نهاد خانواده سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اگر چه عوامل تغییر و تحول فرهنگی و اجتماعی به سرعت در شهرها در حال گسترش یافتن هستند؛ اما با این حال هر دو گروه اجتماعی سینهالی و تامیل همچنان خانواده محور و سنتی هستند | اگر چه عوامل تغییر و تحول فرهنگی و اجتماعی به سرعت در شهرها در حال گسترش یافتن هستند؛ اما با این حال هر دو گروه اجتماعی سینهالی و تامیل همچنان خانواده محور و سنتی هستند<ref>(Encyclopedia, 1995, ص. 550 c).</ref>. خانواده یعنی شوهر و فرزندان، مهمترین واحد اجتماعی است. حتی در شرایط بحرانی مانند حوادث طبیعی و یا جنگ که ایجاب میکند، چندین خانواده موقتاً یا برای مدتی طولانی در اردوگاهی در کنار همدیگر و با هم زندگی کنند، مادر خانواده فقط برای همسر و فرزندانش غذا میپزد و محل پخت و پز خودش را نظافت و نگهداری می کند. این موضوع نشانگر جایگاه ویژه "خانواده هسته‌ای" (زن و شوهر و فرزندان) است. اقوام و خویشاوندان زن و شوهر پیرامون خانواده یک شبکه اجتماعی را تشکیل می دهند. اعضای این شبکه اجتماعی همگی خود را نسبت به خانواده هسته‌ای متعهد می دانند و از آن پشتیبانی می کنند. | ||
خویشاوندان(Pavula) نزد سینهالی‌ها بهترین کسانی هستند که میتوان با آنها معاشرت صمیمانه داشت. ازدواج با اقوام در اولویت قرار دارد. به دلیل وجود چنین درک و احساسی، جامعه سینهالی جامعه‌ای عشیرهای است. بسیاری از جوامع جنوب آسیا و خاورمیانه نیز چنین وضعی را دارند و ازدواج‌‌های خویشاوندی را بر ازدواج بیرون از شبکه خویشاوندان ترجیح میدهند. بنا بر این افراد روابط ویژهای با عمو، عمه، دایی و خاله، عموزادها و عمه زاده ها، خاله زاده ها و دایی زادههایشان دارند. برای این دسته از خویشاوندان ضربالمثلهایی در زبان تامیل و سینهالی وجود دارد که بیانگر این گونه صمیمیتها است. در بسیاری از روستاها اشخاص در دوران کودکی میتوانند همسر آینده شان را حدس بزنند؛ بلکه بعضی سال ها پیش از ازدواج شریک زندگی خود را کاملاً می شناسند. درمیان خانواده‌های تامیل روابط خویشاوندی به اندازه‌ای استوار است که اگر کسی بخواهد با فردی خارج از فامیل ازدواج کند، اصولاً باید از عمو، عمه، دایی، خاله اش اجازه بگیرد<ref name=":1">(مظفری, زن در سریلانکا, 1368, ص. 1 -2).</ref>. | |||
در خانواده اصولاً زنان مسئول پخت و پز، بزرگ | در خانواده اصولاً زنان مسئول پخت و پز، بزرگ کردن بچهها و خانه داری هستند. در خانواده‌های کشاورز زنان در امر کشت و برداشت نیز کمک میکنند. در خانواده‌های فقیرتر به صورت تمام وقت در مزرعه مشغول هستند. وظیفه مرد حمایت مادی و معنوی همسر و فرزندان، مسئول امور عمومی خانواده، و کسب و کار است. فرزندان تا زمان بلوغ کانون توجهات خانواده هستند. پس از رسیدن به بلوغ لازم، آنها نیز نقش مستقلی مییابند. دختران در امور خانه و پسران در امور بیرونی به خانواده کمک می کنند. | ||
فرزندان خانواده‌های طبقات متوسط و بالاتر تا بیست و چند سالگی مشغول تحصیل هستند. با پایان یافتن تحصیلات، دختران و پسران به امید اشتغال روانه بازار کار میشوند. بسیاری از شغلهایی که در گذشته در انحصار مردان بوده و شغل مردانه به شمار می آمده، اکنون به دلیل تغییر شرایط فرهنگی و اجتماعی از انحصار آنها در آمده و دختران نیز به این گونه امور اشتغال دارند. تمایل دختران به تحصیلات عالیه جدای از انگیزه فراگیری علم و دانش، ابزاری برای ازدواج ایده آل نیز به حساب می آید. بسیاری از زنان طبقه متوسط که خانوادههایشان درآمد کافی دارند، پس از ازدواج شغلهای اماکن و فضاهای عمومی را رها می کنند.<ref name=":0">رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[نهاد خانواده ژاپن]]؛ [[نهاد خانواده روسیه]]؛ [[نهاد خانواده کانادا]]؛ [[نهاد خانواده کوبا]]؛ [[نهاد خانواده در مصر]]؛ [[نهاد خانواده تونس]]؛ [[نهاد خانواده افغانستان]]؛ [[نهاد خانواده سنگال]]؛ [[نهاد خانواده فرانسه]]؛ [[نهاد خانواده در مالی]]؛ [[نهاد خانواده سوریه]]؛ [[نهاد خانواده سودان]]؛ [[نهاد خانواده ساحل عاج]]؛ [[نهاد خانواده زیمبابوه]]؛ [[نهاد خانواده اوکراین]]؛ [[نهاد خانواده اسپانیا]]؛ [[نهاد خانواده در اردن]]؛ [[نهاد خانواده اتیوپی]]؛ [[نهاد خانواده سیرالئون]]؛ [[نهاد خانواده قطر]]؛ [[نهاد خانواده لبنان]]؛ [[نهاد خانواده بنگلادش]]؛ [[نهاد خانواده قزاقستان]]؛ [[نهاد خانواده تایلند]] | [[نهاد خانواده ژاپن]]؛ [[نهاد خانواده روسیه]]؛ [[نهاد خانواده کانادا]]؛ [[نهاد خانواده کوبا]]؛ [[نهاد خانواده در مصر]]؛ [[نهاد خانواده تونس]]؛ [[نهاد خانواده افغانستان]]؛ [[نهاد خانواده سنگال]]؛ [[نهاد خانواده فرانسه]]؛ [[نهاد خانواده در مالی]]؛ [[نهاد خانواده سوریه]]؛ [[نهاد خانواده سودان]]؛ [[نهاد خانواده ساحل عاج]]؛ [[نهاد خانواده زیمبابوه]]؛ [[نهاد خانواده اوکراین]]؛ [[نهاد خانواده اسپانیا]]؛ [[نهاد خانواده در اردن]]؛ [[نهاد خانواده اتیوپی]]؛ [[نهاد خانواده سیرالئون]]؛ [[نهاد خانواده قطر]]؛ [[نهاد خانواده لبنان]]؛ [[نهاد خانواده بنگلادش]]؛ [[نهاد خانواده قزاقستان]]؛ [[نهاد خانواده تایلند]] | ||
== کتابشناسی == | |||
[[رده:خانواده]] | [[رده:خانواده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۰
اگر چه عوامل تغییر و تحول فرهنگی و اجتماعی به سرعت در شهرها در حال گسترش یافتن هستند؛ اما با این حال هر دو گروه اجتماعی سینهالی و تامیل همچنان خانواده محور و سنتی هستند[۱]. خانواده یعنی شوهر و فرزندان، مهمترین واحد اجتماعی است. حتی در شرایط بحرانی مانند حوادث طبیعی و یا جنگ که ایجاب میکند، چندین خانواده موقتاً یا برای مدتی طولانی در اردوگاهی در کنار همدیگر و با هم زندگی کنند، مادر خانواده فقط برای همسر و فرزندانش غذا میپزد و محل پخت و پز خودش را نظافت و نگهداری می کند. این موضوع نشانگر جایگاه ویژه "خانواده هسته‌ای" (زن و شوهر و فرزندان) است. اقوام و خویشاوندان زن و شوهر پیرامون خانواده یک شبکه اجتماعی را تشکیل می دهند. اعضای این شبکه اجتماعی همگی خود را نسبت به خانواده هسته‌ای متعهد می دانند و از آن پشتیبانی می کنند.
