شخصیت های سیاسی ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
پس از تسلیم [[ژاپن]]، کونوئه وقتی از سوی متفقین در مظان اتهام جنایت جنگی قرار گرفت، خودکشی کرد.<ref>نورانی، حسین (1402). "سیاست و حکومت در [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص126-129.</ref> | پس از تسلیم [[ژاپن]]، کونوئه وقتی از سوی متفقین در مظان اتهام جنایت جنگی قرار گرفت، خودکشی کرد.<ref>نورانی، حسین (1402). "سیاست و حکومت در [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص126-129.</ref> | ||
{{به روز رسانی}} | |||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[شخصیت های سیاسی کوبا]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی سنگال]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی فرانسه]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی اردن]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی سودان]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی در سیرالئون]]؛ [[شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان]]؛ [[شخصیت های مؤثر سیاسی، اجتماعی، علمی و فرهنگی معاصر بنگلادش]]؛ [[شخصیت های سیاسی و اجتماعی سریلانکا]]؛ [[زنان سیاستمدار معاصر چین]]؛ [[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی زیمبابوه]] | [[شخصیت های سیاسی کوبا]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی سنگال]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی فرانسه]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی اردن]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی سودان]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی در سیرالئون]]؛ [[شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان]]؛ [[شخصیت های مؤثر سیاسی، اجتماعی، علمی و فرهنگی معاصر بنگلادش]]؛ [[شخصیت های سیاسی و اجتماعی سریلانکا]]؛ [[زنان سیاستمدار معاصر چین]]؛ [[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین]]؛ [[شخصیت‌های سیاسی زیمبابوه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۹
شخصیت‌های سیاسی کشور ژاپن به شرح زیر است:
شینزو آبه
شینزو آبه، نخست‌وزیر و رهبر اسبق حزب لیبرال دموکرات بود. او در یک خانواده بانفوذ سیاسی و اقتصادی زاده شد. پدر بزرگ مادری آبه، نوبوسوکه کیشی (岸信介/Kishi Nobusuke(1896 تا 1987)) و پدر بزرگ پدری‌اش کان آبه (安倍寛/Abe Kan(1894-1946)) جزو سیاستمداران برجسته امپراتوری ژاپن بودند. پدر او، شینتارو آبه (安倍晋太郎/Abe Shintarō(1924-1991)) هم چند سال عضو مجلس نمایندگان و وزیر خارجه ژاپن بود. او دو سال پس از مرگ پدرش در سال ۱۹۹۱ از استان یاماگوچی (山口県/Yamaguchi ken) به مجلس نمایندگان راه پیدا کرد و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ دبیر ارشد کابینه یوشیرو موری (森喜朗/Mori Yoshirō(1937- )) و سپس جون‌ایچیرو کوئیزومی (小泉純一郎/Koizumi Junichirō(1942- )) بود. آبه با حمایت حلقه موری سال ۲۰۰۶ به نخست‌وزیری رسید. شکست سنگین حزب در مجلس مشاوران و رسوایی یکی از اعضای کابینه، دولت آبه را متزلزل کرد و او پس از یک سال به بهانه بیماری استعفا داد (اونیشی، 2007). آبه سال ۲۰۱۲ دوباره به رهبری حزب رسید و نخست‌وزیر شد و هشت سال در این مقام ماند. شینزو آبه یک ملی گرای محافظه کار سیاسی و لیبرال اقتصادی است. او سال ۲۰۱۳ برنامه اقتصادی ویژه‌اش را که به آبه نومیکس (アベノミクス/安倍ノミクス/Abe no mikusu) معروف شده است، با هدف کنترل تورم ۲ درصدی، کاهش چشمگیر هزینه‌های دولت، اصلاح ساختاری و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی اعلام کرد.[۱]
آبه در دولت سوم و چهارم خود با توجه به مسأله جمعیت و اشتغال، بودجه سرسام آوری را به تشویق فرزند آوری، افزایش دستمزدها و کمک به مدارس و کودکستان‌ها اختصاص داد. آبه همچنین تلاش کرد با تقویت روابط بین‌المللی دانشگاه‌ها، گرفتن میزبانی المپیک ۲۰۲۰، وارد کردن زنان به کابینه، سفرهای خارجی پر شمار و همکاری با عملیات‌های نظامی بین‌المللی ضد تروریسم جایگاه بین‌المللی ژاپن را ارتقا دهد. وی همچنین سال ۲۰۱۹ برنامه بلند پروازانه‌ای را برای جذب حدود ۳۵۰ هزار کارگر خارجی در جهت رفع بحران کمبود نیروی کار آغاز کرد. البته این برنامه به خاطر ظهور کرونا و شرایط سخت استخدام، چندان موفق نبود.[۲] آبه در سپتامبر ۲۰۲۰ بار دیگر به خاطر بیماری از سمت خود کناره‌گیری کرد. وی در 8 جولای 2022 هنگام سخنرانی در شهر نارا با گلوله هدف قرار گرفت و سپس در بیمارستان درگذشت.
