نیروهای مسلح امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
در می سال 1976 میلادی نیروهای مسلح [[امارات متحده عربی|امارات]] شکل اصلی خود را پیدا کرد زمانی که اکثر نیروهای دفاعی اتحادیه ­های [[امارات متحده عربی|امارات]]<ref name=":0">برگرفته از https://u.ae/ar-ae/</ref> با یکدیگر ترکیب و متحد شدند و بعد از آن در نوامبر همان سال قانونی در [[امارات متحده عربی|امارات]] مصوب شد که در آن به تحویل بخش مشخص از مالیات به نیروهای مسلح جهت تقویت و بروزرسانی تأکید شده بود. چند سال بعد یعنی در سال 1997 نیروهای مسلح دبی نیز به نیروهای مسلح اتحادیه [[امارات متحده عربی|امارات]]<ref name=":0" /> افزوده شد و باعث تقویت این کشور در بعد نظامی شد. مرکزیت نیروهای مسلح امارات در شیخ نشین ابوظبی می­ باشد. فرماندهی نیروهای مسلح امارات را حاکم ابوظبی که رئیس جمهور این نیز می ­باشد در اختیار دارد. مهم ترین متحد [[امارات متحده عربی|امارات]] در بعد نظامی [[ایالات متحده|ایالات متحد آمریکا]] می ­باشد. [[امارات متحده عربی|امارات]] هزینه­ های زیادی را برای بروزآوری تکنولوژی نیروهای مسلح خود انجام داده است. این کشور یک برنامه 10 ساله 15 بیلیون دلاری را اجرا می­کند تا توانایی نظامی خود را بالا ببرد البته آنچه مسلم است کشور [[ایالات متحده|ایالات متحده آمریکا]] با فروش گسترده تسلیحات نظامی به [[امارات متحده عربی|امارات]] بیشترین سود را از این سرمایه­ گذاری بزرگ خواهد برد.


=== نیروهای مسلح امارات ===
ارتش [[امارات متحده عربی]] شامل نیروی زمینی، دریایی و هوایی می ­باشد و در ابتدای سال 2007 میلادی با 65500 پرسنل فعال در این مراکز به فعالیت های خود ادامه می­داد که از این تعداد 59000 نفر در نیروی زمینی ارتش و 2500 نفر در نیروی دریایی و 4000 نفر در نیروی دریایی [[امارات متحده عربی|امارا]]<nowiki/>ت مشغول به خدمت می­ باشد.
در می سال 1976 میلادی نیروهای مسلح امارات شکل اصلی خود را پیدا کرد زمانی که اکثر نیروهای دفاعی اتحادیه­های امارات با یکدیگر ترکیب و متحد شدند و بعد از آن در نوامبر همان سال قانونی در امارات مصوب شد که در آن به تحویل بخش مشخص از مالیات به نیروهای مسلح جهت تقویت و بروزرسانی تأکید شده بود. چند سال بعد یعنی در سال 1997 نیروهای مسلح دبی نیز به نیروهای مسلح اتحادیه امارات افزوده شد و باعث تقویت این کشور در بعد نظامی شد. مرکزیت نیروهای مسلح امارات در شیخ نشین ابوظبی می­باشد. فرماندهی نیروهای مسلح امارات را حاکم ابوظبی که رئیس جمهور این نیز می­باشد در اختیار دارد. مهمترین متحد امارات در بعد نظامی ایالات متحد آمریکا می­باشد. امارات هزینه­های زیادی را برای بروزآوری تکنولوژی نیروهای مسلح خود انجام داده است. این کشور یک برنامه 10 ساله 15 بیلیون دلاری را اجرا می­کند تا توانایی نظامی خود را بالا ببرد البته آنچه مسلم است کشور ایالات متحده آمریکا با فروش گسترده تسلیحات نظامی به امارات بیشترین سود را از این سرمایه­گذاری بزرگ خواهد برد.