خویشاوندان(Pavula) نزد سینهالی‌ها بهترین کسانی هستند که میتوان با آنها معاشرت صمیمانه داشت. ازدواج با اقوام در اولویت قرار دارد. به دلیل وجود چنین درک و احساسی، جامعه سینهالی جامعه‌ای عشیرهای است. بسیاری از جوامع جنوب آسیا و خاورمیانه نیز چنین وضعی را دارند و ازدواج‌‌های خویشاوندی را بر ازدواج بیرون از شبکه خویشاوندان ترجیح میدهند. بنا بر این افراد روابط ویژهای با عمو، عمه، دایی و خاله، عموزادها و عمه زاده ها، خاله زاده ها و دایی زادههایشان دارند. برای این دسته از خویشاوندان ضربالمثلهایی در زبان تامیل و سینهالی وجود دارد که بیانگر این گونه صمیمیتها است. در بسیاری از روستاها اشخاص در دوران کودکی میتوانند همسر آینده شان را حدس بزنند؛ بلکه بعضی سال ها پیش از ازدواج شریک زندگی خود را کاملاً می شناسند. درمیان خانواده‌های تامیل روابط خویشاوندی به اندازه‌ای استوار است که اگر کسی بخواهد با فردی خارج از فامیل ازدواج کند، اصولاً باید از عمو، عمه، دایی، خاله اش اجازه بگیرد[۲].
در خانواده اصولاً زنان مسئول پخت و پز، بزرگ کردن بچهها و خانه داری هستند. در خانواده‌های کشاورز زنان در امر کشت و برداشت نیز کمک میکنند. در خانواده‌های فقیرتر به صورت تمام وقت در مزرعه مشغول هستند. وظیفه مرد حمایت مادی و معنوی همسر و فرزندان، مسئول امور عمومی خانواده، و کسب و کار است. فرزندان تا زمان بلوغ کانون توجهات خانواده هستند. پس از رسیدن به بلوغ لازم، آنها نیز نقش مستقلی مییابند. دختران در امور خانه و پسران در امور بیرونی به خانواده کمک می کنند.
فرزندان خانواده‌های طبقات متوسط و بالاتر تا بیست و چند سالگی مشغول تحصیل هستند. با پایان یافتن تحصیلات، دختران و پسران به امید اشتغال روانه بازار کار میشوند. بسیاری از شغلهایی که در گذشته در انحصار مردان بوده و شغل مردانه به شمار می آمده، اکنون به دلیل تغییر شرایط فرهنگی و اجتماعی از انحصار آنها در آمده و دختران نیز به این گونه امور اشتغال دارند. تمایل دختران به تحصیلات عالیه جدای از انگیزه فراگیری علم و دانش، ابزاری برای ازدواج ایده آل نیز به حساب می آید. بسیاری از زنان طبقه متوسط که خانوادههایشان درآمد کافی دارند، پس از ازدواج شغلهای اماکن و فضاهای عمومی را رها می کنند.[۳]
نیز نگاه کنید به
نهاد خانواده ژاپن؛ نهاد خانواده روسیه؛ نهاد خانواده کانادا؛ نهاد خانواده کوبا؛ نهاد خانواده در مصر؛ نهاد خانواده تونس؛ نهاد خانواده افغانستان؛ نهاد خانواده سنگال؛ نهاد خانواده فرانسه؛ نهاد خانواده در مالی؛ نهاد خانواده سوریه؛ نهاد خانواده سودان؛ نهاد خانواده ساحل عاج؛ نهاد خانواده زیمبابوه؛ نهاد خانواده اوکراین؛ نهاد خانواده اسپانیا؛ نهاد خانواده در اردن؛ نهاد خانواده اتیوپی؛ نهاد خانواده سیرالئون؛ نهاد خانواده قطر؛ نهاد خانواده لبنان؛ نهاد خانواده بنگلادش؛ نهاد خانواده قزاقستان؛ نهاد خانواده تایلند
کتابشناسی
- ↑ (Encyclopedia, 1995, ص. 550 c).
- ↑ (مظفری, زن در سریلانکا, 1368, ص. 1 -2).
- ↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)