یوشیهیده سوگا
یوشیهیده سوگا؛ رهبر حزب لیبرال دموکرات و نخست‌وزیر ژاپن از 16سپتامبر2020 تا 4 اکتبر2021 بود. سوگا با عضویت در شورای شهر یوکوهاما در سال ۱۹۸۷ وارد سیاست شد. وی سال ۱۹۹۶ م برای اولین بار به عنوان نامزد حزب لیبرال دموکرات از حوزه انتخابیه کاناگاوا به مجلس نمایندگان راه یافت. او سال ۲۰۰۵ به مقام معاونت ارشد وزیر امور داخلی و ارتباطات دولت جونی‌اچیرو کوئیزومی (۲۰۰۱ تا 2006 م) رسید. سوگا متحد نزدیک آبه محسوب می‌شود و توانایی وی در طراحی و اجرای کارزار انتخاباتی زبانزد می‌باشد. او به واسطه آشنایی دیرینه‌اش با شینزو آبه، توانست از همان ابتدا به وزارت امور داخلی و ارتباطات اولین کابینه او (۲۰۰۶ تا 2007 م) برسد. با کناره‌گیری آبه از نخست‌وزیری، سوگا هم از کابینه کنار گذاشته شد، اما تنها ۵ سال بعد همراه آبه به دفتر نخست‌وزیری بازگشت و تا سال ۲۰۲۰ در سمت دبیر ارشد کابینه شینزو آبه خدمت کرد. پس از کناره گیری آبه از نخست‌وزیری در سپتامبر ۲۰۲۰، وی جانشین او در جایگاه نخست‌وزیری و رهبر حزب لیبرال دموکرات شد. پس از حدود یک سال وی به دلیل عملکرد ضعیف در مقابله با ویروس کرونا و کاهش محبوبیت استعفا داد.
فومیو کیشیدا
فومیو کیشیدا؛ رهبر حزب لیبرال دموکرات و نخست‌وزیر ژاپن از 4 اکتبر2021 است. کیشیدا از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ وزیرامور خارجه ژاپن بوده است. او عضو مجلس نمایندگان و رئیس شورای تحقیقات سیاستگذاری حزب لیبرال دموکرات بود و در انتخابات رهبری ۲۰۲۱ حزب پیروز و در ۴ اکتبر ۲۰۲۱ به عنوان صدمین نخست‌وزیر ژاپن جانشین یوشیهیده سوگا شد.
