مهاجرت و پناهندگی در قطر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زیرساخت حضور اتباع بیگانه در کشور قطر و کشورهای مشابه را در آغاز و در یک قرن گذشته، کارگران مهاجر، به ویژه از کشورهای ایران، هندوستان و پاکستان تشکیل داده‌اند که تعریف مهاجرت براساس قواعد حقوقی در حقیقت بر این دسته از افراد صادق است. | |||
مهاجرت انسان که کمتر از متغیرهای طبیعت هم نیست، یک حرکت یا جابه‌جایی جغرافیایی بشر است که در طول حیاتش از ازل بوده و تا ابد نیز ادامه خواهد یافت. بشر هرگاه در متغیرهای طبیعت و سایر تحولات پیش روی، در روی زمین مباینتی با اهداف خویش احساس کند، هجرت می‌کند و ادامه‌ی زندگی در مقصد دارای قوه‌ی جاذبه‌ی بیشتر را به بقا در مکانی با قوه‌ی دافعه‌ی بیشتر ترجیح می‌دهد تا شاید نارضایتی از زندگی را به رضایت تبدیل نماید و امور خود را بگذراند. و سنگ بنای ظهور فرهنگی بیگانه در سرزمینی دیگر، از طریق همین مهاجران گذارده می‌شود. | |||
مهاجرت، با تنوع در شکل اولیه، مانند موقت یا دائمی، اجباری و یا اختیاری و بالاخره قانونی و یا غیر قانونی، پیوسته یکی از عوامل مؤثر در توزیع و ایجاد تغییرات دموگرافی، فرهنگی و اقتصادی و حتی سیاسی همراه با نتایج خاص منفی یا مثبت در مقصد بوده است. | |||
مهاجرت نیروی کار کشورهای آسیای شرقی به کشورهای عربی حوزه‌ی خلیج فارس، از نوع مهاجرت اختیاری، قانونی، بین‌المللی و موقت شناخته شده که در دل خود خالی از تنوع دائمی و غیرقانونی و سونامی فرهنگی نیز نیست. | |||
از نیمه‌ی دهه‌ی 70 میلادی، هم‌زمان با شتاب تحول در استخراج نفت و سرازیر شدن ثروت‌های ناشی از فروش نفت كشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس، هزاران فرصت شغلی در بخش‌های بنیادین توسعه ایجاد شد و خیل عظیم حضور بیگانگان را به ویژه از شرق آسیا در این کشورها در پی داشت. کارشناسان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در سال‌های گذشته در فرصت‌های مختلف به بررسی جوانب منفی و مثبت حضور میلیون‌ها تن از افراد مهاجر یا موقت در این کشورها پرداخته و به همین منظور، چندین همایش منطقه‌ای و بین‌المللی برگزار کرده‌اند. آخرین آمار منتشره توسط دبیرخانه‌ی شورای همکاری خلیج فارس، در سال 2007 میلادی نشان می‌دهد، 13 میلیون و 18 هزار و 919 تبعه‌ی خارجی در این کشورها زندگی می‌کنند که حدود 12 میلیون نفر آنان از اتباع کشورهای شرق آسیا می‌باشند. در دو سال گذشته سرشماری یا آمار دقیق رسمی جمعیتی در بیشتر این کشورها اعلام نشده و آماری که سازمان ملل و شورای وزیران بهداشت کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در سال‌های 2005/2006 میلادی منتشر ساخته‌اند، ً در جدول زیر آمده است: | |||
جدول شماره 1. جمعیت مهاجران قطر | |||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
| | |نام کشور | ||
| | |جمعیت مردم بومی | ||
| | |جمعیت خارجی‌های مقیم | ||
| | |درصد جمعیت بومی نسبت به خارجی | ||
|- | |- | ||
|عمان | |عمان | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|1/20% | |1/20% | ||
|- | |- | ||
| | |جمع | ||
| | |21120152 | ||
| | |13018919 | ||
| | |9/61% | ||
|} | |} | ||
توجه به سیر صعودی منحنی تحولات عمرانی در این کشورها به ویژه [[قطر]]، [[امارات متحده عربی|امارات]] و بحرین، در دو سه سال اخیر، آمار جمعیتی و تغییرات مربوطه در این جدول در سال 2008 افزایش قابل توجهی یافت؛ اما به دنبال بروز بحران اقتصادی جهانی، این روند متوقف شد و در برخی موارد نیز کاهش یافت. در سال 2010، مرکز آمار [[قطر]] جمعیت این کشور را بالغ بر یک میلیون و 699 هزار و 435 نفراعلام نموده است که حدود بیش از 250 هزار نفر آن را بومیان تشکیل می‌دهند که آن نیز مخلوطی از مهاجران اولیه سعودی، ایرانی‌های استان‌های جنوبی کشور، بحرینی و عمانی هستند<ref>تحلیل‌های كارشناسی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در قطر ص 27</ref><ref>احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ [[قطر]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | |||
{{به روز رسانی}} | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[مهاجرت و پناهندگی در تایلند]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در ژاپن]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در روسیه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در کانادا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در کوبا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در مصر]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در چین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در تونس]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سنگال]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در آرژانتین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در فرانسه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سودان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در زیمبابوه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اوکراین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اسپانیا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اردن]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سیرالئون]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در قزاقستان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در بنگلادش]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سریلانکا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در تاجیکستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:مهاجرت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۰
زیرساخت حضور اتباع بیگانه در کشور قطر و کشورهای مشابه را در آغاز و در یک قرن گذشته، کارگران مهاجر، به ویژه از کشورهای ایران، هندوستان و پاکستان تشکیل داده‌اند که تعریف مهاجرت براساس قواعد حقوقی در حقیقت بر این دسته از افراد صادق است.
