جشن‌ها و سرودها در آرژانتین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «جشن‌ها و تعطیلات معمولا مناسبت‌هایی برای جمع شدن خانواده با یکدیگر است: در اکثر کشورهای منطقه آمریکای لاتین جشن‌ها و فستیوال‌های زیادی را می‌توان دید. بر اساس گزارش وزارت فرهنگ آرژانتین در حال حاضر ۲۶۵۹ فستیوال و جشن در آرژانتین به ثبت رسی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
جشن‌ها و تعطیلات معمولا مناسبت‌هایی برای جمع شدن خانواده با یکدیگر است: در اکثر کشورهای منطقه آمریکای لاتین جشن‌ها و فستیوال‌های زیادی را می‌توان دید. بر اساس گزارش وزارت فرهنگ آرژانتین در حال حاضر ۲۶۵۹ فستیوال و جشن در آرژانتین به ثبت رسیده است. این جشن‌ها از جشن‌های شهری و روستایی گرفته تا استان‌ها و جشن‌های ملی را شامل می‌شود.
جشن‌ها و تعطیلات معمولا مناسبت‌هایی برای جمع شدن خانواده با یکدیگر است: در اکثر کشورهای منطقه آمریکای لاتین جشن‌ها و فستیوال‌های زیادی را می‌توان دید. بر اساس گزارش وزارت فرهنگ [[آرژانتین]] در حال حاضر ۲۶۵۹ فستیوال و جشن در [[آرژانتین]] به ثبت رسیده است. این جشن‌ها از جشن‌های شهری و روستایی گرفته تا استان‌ها و جشن‌های ملی را شامل می‌شود.


از بازی‌ها، جشن‌ها و سنت‌هایی همچون: لاپایادا، لادوما، ال خوئگو دلاسورکیخا، لایرا، لاماتشاداه، ال پریسون ناسیونال، ال مالامبوا، ال کارناوالیتو^، لاس باگوالاسل؟، لاسوئیسا، لازامبا، لاچاکاررا" به عنوان فرهنگ عامه در مناطق مختلف کشور نام برده شده است (112 :2002 .(Leitner,
از بازی‌ها، جشن‌ها و سنت‌هایی همچون: لاپایادا (La payada)، لادوما (La doma)، ال خوئگو دلاسورکیخا (el Jvego de la Sortija)، لایرا (La yerra)، لاماتشاداه (La mateada)، ال پریسون ناسیونال (el pericon Nacional)، ال مالامبوا (el malambo)، ال کارناوالیتو (el carnavalito)، لاس باگوالاسل (las bagualas)، لاسوئیسا (la cueca)، لازامبا (la zamba)، لاچاکاررا (la chacarera) به عنوان فرهنگ عامه در مناطق مختلف کشور نام برده شده است<ref>Leitner, G (2000). Argentina, Australia: Companion Travel Guide Book. P112.</ref>.


در سال ۲۰۱۰ م دولت آرژانتین با هدف فراهم آمدن زمینه‌ای برای گسترش و افزایش مسافرت‌های داخلی مردم چندین روز به تعطیلات آرژانتین اضافه کرد. این روزها، همگی بین دو روز تعطیلی قرار دارند (www.argentina.gob.ar) که در زبان اسپانیایی عبارت «پل زدن» برای آن به کار می‌رود. بدین معنی که بین دو روز تعطیل، یک روزکاری پل زده می‌شود. تا تعطیلات گسترده‌تر شود.
در سال ۲۰۱۰ م دولت [[آرژانتین]] با هدف فراهم آمدن زمینه‌ای برای گسترش و افزایش مسافرت‌های داخلی مردم چندین روز به تعطیلات [[آرژانتین]] اضافه کرد. این روزها، همگی بین دو روز تعطیلی قرار دارند<ref name=":0">برگرفته از https://www.argentina.gob.ar</ref> که در [[زبان اسپانیایی]] عبارت «پل زدن» برای آن به کار می‌رود. بدین معنی که بین دو روز تعطیل، یک روزکاری پل زده می‌شود. تا تعطیلات گسترده‌تر شود.
 
1. La payada 2. La doma
 
3. el Jvego de la Sortija 4. La yerra
 
5. La mateada
 
6. el pericon Nacional 7. el malambo 8. el carnavalito 9. las bagualas 10. la cueca 11. la zamba
 
12. la chacarera
 
۲۵۳
 
 
۲۵۴
 
'''جشن تکلیف'''


=== [[جشن تکلیف در آرژانتین|جشن تکلیف]] ===
جامعه آرژانتینی در گذشته بسیار مذهبی بوده است و این موضوع اختصاص به مسیحیان، مسلمانان و یا یهودیان نداشته است. در این راستا مراسم و برنامه‌های مذهبی با آداب و رسوم خاص و به صورت کامل برگزار می‌شده است. از جمله رسومی‌که از گذشته‌های دور وجود داشته و هنوز نیز توسط خانواده‌های مذهبی و مدارس وابسته به کلیسا اجرا می‌شود، برگزار جشن تکلیف دخترانی است که به سن ۱۵ سالگی رسیده‌اند و به صورت خاص و باشکوهی برگزار می‌شود.
جامعه آرژانتینی در گذشته بسیار مذهبی بوده است و این موضوع اختصاص به مسیحیان، مسلمانان و یا یهودیان نداشته است. در این راستا مراسم و برنامه‌های مذهبی با آداب و رسوم خاص و به صورت کامل برگزار می‌شده است. از جمله رسومی‌که از گذشته‌های دور وجود داشته و هنوز نیز توسط خانواده‌های مذهبی و مدارس وابسته به کلیسا اجرا می‌شود، برگزار جشن تکلیف دخترانی است که به سن ۱۵ سالگی رسیده‌اند و به صورت خاص و باشکوهی برگزار می‌شود.


'''موسیقی عامه'''
=== [[موسیقی عامه آرژانتین|موسیقی عامه]] ===
موسیقی عامه فالک [[آرژانتین]] به طور استثنایی گسترش یافته است. بیش از یک دوجین رقص‌های محلی، و یک سبک ملی عامه در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. شاید شکل‌گیری‌گسترده ترانه‌های عامیانه به دوره پرون بازگردد. این در واقع نماد اعتراضی به وضعیت موجود کشور بود، به همین دلیل هنرمندان می‌کوشیدند مخالفت‌های خود را نسبت به موضوعات سیاسی از طریق موسیقی ابراز کنند. آتاهوالپا یوپانکو، بزرگ‌ترین موسیقیدان سبک فالک [[آرژانتین]]، و [[مرسدس سوسا]] شخصیت‌هایی بودند که نووا کانسیون (خبر ترانه‌ها) را تعریف می‌کردند و در این فرایند شهرت جهان‌گستر یافتند. این سبک در کشور شیلی با استقبال فراوانی مواجه گردید و در دهه ۱۹۷۰ م به موفقیت دست یافت و به نفوذ خود بر کل موسیقی کشورهای آمریکای لاتین ادامه داد<ref name=":2">Flury, L (1959). Breve Historia de la Musica Argentina y Folklore. USA, Cleveland, OH. P53.</ref><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص253-254.</ref>.
==نیز نگاه کنید به==
[[جشن‌ها و سرودها در ژاپن]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در روسیه]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در کوبا]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در کانادا]]؛ [[جشن ها و مراسم سنتی مصر]]؛ [[جشن ها و فستیوال های چينی]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در تونس]]؛  [[جشن‌ها و سرودها در سنگال]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در فرانسه]]؛ [[جشن ها و سرودها در مالی]]؛ [[جشن ها و سرودها در ساحل عاج]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در تایلند]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در اسپانیا]]؛ [[جشن ها و سرودها در اردن]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در اتیوپی]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در سیرالئون]]؛ [[جشن‌ها و سرودها در قطر|جشن‌ها و سرودها در قطر.]]


موسیقی عامه فالک آرژانتین به طور استثنایی گسترش یافته است. بیش از یک دوجین رقص‌های محلی، و یک سبک ملی عامه در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. شاید شکل‌گیری‌گسترده ترانه‌های عامیانه به دوره پرون بازگردد. این در واقع نماد اعتراضی به وضعیت موجود کشور بود، به همین دلیل هنرمندان می‌کوشیدند مخالفت‌های خود را نسبت به موضوعات سیاسی از طریق موسیقی ابراز کنند. آتاهوالپا یوپانکو، بزرگ‌ترین موسیقیدان سبک فالک آرژانتین، و مرسدس سوسا شخصیت‌هایی بودند که نووا کانسیون (خبر ترانه‌ها) را تعریف می‌کردند و در این فرایند شهرت جهان‌گستر یافتند. این سبک در کشور شیلی با استقبال فراوانی مواجه گردید و در دهه ۱۹۷۰ م به موفقیت دست یافت و به نفوذ خود بر کل موسیقی کشورهای آمریکای لاتین ادامه داد (53 .(Lazaro,1959:
==کتابشناسی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۹

جشن‌ها و تعطیلات معمولا مناسبت‌هایی برای جمع شدن خانواده با یکدیگر است: در اکثر کشورهای منطقه آمریکای لاتین جشن‌ها و فستیوال‌های زیادی را می‌توان دید. بر اساس گزارش وزارت فرهنگ آرژانتین در حال حاضر ۲۶۵۹ فستیوال و جشن در آرژانتین به ثبت رسیده است. این جشن‌ها از جشن‌های شهری و روستایی گرفته تا استان‌ها و جشن‌های ملی را شامل می‌شود.

