، شوكت عثمان و ...


       ازنويسندگان برجسته معاصر، ابراهيم خان ( 1978- 1892 )، محبوب العالم ( 1981- 1898)، ابوالفضل (1983- 1903 )، ابوجعفر شمس الدين ( 1988- 1911)، شوكت عثمان (1998- 1917 )، صادر زين الدين  (1986- 1918)، عبدالحق (1997 – 1918صديقي (تولد 1927)، علاءالدين ال آزاد ( تولد 1932)، ظهيرريحان ( 1972- 1933) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدين آال آزاد از نويسندگان ممتاز در زمینه مضامين مختلف می باشند (National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh ).
در سال 1952  هنگام جنبش دانشجویی برای استقلال و به رسمیت شناختن زبان بنگالی، داستان نویسی و سرودن شعر در زمینه جریان های سیاسی رشد کرد و در واقع جریان های سیاسی الهام بخش بعضی از نویسندگان در داستان نویسی شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوری، در همین خصوص است.
 
ازنویسندگان برجسته معاصر، ابراهیم خان ( 1892- 1978 )، محبوب العالم ( 1898- 1981)، ابوالفضل (1903- 1983 )، ابوجعفر شمس الدین ( 1911- 1983)، شوكت عثمان (1917- 1998 )، صادر زین الدین  (1918- 1986)، عبدالحق (1918 – 1997)، صدیقی (تولد 1927)، علاءالدین ال آزاد ( تولد 1932)، ظهیرریحان ( 1933- 1972) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدین آال آزاد از نویسندگان ممتاز در زمینه مضامین مختلف می باشند<ref>National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh</ref>
 
== نیز نگاه کنید ==
[[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی روسیه]]؛  [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کانادا|تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کاناد]]<nowiki/>ا؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کوبا|تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کوب]]<nowiki/>ا؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی تونس]]؛ [[ادبیات کلاسیک ژاپنی]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی افغانستان]]؛ [[تاریخ ادبیات معاصر لبنان]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی مصر]]؛ [[ادبیات باستان در چین]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سنگال]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی آرژانتین|تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی آرژانتین؛]] [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی فرانسه]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی مالی]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی تایلند]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اوکراین]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اسپانیا|تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اسپانیا؛]] [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اردن]]؛ [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سیرالئون]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۰


كتب فراوانی در زمینه داستان های كوتاه، رمان و نمایشنامه را چهره های فرهنگی نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی،پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصیفی در خصوص داستان كوتاه دارد مبنی بر این كه داستان های كوتاه متنی كوتاه با ویژگی های خاص دارند. رابنیدرانات تاگور (1941- 1861) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگی با باران) داستان كوتاه را این گونه تعریف می كند: «داستان كوتاه، داستانی است كه دارای حجم كم ولی محتوای وسیع و غنی باشد».

اولین داستان كوتاه در بنگال، داستان هایی همچون yugalanguriye ، Twinrings ، 1874 و Radharani ،1975 است كه توسط بانكیم چاندرا چاتو پادایا نوشته شده است. از نویسندگان این دوره می توان به گنرانات گوپتا(Rabindranath Tagore) ( 1940- 1868) اشاره داشت كه رمان های او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترین و نام آورترین داستان نویس كوتاه در این دوره، «رابیندرانات تاگور»(Rabindranath Tagore) است. وی پدر داستان های كوتاه به زبان بنگالی است و در میان مردم احترام خاصی دارد. اولین داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسید. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدایان، دین، عشق، طبیعت و حوادث اجتماعی و ... نوشته است.

یكی دیگر از نویسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان های طنز آمیز متعددی مانند آمراكی اوكی (چه كسی و كی هستیم)، كابولاتی (یك اعتراف)، پاتی یا (هزینه سفر)، دكردوالی و... از وی به یادگار مانده است.

پــــررامتا چودری نیز از دیگر نویسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنایت قرار گرفته است زیرا داستان های او بیشتر جنبه تخیلی دارند. در میان مجموعه یادداشت های با ارزش او می توان چاریاری خاتا (داستان چهار دوست9)، اوتی (نذر)، نیل لویتا و ... را نام برد.

پروبات كومار موکو پادیا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بیشتر از صدها داستان كوتاه در میان سال های 1931تا 1900 نوشت.

شارات چاندرا چاتوپادیایی ( 1876 - 1938 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان های بلند ( رومان ) خود شهرت یافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.

چاروچاندرا باندیو پادیای ( 1877 – 1938 ) یكی دیگر از نویسندگان داستانهای كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (یك سبد پر از گل)، سوغات (هدیه)، گالپاپاترا (بعضی داستانها) را می توان نام برد.

روقیه سخاوت حسین ( 1880- 1932)، كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت داشت. از وی داستان های كوتاه متعددی به جای مانده است.

مانیلال گانگو پادیای( 1888 – 1929)، چندین كتاب داستان كوتاه نوشته است.

تاراشانكار باندیو پادیانی (1898 – 1971)، یكی دیگر از نویسندگان داستان های كوتاه است كه در زمینه داستان های روستایی كتاب نوشته است.

تا سال 1947 نویسندگان برجسته داستان های كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نویسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در این عرصه قلم فرسایی كردند، این اشخاص مشهورترند:

عبدالمنصور احمد (1898– 1979 )، سید ولی الله (1922- 1971)، ثامن چاندا (1920-1942 )، شوكت عثمان و ...

در سال 1952  هنگام جنبش دانشجویی برای استقلال و به رسمیت شناختن زبان بنگالی، داستان نویسی و سرودن شعر در زمینه جریان های سیاسی رشد کرد و در واقع جریان های سیاسی الهام بخش بعضی از نویسندگان در داستان نویسی شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوری، در همین خصوص است.

ازنویسندگان برجسته معاصر، ابراهیم خان ( 1892- 1978 )، محبوب العالم ( 1898- 1981)، ابوالفضل (1903- 1983 )، ابوجعفر شمس الدین ( 1911- 1983)، شوكت عثمان (1917- 1998 )، صادر زین الدین  (1918- 1986)، عبدالحق (1918 – 1997)، صدیقی (تولد 1927)، علاءالدین ال آزاد ( تولد 1932)، ظهیرریحان ( 1933- 1972) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدین آال آزاد از نویسندگان ممتاز در زمینه مضامین مختلف می باشند[۱]

نیز نگاه کنید

تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی روسیه؛  تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کانادا؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی کوبا؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی تونس؛ ادبیات کلاسیک ژاپنی؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی افغانستان؛ تاریخ ادبیات معاصر لبنان؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی مصر؛ ادبیات باستان در چین؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سنگال؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی آرژانتین؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی فرانسه؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی مالی؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی تایلند؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اوکراین؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اسپانیا؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی اردن؛ تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی سیرالئون

کتابشناسی

  1. National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh