پیشینه آموزش بنگلادش
پس از استقلال این کشور، برای تحقق بخشیدن به آرمان های مردم، تلاش زیادی شد. از جمله سعی در بهبود وضع نظام آموزش و پرورش این کشور بود. سیاست جدید نظام آموزشی در سال 1989 بر اساس نظر خواهی، پی ریزی شد. اصل و اهداف آموزش و پرورش بر اساس ماده 17 قانون اساسی کشور که به آموزش و پرورش مربوط می شود، چنین بیان شده است:
1. ایجاد سیستم آموزشی واحد و همگانی و گسترش آن در میان همه کودکان به صورت رایگان و اجباری، تا سطحی که قانون معین می کند.
2. ارتباط آموزش و پرورش با نیازهای جامعه و پرورش مردم کاملا آموزش دیده و آماده خدمت، برای برطرف کردن آن نیازها.
3. ریشه کن کردن بی سوادی در طول مدتی که قانون پیشنهاد می کند.[۱]
نیز نگاه کنید به
پیشینه آموزش کانادا؛ پیشینه آموزش روسیه؛ پیشینه آموزش افغانستان؛ پیشینه آموزش تونس؛ پیشینه آموزش ژاپن؛ پیشینه آموزش کوبا؛ پیشینه آموزش لبنان؛ پیشینه آموزش مصر؛ پیشینه ی آموزش در چین باستان؛ پیشینه آموزش سنگال؛ پیشینه آموزش فرانسه؛ پیشینه آموزش آرژانتین؛ پیشینه آموزش و پرورش در مالی ؛ پیشینه آموزش ساحل عاج؛ پیشینه آموزش زیمبابوه؛ پیشینه آموزش تایلند؛ پیشینه آموزش اسپانیا؛ پیشینه آموزش سیرالئون؛ پیشینه آموزش قطر
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)