مجسمه سازی در سنگال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مجسمه سازی یک فعالیت مذهبی سنتی در آفریقا است و شامل ماسکهای مخصوص مراسم و جشنها، توتمها، فتیشها، ایدولها است که حتی با آمدن مذاهب [[اسلام و مسلمانان سنگال|اسلام]] و [[مسیحیت در سنگال|مسیحیت]]، جایگاه خود را حفظ کرده و حتی با مدرنیزه شدن [[سنگال]] هم پیش رفته است. هر مجسمه همیشه در دستان گروه خاصی ساخته میشود که در آن تبحر دارند: مانژاکها در کازامانس (Manjaks)، سالوم در طایفه سرر، در [[سنگال]] غربی در نزد بدیک (Bedik)، باساری (Bassari) و کونیاگی (Coniagui) از جمله این گروهها هستند. در [[سنگال]]، مجسمه سازی نه فقط در حوزه مذهبی بلکه از الهامات استادانه اجداد این رشته نیز نشأت میگیرد. از | [[مجسمه سازی در سنگال|مجسمه سازی]] یک فعالیت مذهبی سنتی در آفریقا است و شامل ماسکهای مخصوص مراسم و جشنها، توتمها، فتیشها، ایدولها است که حتی با آمدن مذاهب [[اسلام و مسلمانان سنگال|اسلام]] و [[مسیحیت در سنگال|مسیحیت]]، جایگاه خود را حفظ کرده و حتی با مدرنیزه شدن [[سنگال]] هم پیش رفته است. هر مجسمه همیشه در دستان گروه خاصی ساخته میشود که در آن تبحر دارند: مانژاکها در کازامانس (Manjaks)، سالوم در طایفه سرر، در [[سنگال]] غربی در نزد بدیک (Bedik)، باساری (Bassari) و کونیاگی (Coniagui) از جمله این گروهها هستند. در [[سنگال]]، [[مجسمه سازی در سنگال|مجسمه سازی]] نه فقط در حوزه مذهبی بلکه از الهامات استادانه اجداد این رشته نیز نشأت میگیرد. از معروف ترین مجسمه سازان سنگالی می توان به "[[عثمان سو]]" (Ousmane Sow) و"مصطفی دیمه" (Moustapha Dimé) اشاره کرد. [[عثمان سو]] در سال 1935 در شهر داکار به دنیا آمد. وی حدود ده اثر دارد که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
* "انسان و کودک" (2013)؛ | * "انسان و کودک" (2013)؛ | ||
* "مردی که نشسته است و به مهاجران بدون مدرک (اقامت) ادای احترام می کند" (2008). وی این مجسمه را به سفارش ژنو از جنس برنز ساخت؛ | * "مردی که نشسته است و به مهاجران بدون مدرک (اقامت) ادای احترام می کند" (2008). وی این مجسمه را به سفارش ژنو از جنس برنز ساخت؛ | ||
* "دونده روی خط حرکت" (2002) که به سفارش کمیتهی بین المللی المپیک این مجسمه را ساخت | * "دونده روی خط حرکت" (2002) که به سفارش کمیتهی بین المللی المپیک این مجسمه را ساخت<ref>Nicolas, M. (2009). Ousmane Sow, l’anartiste. Jeune Afrique, (2525), 86-87.</ref>. | ||
مصطفی دیمه در سال 1952 به دنیا و در سال 1998 از دنیا رفت. از هفت اثری که از خود به جای گذاشته می توان به "چهره" (1996) و"نگهبان" (1995) اشاره کرد که با چوب و فلز و طناب ساخته است | مصطفی دیمه در سال 1952 به دنیا و در سال 1998 از دنیا رفت. از هفت اثری که از خود به جای گذاشته می توان به "چهره" (1996) و"نگهبان" (1995) اشاره کرد که با چوب و فلز و طناب ساخته است<ref>Viye, D. (1997). Moustapha Dimé. In Catalogue d’exposition (p. 14). Bruxelles: Centre d’Art Contemporain.