رسانهها و سبک زندگی در آفریقای جنوبی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[آفریقای جنوبی]] از دیرباز به عنوان یکی از پیشرفتهترین نظامهای رسانهای قاره آفریقا شناخته میشود. ساختار رسانهای این کشور محصول تعامل پیچیدهای از تاریخ استعماری، سیاست آپارتاید، و تحولات دموکراتیک پس از سال ۱۹۹۴ است. رسانهها نه تنها ابزار اطلاعرسانی بلکه وسیلهای برای بازنمایی هویت فرهنگی و تأثیرگذاری بر سبک زندگی مردم بودهاند<ref name=":2"> | [[آفریقای جنوبی]] از دیرباز به عنوان یکی از پیشرفتهترین نظامهای رسانهای قاره آفریقا شناخته میشود. ساختار رسانهای این کشور محصول تعامل پیچیدهای از تاریخ استعماری، سیاست آپارتاید، و تحولات دموکراتیک پس از سال ۱۹۹۴ است. رسانهها نه تنها ابزار اطلاعرسانی بلکه وسیلهای برای بازنمایی هویت فرهنگی و تأثیرگذاری بر سبک زندگی مردم بودهاند<ref name=":2"> Tomaselli, K. G. (2006). ''Encountering modernity: Twentieth-century South African cinemas.'' Pretoria: UNISA Press.</ref>. | ||
=== رسانههای چاپی === | === رسانههای چاپی === | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
=== رادیو === | === رادیو === | ||
رادیو به عنوان اولین رسانه جمعی پرمخاطب در [[آفریقای جنوبی]] از دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت<ref name=":0"> | رادیو به عنوان اولین رسانه جمعی پرمخاطب در [[آفریقای جنوبی]] از دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت<ref name=":0">Maingard, J. (2007). ''South African national cinema.'' London: Routledge.</ref>. در دوران آپارتاید، این رسانه عمدتاً به ابزاری برای تبلیغات حکومتی و بازتولید سیاستهای تبعیضآمیز تبدیل شد و محتوای آن محدود به ترویج ایدئولوژی سفیدپوست بود. با پایان آپارتاید و آغاز دموکراسی، رادیو نقش مهمی در ارتقای چندزبانی و تنوع فرهنگی یافت؛ شبکههای رادیویی جدید برنامههایی به زبانهای مختلف بومی مانند زولو، خوسا، آفریکانس و انگلیسی تولید کردند تا بازتابی از ترکیب جمعیتی متنوع کشور ارائه دهند<ref name=":3"> Botha, M. (2012). ''South African cinema 1896–2010.'' Bristol: Intellect Books.</ref>. | ||
=== تلویزیون === | === تلویزیون === | ||
تلویزیون در [[آفریقای جنوبی]] نسبتاً دیر آغاز شد و اولین شبکه رسمی در سال ۱۹۷۶ راهاندازی شد<ref name=":1"> | تلویزیون در [[آفریقای جنوبی]] نسبتاً دیر آغاز شد و اولین شبکه رسمی در سال ۱۹۷۶ راهاندازی شد<ref name=":1"> Afolayan, F. (2004). ''Culture and customs of South Africa.'' Westport, CT: Greenwood Press.</ref>. در دوران آپارتاید، محتوای تلویزیونی تحت کنترل شدید دولت قرار داشت و بیشتر بازتابدهنده دیدگاههای رسمی و محدودیتهای فرهنگی بود. پس از ۱۹۹۴، شبکههای خصوصی و چندزبانه رشد یافتند و تلویزیون به بستری برای ترویج آشتی ملی، تنوع فرهنگی و بازسازی هویت جمعی تبدیل شد. | ||
=== رسانههای دیجیتال === | === رسانههای دیجیتال === | ||
