رودهای روسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۲۰

رودخانه های روسیه به سبب وسعت سرزمینی این کشور، غالبا از طولانی ترین رودهای دنیا هستند زیرا از مبدا تا مقصد مسافرت زیادی را طی می کنند. علاوه بر طولانی بودن، جریان ملایم آنها باعث می شود جزء در زمان یخبندان ، در بقیه فصول سال برای حمل و نقل مورد بهره برداری قرار گیرند. مقصد رودهای روسیه، اقیانوس منجمد شمالی یا دریاهای وابسته به آن، دریای بالتیک ، دریای سیاه و دریا خزر می باشد. در حدود 120 هزار رودخانه کوچک و بزرگ در سرزمین روسیه وجود دارد که طول آنها به 3 میلیون کیلومتر می رسد. مهمترین رودخانه های روسیه عبارتند از:

رود ولگا: (رود ولگا با 3690 کیلومتر طول، طولانی ترین رود اروپا است که تمام مسیر خود را در خاک روسیه طی کرده و به دریای خزر می ریزد.
رود اورال: این رود از کوه های اورال سرچشمه گرفته و با 2396 کیلومتر طول به دریاای خزر می ریزد.
رود دن: با 1960 کیلومتر طول به دریای آزوف در شمال دریای سیاه می ریزد.
رود دونیا: این رود به دریای سفید شمالی می ریزد.
رود پیچوار: به طور 1560 کیلومتر بوده و به اقیانوس منجمد شمالی می ریزد.
رود نوا: این رود از دریاچه لادوگا و اونهگا می گذرد و در کنار سنت پترزبورگ به خلیج فنلاند می ریزد.
رود دونا: این رود از روسیه سرچشمه گرفته و در جمهوری لیتوانی به خلیج ریگا که جزء دریای بالتیک است می ریزد.
رود دنی یستر: که از کوه های کارپات سرچشمه گرفته و 1411 کیلومتر طول دارد و به دریای سیاه می ریزد.
رود دنیپر: که 1250 کیلومتر طول دارد و به دریای سیاه می ریزد.
کانال ولگا- دن: این رودخانه در سال 1958 با کار زندانیان به بهره برداری رسید و طول آن 58 کیلومتر بوده و دریای سیاه را به دریای خزر متصل می کند.
رود ینی سئی: این رودخانه طولانی ترین رود در بخش آسیایی روسیه است و از کوه های سایان غربی سرچشمه گرفته است و بعد از طی 8570 کیلومتر به خلیج ینی سی در دریای کارا می ریزد.
رود لنا: طول این رود 4400 کیلومتر بوده و از کوه های بایکال سرچشمه می گیرد و به دریای لایته ویخ می ریزد.
رود آمور: این رود با طول 4500 کیلومتر که قسمتی از آن در سیبری شرقی می گذرد به دریای اختسک می ریزد.
رود اوب: از کوه های آلتایی سرچشمه گرفته و طی مسیر 5500 کیلومتر به اقیانوس منجمد شمالی می ریزد.
رود ایرتش: طول این رود 5409 کیلومتر می باشد^[۱].

نیز نگاه کنید به

رودهای مصر؛ رودهای کانادا؛ رودها و دریاچه های چین؛ رودها و دریاچه های تونس؛ رودها و دریاچه های ژاپن؛ رودهای افغانستان؛ رودهای مالی؛ رودهای فرانسه؛ رودهای سوریه؛ رودهای سودان؛ رودهای اسپانیا؛ رودهای زیمبابوه؛ رودها و دریاچه های ساحل عاج؛ رودهای تایلند؛ رودهای آرژانتین؛ رودهای اوکراین؛ رودها و دریاچه های اردن؛ رودهای اتیوپی؛ رودهای سیرالئون؛ رودها و دریاچه های سنگال؛ رودهای سریلانکا؛ رودهای تاجیکستان؛ رودهای بنگلادش؛ رودهای قزاقستان

کتابشناسی

↑ بوالوردی، م، مرادی، م (۱۳۸۷). قومیت و اقوام در فدراسیون روسیه. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه. 50-51.

منبع اصلی

کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول، ص 24 تا 26.