ارتش امارات متحده عربی شامل نیروی زمینی، دریایی و هوایی می­باشد و در ابتدای سال 2007 میلادی با 65500 پرسنل فعال در این مراکز به فعالیتهای خود ادامه می­داد که از این تعداد 59000 نفر در نیروی زمینی ارتش و 2500 نفر در نیروی دریایی و 4000 نفر در نیروی دریایی امارات مشغول به خدمت می­باشد.
=== [[روابط نظامی و قراردادهای خارجی امارات متحده عربی|روابط نظامی و قراردادهای خارجی]] ===
[[ایالات متحده|ایالات متحده آمریکا]] به عنوان اصلی­ ترین هم ­پیمان در مرکزیت سیاست دفاعی [[امارات متحده عربی]] قرار دارد. این روابط بعد از جنگ ­هایی که در سال 1991 در خلیج فارس اتفاق افتاد شکل گرفت و در سال 1996 میلادی منجر به امضا قراردادی مابین این دو کشور شد مبنی بر اینکه [[آمریکا]] اجازه قرار دادن برخی تسلیحات نظامی در پایگاهی که [[امارات متحده عربی|امارات]] دراختیارش قرار می ذ­هد را پیدا می­ کند و همچنین استفاده از برخی خطوط هوایی [[امارات متحده عربی|امارات]] برای [[آمریکا]] مجاز می ­شود و در مقابل [[آمریکا]] به [[امارات متحده عربی|امارات]] کمک می­ کند تا توانایی ­های خو را هم در بعد آموزش و هم در بعد تسلیحاتی بالا ببرد. در سال 2004 میلادی [[آمریکا]] با [[امارات متحده عربی|امارات]] قراردادهایی به ارزش6/4بیلیون دلار امضا کردند تا براساس این قرارداد [[آمریکا]] 80 فروند هواپیمایی جنگی شاهین بیابان(16E/FF-) را تا سال 2007 میلادی به [[امارات متحده عربی|امارات]] تحویل دهد و 1000 نفر در پرسنل هوایی [[امارات متحده عربی|امارات]] در مرکز هوانوردی [[ایالات متحده]] آموزش­ های ویژه را ببینند<ref name=":1">(Parker, (2007</ref>.


'''روابط نظامی و قراردادهای خارجی'''
[[امارات متحده عربی]] جهت گسترش و تقویت قوای نظامی خود سعی کرد روابط خود را با دیگر کشورهای دارای تکنولوژی­ های نظامی گسترش دهد بنابراین در سال 2003 میلادی با پیوستن انگلستان و [[فرانسه]] مرکز جنگ هوایی به نام الظفر ایر باس(AL Zhafar Air Base) را در [[امارات متحده عربی|امارات]] راه اندازی کردند تا مرکز آموزش بشود در منطقه خلیج فارس برای [[امارات متحده عربی|امارات]] و دیگر هم پیمانان این کشور در شورای همکاری خلیج فارس که در آن آموزشهای پرواز با 16-f و برخی آموزشهای دیگر نظامی صورت می­گیرد.


ایالات متحده آمریکا بعنوان اصلی­ترین هم ­پیمان در مرکزیت سیاست دفاعی امارات متحده عربی قرار دارد. این روابط بعد از جنگ­هایی که در سال 1991 در خلیج فارس اتفاق افتاد شکل گرفت و در سال 1996 میلادی منجر به امضا قراردادی مابین این دو کشور شد مبنی بر اینکه آمریکا اجازه قرار دادن برخي تسلیحات نظامی در پایگاهی که امارات دراختیارش قرار می­هد را پیدا می­کند و همچنین استفاده از برخی خطوط هوایی امارات برای آمریکا مجاز می­شود و در مقابل آمریکا به امارات کمک می­کند تا توانایی­های خو را هم در بعد آموزش و هم در بعد تسلیحاتی بالا ببرد. در سال 2004 میلادی آمریکا با امارات قراردادهایی به ارزش 4/6 بیلیون دلار امضا کردند تا براساس این قرارداد آمریکا 80 فروند هواپیمایی جنگی شاهین بیابان(16E/FF-) را تا سال 2007 میلادی به امارات تحویل دهد و 1000 نفر در پرسنل هوایی امارات در مرکز هوانوردی ایالات متحده آموزش­های ویژه را ببینند. (Parker, 2007)
[[امارات متحده عربی|امارات]] بجهت ایجاد تنوع در تسلیحات نظامی روابط خود را با کشورهای آلمان، [[روسیه]]، اکراین نیز گسترش داد. تا بتواند خود را به عنوان قدرت نظامی در منطقه خلیج فارس مطرح کند. عمده­ ترین تهدیدهایی که [[امارات متحده عربی|امارات]] برای کشور خود در بعد نظامی احساس می­ کند از سوی ایران است زیرا هم موشک ­های میان برد دارد و هم جزایر سه­گانه را در اختیار گرفته است اما از بابت القاعده و ترورهایی که در منطقه حاکم دست زیاد نگرانی ندارد بنابراین تحلیل ها [[امارات متحده عربی|امارات]] اقدام به خرید سیستم ­های جاسوسی و وسایل نقلیه شناسایی بدون سرنشین و تجهیزات شناسایی ماهواره ­ای در سال 2005 میلادی نموده است و به شورش یا تروریزم زیاد فکر نمی ­کند.


امارات متحده عربی جهت گسترش و تقویت قوای نظامی خود سعی کرد روابط خود را با دیگر کشورهای دارای تکنولوژی­های نظامی گسترش دهد بنابراین در سال 2003 میلادی با پیوستن انگلستان و [[فرانسه]] مرکز جنگ هوایی به نام الظفر ایر باس(AL Zhafar Air Base) را در امارات راه اندازی کردند تا مرکز آموزش بشود در منطقه خلیج فارس برای امارات و دیگر هم پیمانان این کشور در شورای همکاری خلیج فارس که در آن آموزشهای پرواز با 16-f و برخی آموزشهای دیگر نظامی صورت می­گیرد.
==== بودجه نظامی ====
وزارت دفاع [[امارات متحده عربی]] <ref name=":0" />در سال 2005 میلادی 5/6 بیلیون دلار بودجه در اختیار داشت و درسال 2006 نیز این بودجه درهمان سطح باقی ماند تا این کشور بتواند خود را در بعد نظامی تقویت کند. البته بودجه رسمی دفاعی [[امارات متحده عربی|امارات]] <ref name=":0" />در آن سالها 3 بیلیون دلار بود اما این مبلغ شامل قرار دا 15 بیلیون دلاری سال 1995 تا 2005 که برای خرید تسلیحات نظامی صورت گرفته نمی­ باشد. آنچه مسلم است سرمایه ­گذاری­های خارجی که در اختیار ارتش [[امارات متحده عربی|امارات]] می ­باشد سطح این بودجه را نسبت به آنچه به صورت رسمی اعلام می ­شود بالاتر خواهد برد اما آنچه بطور رسمی تا این سال مطرح شده همان است که ذکر شد<ref name=":1" />


امارات بجهت ایجاد تنوع در تسلیحات نظامی روابط خود را با کشورهای آلمان، روسیه، اکراین نیز گسترش داد. تا بتواند خود را بعنوان قدرت نظامی در منطقه خلیج فارس مطرح کند. عمده­ترین تهدیدهایی که امارات برای کشور خود در بعد نظامی احساس می­کند از سوی ایران است زیرا هم موشک­های میان برد دارد و هم جزایر سه­گانه را در اختیار گرفته است اما از بابت القاعده و ترورهایی که در منطقه حاکم دست زیاد نگرانی ندارد بنابراین تحلیلها امارات اقدام به خرید سیستم­های جاسوسی و وسایل نقلیه شناسایی بدون سرنشین و تجهیزات شناسایی ماهواره­ای در سال 2005 میلادی نموده است و به شورش یا تروریزم زیاد فکر نمی­کند
==== بخش ­های اصلی نظامی ====
همانطور که ذکر شد ارتش [[امارات متحده عربی]] به سه بخش نیروی زمینی، دریایی و هوایی تقسیم می­شود. ارتش نیروی زمینی پایگاهش در ابوظبی می­ باشد که سازماندهی آن به صورت تیپ امنیتی سلطتنی، دو تیپ مسلح، سه تیپ یگان پیاده مکانیزه، دو تیپ پیاده و یک تیپ توپخانه می­ باشد که شامل سه هنگ است البته دبی نیز دو تیپ پیاده مکانیزه نیز دارد که اخیراً به ارتش [[امارات متحده عربی|امارات]] افزوده شده است.


