هنر مجسمه سازی در چین

هنر مجسمه سازی در کشور چین شامل ساخت مجسمه‌های کاغذی و مجسمه‌­های سفالین برای تزیین پشت بام‌­ها است که در ذیل شرح داده شده است:

مجسمه‌های کاغذی لی هونگ بو، قابل بازیابی از https://panartmag.com/

ساخت مجسمه‌های کاغذی

مجسمه‌­های کاغذی چین از مراسم و تشریفات تشییع جنازه سرچشمه گرفته و یک نوع هنر مردمی است­ که در آن هنرهای کاغذبری، مجسمه سازی سفالی و نقاشی رنگی، به خوبی باهم درآمیخته است. مردم معمولا در برگزاری مراسم قربانی از این مجسمه‌­ی کاغذی استفاده می­‌کنند.

مجسمه­‌ی کاغذی چهار نوع است:

• مجسمه‌­ی فرشتگان که در مقابل مقبره­‌ها سوزانده می‌­شوند؛
• آدمک‌هایی به شکل پسر و دختر، و آدمک­‌های اپرایی؛
• ماکت­‌های ساختمانی، دروازه و عمارت، نمادهای وسایل حمل و نقل؛
• ظروف، مانند ظروف غذایی و ظروف برای گذاشتن اشیای قربانی.

آثار هنری مجسمه­‌های کاغذی از نظر ظاهر جذاب و به لحاظ فن­اوری آن پیشرفته هستند.

مجسمه‌­های سفالین برای تزیین پشت بام‌­ها

مجسمه‌های سفالی، قابل بازیابی از https://www.eligasht.com/Blog/travelguide/5-/

از دوران باستان، مردم چین در خانه‌­سازی به آرایش و تزیین پشت بام اهمیت می­‌دادند. بعد از دوران سلسله­‌ی‌هان(206پیش از میلاد تا220میلادی) بالای بام‌ها را با اشکال مختلفی مانند ماهی، اژدها، دیگر حیوانات افسانه‌­ای آب­زی که سمبل خاموشی آتش بودند، تزیین می­‌کردند.

افزون بر این، از مجسمه‌­ی چوبی، سفالی یا چینی بسیاری از حیواناتی که نماد خوشبختی، محافظت، استحکام و طول عمر بود نیز در روی بام­‌ها، به ویژه در برآمدگی­‌ها و پیشروی­‌های گوشه­‌های پشت بام­‌ها استفاده می­‌کردند.

این امر زمینه را برای توسعه و گسترش هنر مردمی ساخت مجسمه‌­های سفالین خاص تزیین پشت بام‌­ها فراهم ساخت که هنوز هم در ساختمان‌­های باشکوه قدیمی، معابد، کاخ‌­ها، و بناهای یاد­بود قابل مشاهده هستند.

نیز نگاه کنید به

مجسمه سازی در روسیه؛ مجسمه سازی در افغانستان؛ مجسمه سازی در تونس؛ مجسمه سازی در ژاپن؛ مجسمه سازی در کوبا؛ مجسمه سازی در لبنان؛ مجسمه سازی در مصر؛ مجسمه سازی در سنگال؛ نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین؛ مجسمه سازی در مالی؛ مجسمه سازی در زیمبابوه؛ مجسمه‌سازی در تایلند؛ مجسمه سازی در اسپانیا؛ مجسمه سازی در اردن؛ مجسمه‌سازی در اتیوپی؛ مجسمه سازی در سیرالئون

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی