مراكز دراماتیک و نمایش زنده در فرانسه: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''مراكز دراماتیك و نمایش زنده''' از 44 مركز ،30 مركز به عنوان مراكز ملی دراماتیك ، 10 مركز به عنوان مراكز منطقه ای و 4 مركز به جوانان و كودكان اختصاص یافته است. ساخت و راه اندازی آنها از سال های بعد از جنگ دوم جهانی آغاز شد و روسای مراكز دراماتیك ملی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
از 44 مركز،30 مركز به عنوان مراكز ملی دراماتيک، 10 مركز به عنوان مراكز منطقهای و 4 مركز به جوانان و كودكان اختصاص يافته است. ساخت و راهاندازی آنها از سالهای بعد از جنگ دوم جهانی آغاز شد و روسای مراكز دراماتيک ملی و مراكز دراماتيک جوانان و كودكان را وزارت فرهنگ منصوب میكند، اما انتصاب روسای مراكز دراماتيک مناطق با نظر مسئولان مناطق صورت میگيرد. در مجموع، دو سوم بودجه آنها را دولت تامين میكند.بر اساس قرار داد تمركززدايی كه بين دولت و مراكز بسته شد، اين مراكز برای ترويج نمايشهای معاصر ماموريت يافتهاند. هزينه مراكز دراماتيک را قدرتهای ملی و محلی برعهده دارند و قدرتهای محلی تيز در اين امر سهيماند. بيشترين سهم را پس از دولت مركزی، شهرها بر عهده دارند و اين امر نشاندهنده اهتمام شهرداریها به امور فرهنگی است. علاوه بر مراكز دراماتيک ملی كه دولت حمايت میكند، مراكز دراماتيک مستقل بسياری درسطوح مختلف به فعاليت در اين عرصه اشتغال دارند كه درصد چشمگيری از آنها از حمايتهای دولتی بهرهمندند. | |||
خانههای فرهنگ به عنوان سالنهای چند منظوره از موقعيتی ويژه برخوردارند و از سوی دولت حمايت میشوند.حدود 70 سالن خانههای فرهنگ در سراسر فرانسه وجود دارد. اداره اين مراكز را انجمنهای شناخته شده و فعال فرهنگی برعهده دارند و روسایشان را شورای اداری اين انجمنها برمیگزينند. برای پرداخت هزينههای اين مراكز، وزارت فرهنگ و ارتباطات سهمی دارد، اما بار اصلی هزينهها را قدرتهای محلی بردوش میكشند. اين مراكز از طرفی فرصتی است مناسب برای فعاليت گروههای جوان و تازهكار و از طرف ديگر وعده گاهی است كم هزينه و در دسترس اقشار پايين جامعه تا به تماشای نمايش بنشينند. <ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تئاتر و هنرهای نمایشی کانادا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی روسیه]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی تونس]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی ژاپن]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی کوبا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی لبنان]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی مصر]]؛ [[هنر تئاتر مدرن چین]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی سنگال]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی آرژانتین]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی فرانسه]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی مالی]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی ساحل عاج]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی زیمبابوه]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی تایلند]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اوکراین]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اسپانیا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اردن]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی سیرالئون]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی قطر]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۴
از 44 مركز،30 مركز به عنوان مراكز ملی دراماتيک، 10 مركز به عنوان مراكز منطقهای و 4 مركز به جوانان و كودكان اختصاص يافته است. ساخت و راهاندازی آنها از سالهای بعد از جنگ دوم جهانی آغاز شد و روسای مراكز دراماتيک ملی و مراكز دراماتيک جوانان و كودكان را وزارت فرهنگ منصوب میكند، اما انتصاب روسای مراكز دراماتيک مناطق با نظر مسئولان مناطق صورت میگيرد. در مجموع، دو سوم بودجه آنها را دولت تامين میكند.بر اساس قرار داد تمركززدايی كه بين دولت و مراكز بسته شد، اين مراكز برای ترويج نمايشهای معاصر ماموريت يافتهاند. هزينه مراكز دراماتيک را قدرتهای ملی و محلی برعهده دارند و قدرتهای محلی تيز در اين امر سهيماند. بيشترين سهم را پس از دولت مركزی، شهرها بر عهده دارند و اين امر نشاندهنده اهتمام شهرداریها به امور فرهنگی است. علاوه بر مراكز دراماتيک ملی كه دولت حمايت میكند، مراكز دراماتيک مستقل بسياری درسطوح مختلف به فعاليت در اين عرصه اشتغال دارند كه درصد چشمگيری از آنها از حمايتهای دولتی بهرهمندند.
خانههای فرهنگ به عنوان سالنهای چند منظوره از موقعيتی ويژه برخوردارند و از سوی دولت حمايت میشوند.حدود 70 سالن خانههای فرهنگ در سراسر فرانسه وجود دارد. اداره اين مراكز را انجمنهای شناخته شده و فعال فرهنگی برعهده دارند و روسایشان را شورای اداری اين انجمنها برمیگزينند. برای پرداخت هزينههای اين مراكز، وزارت فرهنگ و ارتباطات سهمی دارد، اما بار اصلی هزينهها را قدرتهای محلی بردوش میكشند. اين مراكز از طرفی فرصتی است مناسب برای فعاليت گروههای جوان و تازهكار و از طرف ديگر وعده گاهی است كم هزينه و در دسترس اقشار پايين جامعه تا به تماشای نمايش بنشينند. [۱]
نیز نگاه کنید به
تئاتر و هنرهای نمایشی کانادا؛ تئاتر و هنرهای نمایشی روسیه؛ تئاتر و هنرهای نمایشی تونس؛ تئاتر و هنرهای نمایشی ژاپن؛ تئاتر و هنرهای نمایشی کوبا؛ تئاتر و هنرهای نمایشی لبنان؛ تئاتر و هنرهای نمایشی مصر؛ هنر تئاتر مدرن چین؛ تئاتر و هنرهای نمایشی سنگال؛ تئاتر و هنرهای نمایشی آرژانتین؛ تئاتر و هنرهای نمایشی فرانسه؛ تئاتر و هنرهای نمایشی مالی؛ تئاتر و هنرهای نمایشی ساحل عاج؛ تئاتر و هنرهای نمایشی زیمبابوه؛ تئاتر و هنرهای نمایشی تایلند؛ تئاتر و هنرهای نمایشی اوکراین؛ تئاتر و هنرهای نمایشی اسپانیا؛ تئاتر و هنرهای نمایشی اردن؛ تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی؛ تئاتر و هنرهای نمایشی سیرالئون؛ تئاتر و هنرهای نمایشی قطر
کتابشناسی
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،