از بازی‌ها، جشن‌ها و سنت‌هایی همچون: لاپایادا (La payada)، لادوما (La doma)، ال خوئگو دلاسورکیخا (el Jvego de la Sortija)، لایرا (La yerra)، لاماتشاداه (La mateada)، ال پریسون ناسیونال (el pericon Nacional)، ال مالامبوا (el malambo)، ال کارناوالیتو (el carnavalito)، لاس باگوالاسل (las bagualas)، لاسوئیسا (la cueca)، لازامبا (la zamba)، لاچاکاررا (la chacarera) به عنوان فرهنگ عامه در مناطق مختلف کشور نام برده شده است[۱].

در سال ۲۰۱۰ م دولت آرژانتین با هدف فراهم آمدن زمینه‌ای برای گسترش و افزایش مسافرت‌های داخلی مردم چندین روز به تعطیلات آرژانتین اضافه کرد. این روزها، همگی بین دو روز تعطیلی قرار دارند[۲] که در زبان اسپانیایی عبارت «پل زدن» برای آن به کار می‌رود. بدین معنی که بین دو روز تعطیل، یک روزکاری پل زده می‌شود. تا تعطیلات گسترده‌تر شود.

جشن تکلیف

جامعه آرژانتینی در گذشته بسیار مذهبی بوده است و این موضوع اختصاص به مسیحیان، مسلمانان و یا یهودیان نداشته است. در این راستا مراسم و برنامه‌های مذهبی با آداب و رسوم خاص و به صورت کامل برگزار می‌شده است. از جمله رسومی‌که از گذشته‌های دور وجود داشته و هنوز نیز توسط خانواده‌های مذهبی و مدارس وابسته به کلیسا اجرا می‌شود، برگزار جشن تکلیف دخترانی است که به سن ۱۵ سالگی رسیده‌اند و به صورت خاص و باشکوهی برگزار می‌شود.

موسیقی عامه

موسیقی عامه فالک آرژانتین به طور استثنایی گسترش یافته است. بیش از یک دوجین رقص‌های محلی، و یک سبک ملی عامه در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. شاید شکل‌گیری‌گسترده ترانه‌های عامیانه به دوره پرون بازگردد. این در واقع نماد اعتراضی به وضعیت موجود کشور بود، به همین دلیل هنرمندان می‌کوشیدند مخالفت‌های خود را نسبت به موضوعات سیاسی از طریق موسیقی ابراز کنند. آتاهوالپا یوپانکو، بزرگ‌ترین موسیقیدان سبک فالک آرژانتین، و مرسدس سوسا شخصیت‌هایی بودند که نووا کانسیون (خبر ترانه‌ها) را تعریف می‌کردند و در این فرایند شهرت جهان‌گستر یافتند. این سبک در کشور شیلی با استقبال فراوانی مواجه گردید و در دهه ۱۹۷۰ م به موفقیت دست یافت و به نفوذ خود بر کل موسیقی کشورهای آمریکای لاتین ادامه داد[۳][۴].

نیز نگاه کنید به

جشن‌ها و سرودها در ژاپن؛ جشن‌ها و سرودها در روسیه؛ جشن‌ها و سرودها در کوبا؛ جشن‌ها و سرودها در کانادا؛ جشن ها و مراسم سنتی مصر؛ جشن ها و فستیوال های چينی؛ جشن‌ها و سرودها در تونس؛  جشن‌ها و سرودها در سنگال؛ جشن‌ها و سرودها در فرانسه؛ جشن ها و سرودها در مالی؛ جشن ها و سرودها در ساحل عاج؛ جشن‌ها و سرودها در تایلند؛ جشن‌ها و سرودها در اسپانیا؛ جشن ها و سرودها در اردن؛ جشن‌ها و سرودها در اتیوپی؛ جشن‌ها و سرودها در سیرالئون؛ جشن‌ها و سرودها در قطر.

کتابشناسی

  1. Leitner, G (2000). Argentina, Australia: Companion Travel Guide Book. P112.
  2. برگرفته از https://www.argentina.gob.ar
  3. Flury, L (1959). Breve Historia de la Musica Argentina y Folklore. USA, Cleveland, OH. P53.
  4. خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص253-254.