آموزش عالی افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «اساس دانشگاه در افغانستان در زمان محمد نادرشاه در سال ۱۳۱۱ / ۱۹۳۲، در کابل بنیان‌گذاشته شد. در این سال مدرسه طب به دانشکده طب تبدیل شد. بعد از آن دانشکده حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد و سپس دانشکده‌های دیگر تأسیس شد. با افزایش تعداد دانشکده‌ها، در...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اساس دانشگاه در [[افغانستان]] در زمان محمد نادرشاه در سال ۱۳۱۱ / ۱۹۳۲، در کابل بنیان‌گذاشته شد. در این سال مدرسه طب به دانشکده طب تبدیل شد. بعد از آن دانشکده حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد و سپس دانشکده‌های دیگر تأسیس شد. با افزایش تعداد دانشکده‌ها، در سال ۱۳۲۵ دانشگاه کابل رسما افتتاح شد. دانشگاه کابل به‌تدریج توسعه یافته و در بیش از ۶۰ رشته دانشجو می‌پذیرد؛ از جمله: حقوق، خبرنگاری، تعلیم و تربیت، | اساس دانشگاه در [[افغانستان]] در زمان [[محمد نادرشاه]] در سال ۱۳۱۱ / ۱۹۳۲، در کابل بنیان‌گذاشته شد. در این سال مدرسه طب به دانشکده طب تبدیل شد. بعد از آن دانشکده حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد و سپس دانشکده‌های دیگر تأسیس شد. با افزایش تعداد دانشکده‌ها، در سال ۱۳۲۵ دانشگاه کابل رسما افتتاح شد. دانشگاه [[کابل]] به‌تدریج توسعه یافته و در بیش از ۶۰ رشته دانشجو می‌پذیرد؛ از جمله: حقوق، خبرنگاری، تعلیم و تربیت، [[هنر افغانستان|هنر]]، داروسازی، علوم، دامپزشکی، [[زبان افغانستان|زبان]] و ادبیات، زمین‌شناسی، مهندسی و [[کشاورزی افغانستان|کشاورزی]] در کنار دانشگاه [[کابل]]، دانشگاه نظامی، دانشگاه پلی‌تکنیک و سایر مؤسسات آموزش عالی نیز شروع به کار کردند. | ||
تعداد دانشگاه‌ها بعد از برکناری طالبان به‌سرعت افزایش یافت و علاوه بر | تعداد دانشگاه‌ها بعد از برکناری [[طالبان]] به‌سرعت افزایش یافت و علاوه بر [[کابل]]، در مراکز بسیاری از ولایات، مانند [[قندهار]]، [[هرات]]، [[مزار شریف]]، جلال‌آباد و بامیان نیز دانشگاه‌هایی تأسیس شدند و شروع به کار کردند و تعداد آنها به ۳۰ دانشگاه رسید. | ||
به‌علاوه دانشگاه‌های غیردولتی نیز شروع به کار کرده و تعداد دانشگاه‌ها درمجموع رو به افزایش است؛ ولی هنوز با تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه برابری نداشته و همه‌ساله عده‌ای از ورود به دانشگاه و ادامه تحصیل بازمی‌مانند. در سال‌های بعد تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه همه‌ساله افزایش می‌یابد؛ در نتیجه ورود به دانشگاه از طریق آزمون ورودی یا کنکور صورت می‌گیرد و قریب به نیمی از متقاضایان می‌توانند جذب دانشگاه‌ها شوند. در سال ۱۳۸۰، هشتاد هزار نفر در آزمون ورودی دانشگاه‌ها شرکت کردند؛ ولی ۳۰ هزار نفر آنها از ورود به دانشگاه‌ها بازماندند. | |||
عده‌ای از افغان‌ها، چه در سطح تحصیلات عالی و چه در زمینه آموزش‌های مذهبی، برای طی مدارج عالی آموزشی روانه خارج می‌شوند، تعدادی از دانشجویان نیز به‌صورت بورسیه در کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکایی پذیرفته می‌شوند و مشغول به تحصیل می‌شوند؛ ایران، هند و پاکستان از جمله کشورهای منطقه‌اند که همه‌ساله عده‌ای از دانشجویان افغان را به‌صورت بورسیه می‌پذیرند. به‌علاوه به دلیل کثرت حضور مهاجران در ایران و پاکستان، عده‌ای از دانشجویان افغان وارد تحصیل در مؤسسات آموزش عالی این دو کشور می‌شوند. در [[افغانستان]] دانشگاه، پوهنتون و دانشکده، پوهنزی نامیده می‌شود. قبلا دانشکده‌ها را فاکتولته می‌نامیدند؛ ولی از سال ۱۳۲۵ شمسی، نام فاکولته به پوهنزی، که کلمه‌ای پشتوست، تغییر یافت. خوابگاه نیز لیلیه نامیده می‌شود.<ref>علی آبادی،علیرضا(1395).جامعه و فرهنگ افغانستان.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 269-270.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[آموزش عالی در چین]] | |||
* [[آموزش عالی تونس]] | |||
* [[آموزش عالی سنگال]] | |||
* [[آموزش عالی مصر]] | |||
* [[آموزش عالی ژاپن]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۷
اساس دانشگاه در افغانستان در زمان محمد نادرشاه در سال ۱۳۱۱ / ۱۹۳۲، در کابل بنیان‌گذاشته شد. در این سال مدرسه طب به دانشکده طب تبدیل شد. بعد از آن دانشکده حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد و سپس دانشکده‌های دیگر تأسیس شد. با افزایش تعداد دانشکده‌ها، در سال ۱۳۲۵ دانشگاه کابل رسما افتتاح شد. دانشگاه کابل به‌تدریج توسعه یافته و در بیش از ۶۰ رشته دانشجو می‌پذیرد؛ از جمله: حقوق، خبرنگاری، تعلیم و تربیت، هنر، داروسازی، علوم، دامپزشکی، زبان و ادبیات، زمین‌شناسی، مهندسی و کشاورزی در کنار دانشگاه کابل، دانشگاه نظامی، دانشگاه پلی‌تکنیک و سایر مؤسسات آموزش عالی نیز شروع به کار کردند.
تعداد دانشگاه‌ها بعد از برکناری طالبان به‌سرعت افزایش یافت و علاوه بر کابل، در مراکز بسیاری از ولایات، مانند قندهار، هرات، مزار شریف، جلال‌آباد و بامیان نیز دانشگاه‌هایی تأسیس شدند و شروع به کار کردند و تعداد آنها به ۳۰ دانشگاه رسید.
به‌علاوه دانشگاه‌های غیردولتی نیز شروع به کار کرده و تعداد دانشگاه‌ها درمجموع رو به افزایش است؛ ولی هنوز با تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه برابری نداشته و همه‌ساله عده‌ای از ورود به دانشگاه و ادامه تحصیل بازمی‌مانند. در سال‌های بعد تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه همه‌ساله افزایش می‌یابد؛ در نتیجه ورود به دانشگاه از طریق آزمون ورودی یا کنکور صورت می‌گیرد و قریب به نیمی از متقاضایان می‌توانند جذب دانشگاه‌ها شوند. در سال ۱۳۸۰، هشتاد هزار نفر در آزمون ورودی دانشگاه‌ها شرکت کردند؛ ولی ۳۰ هزار نفر آنها از ورود به دانشگاه‌ها بازماندند.
عده‌ای از افغان‌ها، چه در سطح تحصیلات عالی و چه در زمینه آموزش‌های مذهبی، برای طی مدارج عالی آموزشی روانه خارج می‌شوند، تعدادی از دانشجویان نیز به‌صورت بورسیه در کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکایی پذیرفته می‌شوند و مشغول به تحصیل می‌شوند؛ ایران، هند و پاکستان از جمله کشورهای منطقه‌اند که همه‌ساله عده‌ای از دانشجویان افغان را به‌صورت بورسیه می‌پذیرند. به‌علاوه به دلیل کثرت حضور مهاجران در ایران و پاکستان، عده‌ای از دانشجویان افغان وارد تحصیل در مؤسسات آموزش عالی این دو کشور می‌شوند. در افغانستان دانشگاه، پوهنتون و دانشکده، پوهنزی نامیده می‌شود. قبلا دانشکده‌ها را فاکتولته می‌نامیدند؛ ولی از سال ۱۳۲۵ شمسی، نام فاکولته به پوهنزی، که کلمه‌ای پشتوست، تغییر یافت. خوابگاه نیز لیلیه نامیده می‌شود.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی،علیرضا(1395).جامعه و فرهنگ افغانستان.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 269-270.