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[مجسمه سازی در روسیه]]؛ [[مجسمه سازی در افغانستان]]؛ [[مجسمه سازی در تونس]]؛ [[مجسمه سازی در ژاپن]]؛ [[مجسمه سازی در کوبا]]؛ [[مجسمه سازی در لبنان]]؛ [[مجسمه سازی در مصر]]؛ [[مجسمهسازی در تایلند|مجسمه سازی در تایلند]]؛ [[نقاشی و مجسمهسازی آرژانتین]]؛ [[مجسمه سازی در مالی]]؛ [[مجسمه سازی در زیمبابوه]]؛ [[مجسمه سازی در اسپانیا]]؛ [[مجسمه سازی در اردن]]؛ [[مجسمهسازی در اتیوپی]]؛ [[مجسمه سازی در سیرالئون]]؛ [[هنر مجسمه سازی در چین]] | [[مجسمه سازی در روسیه]]؛ [[مجسمه سازی در افغانستان]]؛ [[مجسمه سازی در تونس]]؛ [[مجسمه سازی در ژاپن]]؛ [[مجسمه سازی در کوبا]]؛ [[مجسمه سازی در لبنان]]؛ [[مجسمه سازی در مصر]]؛ [[مجسمهسازی در تایلند|مجسمه سازی در تایلند]]؛ [[نقاشی و مجسمهسازی آرژانتین]]؛ [[مجسمه سازی در مالی]]؛ [[مجسمه سازی در زیمبابوه]]؛ [[مجسمه سازی در اسپانیا]]؛ [[مجسمه سازی در اردن]]؛ [[مجسمهسازی در اتیوپی]]؛ [[مجسمه سازی در سیرالئون]]؛ [[هنر مجسمه سازی در چین]] | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== منبع اصلی == | == منبع اصلی == | ||
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار). | بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار). | ||
== نویسندگان مقاله == | == نویسندگان مقاله == | ||
محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور | |||
[[رده:هنرهای تجسمی]] | [[رده:هنرهای تجسمی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۴
مجسمه سازی یک فعالیت مذهبی سنتی در آفریقا است و شامل ماسکهای مخصوص مراسم و جشنها، توتمها، فتیشها، ایدولها است که حتی با آمدن مذاهب اسلام و مسیحیت، جایگاه خود را حفظ کرده و حتی با مدرنیزه شدن سنگال هم پیش رفته است. هر مجسمه همیشه در دستان گروه خاصی ساخته میشود که در آن تبحر دارند: مانژاکها در کازامانس (Manjaks)، سالوم در طایفه سرر، در سنگال غربی در نزد بدیک (Bedik)، باساری (Bassari) و کونیاگی (Coniagui) از جمله این گروهها هستند. در سنگال، مجسمه سازی نه فقط در حوزه مذهبی بلکه از الهامات استادانه اجداد این رشته نیز نشأت میگیرد. از معروف ترین مجسمه سازان سنگالی می توان به "عثمان سو" (Ousmane Sow) و"مصطفی دیمه" (Moustapha Dimé) اشاره کرد. عثمان سو در سال 1935 در شهر داکار به دنیا آمد. وی حدود ده اثر دارد که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- "انسان و کودک" (2013)؛
- "مردی که نشسته است و به مهاجران بدون مدرک (اقامت) ادای احترام می کند" (2008). وی این مجسمه را به سفارش ژنو از جنس برنز ساخت؛
- "دونده روی خط حرکت" (2002) که به سفارش کمیتهی بین المللی المپیک این مجسمه را ساخت[۱].
مصطفی دیمه در سال 1952 به دنیا و در سال 1998 از دنیا رفت. از هفت اثری که از خود به جای گذاشته می توان به "چهره" (1996) و"نگهبان" (1995) اشاره کرد که با چوب و فلز و طناب ساخته است[۲].
نیز نگاه کنید به
مجسمه سازی در روسیه؛ مجسمه سازی در افغانستان؛ مجسمه سازی در تونس؛ مجسمه سازی در ژاپن؛ مجسمه سازی در کوبا؛ مجسمه سازی در لبنان؛ مجسمه سازی در مصر؛ مجسمه سازی در تایلند؛ نقاشی و مجسمهسازی آرژانتین؛ مجسمه سازی در مالی؛ مجسمه سازی در زیمبابوه؛ مجسمه سازی در اسپانیا؛ مجسمه سازی در اردن؛ مجسمهسازی در اتیوپی؛ مجسمه سازی در سیرالئون؛ هنر مجسمه سازی در چین
کتابشناسی
منبع اصلی
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار).
نویسندگان مقاله
محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور