رفاه اجتماعی در گرجستان

تا دهه 1980 جمهوری گرجستان در زمینه بهداشت و درمان از استاندارد بالایی برخوردار بود. گرجستان به نسبت سرانه جمعیت خود در دوران شوروی سابق بیشترین رقم را در تعداد پزشک داشت (هر 1000 نفر 5 پزشک) و از این لحاظ در جایگاه اول قرار داشت. بیمارستان ها و کلینیک‌های پزشکی گرجستان در دوران شوروی از تجهیزات پزشکی پیشرفته‌ای برخوردار بودند، خدمات پزشکی عمومی رایگان، یارانه مردمی (نان و برق) مستقیماً از طریق بودجه دولتی تأمین و پرداخت می‌شد. بنیاد تأمین اجتماعی گرجستان در سال‌های پس از استقلال کمک‌های مالی فراوانی به اقشار نیازمند ارائه می‌داد، منابع صندوق مذکور عمدتاً در مواردی چون پرداخت هزینه درمان، کمک هزینه زندگی، ناتوانی موقت، فوق‌العاده کودک و افراد آسیب دیده اختصاص می‌یافت.

از اواخر دهه 1980 به بعد با وقوع جنگ‌های داخلی و حرکت‌های استقلال‌طلبانه سیستم تأمین اجتماعی و بهداشت جمهوری گرجستان به نسبت سایر جمهوری‌های سابق شوروی آسیب بیشتری دید، و دچار نابسامانی و رکود شد، در پائیز 1994 سازمان برنامه جهانی برای غذا وابسته به سازمان ملل نسبت به وقوع قحطی در میان برخی از اقشار جامعه گرجستان در طی ماه‌های زمستان هشدار دارد. قطع برق و آب در ساعت‌های متوالی در تمامی شهرهای گرجستان حتی تفلیس امری عادی تلقی می‌شد.

حمل و نقل عمومی، خدمات بهداشتی و درمانی اغلب دچار وقفه در ارائه خدمات بودند. کمبود مواد غذایی بویژه نان بدلیل جنگ‌های داخلی و قطع راه ارتباطی با روسیه تشدید شده بود. در سال 1993 جمهوری گرجستان از سوی سازمان بین المللی همکاری‌های اقتصادی و توسعه به عنوان یک کشور در حال توسعه شناخته شد. این شناسایی به منزله سقوط استاندارد زندگی در کشوری که در شوروی سابق از ثروتمندترین جمهوری‌ها بود، تلقی می‌شد. گزارش‌های آماری سال 2007 نشان دهنده این است که برای هر 1000 نفر گرجی 5 پزشک وجود دارد.

نیز نگاه کنید به

رفاه اجتماعی در اتیوپی؛ رفاه اجتماعی در سیرالئون؛ رفاه اجتماعی در چین؛ رفاه اجتماعی در کانادا؛ رفاه اجتماعی در روسیه؛ رفاه اجتماعی در مالی؛ رفاه اجتماعی در اوکراین؛ رفاه اجتماعی در اسپانیا