غذاهای سنتی مالی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «هرچند مردم مالي انسان هاي بسيار فقيري بشمار مي روند ولي صرف غذاهاي متنوع سنتي اهميت زيادي در زندگي روزمره مردمان شهري و روستايي اين كشور دارد. غذای اصلی مالیایی ها ارزن، ذرت خوشه ای و فونیو[1] (غذایی حلیم مانند) است که با سس های محلی یا گوشت و سبز...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هرچند مردم | [[پرونده:غذای سنتی انسام.jpg|بندانگشتی|انسام غذای سنتی مالی]] | ||
هرچند مردم مالی انسان‌های بسیار فقیری به‌شمار می‌روند ولی صرف غذاهای متنوع سنتی اهمیت زیادی در زندگی روزمره مردمان شهری و روستایی این کشور دارد. غذای اصلی مالیایی‌ها ارزن، ذرت خوشه‌ای و فونیو (fONIO) (غذایی حلیم مانند) است که با سس‌های محلی یا گوشت و سبزیجات صرف می‌شود. در مراسم و مناسبت‌هایی همچون جشن ازدواج، میلادالنبی یا مناسبت‌های ملی غذاهایی همچون «انسام» (nSAAME) که مخلوطی از برنج و سبزیجات است، "کاس کاس" که مخلوطی از آرد ارزن و روغن و گوشت است و گوشت کباب شده بز و گاو نیز طبخ و به همراه «جینجیبر» (Jinjinber) (نوشیدنی متشکل از آب، شکر، لیمو و زنجفیل) سرو می‌شوند . | |||
این غذاها به همراه برخی نان‌ها و میوه‌های محلی سخت مورد علاقه قبایل مختلف‌اند و مردمان شهری و روستایی این غذاها را با اشتهای فراوان میل می‌کنند.<ref>برگرفته از [https://Www.everynation.com/Mali www.everynation.com/Mali]</ref> برنج پخته شده توام با گوشت از دیگر غذاهای سنتی این کشور است با این حال در مناطق روستایی مالی برنج معمولا به عنوان غذایی تجملی درنظر گرفته‌می‌شود و با وجود آن که دهقانان به کاشت برنج اشتغال دارند، کمتر برنج تولیدی خود را صرف نموده و بدلیل نیازهای معیشتی تقریباً تمام تولیدات برنج خود را به فروش می‌رسانند. | |||
در واقع روستاییان تنها در هنگام برگزاری جشن‌های مذهبی و ملی این فرصت را می‌یابند تا از برنج پخته شده توأم با گوشت یا سبزیجات به عنوان خوراکی خوشمزه بهره‌مند شوند. آلاباجا (برنج مخلوط با گوشت چرخ کرده و کره)، سورونتو (برنج چرب مخلوط با رب گوجه و گوشت) و لاخوی (مخلوطی از گوشت، ادویه، گوجه و فلفل) از غذاهای مورد علاقه مردمان گایو و طوارق به‌شمار می‌روند<ref>احمدی، سيروس (1384). فرهنگ و تمدن كشور مالی. مشهد: [http://www.astanprint.ir موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس]، ص236.</ref>. سبزیجات محلی، نان‌ها و سوپ‌های محلی، سیب زمینی و انواع ماهی‌های پخته یا سرخ شده همراه با چاشنی‌های بومی، از دیگر غذاهای سنتی کشور [[مالی]] محسوب می‌شود<ref>برگرفته از [https://Www.newworldencyclopedia.org/mali www.newworldencyclopedia.org/mali]</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص225-227.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[غذاهای سنتی ژاپن]]؛ [[غذای روسی]]؛ [[غذای کانادایی]]؛ [[غذاهای سنتی کوبا]]؛ [[غذای سنتی لبنان]]؛ [[غذاهای سنتی تونس]]؛ [[غذا در افغانستان]]؛ [[تنوع غذاهای چینی]]؛ [[غذاهای سنتی سنگال]]؛ [[غذای فرانسوی]]؛ [[غذاهای سنتی ساحل عاج]]؛ [[غذا در زیمبابوه]]؛ [[غذای تایلندی]]؛ [[غذای اوکراینی]]؛ [[غذای اسپانیایی]]؛ [[غذاهای سنتی اردن]]؛ [[غذاهای سنتی اتیوپی]]؛ [[غذاهای سنتی سیرالئون]]؛ [[غذاهای سنتی در قطر]]؛ [[غذاهای سنتی قزاقستان]]؛ [[غذای بنگلادشی]]؛ [[غذاهای سنتی سریلانکا]]؛ [[غذاهای سنتی تاجیکستان]]؛ [[غذاهای آرژانتینی]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:سبک تغذیه و خوراک]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۱
هرچند مردم مالی انسان‌های بسیار فقیری به‌شمار می‌روند ولی صرف غذاهای متنوع سنتی اهمیت زیادی در زندگی روزمره مردمان شهری و روستایی این کشور دارد. غذای اصلی مالیایی‌ها ارزن، ذرت خوشه‌ای و فونیو (fONIO) (غذایی حلیم مانند) است که با سس‌های محلی یا گوشت و سبزیجات صرف می‌شود. در مراسم و مناسبت‌هایی همچون جشن ازدواج، میلادالنبی یا مناسبت‌های ملی غذاهایی همچون «انسام» (nSAAME) که مخلوطی از برنج و سبزیجات است، "کاس کاس" که مخلوطی از آرد ارزن و روغن و گوشت است و گوشت کباب شده بز و گاو نیز طبخ و به همراه «جینجیبر» (Jinjinber) (نوشیدنی متشکل از آب، شکر، لیمو و زنجفیل) سرو می‌شوند .
این غذاها به همراه برخی نان‌ها و میوه‌های محلی سخت مورد علاقه قبایل مختلف‌اند و مردمان شهری و روستایی این غذاها را با اشتهای فراوان میل می‌کنند.[۱] برنج پخته شده توام با گوشت از دیگر غذاهای سنتی این کشور است با این حال در مناطق روستایی مالی برنج معمولا به عنوان غذایی تجملی درنظر گرفته‌می‌شود و با وجود آن که دهقانان به کاشت برنج اشتغال دارند، کمتر برنج تولیدی خود را صرف نموده و بدلیل نیازهای معیشتی تقریباً تمام تولیدات برنج خود را به فروش می‌رسانند.
در واقع روستاییان تنها در هنگام برگزاری جشن‌های مذهبی و ملی این فرصت را می‌یابند تا از برنج پخته شده توأم با گوشت یا سبزیجات به عنوان خوراکی خوشمزه بهره‌مند شوند. آلاباجا (برنج مخلوط با گوشت چرخ کرده و کره)، سورونتو (برنج چرب مخلوط با رب گوجه و گوشت) و لاخوی (مخلوطی از گوشت، ادویه، گوجه و فلفل) از غذاهای مورد علاقه مردمان گایو و طوارق به‌شمار می‌روند[۲]. سبزیجات محلی، نان‌ها و سوپ‌های محلی، سیب زمینی و انواع ماهی‌های پخته یا سرخ شده همراه با چاشنی‌های بومی، از دیگر غذاهای سنتی کشور مالی محسوب می‌شود[۳][۴].
نیز نگاه کنید به
غذاهای سنتی ژاپن؛ غذای روسی؛ غذای کانادایی؛ غذاهای سنتی کوبا؛ غذای سنتی لبنان؛ غذاهای سنتی تونس؛ غذا در افغانستان؛ تنوع غذاهای چینی؛ غذاهای سنتی سنگال؛ غذای فرانسوی؛ غذاهای سنتی ساحل عاج؛ غذا در زیمبابوه؛ غذای تایلندی؛ غذای اوکراینی؛ غذای اسپانیایی؛ غذاهای سنتی اردن؛ غذاهای سنتی اتیوپی؛ غذاهای سنتی سیرالئون؛ غذاهای سنتی در قطر؛ غذاهای سنتی قزاقستان؛ غذای بنگلادشی؛ غذاهای سنتی سریلانکا؛ غذاهای سنتی تاجیکستان؛ غذاهای آرژانتینی
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از www.everynation.com/Mali
- ↑ احمدی، سيروس (1384). فرهنگ و تمدن كشور مالی. مشهد: موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس، ص236.
- ↑ برگرفته از www.newworldencyclopedia.org/mali
- ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص225-227.