روابط فرهنگی تایلند و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
یکی دیگر از ویژگی‌های این فعالیت‌ها به‌کارگیری امکانات فضای مجازی و شبکهٔ جهانی اطلاع‌رسانی برای رساندن پیام جهانی انقلاب اسلامی ایران به مخاطبان است که یکی از وسایل مؤثر در ایجاد ارتباط به‌شمار می‌رود. از آخرین اقدامات در این زمینه باید از راه‌اندازی کرسی اسلام‌شناسی در دانشگاه دولتی راجابات در [[آیوتایا]] به ریاست دکتر شریف‌هادی از طلاب فارغ‌التحصیل ایران، ایجاد سه اتاق ایران در سه دانشگاه گوناگون [[تایلند]] و برقراری جایزهٔ فرهنگی شیخ احمد قمی نام برد<ref>مظفری، محمدحسن، (۲۴/۷/۱۳۹۰).«روابط تاریخی و فرهنگی ایران و [[تایلند]]». هاکینز، برادلی، دین بودا، (۱۳۸۲)، ترجمه حسن افشار، تهران، نشر مرکز.</ref><ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.322-324.</ref>. | یکی دیگر از ویژگی‌های این فعالیت‌ها به‌کارگیری امکانات فضای مجازی و شبکهٔ جهانی اطلاع‌رسانی برای رساندن پیام جهانی انقلاب اسلامی ایران به مخاطبان است که یکی از وسایل مؤثر در ایجاد ارتباط به‌شمار می‌رود. از آخرین اقدامات در این زمینه باید از راه‌اندازی کرسی اسلام‌شناسی در دانشگاه دولتی راجابات در [[آیوتایا]] به ریاست دکتر شریف‌هادی از طلاب فارغ‌التحصیل ایران، ایجاد سه اتاق ایران در سه دانشگاه گوناگون [[تایلند]] و برقراری جایزهٔ فرهنگی شیخ احمد قمی نام برد<ref>مظفری، محمدحسن، (۲۴/۷/۱۳۹۰).«روابط تاریخی و فرهنگی ایران و [[تایلند]]». هاکینز، برادلی، دین بودا، (۱۳۸۲)، ترجمه حسن افشار، تهران، نشر مرکز.</ref><ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.322-324.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[روابط فرهنگی کانادا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی روسیه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی لبنان و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مصر و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ایران و چین]]؛ [[روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط فرهنگی آرژانتین و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی فرانسه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مالی | [[روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی کانادا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی روسیه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی لبنان و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مصر و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی ایران و چین]]؛ [[روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط فرهنگی آرژانتین و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی فرانسه و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی مالی و ایران]]؛ [[روابط اجتماعی و فرهنگی اوکراین و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اسپانیا و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اردن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط فرهنگی اتیوپی و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی سیرالئون و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی قطر و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی گرجستان و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تاجیکستان و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی بنگلادش و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی سریلانکا و ایران]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:روابط فرهنگی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۹
در آخرین سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، نخستین موافقتنامهٔ فرهنگی در ۱۲ ماده برای تحکیم روابط فیمابین و بسط همکاری در زمینه‌های آموزشی، علمی و فرهنگی و اجتماعی...، به منظور تقویت روابط دوستانه و مشترک و بهبود بیشتر مناسبات نزدیک موجود بین دو مملکت و مردم آن در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۳۵۵ برابر با ۱۱سپتامبر ۱۹۷۶م میان «دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی تایلند» به زبان‌های فارسی، تایلندی و انگلیسی امضا شد.