مهاجرت انسان که کمتر از متغیرهای طبیعت هم نیست، یک حرکت یا جابه‌جایی جغرافیایی بشر است که در طول حیاتش از ازل بوده و تا ابد نیز ادامه خواهد یافت. بشر هرگاه در متغیرهای طبیعت و سایر تحولات پیش روی، در روی زمین مباینتی با اهداف خویش احساس کند، هجرت می‌کند و ادامه‌ی زندگی در مقصد دارای قوه‌ی جاذبه‌ی بیشتر را به بقا در مکانی با قوه‌ی دافعه‌ی بیشتر ترجیح می‌دهد تا شاید نارضایتی از زندگی را به رضایت تبدیل نماید و امور خود را بگذراند. و سنگ بنای ظهور فرهنگی بیگانه در سرزمینی دیگر، از طریق همین مهاجران گذارده می‌شود.
مهاجرت، با تنوع در شکل اولیه، مانند موقت یا دائمی، اجباری و یا اختیاری و بالاخره قانونی و یا غیر قانونی، پیوسته یکی از عوامل مؤثر در توزیع و ایجاد تغییرات دموگرافی، فرهنگی و اقتصادی و حتی سیاسی همراه با نتایج خاص منفی یا مثبت در مقصد بوده است.
مهاجرت نیروی کار کشورهای آسیای شرقی به کشورهای عربی حوزه‌ی خلیج فارس، از نوع مهاجرت اختیاری، قانونی، بین‌المللی و موقت شناخته شده که در دل خود خالی از تنوع دائمی و غیرقانونی و سونامی فرهنگی نیز نیست.
از نیمه‌ی دهه‌ی 70 میلادی، هم‌زمان با شتاب تحول در استخراج نفت و سرازیر شدن ثروت‌های ناشی از فروش نفت كشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس، هزاران فرصت شغلی در بخش‌های بنیادین توسعه ایجاد شد و خیل عظیم حضور بیگانگان را به ویژه از شرق آسیا در این کشورها در پی داشت. کارشناسان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در سال‌های گذشته در فرصت‌های مختلف به بررسی جوانب منفی و مثبت حضور میلیون‌ها تن از افراد مهاجر یا موقت در این کشورها پرداخته و به همین منظور، چندین همایش منطقه‌ای و بین‌المللی برگزار کرده‌اند. آخرین آمار منتشره توسط دبیرخانه‌ی شورای همکاری خلیج فارس، در سال 2007 میلادی نشان می‌دهد، 13 میلیون و 18 هزار و 919 تبعه‌ی خارجی در این کشورها زندگی می‌کنند که حدود 12 میلیون نفر آنان از اتباع کشورهای شرق آسیا می‌باشند. در دو سال گذشته سرشماری یا آمار دقیق رسمی جمعیتی در بیشتر این کشورها اعلام نشده و آماری که سازمان ملل و شورای وزیران بهداشت کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در سال‌های 2005/2006 میلادی منتشر ساخته‌اند، ً در جدول زیر آمده است:
جدول شماره 1. جمعیت مهاجران قطر
| نام کشور | جمعیت مردم بومی | جمعیت خارجی‌های مقیم | درصد جمعیت بومی نسبت به خارجی |
| عمان | 1843000 | 666000 | 5/73% |
| عربستان سعودی | 16854157 | 6264837 | 9/72% |
| بحرین | 448500 | 276150 | 9/61% |
| کویت | 973000 | 189400 | 9/33% |
| قطر | 176000 | 637000 | 6/21% |
| امارات | 825495 | 3280932 | 1/20% |
| جمع | 21120152 | 13018919 | 9/61% |
توجه به سیر صعودی منحنی تحولات عمرانی در این کشورها به ویژه قطر، امارات و بحرین، در دو سه سال اخیر، آمار جمعیتی و تغییرات مربوطه در این جدول در سال 2008 افزایش قابل توجهی یافت؛ اما به دنبال بروز بحران اقتصادی جهانی، این روند متوقف شد و در برخی موارد نیز کاهش یافت. در سال 2010، مرکز آمار قطر جمعیت این کشور را بالغ بر یک میلیون و 699 هزار و 435 نفراعلام نموده است که حدود بیش از 250 هزار نفر آن را بومیان تشکیل می‌دهند که آن نیز مخلوطی از مهاجران اولیه سعودی، ایرانی‌های استان‌های جنوبی کشور، بحرینی و عمانی هستند[۱][۲].
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
مهاجرت و پناهندگی در تایلند؛ مهاجرت و پناهندگی در ژاپن؛ مهاجرت و پناهندگی در روسیه؛ مهاجرت و پناهندگی در کانادا؛ مهاجرت و پناهندگی در کوبا؛ مهاجرت و پناهندگی در لبنان؛ مهاجرت و پناهندگی در مصر؛ مهاجرت و پناهندگی در چین؛ مهاجرت و پناهندگی در تونس؛ مهاجرت و پناهندگی در سنگال؛ مهاجرت و پناهندگی در آرژانتین؛ مهاجرت و پناهندگی در فرانسه؛ مهاجرت و پناهندگی در سودان؛ مهاجرت و پناهندگی در زیمبابوه؛ مهاجرت و پناهندگی در اوکراین؛ مهاجرت و پناهندگی در اسپانیا؛ مهاجرت و پناهندگی در اردن؛ مهاجرت و پناهندگی در سیرالئون؛ مهاجرت و پناهندگی در قزاقستان؛ مهاجرت و پناهندگی در بنگلادش؛ مهاجرت و پناهندگی در سریلانکا؛ مهاجرت و پناهندگی در تاجیکستان
کتابشناسی
- ↑ تحلیل‌های كارشناسی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در قطر ص 27
- ↑ احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)