موافقت نامه‌های فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۶

همکاری های مشترک ایران و سنگال بنابر تفاهم‌نامه‌ها و قرارداد‌های فرهنگی است که بین این دو کشور به امضا رسیده پی‌گیری شده است. مهمترین این توافقنامه‌ها و تفاهم نامه ها در زیر اشاره می‌گردد:

- موافقت‌نامه همکاری فرهنگی، علمی و فنی در سال 1352 که تبادلات دانشجویی و اعطای بورس‌های تحصیلی، مبادله مدارک علمی و تشکیل کنفرانس‌ها و تنظیم برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از اهم موارد این توافقنامه هستند.

- موافقتنامه همکاری‌های جهانگردی در سال 1353؛

- یادداشت‌ تفاهم همکاری‌های فرهنگی و علمی و آموزشی در سال 1377؛

- تفاهم‌نامه همکاری‌های رادیو تلویزیونی در 1381؛

- پروتکل‌همکاری‌های فرهنگی بین وزرای فرهنگ دو‌ کشور در سال1383؛

- یادداشت تفاهم همکاری در زمینه همکاری‌های جهانگردی در سال 1384؛

- تفاهم نامه خواهرخواندگی میان شهر‌های داکار و اصفهان در سال 1388^[۱]؛

- تفاهم نامه های همکاری بین آموزش و پرورش ایران و سنگال با تأکید بر کمک ایران در تألیف و تدوین کتب درسی، تبادل هیئت‌های دانش‌آموزی، تربیت مربی و.... ^[۲]در ابتدای انقلاب سفارت خانه‌ها و نمایندگی‌های سیاسی ج.ا.ایران بخش مهمی از توان خود را صرف فعالیت‌های فرهنگی می‌کرد. در ابتدای انقلاب به‌دلایلی از جمله، عدم آشنائی دست اندرکاران به امور فرهنگی دیگرک شورها، کمبود کارشناس مسائل فرهنگی تبلیغی، شتابزدگی و بی‌برنامگی، عدم شناخت محیط و فرهنگ، نبود هماهنگی بین بخش های مختلف در بسیاری از موارد نتیجه معکوس ببار‌ آورد. بعضی اوقات باعث ایجاد خدشه در وجهه نظام اسلامی و سبب موضع گیری مردم و دولت‌ها در مقابل این فعالیت‌ها گردید.^[۳] سنگال نیز از این امر مستثنی نبوده است. اعزام کاظم رجوی برادر مسعود رجوی به عنوان کاردار ج.ا.ایران در سال 1360 به سنگال موجب ‌شد که او سنگال را مرکز فعالیت سازمان منافقین در آفریقا کند. این امر شائبه فعالیت‌های تندروانه انقلاب اسلامی را در سنگال تقویت می‌کرد. اطلاعات بیشتری از این امر در دسترس نیست. بعد از آن نیز یکی از کاردارهای ایران در سنگال در یکی از جراید متن و کاریکاتوری را علیه دولت و رئیس جمهور وقت سنگال منتشر می کند. که زمینه های قطع روابط سیاسی ایران و سنگال را در سال 1362 فراهم می‌کند.^[۴] این قطع روابط تا سال 1367 ادامه می‌یابد. در این مدت نهادهای فرهنگی دیگر وارد کار فرهنگی در این منطقه نشده اند و دیپلماسی عمومی در قالب برخی حمایت های سیاسی و اقتصادی از کشورهای منطقه صورت می‌گرفته است. بعد از جنگ تحمیلی در سال 1367 نهادهای دیگری چون سازمان مدارس خارج از کشور، هلال احمر، جهاد سازندگی وارد منطقه شده و به فعالیت‌های فرهنگی پرداخته اند.^[۵]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ بیات، فرهاد. (1389). مناسبات و اسناد فرهنگی ج.ا.ایران، جلد دوم، اسناد فرهنگی. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی.
↑ پژوهشکده مطالعات آموزش و پرورش وزارت آموزش و پرورش. (1389). متن تفاهم‌نامه همکاری آموزشی بین دوکشور. بازیابی شده در تاریخ 04/04/89 از :http://rie.ir/index.aspx?siteid=75&pageid=267&newsview=13251
↑ رضائی کشوادی، عبدالعلی. (1388). چشم انداز دیپلماسی عمومی در آفریقا، گزارش دومین جلسه کارگروه مشورتی آفریقا.
↑ Sanaei, A. (2011). Interview with Mr. Abdolkarim Sanaei Farokhi, dispatched professor to the Persian Language Department, Antadiop University. (Interview conducted on August 22, 2011).
↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

[1] بیات، فرهاد. (1389). مناسبات و اسناد فرهنگی ج.ا.ایران، جلد دوم، اسناد فرهنگی. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی.