یوریکو کویکه
یوریکو کویکه؛ خانم یوریکو کوئیکه (小池百合子/Koike Yuriko (1952 تا -)) فرماندار توکیو است. او در سال ۱۹۹۲ به نمایندگی از حزب جدید ژاپن (日本新党/Nihon Shintō) وارد مجلس مشاوران شد اما یک سال بعد از حوزه انتخابیه هیوگو به مجلس نمایندگان راه یافت. از آنجا که حزب جدید ژاپن سال ۱۹۹۴ منحل شد، کوئیکه در انتخابات سال ۱۹۹۶ به عنوان عضو حزب پیشرو نوین (新進党/Shinshin tō) شرکت نموده و دوباره به مجلس نمایندگان راه یافت. پس از انحلال این حزب در سال ۱۹۹۷، کوئیکه برای سه سال عضو حزب لیبرال (自由党/Jiyū tō) بود و سه سال دیگر هم برای حزب محافظه کار نوین (保守新党/Hoshu shintō) کار کرد. پس از آن وی سرانجام به حزب لیبرال دموکرات پیوست و سیزده سال را در عضویت این حزب به سر برد. وی در دوران عضویت خود در حزب لیبرال دموکرات وارد کابینه شد و در مقام وزیر محیط زیست کابینه کوئیزومی و وزیر دفاع شینزو آبه خدمت کرد. وی سال ۲۰۱۶ به رغم مخالفت حزب متبوع خود برای فرمانداری توکیو نامزد شد و به پیروزی رسید. یک سال بعد راهش را از حزب لیبرال دموکرات جدا کرد. او سپس رهبری تشکیلاتی به نام انجمن اول اهالی توکیو (都民ファーストの会/Tomin fāsuto no kai) را به عهده گرفت و ضمن ائتلاف با حزب کومیتو، حزب لیبرال دموکرات را در انتخابات استانی قاطعانه شکست داد. کوئیکه با تاسیس حزب امید (希望の党/Kibō no tō)سعی کرده است در سطح ملی نیز رقابت کند اما در انتخابات ۲۰۱۷ تنها دو کرسی از مجلس نمایندگان به دست آورد.
تاداموری اوشیما
تاداموری اوشیما (大島理森/Ōshima Tadamori( 1946 تا - ))؛ رئیس مجلس نمایندگان ژاپن از سال ۲۰۱۵ و عضو ارشد حزب لیبرال دموکرات است. او سال ۱۹۷۵ به عضویت شورای استان زادگاهش آئوموری (青森県/Aomori ken) درآمد و دو دوره در این مقام خدمت کرد. اوشیما از سال ۱۹۸۳ همواره یکی از نمایندگان استان آئوموری در مجلس نمایندگان بوده است. اوشیما تا به حال به عنوان جانشین دبیر ارشد کابینه، وزیر محیط زیست، وزیرعلوم، وزیر کشاورزی، رئیس کمیته رهبری مجلس نمایندگان، جانشین دبیرکل حزب لیبرال دموکرات و رئیس کمیته امور مجالس حزب لیبرال دموکرات فعالیت کرده است. او اکنون در کمیته بودجه و کمیته سرزمین، زیرساخت و حمل و نقل عضویت دارد. علاوه بر این وی در کمیته‌های متعدد اجرایی و پژوهشی حزب متبوع خود حضور دارد.
نائوتو اوتانی
نائوتو اوتانی (大谷直人/Ōtani Naoto) (1952 تا -)؛ قاضی القضات و قاضی ارشد دیوان عالی ژاپن است. او دانش آموخته رشته حقوق از دانشگاه توکیو است. وی پیش از رسیدن به مقام فعلی‌اش در مقام‌های مختلف پژوهشی و قضایی خدمت کرده است که از میان آنان می‌توان به دستیار قاضی و سپس قاضی در دادگاه منطقه‌ای توکیو، قاضی دیوان عالی توکیو، قاضی ارشد دادگاه منطقه‌ای شیزوئوکا (静岡県/Shizuoka ken)، رئیس دیوان عالی اوساکا، رئیس کتابخانه دیوان عالی ژاپن، دبیر کل دیوان عالی ژاپن و همچنین یکی از قضات دیوان عالی ژاپن اشاره کرد. وی در ژانویه ۲۰۱۸ توسط امپراتور آکیهیتو به مقام قاضی القضات منصوب شد و طبق قانون تا زمان بازنشستگی‌اش در سال ۲۰۲۲ در این مقام خواهد ماند.
