صفر عبدالله
دانشمند ایرانشناس، اهل تاجیکستان که سالیان زیادی است که در قزاقستان سکونت گزیده است، در دانشگاههای مختلف مخصوصا در دانشگاه آبلایخان مشغول فعالیتهای تدریس زبان و ادبیات فارسی و ایرانشناسی است و با ارتباط تنگاتنگی که با شخصیتهای علمی و ادبی جمهوری اسلامی ایران دارد از هیچ تلاش برای ایران شناسی و آموزش زبان فارسی و نوشتن مقاله و انتشار فصلنامه فروگذار نکرده است.
او که فارغ التحصیل موسسه جهانی ادبیات گورکی در مسکو (۱۹۷۹-۱۹۸۴) و مدتها عضو این موسسه و پس از آن در تأسیس موسسه مطالعات شرقی از جمهوری تاجیکستان نقش اصلی را ایفا کرده است و هم اکنون عضو انجمن دانشوران و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی است[۱].
صفر عبدالله (Cabap A6IyII0) بخاطر سهمی که در تحکیم وحدت مردم قزاقستان داشته است در ۲۰۱۵ نشان زرین "وحدت" انجمن مردم قزاقستان را دریافت کرده است.
صفر عبدالله کتب و مقالات زیادی درباره تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران، شعر معاصر فارسی، زبان فارسی و فرهنگ اسلامی، عرفان و تصوف، روابط فرهنگی مردمان ترک و ایرانی منتشر کرده است. از مهمترین کارهای او در این زمینه چاپ چهار جلد کتاب "روابط تاریخی و فرهنگی ایران و دشت قپچاق" است که مقالات و سخنرانیهای همایشهای علمی تهران و آلماتی را در بر دارد.
پلهای جادویی"، "سحر سخن"، "فهرست دستنبشتههای فارسی محفوظ در کتابخانه ملی قزاقستان"، فرهنگ تخصصی فارسی به روسی و روسی به فارسی"، "نور سخن"، "روشنایی سخن"، "نوروز - هدیه ایران به جهان"، "نگاهی به زندگی و آثار آبای قونانبایف (شاعر معروف قزاق)" از عمدهترین کتابهای علمی و ادبی پرفسور صفر عبدالله به شمار میروند.
او از سال ۲۰۰۷ با سردبیری فصلنامه ایران نامه تا کنون بیش از ۳۰ شماره این فصنامه را با همکاری رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در جمهوری قزاقستان منتشر کرده است[۲].
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.safarabdulloh.kz/
- ↑ صابری، اصغر (1395). جامعه و فرهنگ قزاقستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 467-468.