[2] پژوهشکده مطالعات آموزش و پرورش وزارت آموزش و پرورش. (1389). متن تفاهم‌نامه همکاری آموزشی بین دوکشور. بازیابی شده در تاریخ 04/04/89 از :http://rie.ir/index.aspx?siteid=75&pageid=267&newsview=13251

[3] رضائی کشوادی، عبدالعلی. (1388). چشم انداز دیپلماسی عمومی در آفریقا، گزارش دومین جلسه کارگروه مشورتی آفریقا.

[:3-4] Sanaei, A. (2011). Interview with Mr. Abdolkarim Sanaei Farokhi, dispatched professor to the Persian Language Department, Antadiop University. (Interview conducted on August 22, 2011).

[5] بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 - تفاهم نامه خواهرخواندگی میان شهر‌های داکار و اصفهان در سال 1388<ref>بیات، فرهاد. (1389). مناسبات و اسناد فرهنگی ج.ا.ایران، جلد دوم، اسناد فرهنگی. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی.</ref>؛
-- تفاهم نامه های همکاری بین آموزش و پرورش ایران و [[سنگال]] با تأکید بر کمک ایران در تألیف و تدوین کتب درسی، تبادل هیئت‌های دانش‌آموزی، تربیت مربی و.... <ref>پژوهشکده مطالعات آموزش و پرورش وزارت آموزش و پرورش. (1389). متن تفاهم‌نامه همکاری آموزشی بین دوکشور. بازیابی شده در تاریخ 04/04/89 از :http://rie.ir/index.aspx?siteid=75&pageid=267&newsview=13251</ref>در ابتدای انقلاب سفارت خانه‌ها و نمایندگی‌های سیاسی ج.ا.ایران بخش مهمی از توان خود را صرف فعالیت‌های فرهنگی می‌کرد. در ابتدای انقلاب به‌دلایلی از جمله، عدم آشنائی دست اندرکاران به امور فرهنگی دیگرک شورها، کمبود کارشناس مسائل فرهنگی تبلیغی، شتابزدگی و بی‌برنامگی، عدم شناخت محیط و فرهنگ، نبود هماهنگی بین بخش های مختلف در بسیاری از موارد نتیجه معکوس ببار‌ آورد. بعضی اوقات باعث ایجاد خدشه در وجهه نظام اسلامی و سبب موضع گیری مردم و دولت‌ها در مقابل این فعالیت‌ها گردید.<ref>رضائی کشوادی، عبدالعلی. (1388). چشم انداز دیپلماسی عمومی در آفریقا، گزارش دومین جلسه کارگروه مشورتی آفریقا.</ref> [[سنگال]] نیز از این امر مستثنی نبوده است. اعزام کاظم رجوی برادر مسعود رجوی به عنوان کاردار ج.ا.ایران در سال 1360 به [[سنگال]] موجب ‌شد که او سنگال را مرکز فعالیت سازمان منافقین در آفریقا کند. این امر شائبه فعالیت‌های تندروانه انقلاب اسلامی را در [[سنگال]] تقویت می‌کرد. اطلاعات بیشتری از این امر در دسترس نیست. بعد از آن نیز یکی از کاردارهای ایران در [[سنگال]] در یکی از جراید متن و کاریکاتوری را علیه دولت و رئیس جمهور وقت [[سنگال]] منتشر می کند. که زمینه های قطع [[روابط سیاسی سنگال و ج.ا.ایران|روابط سیاسی ایران و سنگال]] را در سال 1362 فراهم می‌کند.<ref name=":3">Sanaei, A. (2011). Interview with Mr. Abdolkarim Sanaei Farokhi, dispatched professor to the Persian Language Department, Antadiop University. (Interview conducted on August 22, 2011).</ref> این قطع روابط تا سال 1367 ادامه می‌یابد. در این مدت نهادهای فرهنگی دیگر وارد کار فرهنگی در این منطقه نشده اند و دیپلماسی عمومی در قالب برخی حمایت های سیاسی و اقتصادی از کشورهای منطقه صورت می‌گرفته است. بعد از جنگ تحمیلی در سال 1367 نهادهای دیگری چون سازمان مدارس خارج از کشور، هلال احمر، جهاد سازندگی وارد منطقه شده و به فعالیت‌های فرهنگی پرداخته اند.<ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)</ref>
