ساختار و سیاست های آموزشی تونس
تخریب نظام آموزشی سنتی و پیریزی نظام آموزش ملی در سه مرحله ابتدایی، دبیرستان و عالی از اقدامات بورقیبه بود[۱]. مؤسسه دافوس در گزارش ۲۰۰۷ تا 2008 میلادی خود اعلام کرد تونس از نظر کیفیت آموزش درسهای ریاضیات و علوم رتبه نخست را در جهان عرب و آفریقا و رتبه هفتم را در جهان دارد و در زمینه مؤسسات آموزشی نیز مرتبه هجدهم جهان را به خود اختصاص داده است. آموزش در همه مراحل پیشدانشگاهی تونس مجانی است.
آموزش های ابتدایی تونس و آموزش متوسطه تونس
استفاده از قطار شهری نیز برای دانشآموزان رایگان است، بیش از %۹۹ از دختران و پسران تونسی از ششسالگی به مدرسه میروند. تونس دارای دو میلیون دانشآموز در مدارس عمومی و خصوصی و در سه مقطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان است، برخی از آمارها و اطلاعات مربوط به مقاطع تحصیلی پیشدانشگاهی تونس در سال ۲۰۱۰ میلادی که از سایت سازمان ملی آمار این کشورگرفته شده به شرح زیر است:
- یکمیلیون و دویستوپنجاه هزار نفر دانشآموز ابتدایی با پنجاهوهفت هزار معلم و پانصدوشصت مدرسه؛
- چهارصدوهفتاد هزار دانشآموز راهنمایی با سیوهشت هزار معلم در دوهزار و دویست مدرسه؛
- هزینه تقریبی هر دانشآموز در مقطع دبستان و دبیرستان بین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ دینار است؛
- در تونس پانصدوبیست هزار دانشآموز دبیرستانی، چهلوهفت هزار دبیر و هشتصد دبیرستان وجود دارد و برای هر سیودو دانشآموز، یک دبیر وجود دارد، سهم این مقطع از بودجه دولت %۱۹،۹ است؛
- گرفتن دیپلم برای جوان تونسی، مانند قبولی در کنکور برای یک جوان ایرانی است. در سال ۲۰۱۲ میلادی بیش ۱۲۹ هزار دانشآموز جهت گرفتن دیپلم رقابت کردند که فقط ۴۹ هزار نفرشان قبول شدند؛
- سیصدوهفتاد عنوان کتاب در دوازدهمیلیون نسخه برایکلیه مقاطع چاپ میشود؛
- «التربیه الاسلامیه» و «الفکرالاسلامی» عناوین کتابهای دینی دوره راهنمایی و دبیرستان است؛
- معلم، مدیر و ناظر از ارکان وزارت آموزشوپرورش تونس است و مدیران مدارس از طریق شرکت در مناظره انتخاب میشوند؛
- آموزش زبان فرانسه و انگلیسی از مقطع ابتدایی شروع میشود.[۲]
آموزش عالی تونس
نظام دانشگاهی تونس به دو گونه دولتی و خصوصی اداره میشود و زبان علمی و سیستم غالب آن فرانسوی است و در دهههای گذشته تغییرات گستردهای را به خود دیده است که آخرین نوع آن به نظام «آمد» موسوم است. أمد مخفف حروف نخست کلمات اجازه (لیسانس) ماجستیر (فوقلیسانس) و دکتری است که از سال تحصیلی ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ میلادی به اجرا گذاشته شده است. ۴،۹% از بودجه دولت به بخش دانشگاهی اختصاص دارد[۳].
نیز نگاه کنید به
ساختار و سیاست های آموزشی آرژانتین؛ ساختار و سیاست های آموزشی کانادا؛ ساختار و سیاست های آموزشی روسیه؛ ساختار و سیاست های آموزشی افغانستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی ژاپن؛ ساختار و سیاست های آموزشی کوبا؛ ساختار و سیاست های آموزشی لبنان؛ ساختار و سیاست های آموزشی مصر؛ ساختار و سیاست های آموزشی سنگال؛ ساختار و سیاست های آموزشی فرانسه؛ ساختار و سیاست های آموزشی مالی؛ ساختار و سیاست های آموزشی ساحل عاج؛ ساختار و سیاست های آموزشی زیمبابوه؛ ساختار و سیاست های آموزشی تایلند؛ ساختار و سیاست های آموزشی اوکراین؛ ساختار و سیاست های آموزشی اسپانیا؛ ساختار و سیاست های آموزشی اردن؛ ساختار و سیاست های آموزشی اتیوپی؛ ساختار و سیاست های آموزشی سیرالئون؛ ساختار و سیاست های آموزشی قطر؛ ساختار و سیاست های آموزشی گرجستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی قزاقستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی تاجیکستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی بنگلادش؛ ساختار و سیاست های آموزشی سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ رجب، شیخ محمد(1384). «رحلتی إلی تونس: التعلیم فی تونس». قابل بازیابی از: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/646608/
- ↑ عصمتیبایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص239-240.
- ↑ عصمتیبایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص238-240.