موافقت نامههای فرهنگی تایلند و ایران
همکاریهای علمی فرهنگی و مبادلات فرهنگی دو کشور هنوز بر مبنای موافقتنامهٔ فرهنگی سال ۱۳۵۵صورت میگیرد. در ۱۳۸۶ پیشنویس موافقتنامهٔ جدید مبادلات فرهنگی از سوی ج.ا. ایران به مقامات تایلندی تسلیم شده است که در دست پیگیری است و به مرحله نهایی نرسیده است.
در حال حاضر «دو دسته دانشجو (از تایلند) به ایران اعزام میشوند؛ گروهی برای تحصیل در رشتهٔ علوم دینی و گروه دیگر بیشتر برای تحصیل در رشتههای تاریخ و زبان و ادبیات فارسی. تا به حال، ۲۰۰ نفر از دانشجویان علوم دینی در سطح کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکتری فارغ التحصیل شده و به تایلند بازگشتهاند. اکنون حدود یکصد نفر در رشتههای علوم دینی در شهر قم مشغول به تحصیل هستند که در رشتههای تفسیر، فقه و حدیث تحصیل میکنند و پس از فارغالتحصیلی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا به تایلند باز میگردند؛ پس از بازگشت در مساجد شهرهای تایلند و مدارس دو شهر مهم بانکوک و ناکان سیتامارات (در جنوب تایلند) به تعلیم دانشجویان مسلمان و شیعه میپردازند.
گروهی از دانشجویان تایلندی از دانشگاههای ایران بورسیه میگیرند و در رشتههای زبان فارسی و تاریخ ایران تحصیل میکنند و پس از أخذ مدرک، در دانشگاههای تایلند به تدریس میپردازند... ما هرساله نمایشگاههای هنری و تاریخی شامل دوران تاریخی ایران به شکل نمایشگاه و هفتههای فرهنگی، شامل فستیوال غذا، موسیقی و صنایعدستی، فستیوال فیلم را با همکاری دانشگاههای تایلند در شهرهای مختلف اجرا میکنیم... در طول سال ما چند هفتهٔ فرهنگی برگزار میکنیم و مردم تایلند را با آدابورسوم و فرهنگ ایران و اسلام بیشتر آشنا میکنیم.
همچنین کتابهای بسیاری از زبان فارسی به زبان تایی و از تایی به فارسی ترجمه شده است که راهی است برای انتقال دانش و تجربیات دو کشور. زبان فارسی در تایلند در دانشگاههای راجابات (آیوتایا)، تکنولوژی آیوتایا و «راجابات بن سامدج» تدریس میشود و دانشگاه سریناکارین ویروت با دانشگاههای شیراز و دانشگاه تهران تفاهمنامه فرهنگی دارند»[۱].
در برابر باید گفت که فعالیتهای فرهنگی سفارت تایلند در تهران چندان درخور توجه نیست و در ۱۳۸۴، بهمناسبت فرارسیدن پنجاهمین سالگرد روابط سیاسی میان دو کشور، مراسمی برگزار شد و سفارت تایلند در تهران اقدام به انتشار مجموعه مقالاتی درباره تاریخ روابط دو کشور کرد[۲].
بهمناسبت پنجاهمین سال برقراری روابط سیاسی میان دو کشور، برای نخستینبار در تایلند یک قطعه تمبر بهارزش ۱۰ بات منتشر شد. «این تمبر در یازدهم فوریهٔ ۲۰۰۶م مطابق با بیستودوم بهمن ۱۳۸۴ ، بهشکل بسیار زیبا و به ارزش ۱۰ بات در یک مینیاتور شیک ۲۰ عددی چاپ شد. بر روی این تمبر تصاویری از تخت جمشید و همچنین کاخ قدیمی (معبد) سلاطین تایلندی (شاه پراسات تونگ)، در شهر آیوتایا پایتخت سابق این کشور دیده میشود»[۳]. در روی تمبر عبارت «پنجاهمین سال برقراری روابط سیاسی میان ایران و تایلند» به زبان انگلیسی درج شده است[۴].
نیز نگاه کنید به
موافقت نامههای فرهنگی روسیه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی تونس و ایران؛ قرارداد همکاری های رسمی فرهنگی میان ایران و چین ؛ تفاهم نامه های امضا شده بین سازمان ها و مراکز علمی فرهنگی ایران و چین؛ موافقت نامههای فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی فرانسه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی مالی و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی سودان و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی ساحل عاج و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی زیمبابوه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اوکراین و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اسپانیا و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اردن و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اتیوپی و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی قطر و ایران.
کتابشناسی
- ↑ گزیدهای از سخنان رایزن فرهنگی ج.ا. ایران در گزاراش مورخ ۱۶/۱۰/۱۳۹۰ اداره کل روابط عمومی و اطلاعرسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (۲۰۱۲/۶/۱) در www.icro.ir
- ↑ سفارت پادشاهی تایلند، پنجاهمین سالگرد روابط دیپلماتیک ایران و تایلند، تهران، گسترش اندیشه، ۱۳۸۴ .
- ↑ پاکآئین، محسن(1388).چهل ماه در سرزمین طلایی.تهران:فرهنگ سبز،ص.۳۷۶ و ۴۰۵.
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.325-327.