میزان پوشش شبکه های تلویزیونی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:13910618000345 PhotoL.jpg|بندانگشتی|یک هزار کانال تلویزیونی در [[چین]]]] | [[پرونده:13910618000345 PhotoL.jpg|بندانگشتی|یک هزار کانال تلویزیونی در [[چین]]]] | ||
طبق آمار سال2010، 62/97 درصد | طبق آمار سال2010، 62/97 درصد [[جمعیت چین]] تحت پوشش تلویزیونی قرار دارند. 78/96 درصد جمعیت روستایی از [[تلویزیون در چین|تلویزیون]] برخوردارند. 72/188میلیون [[نهاد خانواده در چین|خانواده]] كه 40/46 در صد كل [[جمعیت چین|جمعیت]] را تشكیل می دهند از [[رادیو در چین|رادیو]] و [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|تلویزیون كابلی]] برخوردارند. كل [[مهمترین شبکه ی تلویزیونی چین|برنامه های تلویزیونی]] تولید شده در سال2010، 274290000 ساعت بود. برنامه ها به 34زبان تولید می شوند. | ||
تعداد كانال های بین المللی 43 تاست كه 31720000 ساعت برنامه پخش می كنند. درآمد رادیو و تلویزیون در این سال به 23017800 میلیون یوان رسید. 750900 نفر در رادیو و تلویزیون مشغول به كارند. تعداد ایستگاه های رله و انتقال امواج كوتاه و متوسط 822 واحد اعلام شده است<ref>www.stats.gov.cn | تعداد كانال های بین المللی 43 تاست كه 31720000 ساعت برنامه پخش می كنند. درآمد رادیو و تلویزیون در این سال به 23017800 میلیون یوان رسید. 750900 نفر در رادیو و تلویزیون مشغول به كارند. تعداد ایستگاه های رله و انتقال امواج كوتاه و متوسط 822 واحد اعلام شده است<ref>https://www.stats.gov.cn/</ref>. | ||
===[[شبکه های ماهواره ای در چین]]=== | ===[[شبکه های ماهواره ای در چین]]=== | ||
در اوایل دهه ی1990، كانال های ماهواره ای تلویزیون برای پخش بین المللی وارد عرصه ی رسانه ای شدند. در سال 1992، شبکه ی چهار | در اوایل دهه ی1990، [[شبکه های ماهواره ای در چین|كانال های ماهواره ای تلویزیون]] برای پخش بین المللی وارد عرصه ی رسانه ای شدند. در سال 1992، شبکه ی چهار [https://english.cctv.com/ سی.سی.تی.وی.]، به عنوان نخستین كانال تلویزیونی بین المللی [[چین]] به [[زبان چینی]] و برای چینی های سراسر دنیا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکه ی [https://english.cctv.com/ سی.سی.تی.وی.] بین المللی، به زبان انگلیسی بیست و چهار ساعته فعال شد. در حال حاضر، کانال های عربی، [[زبان روسی|روسی]]، فرانسوی، و پرتغالی این شبکه نیز به پخش برنامه می پردازند. | ||
در حال حاضر، کانال بین الملل [https://english.cctv.com/ سی.سی.تی.وی.]، 98 درصد كره ی زمین را پوشش می دهد و در خارج از [[چین]] 45 میلیون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان این كانال ها هم از تنها چینی های مقیم خارج تغییر یافته است. اگر چه بینندگان چینی مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعه ی آمریكا، اروپا و كشورهای همسایه قرار گرفته است. سكوی تلویزیونی دیوار بزرگ (The Great Wall TV Platform) كه در سال 2004 تأسیس شده است از نمونه تلاش های متمركز و هماهنگ [[چین]] برای گسترش و تعمیق نفوذ [[رسانه های چین|رسانه های چینی]] در بازار رسانه ای جهان است. این سكو تا كنون خدمات ماهواره ای را مستقیما به منازل آمریكا، اروپا، كانادا، آسیا، آفریقا، و آمریكای لاتین وصل كرده است.<ref>www.eai.nus.edu.sg</ref> در مجموع هم اینک 37[[شبکه های ماهواره ای در چین|شبکه ی ماهواره ای]] از [[پکن]] و سایر استان های [[چین]] به زبان ماندارین و 8[[شبکه های ماهواره ای در چین|شبکه ی ماهواره ای]] به غیر زبان ماندارین، مانند کره ای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3[[شبکه های ماهواره ای در چین|شبکه ی ماهواره ای]] انیمیشن و کارتونی و 11شبکه ی ماهواره ای پولی از [[چین]] برنامه پخش می کنند. | |||
===[[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین]]=== | ===[[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین]]=== | ||
در سال1991میلادی، نخستین شبکه ی کابلی در | در سال1991میلادی، نخستین [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه ی کابلی در چین]] شکل گرفت و از سال1992 رسما در [[چین]] شروع به كار كرد. در سال1996 تلویزیون مركزی [[چین]] 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد <ref>طاهری امین، زهرا(1380). [[چین]]. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،</ref>. | ||
هم اینک تعداد شبکه های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهمترین آنها شبکه ی تلویزیون کابلی [[شانگهای]] است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگترین شبکه ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به شمار می رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می دهد. | هم اینک تعداد [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه های کابلی]] در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهمترین آنها [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه ی تلویزیون کابلی]] [[شانگهای]] است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگترین [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین|شبکه ی کابلی]] جهان از نظر تعداد مشترکان به شمار می رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می دهد. | ||
براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در [[چین]] وجود دارد. طبق برنامه ها و سیاست گذاری های صورت گرفته توسط | براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در [[چین]] وجود دارد. طبق برنامه ها و سیاست گذاری های صورت گرفته توسط [[قوه مجريه چین|دولت چین]]، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق [[چین]] تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و [[چین]] از تولید کننده ی تلویزیون های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون های دیجیتالی تبدیل خواهد شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]] | |||
* [[رسانه های چین]] | * [[رسانه های چین]] | ||
* [[تلویزیون در چین]] | * [[تلویزیون در چین]] | ||
* [[رادیو در چین]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۹
طبق آمار سال2010، 62/97 درصد جمعیت چین تحت پوشش تلویزیونی قرار دارند. 78/96 درصد جمعیت روستایی از تلویزیون برخوردارند. 72/188میلیون خانواده كه 40/46 در صد كل جمعیت را تشكیل می دهند از رادیو و تلویزیون كابلی برخوردارند. كل برنامه های تلویزیونی تولید شده در سال2010، 274290000 ساعت بود. برنامه ها به 34زبان تولید می شوند.
تعداد كانال های بین المللی 43 تاست كه 31720000 ساعت برنامه پخش می كنند. درآمد رادیو و تلویزیون در این سال به 23017800 میلیون یوان رسید. 750900 نفر در رادیو و تلویزیون مشغول به كارند. تعداد ایستگاه های رله و انتقال امواج كوتاه و متوسط 822 واحد اعلام شده است[۱].
شبکه های ماهواره ای در چین
در اوایل دهه ی1990، كانال های ماهواره ای تلویزیون برای پخش بین المللی وارد عرصه ی رسانه ای شدند. در سال 1992، شبکه ی چهار سی.سی.تی.وی.، به عنوان نخستین كانال تلویزیونی بین المللی چین به زبان چینی و برای چینی های سراسر دنیا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکه ی سی.سی.تی.وی. بین المللی، به زبان انگلیسی بیست و چهار ساعته فعال شد. در حال حاضر، کانال های عربی، روسی، فرانسوی، و پرتغالی این شبکه نیز به پخش برنامه می پردازند.
در حال حاضر، کانال بین الملل سی.سی.تی.وی.، 98 درصد كره ی زمین را پوشش می دهد و در خارج از چین 45 میلیون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان این كانال ها هم از تنها چینی های مقیم خارج تغییر یافته است. اگر چه بینندگان چینی مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعه ی آمریكا، اروپا و كشورهای همسایه قرار گرفته است. سكوی تلویزیونی دیوار بزرگ (The Great Wall TV Platform) كه در سال 2004 تأسیس شده است از نمونه تلاش های متمركز و هماهنگ چین برای گسترش و تعمیق نفوذ رسانه های چینی در بازار رسانه ای جهان است. این سكو تا كنون خدمات ماهواره ای را مستقیما به منازل آمریكا، اروپا، كانادا، آسیا، آفریقا، و آمریكای لاتین وصل كرده است.[۲] در مجموع هم اینک 37شبکه ی ماهواره ای از پکن و سایر استان های چین به زبان ماندارین و 8شبکه ی ماهواره ای به غیر زبان ماندارین، مانند کره ای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3شبکه ی ماهواره ای انیمیشن و کارتونی و 11شبکه ی ماهواره ای پولی از چین برنامه پخش می کنند.
شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین
در سال1991میلادی، نخستین شبکه ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چین شروع به كار كرد. در سال1996 تلویزیون مركزی چین 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد [۳].
هم اینک تعداد شبکه های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهمترین آنها شبکه ی تلویزیون کابلی شانگهای است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگترین شبکه ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به شمار می رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می دهد.
براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه ها و سیاست گذاری های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده ی تلویزیون های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون های دیجیتالی تبدیل خواهد شد[۴].