شیگه‌رو یوشیدا
شیگه‌رو یوشیدا؛ یک دیپلمات و سیاستمدار ژاپنی بود که از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۷ و از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴ به عنوان نخست‌وزیر ژاپن خدمت کرد. او سومین نخست‌وزیر ژاپن پس از اشغال این کشور توسط آمریکا بود. این یوشیدا بود که قرارداد سانفرانسیسکو که احیاگر حاکمیت ژاپن بود را به امضا رساند. همچنین دکترین یوشیدا که آموزه اصلی سیاست خارجی ژاپن پس از جنگ است، توسط او ارائه شد.
تاکه‌ئو فوکودا
تاکه‌ئو فوکودا (福田赳夫/Fukuda Takeo(1905 تا 1995))؛ بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ نخست‌وزیر ژاپن بود و سال‌های زیادی در پست‌های دولتی دیگر هم خدمت کرد. فوکودا در سال ۱۹۷۷ راهبردهای تازه‌ای در سیاست خارجی ژاپن ارائه کرد که به دکترین فوکودا (福田ドクトリン/Fukuda Doctrine) معروف است. این دکترین به طور کلی در جهت همکاری سازنده با کشورهای شرق آسیا ارائه شد.
یاسوهیرو ناکاسونه
یاسوهیرو ناکاسونه (中曽根 康弘/Nakasone Yasuhiro(1918 تا 2019))؛ از ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ نخست‌وزیر ژاپن بود. او بیش از ۵۰ سال در مجلس نمایندگان ژاپن عضویت داشت. ناکاسونه نقش مهمی در خصوصی سازی صنایع ملی ژاپن در دهه ۱۹۸۰ ایفا کرد. وی تمایلات ملی گرایانه داشت. از این رو به توسعه کنترل ژاپن بر منطقه آسیای شرقی و همچنین احیای روحیه استثناگرایی در مردم ژاپن علاقه داشت.
هیده‌کی توجو
هیده‌کی توجو (東條英機/Tōjō Hideki(1884 تا 1948))؛ سیاستمدار و نظامی ژاپنی بود. او در نیمه اول قرن بیستم در ارتش امپراتوری خدمت کرد و علاوه بر احراز بالاترین مقام‌های نظامی، به مقام نخست‌وزیری نیز رسید. او طی سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ یعنی در اوج جنگ جهانی دوم نخست‌وزیر ژاپن بود و این کشور را به سمت جنگ با آمریکا و متفقین هدایت کرد. در این دوران ارتش ژاپن بیشتر آسیای شرقی را اشغال نمود. توجو پس از وخیم شدن اوضاع جنگ در سال ۱۹۴۴ بر کنار شد. وی سرانجام سال ۱۹۴۸ توسط دادگاه نظام بین‌المللی خاور دور به اتهام جنایت جنگی درجه اول به مرگ محکوم و به دار آویخته شد.
هیروهیتو
هیروهیتو؛ صد و بیست و چهارمین امپراتور ژاپن (1926 تا ۱۹۸۹) و در واقع آخرین امپراتور امپراتوری بزرگ ژاپن (大日本帝國/Dai Nihon Teikoku) و اولین امپراتور دولت ژاپن بود. او در دوران اوج نظامی‌گری سیاست ژاپن، بر مسند امپراتوری قرار داشت و در زمان جنگ جهانی دوم رسما رئیس کشور بود. عملیات‌های نظامی فرامرزی بزرگ ژاپن به نام و امضای او صورت گرفتند. با این حال وی پس از تسلیم ژاپن محاکمه نشد و توسط متفقین مورد تعقیب قرار نگرفت. حداقل دو علت می‌توان برای این رویکرد متفقین در قبال او در نظر گرفت:
اول از آنجا که وی در دوران جنگ جهانی دوم بسیار جوان و به لحاظ سیاسی نا بالغ بود، بعید به نظر می‌رسید که تصمیمات جنگی را شخص وی اتخاذ کرده باشد. دوم، متفقین به این نتیجه رسیدند که جلب همکاری امپراتور مفیدتر از مجازات او است. هیروهیتو بعد از جنگ دوم وجهه مقام امپراتور را تغییر داد. وی با مردم ارتباط گرفت، در انظار عمومی حضور می‌یافت و با مقامات خارجی دیدارهای زیادی کرد.