'''بودجه نظامی'''
نیروی دریایی با مرکزیت ابوظبی و گستردگی در دبی و رأس­الخیمه و شارجه قرار دارد. واحدهای عمده نیروی هوایی ارتش [[امارات متحده عربی|امارات]] شامل سه گردان جنگنده، حمله زمینی یا پدافندی و یک گردان جنگنده هوایی و یک گردان شناسایی می ­باشد. (دارای 2 تیپ یا 3 گردان می­باشد)


وزارت دفاع امارات متحده عربی در سال 2005 میلادی 6/5 بیلیون دلار بودجه در اختیار داشت و درسال 2006 نیز این بودجه درهمان سطح باقی ماند تا این کشور بتواند خود را در بعد نظامی تقویت کند. البته بودجه رسمی دفاعی امارات در آن سالها 3 بیلیون دلار بود اما این مبلغ شامل قرار دا 15 بیلیون دلاری سال 1995 تا 2005 که برای خرید تسلیحات نظامی صورت گرفته نمی­باشد. آنچه مسلم است سرمایه­گذاری­های خارجی که در اختیار ارتش امارات می­باشد سطح این بودجه را نسبت به آنچه بصورت رسمی اعلام می­شود بالاتر خواهد برد اما آنچه بطور رسمی تا این سال مطرح شده همان است که ذکر شد. (Parker, 2007)
==== تجهیزات عمده نظامی ====
بیشترین تجهیزات مورد استفاده در ارتش [[امارات متحده عربی|امارات متحده عرب]] شامل ترکیبی از وسایل ساخت [[ایالات متحده|ایالات متحده آمریکا]] و [[فرانسه]] می باشد. طبق گزارش ارتش [[امارات متحده عربی|امارات]] تا سال 2010 میلادی مجهز بوده است به 469 تانک جنگی اصلی، 76 تانک سبک، 113 وسیله نقلیه شناسایی، 430 وسیله نقلیه مسلح ویژه جنگ های پیاده، 860 نفربرهای مسلح، 93 توپخانه کششی، 181 توپخانه خود کششی، 72 پرتاب کننده راکت چندگانه، 155 خمپاره انداز، 6 موشک زمین به زمین از نوع سریع B با بیش از 200 گلوله موشک، 305 سلاح ضد تانک هدایت شونده، 262 سکوی پرتاب ثابت، 62 ضد هوایی، 40 موشک زمین به هوا. در این راستا [[امارات متحده عربی|امارات]] اقدامات گسترده­ای را در دست اجرا دارد تا در سال های بعد با خرید هلی­کوپتر و سایر تجهیزات و ادوات جنگی مورد نیاز خود اقدام به تقویت بنیه نظامی خود نماید<ref name=":1" />.


'''بخش­های اصلی نظامی'''
دارایی ­های نیروی دریایی [[امارات متحده عربی|امارات]] شامل: دو ناوچه جنگی تندرو دریایی، دو رزمناو که هر کدام یک ردیف توپ دارد، هشت کشتی موشک انداز، 6 کشتی گشت ساحلی، 5 ناو حامل تانک، 2 ناو پشتیبان و نیروی هوایی وابسته به نیروی دریایی ارتش [[امارات متحده عربی|امارات]] و 11 هلی­کوپتر هجومی و باری دارد بعلاوه 7 هلی­کوپتر پشتیبانی. نیروی دریایی در پی بروز کردن توانایی­ های خود با خرید چند ناوگان پیشرفته جنگی و بالا بردن توانایی­ های آبی - خاکی از طریق خرید هواپیماهای جنگی که قابلیت فرود روی ناوهای جنگی را دارند بعلاوه توبردهای مسلح آبی – خاکی برای گردانهای دریایی.