نویسنده مقاله

جهانگیر کرمی

[1] بوالوردی، م، مرادی، م (۱۳۸۷). قومیت و اقوام در فدراسیون روسیه. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه. 50-51.

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[پرونده:رود های روسیه.jpg|بندانگشتی|ولگا در اولیانوفسک(1403). برگرفته از سایت ویکی واند، قابل بازیابی از https://www.wikiwand.com/fa/%D8%B1%D9%88%D8%AF_%D9%88%D9%84%DA%AF%D8%A7]]
+رودخانه های [[روسیه]] به سبب وسعت سرزمینی این کشور، غالبا از طولانی ترین رودهای دنیا هستند زیرا از مبدا تا مقصد مسافرت زیادی را طی می کنند. علاوه بر طولانی بودن، جریان ملایم آنها باعث می شود جزء در زمان یخبندان ، در بقیه فصول سال برای حمل و نقل مورد بهره برداری قرار گیرند. مقصد رودهای [[روسیه]]، اقیانوس منجمد شمالی یا دریاهای وابسته به آن، دریای بالتیک ، دریای سیاه و دریا خزر می باشد. در حدود 120 هزار رودخانه کوچک و بزرگ در سرزمین [[روسیه]] وجود دارد که طول آنها به 3 میلیون کیلومتر می رسد. مهمترین رودخانه های [[روسیه]] عبارتند از:
+# [[رود ولگا]]: (رود ولگا با 3690 کیلومتر طول، طولانی ترین رود اروپا است که تمام مسیر خود را در خاک [[روسیه]] طی کرده و به دریای خزر می ریزد.
+# [[رود اورال]]: این رود از کوه های اورال سرچشمه گرفته و با 2396 کیلومتر طول به دریاای خزر می ریزد.
+# رود دن: با 1960 کیلومتر طول به دریای آزوف در شمال دریای سیاه می ریزد.
+# رود دونیا: این رود به دریای سفید شمالی می ریزد.
+# رود پیچوار: به طور 1560 کیلومتر بوده و به اقیانوس منجمد شمالی می ریزد.
+# رود نوا: این رود از دریاچه لادوگا و اونهگا می گذرد و در کنار [[سنت پترزبورگ]] به خلیج فنلاند می ریزد.
+# رود دونا: این رود از [[روسیه]] سرچشمه گرفته و در جمهوری لیتوانی به خلیج ریگا که جزء دریای بالتیک است می ریزد.
+# رود دنی یستر: که از کوه های کارپات سرچشمه گرفته و 1411 کیلومتر طول دارد و به دریای سیاه می ریزد.
+# رود دنیپر: که 1250 کیلومتر طول دارد و به دریای سیاه می ریزد.
+# کانال ولگا- دن: این رودخانه در سال 1958 با کار زندانیان به بهره برداری رسید و طول آن 58 کیلومتر بوده و دریای سیاه را به دریای خزر متصل می کند.
+# رود ینی سئی: این رودخانه طولانی ترین رود در بخش آسیایی [[روسیه]] است و از کوه های سایان غربی سرچشمه گرفته است و بعد از طی 8570 کیلومتر به خلیج ینی سی در دریای کارا می ریزد.
+# رود لنا: طول این رود 4400 کیلومتر بوده و از کوه های بایکال سرچشمه می گیرد و به دریای لایته ویخ می ریزد.
+# رود آمور: این رود با طول 4500 کیلومتر که قسمتی از آن در سیبری شرقی می گذرد به دریای اختسک می ریزد.
+# رود اوب: از کوه های آلتایی سرچشمه گرفته و طی مسیر 5500 کیلومتر به اقیانوس منجمد شمالی می ریزد.
+# رود ایرتش: طول این رود 5409 کیلومتر می باشد<ref>بوالوردی، م، مرادی، م (۱۳۸۷). قومیت و اقوام در فدراسیون [[روسیه]]. [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه]. 50-51.</ref>.