هیروبومی ایتو
هیروبومی ایتو (伊藤博文/Itō Hirobumi(1841 تا 1909))؛ اولین نخست‌وزیر ژاپن بود که اکتبر سال 1900 در دوره میجی تعیین شد. ایتو اهل یک خانواده سامورایی بود. او در جوانی در لندن درس خواند و در نگارش قانون اساسی امپراتوری ژاپن نقش مهمی داشت. وی از قانون اساسی پروس و نظام سیاسی بریتانیا برای تهیه قانون اساسی ژاپن ایده گرفت. وی چهار بار نخست‌وزیر شد، مشاور دایم امپراتور بود و چهار دوره ریاست شورای مشورتی امپراتوری (枢密院/Sūmitsu in) را بر عهده داشت. او روابط قوی با قدرت‌های اروپایی برقرار کرد و نقش مهمی در شکست دادن چین و اشغال کره ایفا نمود. وی سرانجام به دست یک ملی گرای کره‌ای کشته شد.
ایسوروکو یاماموتو
ایسوروکو یاماموتو (山本五十六/Yamamoto Isoroku(1884 تا 1943))؛ فرمانده نیروی کل قوای ناوگان دریایی امپراتوری ژاپن در جنگ جهانی دوم بود. این یاماموتو بود که دستور حمله هوایی به پرل هاربر (Pearl Harbor) را صادر نمود. چشمگیرترین کار او در مقام فرماندهی نیروی دریایی، توسعه فنی و نظامی هواپیماهای شکاری در بالاترین سطح جهان بود که عملیات‌های موفق زیادی علیه نیروهای متفقین انجام دادند. البته شکست ژاپن از آمریکا در نبرد میدوی (Battle of Midway) اعتبار وی را زیر سوال برد. پس از آن نیروی دریایی ژاپن موفق به هیچ پیروزی تعیین کننده‌ای مقابل آمریکا نشد. سرانجام در آوریل ۱۹۴۳، یاماموتو هنگام گشت سرّی هوایی مورد هدف آتش شکاری‌های آمریکایی قرار گرفت و کشته شد.
فومیمارو کونه
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
فومیمارو کونه (近衞文麿/Konoe Fumimaro(1891 تا 1945))؛ نخست‌وزیر ژاپن در دو دوره و حدود سه سال در دوران جنگ جهانی دوم بود. او کسی بود که اشغال چین در سال ۱۹۳۷ را اجرا و اقتصاد ژاپن را در خدمت جنگ بسیج کرد.
با این حال کونوئه با درگیر شدن با قدرت‌های جهانی بخصوص آمریکا مخالف بود. ضمن پافشاری بر این دیدگاه وی سال ۱۹۴۱ از نخست‌وزیری استعفا کرد و جای خود را به توجو داد. او بنیان گذار انجمن حمایت از قانون امپراتوری یا تایسه‌یوکوسان کای (大政翼贊會/大政翼賛会/Taisei Yokusankai) بود که چیزی شبیه یک حزب دولت گرا بود و جهت گیری سیاسی کشور را تعیین می‌کرد.
پس از تسلیم ژاپن، کونوئه وقتی از سوی متفقین در مظان اتهام جنایت جنگی قرار گرفت، خودکشی کرد.[۳]
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
شخصیت های سیاسی کوبا؛ شخصیت‌های سیاسی سنگال؛ شخصیت‌های سیاسی فرانسه؛ شخصیت‌های سیاسی اردن؛ شخصیت‌های سیاسی سودان؛ شخصیت‌های سیاسی در سیرالئون؛ شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان؛ شخصیت های مؤثر سیاسی، اجتماعی، علمی و فرهنگی معاصر بنگلادش؛ شخصیت های سیاسی و اجتماعی سریلانکا؛ زنان سیاستمدار معاصر چین؛ شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین؛ شخصیت‌های سیاسی زیمبابوه
کتابشناسی
- ↑ کنتون (2021).
- ↑ یاماواکی (2020).
- ↑ نورانی، حسین (1402). "سیاست و حکومت در ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص126-129.