مهاجرت و پناهندگی در تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۵

با اوج‌گیری جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰م و کشیده شدن آن به کامبوج و لائوس، کشور تایلند که در مجاورت این منطقه بود، نتوانست پای خود را کنار بکشد؛ از این‌رو، هم به‌صورت یکی از پایگاه‌های تدارکاتی و نظامی آمریکا درآمد و هم پناهگاه مهاجران جنگی کشورهای همسایه خود شد.

«در اثر تحولات و تنش‌های منطقه هندوچین، مهاجران مختلفی از کشورهای لائوس، ویتنام و کامبوج به تایلند سرازیر شدند که بیشترین شمار آن‌ها کامبوجی بوده‌اند. تایلند آخرین اردوگاه مهاجران کامبوجی را در اوایل ۱۹۸۷ تعطیل کرد.

براساس آمار ۲۰۰۸م، حدود 1/8 میلیون نفر از مردم تایلند به‌صورت کارگر و کارشناس به کشورهای گوناگون، از جمله کشورهای آسیای غربی، استرالیا، فرانسه و آمریکا مهاجرت کرده‌اند و سرانه ارز ارسالی به کشور در همان سال بالغ بر ۲۸ دلار بوده است.

در حال حاضر تایلند به‌دلیل سرمایه‌گذاری‌های سنگین خارجی که به‌ساختن کارخانه‌ها و شرکت‌های بزرگ انجامیده است، دارای زمینه مهاجرپذیری مساعدی است و مهاجران آن را نیروهای جویای کار از کشورهای همسایه، به‌ویژه میانمار (برمه) تشکیل می‌دهند»^[۱].

با وجود آن که تایلند از امضاکنندگان کنوانسیون پناهندگان سال ۱۹۵۱م نیست، امروزه میزبان بیش از ۱۴۶،۰۰۰ برمه‌ای است که به‌صورت پناهنده (غیرقانونی) در ۹ اردوگاه مرزی تایلند با میانمار (برمه) زندگی می‌کنند. حدود ۹۲۰۰۰ نفر از آن‌ها به‌صورت پناهنده ثبت شده‌اند و ۵۴۰۰۰ نفر پناه‌جوی ثبت نشده هستند که به‌تدریج از دهه ۱۹۸۰م بر اثر فشار گروه‌های شبه‌نظامی در داخل میانمار به تایلند روی آورده‌اند، از سوی دیگر باید افزود که تایلند از مراکز مهم حرکت‌های روزافزون مهاجرتی است^[۲]. آمارهای دولتی تایلند نشان می‌دهد که در پایان سال ۲۰۱۰م، حدود2/4میلیون نفر مهاجر غیر تایلندی در این کشور زندگی می‌کرده‌اند. بیشتر آن‌ها از کشورهای حوزهٔ رود مکونگ (لائوس، کامبوج و ویتنام) به‌صورت قانونی و غیر قانونی برای کارهای خدماتی وارد تایلند شده‌اند و حدود ۵ درصد از نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند (سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۱۰م). بیشتر آن‌ها در نواحی مرزی و بقیه در شهرهای گوناگون و بانکوک متمرکز شده‌اند و بیشتر به کارهای خدماتی، کارگری و دست‌فروشی اشتغال دارند^[۳].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ تایلند. (۱۳۸۷). تهران: وزارت امور خارجه،دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی،ص9.
↑ برگرفته از http://www.watdee.com/traditional-thai-wedding.html+www.unhcr.org
↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.109-110.

[1] تایلند. (۱۳۸۷). تهران: وزارت امور خارجه،دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی،ص9.

