ساختار و سیاست های آموزشی تایلند
به موجب قوانین آموزشی تایلند و با در نظر گرفتن قانونی که در ۲۰۰۴م تصویب شد، از اول دورهٔ آمادگی تا آخر دورهٔ دبیرستان، یعنی به مدت ۱۴ سال، تحصیل رایگان است و تا سقف ۹ سال، تحصیل با حضور در مدرسه، اجباری اعلام شده است. نظام آموزش رسمی به دو دورهٔ پایه (۱۲ سال) و عالی تقسیم شده است؛ دورهٔ پایه نیز از دو دورهٔ ششساله (دبستان و دبیرستان) تشکیل میشود. دولت از آموزش غیررسمی نیز حمایت میکند و مدارس غیردولتی نقش مهمی در ساختار آموزش کشور بازی میکنند.
مدارس دولتی زیر نظر دولت اداره میشوند و مدارس خصوصی به مدارس انتفاعی و غیرانتفاعی تقسیم میشوند. ادارهٔ مدارس غیرانتفاعی بیشتر به دست سازمانهای خیریه است. روستاها دارای کودکستان و مدارس ابتدایی هستند. اما مدارس جامع در شهرها دایرند که از کودکستان تا آخر دبیرستان را دربر میگیرند. با توجه به محدودیت بودجه، مدارس روستایی دارای امکانات و تجهیزات کمتری در مقایسه با مدارس شهری هستند؛ بهخصوص از نظر آموزگاران زبان انگلیسی در تنگنا قرار دارند. برخی از دانشآموزان روستایی دبیرستانی برای حضور در کلاس باید حدود ۶۰ تا ۸۰ کیلومتر تا نزدیکترین شهر بروند.
در سطح منطقهای محدودهٔ کار وزارت آموزش و پرورش به ۱۲ منطقه تقسیم میشود. هر منطقه، چهار تا هشت استان تحت سرپرستی دفتر منطقهای توسعهٔ آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و اموردینی قرار دارد که بر کیفیت آموزشی نظارت دارند؛ همچنین آموزش ضمن خدمت معلمان، ارزیابی طرحهای آموزشی و پرورشی و ارائهٔ پیشنهادهایی درخصوص خطمشی به مقامات منطقهای آموزشی، بر عهدهٔ آنان است. ادارههای منطقهای زیر نظارت دبیرخانه دائمی آموزش و پرورش میباشند[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
ساختار و سیاست های آموزشی آرژانتین؛ ساختار و سیاست های آموزشی کانادا؛ ساختار و سیاست های آموزشی روسیه؛ ساختار و سیاست های آموزشی افغانستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی تونس؛ ساختار و سیاست های آموزشی ژاپن؛ ساختار و سیاست های آموزشی کوبا؛ ساختار و سیاست های آموزشی لبنان؛ ساختار و سیاست های آموزشی مصر؛ ساختار و سیاست های آموزشی سنگال؛ ساختار و سیاست های آموزشی فرانسه؛ ساختار و سیاست های آموزشی مالی؛ ساختار و سیاست های آموزشی ساحل عاج؛ ساختار و سیاست های آموزشی زیمبابوه؛ ساختار و سیاست های آموزشی اوکراین؛ ساختار و سیاست های آموزشی اسپانیا؛ ساختار و سیاست های آموزشی اردن؛ ساختار و سیاست های آموزشی اتیوپی؛ ساختار و سیاست های آموزشی سیرالئون؛ ساختار و سیاست های آموزشی قطر؛ ساختار و سیاست های آموزشی گرجستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی قزاقستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی تاجیکستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی بنگلادش؛ ساختار و سیاست های آموزشی سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ خرم پناهی، ریحانه. (۱۳۸۴)، بررسی آموزش و پرورش زنان و دختران در کشورهای گوناگون: تایلند. تهران، وزارت آموزشوپرورش، مؤسسه فرهنگی منادی تربیت، ص.23.
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.273-274.