مرکز تولیدات مردم تاجیکستان
در نظام سابق، این مرکز بخشی از سازمانی بود که مرکز آن در مسکو قرار داشت و در کل اتحاد شوروی دارای 9 شعبه بود. این مرکز در تاجیکستان در اول ژانویه 1993 تبدیل به مرکز تولیدات مردمی شد. این مرکز که به طور اساسی نقشی مشورتی و حمایتی دارد و تن‌ها با فعالیتهای غیرحرفه‌ای در ارتباط است، سه بخش دارد. بخش فعالیتهای فرهنگی و سرگرمی، بخش صنایع دستی و فعالیتهای هنری مردم و بخش انتشارات. بخش فعالیتهای «فرهنگی و فراغتی» مسئولیت پارک‌های تفریحی (باغ‌های فراغتی) را برعهده دارد. وظیفه آن شامل مدیریت وسایل سرگرمی و برگزاری جشنواره‌ها در این پارک‌ها است. این پارک‌ها به طور معمول به وسیله کمیته اجرایی شهرداری‌ها مدیریت میشود. بخش صنایع دستی و فعالیتهای هنری مردم چهار شاخه‌است موسیقی، رقص، فعالیتهای تئاتری (سیرک، تئاتر سنتی و روایت داستان‌های فولکولر) و هنر‌های گرافیک (مانند نقاشی، عکاسی و طراحی). این مرکز در محدوده گستردهای از فعالیت‌ها مشاکت دارد.
در دوره اتحاد جماهیر شوروی، این مرکز در این کشور کوهستانی، متخصصانی را برای ضبط نغمه‌ها و رقص‌های محلی به‌استان‌ها و مناطق گوناگون میفرستادند. نوار‌ها در مرکز، مطالعه و تحلیل میشد. این مرکز بر اساس این نوار‌ها ادبیات آموزشی را درباره لباس‌ها، موسیقی و رقص محلی منتشر میکرد و آن‌ها را در اختیار موسیقی‌دانان، رقصندگان و هنرمندان غیرحرفه‌ای علاقمند قرار می‌داد. می توان گفت انتشار این آثار، به دلیل ضعف مالی، به طور کامل متوقف شده‌است. این مرکز رابطه‌ی کاری با فرهنگستان و مدرسه هنر‌های زیبای دوشنبه دارد. آن‌ها سمینار‌های مشترکی را برای مدیران خانه‌‌های فرهنگی برگزار می‌کنند. منطقه خودمختار بدخشان یک مرکز مستقل دارد[۱].
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 296-297.