همانطور که ذکر شد ارتش امارات متحده عربی به سه بخش نیروی زمینی، دریایی و هوایی تقسیم می­شود. ارتش نیروی زمینی پایگاهش در ابوظبی می­باشد که سازماندهی آن بصورت تیپ امنیتی سلطتنی، دو تیپ مسلح، سه تیپ یگان پیاده مکانیزه، دو تیپ پیاده و یک تیپ توپخانه می­باشد که شامل سه هنگ است البته دبی نیز دو تیپ پیاده مکانیزه نیز دارد که اخیراً به ارتش امارات افزوده شده است.
نیروی هوایی [[امارات متحده عربی|امارات]] دارای 146 هواپیمای جنگی و 40 هلی­کوپتر جنگی هجومی می­باشد. علاوه براین ها دارای هواپیماهای شناسایی، هواپیماهای باری و آموزشی نیز می­باشد. نیروی هوایی [[امارات متحده عربی|امارات]] دارای موشک های هوا به هوا و هوا به زمین که از هواپیماهای جنگی و هلی­کوپترها شلیک می­شود، نیز می­باشد. [[امارات متحده عربی|امارات]] سعی برآن دارد تا توانایی­ های هوایی خود را با تجهیز ارتش بالا ببرد در این راستا با خرید 80 فروند هواپیمای جنگی 16-F و 33 هواپیمای جنگنده میراژ و سفارش30 فروند میراژ دیگر اقدام به این کار نموده است.


نیروی دریایی با مرکزیت ابوظبی و گستردگی در دبی و رأس­الخیمه و شارجه قرار دارد. واحدهای عمده نیروی هوایی ارتش امارات شامل سه گردان جنگنده، حمله زمینی یا پدافندی و یک گردان جنگنده هوایی و یک گردان شناسایی می­باشد. (دارای 2 تیپ یا 3 گردان می­باشد)
==== خدمت سربازی ====
خدمت سربازی در [[امارات متحده عربی|امارات]] به صورت کاملاً داوطلبانه می ­باشد و از کل این نـیروها 30 درصـد را زبان تشکـیل می ­دهند. که عمدتاً از تبعیدی های سایر کشورها هستند.


'''تجهیزات عمده نظامی'''
==== نیروهای نظامی خارجی ====
طبق قرارداد نظامی [[امارات متحده عربی]] با [[ایالات متحده|ایالات متحده آمریکا]] آموزش ­های نظامی نیروهای [[امارات متحده عربی|اماراتی]] توسط این کشور در پایگاه هوایی الظفر ایرباس صورت می ­گیرد.


بیشترین تجهیزات مورد استفاده در ارتش امارات متحده عرب شامل ترکیبی از وسایل ساخت ایالات متحده آمریکا و فرانسه می باشد. طبق گزارش ارتش امارات تا سال 2010 میلادی مجهز بوده است به 469 تانک جنگی اصلی، 76 تانک سبک، 113 وسیله نقلیه شناسایی، 430 وسیله نقلیه مسلح ویژه جنگهای پیاده، 860 نفربرهای مسلح، 93 توپخانه کششی، 181 توپخانه خود کششی، 72 پرتاب کننده راکت چندگانه، 155 خمپاره انداز، 6 موشک زمین به زمین از نوع سریع B با بیش از 200 گلوله موشک، 305 سلاح ضد تانک هدایت شونده، 262 سکوی پرتاب ثابت، 62 ضد هوایی، 40 موشک زمین به هوا. در این راستا امارات اقدامات گسترده­ای را در دست اجرا دارد تا در سالهای بعد با خرید هلی­کوپتر و سایر تجهیزات و ادوات جنگی مورد نیاز خود اقدام به تقویت بنیه نظامی خود نماید. (Parker, 2007)
گروه اعزامی سی و صد و هشتادم نیروهای هوایی [[ایالات متحده]] این وظیفه را به عهده دارد و همچنین خط هوایی تانکرهای سوختگیری مجدد را آماده نموده است. طرحهای گلوبال هاک(نوعی موشک زمین به هوا) و همچنین جاسوس (uz) که از سال 2002 در حمایت از عملیات آزادی در عراق برای سرنگون کردن مدام صورت گرفت و انتظار می­رود الظفر یک خط هوایی ثابت برای [[ایالات متحده]] بر پایه عملیات­ های هوایی منطقه­ای شود. نیروهای جاری [[ایالات متحده|آمریکا]] در امارات حدود 1300 نفر پرسنل نظامی می­باشد<ref name=":1" />