مهم‌ترین مفاد این موافقتنامه را «آشنایی با فرهنگ و تمدن طرف دیگر، همکاری در زمینه‌های آموزشی و ادبیات و موسیقی و نمایش و هنر و علوم و سایر امور فرهنگی، تأسیس انجمنی برای معرفی فرهنگ طرف دیگر، مبادلهٔ استادان، دانشمندان، دانشجویان و اعضای انجمن‌های فرهنگی یکدیگر، اعطای بورس‌های آموزشی و کارآموزی، همکاری در مبادلهٔ اطلاعات، مبادلهٔ کتب و نشریات فرهنگی و ترجمه آن‌ها و تشکیل جلسات سخنرانی و نمایشگاه‌های علمی و هنری و ترتیب جشن برای اجرای برنامه‌های موسیقی و تئاتر، مبادله و بازدید هیئت‌های فرهنگی و آموزشی و هنری و تیم‌های ورزشی و مربیان و بهبود روابط جهانگردی» تشکیل می‌داد؛ ولی اجرای آن با اوضاع و احوالی که با نزدیک‌شدن به پیروزی انقلاب اسلامی پیش آمد، به‌تأخیر افتاد[۱].
فعالیت فرهنگی رسمی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۷۲ با اعزام وابستگی فرهنگی آغاز و در سال ۱۳۸۸ به سطح رایزنی فرهنگی ارتقاء یافت. پس از ارتقاء مجدد روابط دو کشور در دوران جمهوری اسلامی، به‌ویژه در یک‌دههٔ گذشته، برای گسترش روابط فرهنگی میان ایران و تایلند تلاش‌های فراوانی صورت گرفته است. برگزاری سمینارهای متعدد راجع به اسلام و بودیسم و ایران‌شناسی، برگزاری هفته‌های فرهنگی ایران در تایلند و تشکیل دوره‌های آموزش زبان فارسی در این کشور، نشان‌دهندهٔ پویایی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در بانکوک بوده است. همچنین ترجمهٔ آثار و متون فرهنگی و مذهبی و معرفی فرهنگ و هنر ایران، با برگزاری همایش‌ها، نمایشگاه‌ها، جشنواره‌ها، انتشارات و گفتگوی تلویزیونی از آن جمله است.
یکی دیگر از ویژگی‌های این فعالیت‌ها به‌کارگیری امکانات فضای مجازی و شبکهٔ جهانی اطلاع‌رسانی برای رساندن پیام جهانی انقلاب اسلامی ایران به مخاطبان است که یکی از وسایل مؤثر در ایجاد ارتباط به‌شمار می‌رود. از آخرین اقدامات در این زمینه باید از راه‌اندازی کرسی اسلام‌شناسی در دانشگاه دولتی راجابات در آیوتایا به ریاست دکتر شریف‌هادی از طلاب فارغ‌التحصیل ایران، ایجاد سه اتاق ایران در سه دانشگاه گوناگون تایلند و برقراری جایزهٔ فرهنگی شیخ احمد قمی نام برد[۲][۳].
نیز نگاه کنید به
روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران؛ روابط فرهنگی کانادا و ایران؛ روابط فرهنگی روسیه و ایران؛ روابط فرهنگی تونس و ایران؛ روابط فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی کوبا و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی لبنان و ایران؛ روابط فرهنگی مصر و ایران؛ روابط فرهنگی ایران و چین؛ روابط فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران؛ روابط فرهنگی آرژانتین و ایران؛ روابط فرهنگی فرانسه و ایران؛ روابط فرهنگی مالی و ایران؛ روابط اجتماعی و فرهنگی اوکراین و ایران؛ روابط فرهنگی اسپانیا و ایران؛ روابط فرهنگی اردن و ج.ا.ایران؛ روابط فرهنگی اتیوپی و ایران؛ روابط فرهنگی سیرالئون و ایران؛ روابط فرهنگی قطر و ایران؛ روابط فرهنگی گرجستان و ایران؛ روابط فرهنگی تاجیکستان و ایران؛ روابط فرهنگی بنگلادش و ایران؛ روابط فرهنگی سریلانکا و ایران
کتابشناسی
- ↑ پاک‌آئین، محسن(۱۳۸۶). پنجاه سال مناسبات دیپلماتیک ایران و تایلند. تهران:موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی،ص.۱۷۸-۱۷۶.
- ↑ مظفری، محمدحسن، (۲۴/۷/۱۳۹۰).«روابط تاریخی و فرهنگی ایران و تایلند». هاکینز، برادلی، دین بودا، (۱۳۸۲)، ترجمه حسن افشار، تهران، نشر مرکز.
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.322-324.