[2] برگرفته از http://www.watdee.com/traditional-thai-wedding.html+www.unhcr.org

[3] الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.109-110.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''مهاجرت و پناهندگی'''
 با اوج‌گیری جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰م و کشیده شدن آن به کامبوج و لائوس، کشور [[تایلند]] که در مجاورت این منطقه بود، نتوانست پای خود را کنار بکشد؛ از این‌رو، هم به‌صورت یکی از پایگاه‌های تدارکاتی و نظامی [[آمریکا]] درآمد و هم پناهگاه مهاجران جنگی کشورهای همسایه خود شد.
-«در اثر تحولات و تنش‌های منطقه هندوچین، مهاجران مختلفی از کشورهای لائوس، ویتنام و کامبوج به تایلند سرازیر شدند که بیشترین شمار آن‌ها کامبوجی بوده‌اند. تایلند آخرین اردوگاه مهاجران کامبوجی را در اوایل ۱۹۸۷ تعطیل کرد.
+«در اثر تحولات و تنش‌های منطقه هندوچین، مهاجران مختلفی از کشورهای لائوس، ویتنام و کامبوج به [[تایلند]] سرازیر شدند که بیشترین شمار آن‌ها کامبوجی بوده‌اند. تایلند آخرین اردوگاه مهاجران کامبوجی را در اوایل ۱۹۸۷ تعطیل کرد.
-براساس آمار ۲۰۰۸م، حدود ۸/۱ میلیون نفر از مردم تایلند به‌صورت کارگر و کارشناس به کشورهای گوناگون، از جمله کشورهای آسیای غربی، استرالیا، فرانسه و آمریکا مهاجرت کرده‌اند و سرانه ارز ارسالی به کشور در همان سال بالغ بر ۲۸ دلار بوده است.
-در حال حاضر تایلند به‌دلیل سرمایه‌گذاری‌های سنگین خارجی که به‌ساختن کارخانه‌ها و شرکت‌های بزرگ انجامیده است، دارای زمینه مهاجرپذیری مساعدی است و مهاجران آن را نیروهای جویای کار از کشورهای همسایه، به‌ویژه میانمار (برمه) تشکیل می‌دهند» (تایلند، ۹:۱۳۸۷).
-۱۰۹
-با وجود آن که تایلند از امضاکنندگان کنوانسیون پناهندگان سال ۱۹۵۱م نیست، امروزه میزبان بیش از ۱۴۶،۰۰۰ برمه‌ای است که به‌صورت پناهنده (غیرقانونی) در ۹ اردوگاه مرزی تایلند با میانمار
-(برمه) زندگی می‌کنند. حدود ۹۲۰۰۰ نفر از آن‌ها به‌صورت پناهنده ثبت شده‌اند و ۵۴۰۰۰ نفر پناه‌جوی ثبت نشده هستند که به‌تدریج از دهه ۱۹۸۰م بر اثر فشار گروه‌های شبه‌نظامی در داخل میانمار به تایلند روی آورده‌اند، از سوی دیگر باید افزود که تایلند از مراکز مهم حرکت‌های روزافزون مهاجرتی است (2012 .(UNHCR: آمارهای دولتی تایلند نشان می‌دهد که در پایان سال ۲۰۱۰م، حدود ۴/۲ میلیون نفر مهاجر غیر تایلندی در این کشور زندگی می‌کرده‌اند. بیشتر آن‌ها از کشورهای حوزه رود مکونگ (لائوس، کامبوج و ویتنام) به‌صورت قانونی و غیر قانونی برای کارهای خدماتی وارد تایلند شده‌اند و حدود ۵ درصد از نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند (سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۱۰م). بیشتر آن‌ها در نواحی مرزی و بقیه در شهرهای گوناگون و [[بانکوک]] متمرکز شده‌اند و بیشتر به کارهای خدماتی، کارگری و دست‌فروشی اشتغال دارند. برای مطالعه بیشتر نگاه کنید به:
-Barbier, Edward B, and Sathirathai, Suthawan (Eds). Shrimp farming and Mangrove Loss in Thailand. Cheltenham, Edward Elgar Publishing, 2004.
-Bello, Walden. Cunningham, Shea, and Li, Kheng Poh. A Siamese Tragedy-Development and Disintegration in Modern Thailand. London, Zed Books, 1999.
-Brown, Ian. The Elite and the Economy in Siam. 1890-1920 Singapore. Oxford University Press 1989.
-Brummelhuis, Hanten and Kemp, J.(Eds).Strategies and Structures in Thai Society. Amsterdam, University of Amsterdam, Antropologisch -Sociologisch Centrum, 1984.
-Delang,Claudio. Living at the Edge of Thai Society: The Karen in the Highlands of Northern Thailand. London, Rutledge Curzon, 2003.
-۱۱۰
-Dixon, Chris. The Thai Economy: Uneven Development and Internationalization. London, Routledge, 1999.
-Fordham, Graham. A New look at Thai Aids: Perspectives from the Margin, New York, NY, Berghahn Books, 2004.
-Glassman, Jim. Thailand at the Margins: Internationalization of the State and the Transformation of Labour. Oxford University Press, 2004.
-Hirst, P.Development Dilemmas in Rural Thailand.Singapore, Oxford University Press, 1990.
-Hogue, Cavan (Ed). Thailand's Economic Recovery.Singapore, Institute of Southeast Asian Studies, 2005.
-Ingram, James C.Economic Change in Thailand 1850 -1970. 2nd Edn, Stanford, CA, Stanford University Press 1971.
-Ishii, Yoneo (Ed.).Thailand, A Rice-Growing Society. Honolulu, HI, University of Hawaii Press 1978.
