نمادهای ملی قطر

از دانشنامه ملل

پرچم قطر دارای دو رنگ سفید و عنابی است که 9 فلش، این دو رنگ را از یکدیگر متمایز ساخته است.

این پرچم از سال‌های ابتدای قرن بیستم به عنوان نماد ملی در این سرزمین به کار گرفته شده است.

  • رنگ سفید یک علامت بین المللی است که نشانه صلح و آرامش شناخته می‌شود.
  • رنگ بلوطی (عنابی) نشانه خون جوانمردانی است که در طول چند جنگ که جهت استقلال قطر در نیمه دوم قرن 19 صورت گرفت، به زمین ریخته شد.

- چون در ابتدای قرن بیستم، قطر نهمین شیخ نشین حاشیه خلیج فارس (امارات متصالحه) بود که با انگلستان پیمان دوستی امضا کرد، دو رنگ پرچم با 9 فلش از هم جدا گشته اند. این فلش‌ها نشان از حاکمیت نه قبیله‌ی شیخ نشین در این كشور دارد. این نه قبیله، در اداره کشور دخالت دارند. حاكمیت این كشور، عمدتاً بر محور خاندان آل ثانی استوار است.

آرم دولت قطر از دو دایره متحد المرکز تشکیل شده است. دایره بزرگ و بیرونی با دو رنگ سفید در قسمت بالا و رنگ عنابی در قسمت پایین که رنگ‌های پرچم کشور قطر می‌باشند، تزیین شده و عنوان دولت قطر به عربی در قسمت سفید و به انگلیسی در قسمت عنابی نوشته شده است.

دایره کوچک و داخلی آرم، نمادهایی از محیط طبیعی و زندگی اجتماعی اعراب قطری را در یک زمینه زرد رنگ نشان می‌دهد:

  • دریا، جزیره، نخل و لنج (کشتی کوچک و بادبانی ) نماد‌هایی از زندگی اعراب در ساحل خلیج فارس است.
  • دو شمشیر که نماد قدرت و آمادگی برای دفاع از سرزمین و سلاح سنتی اعراب می‌باشد. شمشیر‌ها طوری قرار گرفته اند که گویا از سایر نمادها (کشور) محافظت می‌کنند.

- رنگ زرد نیز بیانگر شرایط بیابانی و گرم همراه با خورشید تابان است.

این آرم با اندک تغییراتی به عنوان آرم وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۱]

نیز نگاه کنید به

نمادهای ملی روسیه؛ پرچم، نشان، سرود و روز ملی چین؛ نمادهای ملی تونس؛ نمادهای ملی ژاپن؛ نمادهای ملی کانادا؛ نمادهای ملی کوبا؛ نمادهای ملی لبنان؛ نمادهای ملی افغانستان؛ نمادهای ملی سنگال؛ نمادهای ملی سودان؛ نمادهای ملی آرژانتین؛ نمادهای ملی فرانسه؛ نمادهای ملی اسپانیا؛ نمادهای ملی اردن؛ نمادهای ملی زیمبابوه؛ نمادهای ملی تایلند؛ نمادهای ملی اوکراین؛ نمادهای ملی سوریه؛ نمادهای ملی اتیوپی؛ نمادهای ملی سیرالئون؛ نمادهای ملی کشور مالی.

کتابشناسی

  1. احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(دردست انتشار).