دارایی­های نیروی دریایی امارات شامل: دو ناوچه جنگی تندرو دریایی، دو رزمناو که هر کدام یک ردیف توپ دارد، هشت کشتی موشک انداز، 6 کشتی گشت ساحلی، 5 ناو حامل تانک، 2 ناو پشتیبان و نیروی هوایی وابسته به نیروی دریایی ارتش امارات و 11 هلی­کوپتر هجومی و باری دارد بعلاوه 7 هلی­کوپتر پشتیبانی. نیروی دریایی در پی بروز کردن توانایی­های خود با خرید چند ناوگان پیشرفته جنگی و بالا بردن توانایی­های آبی - خاکی از طریق خرید هواپیماهای جنگی که قابلیت فرود روی ناوهای جنگی را دارند بعلاوه توبردهای مسلح آبی – خاکی برای گردانهای دریایی.
در سال 1984 اعضای شورای همکاری خلیج(GCC)<ref name=":2">برگرفته از https://icj-cij.org/home</ref>با ایجاد دو تیپ 10000 نفری به عنوان نیروی حفاظتی شبه جزیره موافقت کردند، که در عربستان سعودی، نزدیک خط مرزی کویت و عراق قرار گرفتند. اواخرسال 2006 میلادی، نیروی محافظتی شبه جزیره عربستان 7000 پرسنل داشت؛ که به عنوان یک نیروی نفوذی متصل، برای دفاع از خط مرزی عربستان سعودی، کویت وعراق خدمت می­کرد. در نوامبر 2006، (GCC)<ref name=":2" /> با ارئه یک پیشنهاد به شورای وزارت دفاع سعودی خواستار گسترش توانائی های محافظتی و ایجاد یک فرماندهی متصل و کنترل سیستم شد.


نیروی هوایی امارات دارای 146 هواپیمای جنگی و 40 هلی­کوپتر جنگی هجومی می­باشد. علاوه براینها دارای هواپیماهای شناسایی، هواپیماهای باری و آموزشی نیز می­باشد. نیروی هوایی امارات دارای موشکهای هوا به هوا و هوا به زمین که از هواپیماهای جنگی و هلی­کوپترها شلیک می­شود، نیز می­باشد. امارات سعی برآن دارد تا توانایی­های هوایی خود را با تجهیز ارتش بالا ببرد در این راستا با خرید 80 فروند هواپیمای جنگی 16-F و 33 هواپیمای جنگنده میراژ و سفارش30 فروند میراژ دیگر اقدام به این کار نموده است.
==== پلیس ====
اگرچه وزارتخانه [[امارات متحده عربی]]، ادارات پلیس عمومی داخلی را در هر امیرنشین سرپرستی و مدیریت می­ کند، هر امیرنشین پلیس خود را دارد و بر قرارگاه های آن نظارت می ­کند. تمام قدرت نیروی پلیس 10000 پرسنل تخمین زده شده است. قرارگاه ها پلیس، شکایات را از عموم دریافت می ­کنند، دستور بازداشت صادر می ­کنند و همه موارد را به پیگرد عمومی ارجاع می ­دهند، و کـسی بـه نوبـت این مـوارد را به دادگـاه انتـقال می دهد. در ژانویه 2007 وزارت طرح های داخلی، تأسیس یک دایره­ی جنایی جدید با ادارات وابسته به ساختمان های اختصاصی پلیس [[امارات متحده عربی|امارات]] برای مبارزه با پولشویی، تروریزم و داد و ستد را اعلان کرد.


'''خدمت سربازی'''
==== تهدیدات داخلی ====
چشم­انداز ملت [[امارات متحده عربی]] از ساختار نقش خانواده، بطور حمایتی می­ باشد که حکومت [[امارات متحده عربی|امارات متحده]] از زمان استقلال که در سال 1971 اعلام شد آن را تعریف کرد. رئیس جمهور فعلی و حاکم ابوظبی، شیخ خلیفه، با چالش های سیاسی جدی درون قوانین خانواده­ های [[امارات متحده عربی|اماراتی]] مواجه نیست. اگرچه نگرانی هایی راجع به سیاست های بزرگ، برای مثال مسلمانان و جمعیت تبعیدی ها وجود دارد، صداقت و سودمندی نیروهای امنیتی حکومت صلاحیت و شایستگی مقابله با این تهدیدات بالقوه را دارند<ref name=":1" /> <ref>کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با [[امارات متحده عربی]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار)</ref>