+- تفاهم نامه های همکاری بین آموزش و پرورش ایران و [[سنگال]] با تأکید بر کمک ایران در تألیف و تدوین کتب درسی، تبادل هیئت‌های دانش‌آموزی، تربیت مربی و.... <ref>پژوهشکده مطالعات آموزش و پرورش وزارت آموزش و پرورش. (1389). متن تفاهم‌نامه همکاری آموزشی بین دوکشور. بازیابی شده در تاریخ 04/04/89 از :http://rie.ir/index.aspx?siteid=75&pageid=267&newsview=13251</ref>در ابتدای انقلاب سفارت خانه‌ها و نمایندگی‌های سیاسی ج.ا.ایران بخش مهمی از توان خود را صرف فعالیت‌های فرهنگی می‌کرد. در ابتدای انقلاب به‌دلایلی از جمله، عدم آشنائی دست اندرکاران به امور فرهنگی دیگرک شورها، کمبود کارشناس مسائل فرهنگی تبلیغی، شتابزدگی و بی‌برنامگی، عدم شناخت محیط و فرهنگ، نبود هماهنگی بین بخش های مختلف در بسیاری از موارد نتیجه معکوس ببار‌ آورد. بعضی اوقات باعث ایجاد خدشه در وجهه نظام اسلامی و سبب موضع گیری مردم و دولت‌ها در مقابل این فعالیت‌ها گردید.<ref>رضائی کشوادی، عبدالعلی. (1388). چشم انداز دیپلماسی عمومی در آفریقا، گزارش دومین جلسه کارگروه مشورتی آفریقا.</ref> [[سنگال]] نیز از این امر مستثنی نبوده است. اعزام کاظم رجوی برادر مسعود رجوی به عنوان کاردار ج.ا.ایران در سال 1360 به [[سنگال]] موجب ‌شد که او سنگال را مرکز فعالیت سازمان منافقین در آفریقا کند. این امر شائبه فعالیت‌های تندروانه انقلاب اسلامی را در [[سنگال]] تقویت می‌کرد. اطلاعات بیشتری از این امر در دسترس نیست. بعد از آن نیز یکی از کاردارهای ایران در [[سنگال]] در یکی از جراید متن و کاریکاتوری را علیه دولت و رئیس جمهور وقت [[سنگال]] منتشر می کند. که زمینه های قطع [[روابط سیاسی سنگال و ج.ا.ایران|روابط سیاسی ایران و سنگال]] را در سال 1362 فراهم می‌کند.<ref name=":3">Sanaei, A. (2011). Interview with Mr. Abdolkarim Sanaei Farokhi, dispatched professor to the Persian Language Department, Antadiop University. (Interview conducted on August 22, 2011).</ref> این قطع روابط تا سال 1367 ادامه می‌یابد. در این مدت نهادهای فرهنگی دیگر وارد کار فرهنگی در این منطقه نشده اند و دیپلماسی عمومی در قالب برخی حمایت های سیاسی و اقتصادی از کشورهای منطقه صورت می‌گرفته است. بعد از جنگ تحمیلی در سال 1367 نهادهای دیگری چون سازمان مدارس خارج از کشور، هلال احمر، جهاد سازندگی وارد منطقه شده و به فعالیت‌های فرهنگی پرداخته اند.<ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>
 == نیز نگاه کنید به ==
 [[موافقت نامه‌های فرهنگی روسیه و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[قرارداد همکاری های رسمی فرهنگی میان ایران و چین]] ؛ [[تفاهم نامه های امضا شده بین سازمان ها و مراکز علمی فرهنگی ایران و چین]]؛[[موافقت نامه‌های فرهنگی تایلند و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی فرانسه و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی مالی و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی سودان و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی ساحل عاج و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی زیمبابوه و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی اوکراین و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی اسپانیا و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی اردن و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی اتیوپی و ایران]]؛ [[موافقت نامه‌های فرهنگی قطر و ایران]].
 == کتابشناسی ==