تجارت فرهنگی کشور مالی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زیرساخت‌های بسیار ضعیف اقتصادی کشور [[مالی]] موجب شده تا این کشور نیز همچون دیگر کشورهای قاره آفریقا به وارد کننده کالاهای تجاری مختلف ازجمله فیلم‌های سینمائی و مستند، نرم افزارهای مختلف، موسیقی، اسلاید، عکس، بازی‌های رایانه‌ای و ... مبدل گردد. کالاهای فرهنگی موجود در این کشور بیشتر محصول کشورهای [[ایالات متحده]] [[آمریکا]]، [[فرانسه]]، نیجریه و [[چین]] است و اندک کالاهای فرهنگی داخلی نظیر موسیقی‌های سنتی هیچ‌گاه از توان رقابت با محصولات متنوع فرهنگی این کشورها برخوردار نبوده‌اند. در عین حال وزارت فرهنگ نیز بدلیل انبوه مشکلات خویش هیچ‌گاه نتوانسته است در این خصوص هنرمندان داخلی را مورد حمایت خود قرار دهد.<ref>عرب | زیرساخت‌های بسیار ضعیف اقتصادی کشور [[مالی]] موجب شده تا این کشور نیز همچون دیگر کشورهای قاره آفریقا به وارد کننده کالاهای تجاری مختلف ازجمله فیلم‌های سینمائی و مستند، نرم افزارهای مختلف، موسیقی، اسلاید، عکس، بازی‌های رایانه‌ای و ... مبدل گردد. کالاهای فرهنگی موجود در این کشور بیشتر محصول کشورهای [[ایالات متحده]] [[آمریکا]]، [[فرانسه]]، نیجریه و [[چین]] است و اندک کالاهای فرهنگی داخلی نظیر موسیقی‌های سنتی هیچ‌گاه از توان رقابت با محصولات متنوع فرهنگی این کشورها برخوردار نبوده‌اند. در عین حال وزارت فرهنگ نیز بدلیل انبوه مشکلات خویش هیچ‌گاه نتوانسته است در این خصوص هنرمندان داخلی را مورد حمایت خود قرار دهد.<ref>عرب احمدی، امیربهرام(1391). جامعه و فرهنگ مالی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ، ص.139.</ref> | ||
{{به روز رسانی}} | {{به روز رسانی}} | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[تجارت فرهنگی ژاپن]]؛ [[تجارت فرهنگی تونس]]؛ [[تجارت فرهنگی روسیه]]؛ [[تجارت فرهنگی سنگال]]؛ [[تجارت فرهنگی کانادا]]؛ [[تجارت فرهنگی کوبا]]؛ [[تجارت فرهنگی لبنان]]؛ [[تجارت فرهنگی سنگال]]؛ [[تجارت فرهنگی در آرژانتین]]؛ [[تجارت فرهنگی فرانسه]]؛ [[تجارت فرهنگی اسپانیا]]؛ [[تجارت فرهنگی اردن]]؛ [[تجارت فرهنگی سیرالئون]]؛ [[تجارت فرهنگی در بنگلادش]] | [[تجارت فرهنگی ژاپن]]؛ [[تجارت فرهنگی تونس]]؛ [[تجارت فرهنگی روسیه]]؛ [[تجارت فرهنگی سنگال]]؛ [[تجارت فرهنگی کانادا]]؛ [[تجارت فرهنگی کوبا]]؛ [[تجارت فرهنگی لبنان]]؛ [[تجارت فرهنگی سنگال]]؛ [[تجارت فرهنگی در آرژانتین]]؛ [[تجارت فرهنگی فرانسه]]؛ [[تجارت فرهنگی اسپانیا]]؛ [[تجارت فرهنگی اردن]]؛ [[تجارت فرهنگی سیرالئون]]؛ [[تجارت فرهنگی در بنگلادش]] | ||
== | == منبع اصلی == | ||
<references /> | <references /> | ||
== نویسنده مقاله == | |||
امیر بهرام عرب احمدی | |||
[[رده:اقتصاد فرهنگ و بازار صنایع فرهنگی]] | [[رده:اقتصاد فرهنگ و بازار صنایع فرهنگی]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۷
زیرساخت‌های بسیار ضعیف اقتصادی کشور مالی موجب شده تا این کشور نیز همچون دیگر کشورهای قاره آفریقا به وارد کننده کالاهای تجاری مختلف ازجمله فیلم‌های سینمائی و مستند، نرم افزارهای مختلف، موسیقی، اسلاید، عکس، بازی‌های رایانه‌ای و ... مبدل گردد. کالاهای فرهنگی موجود در این کشور بیشتر محصول کشورهای ایالات متحده آمریکا، فرانسه، نیجریه و چین است و اندک کالاهای فرهنگی داخلی نظیر موسیقی‌های سنتی هیچ‌گاه از توان رقابت با محصولات متنوع فرهنگی این کشورها برخوردار نبوده‌اند. در عین حال وزارت فرهنگ نیز بدلیل انبوه مشکلات خویش هیچ‌گاه نتوانسته است در این خصوص هنرمندان داخلی را مورد حمایت خود قرار دهد.[۱]
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
تجارت فرهنگی ژاپن؛ تجارت فرهنگی تونس؛ تجارت فرهنگی روسیه؛ تجارت فرهنگی سنگال؛ تجارت فرهنگی کانادا؛ تجارت فرهنگی کوبا؛ تجارت فرهنگی لبنان؛ تجارت فرهنگی سنگال؛ تجارت فرهنگی در آرژانتین؛ تجارت فرهنگی فرانسه؛ تجارت فرهنگی اسپانیا؛ تجارت فرهنگی اردن؛ تجارت فرهنگی سیرالئون؛ تجارت فرهنگی در بنگلادش
منبع اصلی
- ↑ عرب احمدی، امیربهرام(1391). جامعه و فرهنگ مالی. تهران: موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی ، ص.139.
نویسنده مقاله
امیر بهرام عرب احمدی