تاثیر فرهنگ مهاجران در امنیت فرهنگی در قطر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
كارشناسان امور فرهنگی معتقدند، وجود میلیونها نفر اتباع کشورهای آسیایی در کشورهای عربی حوزهی [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D8%AE%D9%84%DB%8C%D8%AC_%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3 خلیج فارس]، امنیت فرهنگی را که شاملچگونگیحراست از [[ | كارشناسان امور فرهنگی معتقدند، وجود میلیونها نفر اتباع کشورهای آسیایی در کشورهای عربی حوزهی [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D8%AE%D9%84%DB%8C%D8%AC_%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3 خلیج فارس]، امنیت فرهنگی را که شاملچگونگیحراست از [[مدیریت فرهنگی قطر|فرهنگ]] ملی در برابر تأثیرات خارجی است،تهدیدكردهاست.اتباع خارجیدراین کشورها، ضمن تکلم به [[زبان ارومو|زبان]] اصلی خود، تقید به [[مدیریت فرهنگی قطر|فرهنگ]]، اعتقادات و مظاهر دینی، تأسیس مدارس و توزیع [[روزنامه العرب در قطر|روزنامه]] و مجلات مربوط به خود و حضور میلیونی در دوایر دولتی و بخش خصوصی و حتی خانههای مردم بومی به عنوان خدمتکار و راننده و مباشر، سبب شدهاند که [[مدیریت فرهنگی قطر|فرهنگ]] و زبان خود را بر [[جامعه قطر|جامعه]] اثرگذارباشد. این در حالی است که در مقابل، [[مدیریت فرهنگی قطر|فرهنگ]] جامعهی اصلی (عربی) در برابر این متغیر مزاحم، رنگ باخته و ترویج استفاده از [[زبان تاجیکی|زبان]] انگلیسی در دستگاههای دولتی و بخش خصوصی و [[زبان باسک|زبان]] اردو به عنوان زبان بعدی کارگری و خدماتی، یکی از نشانههای این رنگ باختگی است. | ||
کودکان عرب که زیر دست خدمتکاران و مربیان آسیایی بزرگ میشوند، بیشتر از بزرگترها از [[مدیریت فرهنگی قطر|فرهنگ]] [[هویت ملی در قطر|هویت]] خود دور شده و زبان و اصطلاحات بیگانه را وارد [[زبان باسک|زبان]] و [[مدیریت فرهنگی قطر|فرهنگ]] بومی [[خانواده در قانون اساسی قطر|خانواده]] کردهاند. یکی از نویسندگان روزنامهی الرایه [[قطر]]، اخیراً در مقالهای انتقاد آمیز، ضمن پرداختن به همین مقوله نوشته بود: <blockquote>در همین رابطه، شیخ یوسف قرضاوی، مفتی اهل سنت این کشور، معتقد است که خدمتکاران آسیایی، زبان و [[هویت ملی در قطر|هویت]] فرزندان عرب را تهدید میکنند. وی در یک سخنرانی، خواستار ایجاد استراتژی قومی برای نجات زبان عربی شده و گفتهاست، زبان عربی، زبان دین اسلام است و نباید مورد تهدید یا تهاجم فرهنگی قرار گیرد.</blockquote>اندیشمندان قطری هم معتقدند، اعتماد بیشتر شرکتها و دستگاههای دولتی و غیردولتی در [[قطر]]، در تكلم به زبان انگلیسی در تعاملات، مخالف [[قانون اساسی قطر|قانون اساسی]] این کشور است که زبان عربی را زبان رسمی این کشور دانسته است.متفکران قطری صراحتاً اعلام میکنند که مربیها و خدمتکاران آسیایی بر زبان کودکان عرب تأثیر منفی گذاشته و مدارس غیردولتی نیز به تدریس دروس خود به زبان عربی اهمیت نمیدهند. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۹ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۱۱
كارشناسان امور فرهنگی معتقدند، وجود میلیونها نفر اتباع کشورهای آسیایی در کشورهای عربی حوزهی خلیج فارس، امنیت فرهنگی را که شاملچگونگیحراست از فرهنگ ملی در برابر تأثیرات خارجی است،تهدیدكردهاست.اتباع خارجیدراین کشورها، ضمن تکلم به زبان اصلی خود، تقید به فرهنگ، اعتقادات و مظاهر دینی، تأسیس مدارس و توزیع روزنامه و مجلات مربوط به خود و حضور میلیونی در دوایر دولتی و بخش خصوصی و حتی خانههای مردم بومی به عنوان خدمتکار و راننده و مباشر، سبب شدهاند که فرهنگ و زبان خود را بر جامعه اثرگذارباشد. این در حالی است که در مقابل، فرهنگ جامعهی اصلی (عربی) در برابر این متغیر مزاحم، رنگ باخته و ترویج استفاده از زبان انگلیسی در دستگاههای دولتی و بخش خصوصی و زبان اردو به عنوان زبان بعدی کارگری و خدماتی، یکی از نشانههای این رنگ باختگی است.
کودکان عرب که زیر دست خدمتکاران و مربیان آسیایی بزرگ میشوند، بیشتر از بزرگترها از فرهنگ هویت خود دور شده و زبان و اصطلاحات بیگانه را وارد زبان و فرهنگ بومی خانواده کردهاند. یکی از نویسندگان روزنامهی الرایه قطر، اخیراً در مقالهای انتقاد آمیز، ضمن پرداختن به همین مقوله نوشته بود:
در همین رابطه، شیخ یوسف قرضاوی، مفتی اهل سنت این کشور، معتقد است که خدمتکاران آسیایی، زبان و هویت فرزندان عرب را تهدید میکنند. وی در یک سخنرانی، خواستار ایجاد استراتژی قومی برای نجات زبان عربی شده و گفتهاست، زبان عربی، زبان دین اسلام است و نباید مورد تهدید یا تهاجم فرهنگی قرار گیرد.
اندیشمندان قطری هم معتقدند، اعتماد بیشتر شرکتها و دستگاههای دولتی و غیردولتی در قطر، در تكلم به زبان انگلیسی در تعاملات، مخالف قانون اساسی این کشور است که زبان عربی را زبان رسمی این کشور دانسته است.متفکران قطری صراحتاً اعلام میکنند که مربیها و خدمتکاران آسیایی بر زبان کودکان عرب تأثیر منفی گذاشته و مدارس غیردولتی نیز به تدریس دروس خود به زبان عربی اهمیت نمیدهند.
نیز نگاه کنید به
تاثيرپذیری ساحل عاج از فرهنگ خارجی؛ تاثيرپذیری کشور مالی از فرهنگ خارجی؛ تاثير فرهنگ خارجی در سودان؛ تاثيرپذیری کشور زیمبابوه از فرهنگ خارجی؛ تاثيرپذیری تایلند از فرهنگ خارجی؛ عناصر تاثیرگذار خارجی در فرهنگ جامعه اوکراین؛ تاثيرپذیری کشور اسپانیا از فرهنگ خارجی؛ تاثيرپذیری اردن از فرهنگ خارجی؛ تاثيرپذیری اتیوپی از فرهنگ خارجی؛ تاثیرپذیری کشور قطر از فرهنگ خارجی.
منبع اصلی
احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(دردست انتشار).
نویسنده مقاله
محمد مهدی احمدی