در دهههای اخیر، رسانههای دیجیتال و شبکههای اجتماعی به بخش جداییناپذیر سبک زندگی جوانان تبدیل شدهاند. پلتفرمهایی مانند فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و تیکتاک نه تنها برای سرگرمی، بلکه برای بازنمایی هویت، فعالیت اجتماعی و مشارکت در مباحث سیاسی و فرهنگی استفاده میشوند. این رسانهها به ویژه در بین نسل جوان، ابزار شکلدهنده نگرشها و سبک زندگی مدرن هستند و مرزهای سنتی رسانهای را بازتعریف کردهاند<ref name=":0" /><ref name=":4"> | در دهههای اخیر، رسانههای دیجیتال و شبکههای اجتماعی به بخش جداییناپذیر سبک زندگی جوانان تبدیل شدهاند. پلتفرمهایی مانند فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و تیکتاک نه تنها برای سرگرمی، بلکه برای بازنمایی هویت، فعالیت اجتماعی و مشارکت در مباحث سیاسی و فرهنگی استفاده میشوند. این رسانهها به ویژه در بین نسل جوان، ابزار شکلدهنده نگرشها و سبک زندگی مدرن هستند و مرزهای سنتی رسانهای را بازتعریف کردهاند<ref name=":0" /><ref name=":4">Kruger, L. (1999). ''The drama of South Africa: Plays, pageants and publics since 1910.'' London: Routledge</ref>. | ||
=== رسانهها و هویت فرهنگی === | === رسانهها و هویت فرهنگی === | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==== 2.دوران پساآپارتاید ==== | ==== 2.دوران پساآپارتاید ==== | ||
پس از سال ۱۹۹۴، رسانهها نقشی مهم در بازنمایی هویت متنوع و چندلایه [[آفریقای جنوبی]] پیدا کردند. روزنامهها، تلویزیون و رادیو به بستری برای بازتاب صدای اقلیتها، مسائل اجتماعی و فرهنگی تبدیل شدند. سینما و تلویزیون به موضوعاتی چون آشتی ملی، نابرابری اجتماعی و بازسازی فرهنگی پرداختند<ref name=":1" /><ref name=":5"> | پس از سال ۱۹۹۴، رسانهها نقشی مهم در بازنمایی هویت متنوع و چندلایه [[آفریقای جنوبی]] پیدا کردند. روزنامهها، تلویزیون و رادیو به بستری برای بازتاب صدای اقلیتها، مسائل اجتماعی و فرهنگی تبدیل شدند. سینما و تلویزیون به موضوعاتی چون آشتی ملی، نابرابری اجتماعی و بازسازی فرهنگی پرداختند<ref name=":1" /><ref name=":5"> Wasserman, H. (2010). ''Tabloid journalism in South Africa: True story!''. Bloomington: Indiana University Press.</ref>. این بازتاب باعث شد رسانهها به جای ابزار سرکوب، وسیلهای برای گفتوگو و همبستگی اجتماعی شوند. | ||
==== 3.رسانه و بازنمایی هنری ==== | ==== 3.رسانه و بازنمایی هنری ==== | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
==== 1.آموزش و سلامت عمومی ==== | ==== 1.آموزش و سلامت عمومی ==== | ||
رسانهها ابزار مؤثری در مبارزه با بیماریها، به ویژه ایدز و سایر بیماریهای واگیردار بودهاند. کمپینهای رادیویی، تلویزیونی و دیجیتال به آموزش جامعه در زمینه پیشگیری، درمان و کاهش تبعیض مرتبط با این بیماریها کمک کردهاند<ref name=":6"> | رسانهها ابزار مؤثری در مبارزه با بیماریها، به ویژه ایدز و سایر بیماریهای واگیردار بودهاند. کمپینهای رادیویی، تلویزیونی و دیجیتال به آموزش جامعه در زمینه پیشگیری، درمان و کاهش تبعیض مرتبط با این بیماریها کمک کردهاند<ref name=":6">Bosch, T. (2017). Twitter activism and youth in South Africa: The case of Fees Must Fall. ''Information, Communication & Society, 20''(2), 221–232. </ref>. | ||
==== 2.حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی ==== | ==== 2.حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی ==== | ||
رسانهها به عنوان بستر اطلاعرسانی و نقد اجتماعی، آموزش درباره حقوق شهروندی و ترویج مشارکت دموکراتیک را ممکن ساختهاند. روزنامهها، تلویزیون و شبکههای اجتماعی مسائل نژادی، جنسیتی و اقتصادی را بازتاب میدهند و زمینه گفتوگو و آگاهیبخشی عمومی را فراهم میکنند<ref name=":6" />. | رسانهها به عنوان بستر اطلاعرسانی و نقد اجتماعی، آموزش درباره حقوق شهروندی و ترویج مشارکت دموکراتیک را ممکن ساختهاند. روزنامهها، تلویزیون و شبکههای اجتماعی مسائل نژادی، جنسیتی و اقتصادی را بازتاب میدهند و زمینه گفتوگو و آگاهیبخشی عمومی را فراهم میکنند<ref name=":6" /><ref> Wasserman, H. (2020). The state of South African media: A space to contest democracy. ''Media, Culture & Society, 42''(7–8), 1225–1242. </ref>. | ||
==== 3.نقش رسانه در همبستگی ملی ==== | ==== 3.نقش رسانه در همبستگی ملی ==== | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
=== جمعبندی === | === جمعبندی === | ||
رسانهها در آفریقای جنوبی تنها ابزار اطلاعرسانی نیستند؛ آنها بخش جداییناپذیر سبک زندگی و هویت فرهنگی مردم هستند. از رادیوهای محلی و روزنامهها گرفته تا تلویزیون و شبکههای اجتماعی، رسانهها هم سرگرمی فراهم میکنند، هم هویت فرهنگی میسازند، و هم بستری برای گفتوگو درباره عدالت اجتماعی و آینده کشور هستند. این تنوع رسانهای، بازتابی از ترکیب جمعیتی، تنوع زبانی و تحولات تاریخی است و نشان میدهد رسانهها چگونه میتوانند همزمان نقش آموزشی، سرگرمی و بازتولید هویت اجتماعی را ایفا کنند. | رسانهها در آفریقای جنوبی تنها ابزار اطلاعرسانی نیستند؛ آنها بخش جداییناپذیر سبک زندگی و هویت فرهنگی مردم هستند. از رادیوهای محلی و روزنامهها گرفته تا تلویزیون و شبکههای اجتماعی، رسانهها هم سرگرمی فراهم میکنند، هم هویت فرهنگی میسازند، و هم بستری برای گفتوگو درباره عدالت اجتماعی و آینده کشور هستند. این تنوع رسانهای، بازتابی از ترکیب جمعیتی، تنوع زبانی و تحولات تاریخی است و نشان میدهد رسانهها چگونه میتوانند همزمان نقش آموزشی، سرگرمی و بازتولید هویت اجتماعی را ایفا کنند<ref>South African Cultural Observatory. (2020). ''Cultural and creative industries: Economic trends over the last 10 years.'' Port Elizabeth: South African Cultural Observatory. Retrieved October 28, 2025, from https://www.southafricanculturalobservatory.org.za</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۵
آفریقای جنوبی از دیرباز به عنوان یکی از پیشرفتهترین نظامهای رسانهای قاره آفریقا شناخته میشود. ساختار رسانهای این کشور محصول تعامل پیچیدهای از تاریخ استعماری، سیاست آپارتاید، و تحولات دموکراتیک پس از سال ۱۹۹۴ است. رسانهها نه تنها ابزار اطلاعرسانی بلکه وسیلهای برای بازنمایی هویت فرهنگی و تأثیرگذاری بر سبک زندگی مردم بودهاند[۱].
رسانههای چاپی
رسانههای چاپی در آفریقای جنوبی از قرن نوزدهم آغاز شد و نقش مهمی در شکلدهی به افکار عمومی و جریانهای سیاسی ایفا کردند. روزنامههایی مانند Cape Times (تأسیس ۱۸۷۶) و The Star (تأسیس ۱۸۸۷) از قدیمیترین نشریات کشور هستند که تا امروز فعال باقی ماندهاند[۱]. این رسانهها در دوران استعمار و آپارتاید بیشتر در خدمت طبقه سفیدپوست بودند و بازتابدهنده سیاستهای حاکمیت و هژمونی فرهنگی آن دوره بودند. با گذر زمان، بهویژه پس از دموکراسی، روزنامهها و مجلات به سمت بازتاب طیفهای مختلف اجتماعی حرکت کردند و تلاش کردند صدای اقلیتها و گروههای تاریخی تحت ستم را نیز بازتاب دهند.