-رودخانه های [[روسیه]] به سبب وسعت سرزمینی این کشور، غالبا از طولانی ترین رودهای دنیا هستند زیرا از مبدا تا مقصد مسافرت زیادی را طی می کنند. علاوه بر طولانی بودن، جریان ملایم آنها باعث می شود جزء در زمان یخبندان ، در بقیه فصول سال برای حمل و نقل مورد بهره برداری قرار گیرند. مقصد رودهای [[روسیه]]، اقیانوس منجمد شمالی یادریاهای وابسته به آن، دریای بالتیک ، دریای سیاه و دریا خزر می باشد. در حدود 120 هزار رودخانه کوچک و بزرگ در سرزمین [[روسیه]] وجود دارد که طول آنها به 3 میلیون کیلومتر می رسد. مهمترین رودخانه های [[روسیه]] عبارتند از:
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[رودهای مصر]]؛ [[رودهای کانادا]]؛ [[رودها و دریاچه های چین]]؛ [[رودها و دریاچه های تونس]]؛ [[رودها و دریاچه های ژاپن]]؛ [[رودهای افغانستان]]؛ [[رودهای مالی]]؛ [[رودهای فرانسه]]؛ [[رودهای سوریه]]؛ [[رودهای سودان]]؛ [[رودهای اسپانیا]]؛ [[رودهای زیمبابوه]]؛ [[رودها و دریاچه های ساحل عاج]]؛ [[رودهای تایلند]]؛ [[رودهای آرژانتین]]؛ [[رودهای اوکراین]]؛ [[رودها و دریاچه های اردن]]؛ [[رودهای اتیوپی]]؛ [[رودهای سیرالئون]]؛ [[رودها و دریاچه های سنگال]]؛ [[رودهای سریلانکا]]؛ [[رودهای تاجیکستان]]؛ [[رودهای بنگلادش]]؛ [[رودهای قزاقستان]]
-)   رود ولگا: (رود ولگا با 3690 کیلومتر طول، طولانی ترین رود اروپا است که تمام مسیر خود را در خاک [[روسیه]] طی کرده و به دریایا خزر می ریزد.
+== کتابشناسی ==
+<references />
-)   رود اورال: این رود از کوه های اورال سرچشمه گرفته و با 2396 کیلومتر طول به دریاای خزر می ریزد.
+== منبع اصلی ==
+کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد اول، ص 24 تا 26.
-)   رود دن: با 1960 کیلومتر طول به دریای آزوف در شمال دریای سیاه می ریزد.
+== نویسنده مقاله ==
+جهانگیر کرمی
-)   رود دونیا: این رود به دریای سفید شمالی می ریزد.
+[[رده:ویژگی ها وموقعیت جغرافیایی]]
-)   رود پیچوار: به طور 1560 کیلومتر بوده و به اقیانوس منجمد شمالی می ریزد.
-)   رود نوا: این رود از دریاچه لادوگا و اونهگا می گذرد و در کنار سنت پترزبورگ به خلیج فنلاند می ریزد.
-)   رود دونا: این رود از [[روسیه]] سرچشمه گرفته و در جمهوری لیتوانی به خلیج ریگا که جزء دریای بالتیک است می ریزد.
-)   رود دنی یستر: که از کوه های کارپات سرچشمه گرفته و 1411 کیلومتر طول دارد و به دریای سیاه می ریزد.
-)   رود دنیپر: که 1250 کیلومتر طول دارد و به دریای سیاه می ریزد.
-) کانال ولگا- دن: این رودخانه در سال 1958 با کار زندانیان به بهره برداری رسید و طول آن 58 کیلومتر بوده و دریای سیاه را به دریای خزر متصل می کند.
-) رود ینی سئی: این رودخانه طولانی ترین رود در بخش آسیایی [[روسیه]] است و از کوه های سایان غربی سرچشمه گرفته است و بعد از طی 8570 کیلومتر به خلیج ینی سی در دریای کارا می ریزد.
-) رود لنا: طول این رود 4400 کیلومتر بوده و از کوه های بایکال سرچشمه می گیرد و به دریای لایته ویخ می ریزد.
-) رود آمور: این رود با طول 4500 کیلومتر که قسمتی از آن در سیبری شرقی می گذرد به دریای اختسک می ریزد.
-) رود اوب: از کوه های آلتایی سرچشمه گرفته و طی مسیر 5500 کیلومتر به اقیانوس منجمد شمالی می ریزد.
-'''15)''' رود ایرتش: طول این رود 5409 کیلومتر می باشد<ref>مرادی و بوالوردی، (1387). ص 50-51.</ref>.