-Jeffrey, Leslie Ann. Sex and Borders: Gender, National Identity, and Prostitution Policy in Thailand: Vancouver, BC, University of British Columbia Press, 2002.
-Jonsson, Hjorleifur. Mien Relations: Mountain People and State Control in Thailand. Ithaca, NY, Cornell University Press, 2005. McKinnon, John and Vienne, Bernard (Eds). Hill Tribes Today: Problems in Change. Bangkok and Paris, White Lotus ORDTOM, 1991.
-Skinner, G.William and Kirsch, Thomas A.(Eds).Change and Persistence in Thai Society. Ithaca, NY. Cornell University Press, 1975.
-Skinner, G.William. Chinese Society in Thailand. Ithaca, NY, Cornell University Press, 1957.
+براساس آمار ۲۰۰۸م، حدود 1/8 میلیون نفر از مردم [[تایلند]] به‌صورت کارگر و کارشناس به کشورهای گوناگون، از جمله کشورهای آسیای غربی، استرالیا، [[فرانسه]] و [[آمریکا]] مهاجرت کرده‌اند و سرانه ارز ارسالی به کشور در همان سال بالغ بر ۲۸ دلار بوده است.
-Takaya, Yoshikazu. Agricultural Development of a Tropical Delta: A Study of the Chao Phraya. Honolulu, HI, University of
+در حال حاضر [[تایلند]] به‌دلیل سرمایه‌گذاری‌های سنگین خارجی که به‌ساختن کارخانه‌ها و شرکت‌های بزرگ انجامیده است، دارای زمینه مهاجرپذیری مساعدی است و مهاجران آن را نیروهای جویای کار از کشورهای همسایه، به‌ویژه میانمار (برمه) تشکیل می‌دهند»<ref>[[تایلند]]. (۱۳۸۷). تهران: [https://www.ipis.ir/ وزارت امور خارجه،دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی،]ص9.</ref>.
+با وجود آن که [[تایلند]] از امضاکنندگان کنوانسیون پناهندگان سال ۱۹۵۱م نیست، امروزه میزبان بیش از ۱۴۶،۰۰۰ برمه‌ای است که به‌صورت پناهنده (غیرقانونی) در ۹ اردوگاه مرزی تایلند با میانمار (برمه) زندگی می‌کنند. حدود ۹۲۰۰۰ نفر از آن‌ها به‌صورت پناهنده ثبت شده‌اند و ۵۴۰۰۰ نفر پناه‌جوی ثبت نشده هستند که به‌تدریج از دهه ۱۹۸۰م بر اثر فشار گروه‌های شبه‌نظامی در داخل میانمار به [[تایلند]] روی آورده‌اند، از سوی دیگر باید افزود که [[تایلند]] از مراکز مهم حرکت‌های روزافزون مهاجرتی است<ref>برگرفته از http://www.watdee.com/traditional-thai-wedding.html&#x20;www.unhcr.org</ref>. آمارهای دولتی [[تایلند]] نشان می‌دهد که در پایان سال ۲۰۱۰م، حدود2/4میلیون نفر مهاجر غیر تایلندی در این کشور زندگی می‌کرده‌اند. بیشتر آن‌ها از کشورهای حوزهٔ رود مکونگ (لائوس، کامبوج و ویتنام) به‌صورت قانونی و غیر قانونی برای کارهای خدماتی وارد [[تایلند]] شده‌اند و حدود ۵ درصد از نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند ([https://www.who.int/ سازمان بهداشت جهانی]، ۲۰۱۰م). بیشتر آن‌ها در نواحی مرزی و بقیه در شهرهای گوناگون و [[بانکوک]] متمرکز شده‌اند و بیشتر به کارهای خدماتی، کارگری و دست‌فروشی اشتغال دارند<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.109-110.</ref>.
-Hawaii Press, 1987.
+{{به روز رسانی}}
-Tapp, Nicholas. Sovereignty and Rebellion: The White Hmong of Northern Thailand. Singapore, Oxford University Press, 1990
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[مهاجرت و پناهندگی در ژاپن]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در روسیه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در کانادا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در کوبا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در مصر]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در چین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در تونس]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سنگال]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در آرژانتین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در فرانسه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سودان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در زیمبابوه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اوکراین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اسپانیا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اردن]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سیرالئون]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در قطر]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در قزاقستان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در بنگلادش]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سریلانکا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در تاجیکستان]]
-۱۱۲
+== کتابشناسی ==
+<references />
+[[رده:مهاجرت]]