پیشینه آموزش بنگلادش

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۳ توسط Setayesh (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

پس از استقلال این کشور، برای تحقق بخشیدن به آرمان های مردم، تلاش زیادی شد. از جمله سعی در بهبود وضع نظام آموزش و پرورش این کشور بود. سیاست جدید نظام آموزشی در سال 1989 بر اساس نظر خواهی، پی ریزی شد. اصل و اهداف آموزش و پرورش بر اساس ماده 17 قانون اساسی کشور که به آموزش و پرورش مربوط می شود، چنین بیان شده است:

1. ایجاد سیستم آموزشی واحد و همگانی و گسترش آن در میان همه کودکان به صورت رایگان و اجباری، تا سطحی که قانون معین می کند.

2. ارتباط آموزش و پرورش با نیازهای جامعه و پرورش مردم کاملا آموزش دیده و آماده خدمت، برای برطرف کردن آن نیازها.

3. ریشه کن کردن بی سوادی در طول مدتی که قانون پیشنهاد می کند.[۱]

نیز نگاه کنید به

پیشینه آموزش کانادا؛ پیشینه آموزش روسیه؛ پیشینه آموزش افغانستان؛ پیشینه آموزش تونس؛ پیشینه آموزش ژاپن؛ پیشینه آموزش کوبا؛ پیشینه آموزش لبنان؛ پیشینه آموزش مصر؛ پیشینه ی آموزش در چین باستان؛ پیشینه آموزش سنگال؛ پیشینه آموزش فرانسه؛ پیشینه آموزش آرژانتین؛ پیشینه آموزش و پرورش در مالی ؛ پیشینه آموزش ساحل عاج؛ پیشینه آموزش زیمبابوه؛ پیشینه آموزش تایلند؛ پیشینه آموزش اسپانیا؛ پیشینه آموزش سیرالئون؛ پیشینه آموزش قطر

کتابشناسی

  1. توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)