رادیو
رادیو به عنوان اولین رسانه جمعی پرمخاطب در آفریقای جنوبی از دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت[۲]. در دوران آپارتاید، این رسانه عمدتاً به ابزاری برای تبلیغات حکومتی و بازتولید سیاستهای تبعیضآمیز تبدیل شد و محتوای آن محدود به ترویج ایدئولوژی سفیدپوست بود. با پایان آپارتاید و آغاز دموکراسی، رادیو نقش مهمی در ارتقای چندزبانی و تنوع فرهنگی یافت؛ شبکههای رادیویی جدید برنامههایی به زبانهای مختلف بومی مانند زولو، خوسا، آفریکانس و انگلیسی تولید کردند تا بازتابی از ترکیب جمعیتی متنوع کشور ارائه دهند[۳].
تلویزیون
تلویزیون در آفریقای جنوبی نسبتاً دیر آغاز شد و اولین شبکه رسمی در سال ۱۹۷۶ راهاندازی شد[۴]. در دوران آپارتاید، محتوای تلویزیونی تحت کنترل شدید دولت قرار داشت و بیشتر بازتابدهنده دیدگاههای رسمی و محدودیتهای فرهنگی بود. پس از ۱۹۹۴، شبکههای خصوصی و چندزبانه رشد یافتند و تلویزیون به بستری برای ترویج آشتی ملی، تنوع فرهنگی و بازسازی هویت جمعی تبدیل شد.
رسانههای دیجیتال
در دهههای اخیر، رسانههای دیجیتال و شبکههای اجتماعی به بخش جداییناپذیر سبک زندگی جوانان تبدیل شدهاند. پلتفرمهایی مانند فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و تیکتاک نه تنها برای سرگرمی، بلکه برای بازنمایی هویت، فعالیت اجتماعی و مشارکت در مباحث سیاسی و فرهنگی استفاده میشوند. این رسانهها به ویژه در بین نسل جوان، ابزار شکلدهنده نگرشها و سبک زندگی مدرن هستند و مرزهای سنتی رسانهای را بازتعریف کردهاند[۲][۵].
رسانهها و هویت فرهنگی
رسانهها در آفریقای جنوبی همواره عرصهای برای کشمکش هویت بودهاند. این کشمکش در طول تاریخ، از دوران استعمار و آپارتاید تا عصر دموکراسی، بازتابی از تنوع فرهنگی و اجتماعی کشور است.
1.دوران آپارتاید
در دوران آپارتاید، رسانهها عمدتاً در خدمت گروه سفیدپوست و ایدئولوژی تبعیض نژادی بودند. بسیاری از روزنامهها و شبکههای رادیویی محتوای محدود و یکجانبه تولید میکردند و صدای سیاهپوستان و اقلیتها به ندرت شنیده میشد[۵]. این محدودیت باعث شد رسانهها به یکی از ابزارهای بازتولید هژمونی فرهنگی تبدیل شوند و کنترل بر تصویر هویت جمعی را در دست داشته باشند.
2.دوران پساآپارتاید
پس از سال ۱۹۹۴، رسانهها نقشی مهم در بازنمایی هویت متنوع و چندلایه آفریقای جنوبی پیدا کردند. روزنامهها، تلویزیون و رادیو به بستری برای بازتاب صدای اقلیتها، مسائل اجتماعی و فرهنگی تبدیل شدند. سینما و تلویزیون به موضوعاتی چون آشتی ملی، نابرابری اجتماعی و بازسازی فرهنگی پرداختند[۴][۶]. این بازتاب باعث شد رسانهها به جای ابزار سرکوب، وسیلهای برای گفتوگو و همبستگی اجتماعی شوند.
3.رسانه و بازنمایی هنری
رسانههای تصویری، به ویژه سینما، نقش کلیدی در شکلدهی هویت فرهنگی ایفا میکنند. فیلمهایی مانند Tsotsi (۲۰۰۵) و Yesterday (۲۰۰۴) داستانهای زندگی اقشار محروم را بازتاب میدهند و به بررسی موضوعاتی چون فقر، خشونت و امید میپردازند[۶]. موسیقی نیز از طریق رادیو و تلویزیون به بازنمایی هویت فرهنگی کمک میکند؛ سبکهای موسیقی مانند کوایتو، جاز آفریقایی و هیپهاپ بومی به بخش جداییناپذیر سبک زندگی جوانان تبدیل شدهاند[۳].
سبک زندگی رسانهای
سبک زندگی رسانهای در آفریقای جنوبی ترکیبی از رسانههای سنتی و مدرن است و مصرف رسانهای مردم تحت تأثیر عوامل فرهنگی، زبانی و اجتماعی قرار دارد.
1.مصرف رسانهای
مردم آفریقای جنوبی همزمان به مصرف رسانههای چاپی، رادیو، تلویزیون و شبکههای اجتماعی میپردازند. تحلیلهای آماری نشان میدهد که هنوز رادیو و تلویزیون سنتی سهم قابل توجهی در زندگی روزمره دارند، اما رسانههای دیجیتال بهویژه میان نسل جوان در حال پیشی گرفتن هستند[۲][۳].
2.زبان و رسانه
وجود ۱۱ زبان رسمی در آفریقای جنوبی باعث شده رسانهها به شکل گستردهای چندزبانه باشند. رادیوهای محلی برنامههای خود را به زبانهای زولو، خوسا، آفریکانس و انگلیسی تولید میکنند و تلویزیون نیز برنامههای خبری و سرگرمی چندزبانه ارائه میدهد[۳]. این تنوع زبانی نه تنها وسیلهای برای اطلاعرسانی است، بلکه هویت فرهنگی گروههای مختلف را نیز بازتاب میدهد.
3.موسیقی و رسانه
موسیقی نقش حیاتی در سبک زندگی رسانهای دارد. رادیو و تلویزیون بستر پخش موسیقی کوایتو، جاز آفریقایی، هیپهاپ بومی و سبکهای معاصر را فراهم میکنند و این موسیقیها با روایت داستانهای اجتماعی و تاریخی، هویت جوانان و نگرش فرهنگی آنها را شکل میدهند[۳][۶].
4.تعامل با رسانههای دیجیتال
شبکههای اجتماعی باعث شده سبک زندگی رسانهای به صورت تعاملی شود. جوانان نه تنها مصرفکننده محتوا هستند، بلکه تولیدکننده و بازنشردهنده آن نیز میباشند. این تعامل، بازنمایی هویت فردی و جمعی و مشارکت در گفتوگوهای اجتماعی را تقویت میکند.
رسانهها و اوقات فراغت
رسانهها بخش مهمی از اوقات فراغت و سرگرمی مردم آفریقای جنوبی را تشکیل میدهند.
1.سینما
سینما در آفریقای جنوبی از سال ۱۸۹۹ شکل گرفت و طی بیش از یک قرن، تحولات اجتماعی و سیاسی کشور را بازتاب داده است[۶]. فیلمهای پساآپارتاید مانند Tsotsi و Yesterday نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح بینالمللی نیز شناخته شدند و جوایز متعددی کسب کردند. این آثار با پرداختن به موضوعاتی چون فقر، خشونت، آشتی و امید، نقش مهمی در سرگرمی و آموزش اجتماعی ایفا میکنند.
2.تلویزیون
تلویزیون به ویژه از طریق سریالهای خانوادگی، اجتماعی و مستند، بخش عمدهای از اوقات فراغت مردم را اشغال میکند. برنامههای تلویزیونی به بررسی مسائل هویت، تنوع فرهنگی و عدالت اجتماعی میپردازند و همزمان سرگرمی و آموزش را با هم ترکیب میکنند[۴][۵].
3.شبکههای اجتماعی
امروزه بخش قابل توجهی از اوقات فراغت جوانان به شبکههای اجتماعی اختصاص دارد. استفاده از فیسبوک، اینستاگرام، تیکتاک و توییتر نه تنها برای سرگرمی، بلکه برای تعامل اجتماعی، تولید محتوا و مشارکت در مباحث فرهنگی و سیاسی استفاده میشود. این روند نشاندهنده پیوستگی رسانه و زندگی روزمره و اهمیت رسانههای دیجیتال در سبک زندگی معاصر است[۲][۵].
رسانهها و سیاست اجتماعی
رسانهها در آفریقای جنوبی نقش مهمی در آگاهیبخشی اجتماعی و سیاست عمومی دارند.
1.آموزش و سلامت عمومی
رسانهها ابزار مؤثری در مبارزه با بیماریها، به ویژه ایدز و سایر بیماریهای واگیردار بودهاند. کمپینهای رادیویی، تلویزیونی و دیجیتال به آموزش جامعه در زمینه پیشگیری، درمان و کاهش تبعیض مرتبط با این بیماریها کمک کردهاند[۷].
2.حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی
رسانهها به عنوان بستر اطلاعرسانی و نقد اجتماعی، آموزش درباره حقوق شهروندی و ترویج مشارکت دموکراتیک را ممکن ساختهاند. روزنامهها، تلویزیون و شبکههای اجتماعی مسائل نژادی، جنسیتی و اقتصادی را بازتاب میدهند و زمینه گفتوگو و آگاهیبخشی عمومی را فراهم میکنند[۷][۸].
3.نقش رسانه در همبستگی ملی
پس از دوران آپارتاید، رسانهها به ابزار بازسازی اجتماعی و آشتی ملی تبدیل شدند. بازنمایی هویتهای متنوع، تبلیغ ارزشهای مشترک و پوشش مسائل محلی و ملی، رسانهها را به عامل کلیدی در تقویت همبستگی اجتماعی و شکلدهی به هویت جمعی تبدیل کرده است[۵][۶].
جمعبندی
رسانهها در آفریقای جنوبی تنها ابزار اطلاعرسانی نیستند؛ آنها بخش جداییناپذیر سبک زندگی و هویت فرهنگی مردم هستند. از رادیوهای محلی و روزنامهها گرفته تا تلویزیون و شبکههای اجتماعی، رسانهها هم سرگرمی فراهم میکنند، هم هویت فرهنگی میسازند، و هم بستری برای گفتوگو درباره عدالت اجتماعی و آینده کشور هستند. این تنوع رسانهای، بازتابی از ترکیب جمعیتی، تنوع زبانی و تحولات تاریخی است و نشان میدهد رسانهها چگونه میتوانند همزمان نقش آموزشی، سرگرمی و بازتولید هویت اجتماعی را ایفا کنند[۹].
نیز نگاه کنید به
رسانهها و وسائل ارتباط جمعی آرژانتین؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی اتیوپی؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی زیمبابوه؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی اسپانیا؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی اوکراین؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی تایلند؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی تونس؛رسانهها و وسائل ارتباط جمعی روسیه؛ رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی ژاپن؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی کوبا؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی فرانسه؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی مالی؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی ساحل عاج؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی سیرالئون؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی لبنان؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی مصر؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی قطر؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی کانادا؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی سودان؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی گرجستان؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی بنگلادش؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی تاجیکستان؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی سریلانکا؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی قزاقستان؛ رسانهها و وسائل ارتباط جمعی اردن
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Tomaselli, K. G. (2006). Encountering modernity: Twentieth-century South African cinemas. Pretoria: UNISA Press.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Maingard, J. (2007). South African national cinema. London: Routledge.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Botha, M. (2012). South African cinema 1896–2010. Bristol: Intellect Books.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Afolayan, F. (2004). Culture and customs of South Africa. Westport, CT: Greenwood Press.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ Kruger, L. (1999). The drama of South Africa: Plays, pageants and publics since 1910. London: Routledge
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ Wasserman, H. (2010). Tabloid journalism in South Africa: True story!. Bloomington: Indiana University Press.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Bosch, T. (2017). Twitter activism and youth in South Africa: The case of Fees Must Fall. Information, Communication & Society, 20(2), 221–232.
- ↑ Wasserman, H. (2020). The state of South African media: A space to contest democracy. Media, Culture & Society, 42(7–8), 1225–1242.
- ↑ South African Cultural Observatory. (2020). Cultural and creative industries: Economic trends over the last 10 years. Port Elizabeth: South African Cultural Observatory. Retrieved October 28, 2025, from https://www.southafricanculturalobservatory.org.za
نویسنده مقاله
علی نصیری
ویرایش دانشنامه ملل