تلویزیون در کوبا
تلویزیون در کوبا
کوبا در کنار مکزیک، آرژانتین و برزیل جزو اولین کشورهای منطقه آمریکای لاتین و جزایر کارائیب در تولیدات تلویزیونی بشمار میروند. ویژگی اصلی رادیو و تلویزیون کوبا بر مبنای آموزش و فرصتهای برابر آموزشی طراحی شده است، و به همین منظور برنامهها با گرایش به فرهنگ، بازپروری و آموزش تدوین میشوند. بسیاری از نهادها، سازمانها، و اتحادیههای کوبا (مانند دانشجویان، کارگران، اعضای پارلمان و حتی نظامیان) دارای رسانههای اختصاصی هستند، البته نام تجاری تلویزیون دولتی کوبا «تلویزیون کوبایی» (Television cubana) است، و شبکههای ملی کوبا عبارتاند از: تله ربلده (Tele Rebelde) ، کوبا ویزیون (Cuba Vision) ، شبکه آموزش (Canal Educativo) ، شبکه آموزش (Canal Educativo) ۲ و مولتی ویزیون (Multivision) .
علاوه بر این شبکهها سایر استانها و شهرهای بزرگ دارای شبکههای استانی و محلی هستند، تولیدات این شبکهها شامل برنامههای اقتصادی، اجتماعی، سریال، طنز، انیمیشن، مستند و غیره میشود. البته این شبکهها برنامههای خارجی نیز پخش میکنند که معمولا تولیدات کشورهایی چون آمریکا، برزیل و اسپانیا هستند.گاسپار پومارخو (Gaspar Pumarejo) از جمله کسانی است که نقش بسزایی در راهاندازی و ترویج تلویزیون در کوبا داشته است.
لازم به ذکر است که قسمتی از مخارج تلویزیون کوبا از طریق تجارت و تبلیغات محصولات تجاری تامین میشد. بهطوریکه در اواخر دهه ۵۰ یک چهارم اراضی کوبا تحت پوشش شبکه تجاری بودند. سرمایهداران کوبا با سرمایهگذاریهای شخصی و کمکهای مالی آمریکاییها، توانستند بخش عظیمی از تلویزیون را تحت سلطه خود درآورند و به القای سیاستها و اهداف خود بپردازند، ولی با پیروزی انقلاب تغییرات بنیادی در ساختارها، اهداف و سیاستها بهوجود آمد، و رادیو و تلویزیون از بخش خصوصی خارج شدند و به اموال عمومی پیوستند، و امکان دسترسی به آنها در تمامی کوبا فراهم شد. تلویزیون بهطور رسمی در تاریخ ۲۴ اکتبر ۱۹۵۰ با کانال ۴ به کوبا رسید. سپس در ۱۱ مارس ۱۹۵۱ نیز کانال ۶ راهاندازی میشود. مجمع رادیو تلویزیون کوبا اولین مرکزی بود که تلویزین تجاری در کوبا را در ۲۴ اکتبر ۱۹۵۰ باکانال ۴ راهاندازیکرد. در سال ۱۹۵۷ که حدود ۵۰ کشور دنیا تلویزیون داشتند، در کوبا قدمت این رسانه به ۷ سال میرسید.
در زمان باتیستا برنامههای رادیویی و تلویزیونی سانسور بسیاری میشد. حتی بعد از حمله فیدل کاسترو به مونکادا (۱۴ مارس ۱۹۵۳)، سانسور شدیدتر شد. در حال حاضر تلویزیون و رادیو در کوبا تحت کنترل موسسه کوبایی رادیو و تلویزیون میباشد.
شبکه ملی کوبا عبارتاند از:
تله ربلده که همان شبکه ۲ میباشد، در تاریخ ۲۲ جولای ۱۹۶۸ افتتاح شد. برنامههای اصلی آن پخش سریال و برنامههای ورزشی است، لازم به ذکر است که شبکه رسمی پخش مسابقات المپیک نیز میباشد. در ضمن دارای برنامههای متنوع و سرگرمکننده برای تمام افراد، از کودکان تا افراد مسن، میباشد. این شبکه در حال حاضر دارای ۱۶ ساعت برنامه در طول روز میباشد.
شبکه آموزش: نیز به منظور پخش برنامههای متنوعی راهاندازی شده است که همانطور که از نامش مشخص است برنامههای آموزشی و همینطور برنامههای فرهنگی از این شبکه بهطور مستمر پخش میشود.
کوبا ویزیون که تحت عنوان شبکه ۶ شناخته میشود. ۱۸ دسامبر ۱۹۵۰ تاسیس شد و در ۱۱ مارس ۱۹۵۱ آغاز به کار کرد. در طول ۲۴ ساعت شبانهروز دارای برنامههای متنوع خبری، کودک، موسیقی، آموزشی و فیلم و سریال میباشد.
کوبا ویزیون اینترناسیونال (Cuba Vision Internacional) رسانه بینالملی کوبا میباشد. در تاریخ ۲۶ جولای ۱۹۸۶ آغاز به کار نمود. شبکهای است ۲۴ ساعته که متعلق به موسسه رادیو و تلویزیون کوبا میباشد. هدف این شبکه شناساندن واقعیتها، فرهنگ و جامعه کوبا است. در سال ۲۰۰۳ با طرح پخش بینالمللی برنامههای ۲۴ ساعته از طریق ماهواره برای آمریکای شمالی، آمریکای لاتین و کارائیب موافقت گردید. از سال ۲۰۰۵ برنامههای آن در اروپا و آفریقای شمالی نیز پخش میشود و دو سال پس از آن به آسیا و اقیانوسیه نیز گسترش مییابد. برنامههای این شبکه شامل بخشهای متنوع فرهنگی، خبری و سرگرمکننده است، علاوه بر پخش تلویزیونی دارای سرویس خبری آنلاین میباشد که به وقایع مهمی که در کوبا اتفاق میافتد، میپردازد.
شبکه آموزشی ۲: در ۹ می ۲۰۰۲ توسط فیدل کاسترو افتتاح شد و برنامههای متنوع آموزشی و فرهنگی جهت آموزش مردم کوبا در دستور کار این شبکه قرار گرفته است.
مولتی ویزیون: از آخرین شبکههای تلویزیونی کوبا بشمار میآید. در تاریخ ۷ جولای ۲۰۰۸ تأسیس شد و در طول ۲۴ ساعت شبانهروز برنامههای متنوعی از جمله انیمیشن، سریالهای تلویزیونی بهویژه کمدی و مستند دارد.[۱]
نیز نگاه کنید
- تلویزیون در افغانستان
- تلویزیون در تونس
- تلویزیون در روسیه
- تلویزیون در سنگال
- تلویزیون در لبنان
- تلویزیون در مصر
- تلویزیون در چین
- تلویزیون در ژاپن
کتابشناختی
- ↑ حقروستا، مریم. (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران:موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتت بین المللی الهدی، ص378-381.