خدمت سربازی در امارات بصورت کاملاً داوطلبانه می­باشد و از کل این نـیروها 30 درصـد را زبان تشکـیل می ­دهند. که عمدتاً از تبعیدیهای سایر کشورها هستند.
== نیز نگاه کنید به ==
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح ژاپن]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح لبنان]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح سودان]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح اتیوپی]]؛ [[نیروهای مسلح سیرالئون]]؛ [[نیروهای مسلح مالی]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]]


'''نیروهای نظامی خارجی'''
== کتابشناسی ==
 
<references />
طبق قرارداد نظامی امارات متحده عربی با ایالات متحده آمریکا آموزش­های نظامی نیروهای اماراتی توسط این کشور در پایگاه هوایی الظفر ایرباس صورت می­گیرد.
[[رده:نیروهای مسلح]]
 
گروه اعزامی سی و صد و هشتادم نیروهای هوایی ایالات متحده این وظیفه را بعهده دارد و همچنین خط هوایی تانکرهای سوختگیری مجدد را آماده نموده است. طرحهای گلوبال هاک(نوعی موشک زمین به هوا) و همچنین جاسوس uz که از سال 2002 در حمایت از عملیات آزادی در عراق برای سرنگون کردن مدام صورت گرفت و انتظار می­رود الظفر یک خط هوایی ثابت برای ایالات متحده بر پایه عملیات­های هوایی منطقه­ای شود. نیروهای جاری آمریکا در امارات حدود 1300 نفر پرسنل نظامی می­باشد. (Parker, 2007)
 
در سال 1984 اعضای شورای همکاری خلیج(GCC) با ایجاد دو تیپ 10000 نفری به عنوان نیروی حفاظتی شبه جزیره موافقت کردند، که در عربستان سعودی، نزدیک خط مرزی کویت و عراق قرار گرفتند. اواخرسال 2006 میلادی، نیروی محافظتی شبه جزیره عربستان 7000 پرسنل داشت؛ که به عنوان یک نیروی نفوذی متصل، برای دفاع از خط مرزی عربستان سعودی، کویت وعراق خدمت می­کرد. در نوامبر 2006، GCC با ارئه یک پیشنهاد به شورای وزارت دفاع سعودی خواستار گسترش توانائیهای محافظتی و ایجاد یک فرماندهی متصل و کنترل سیستم شد.
 
'''پلیس'''
 
اگرچه وزارتخانه امارات متحده عربی، ادارات پلیس عمومی داخلی را در هر امیرنشین سرپرستی و مدیریت می­کند، هر امیرنشین پلیس خود را دارد و بر قرارگاههای آن نظارت می­کند. تمام قدرت نیروی پلیس 10000 پرسنل تخمین زده شده است. قرارگاه ها پلیس، شکایات را از عموم دریافت می­کنند، دستور بازداشت صادر می­کنند و همه موارد را به پیگرد عمومی ارجاع می­دهند، و کـسی بـه نوبـت این مـوارد را به دادگـاه انتـقال می دهد. در ژانویه 2007 وزارت طرحهای داخلی، تأسیس یک دایره­ی جنایی جدید با ادارات وابسته به ساختمانهای اختصاصی پلیس امارات برای مبارزه با پولشویی، تروریزم و داد و ستد را اعلان کرد.
 
'''تهدیدات داخلی'''
 
چشم­انداز ملت امارات متحده عربی از ساختار نقش خانواده، بطور حمایتی می­باشد که حکومت امارات متحده از زمان استقلال که در سال 1971 اعلام شد آن را تعریف کرد. رئیس جمهور فعلی و حاکم ابوظبی، شیخ خلیفه، با چالشهای سیاسی جدی درون قوانین خانواده­های اماراتی مواجه نیست. اگرچه نگرانیهایی راجع به سیاستهای بزرگ، برای مثال مسلمانان و جمعیت تبعیدیها وجود دارد، صداقت و سودمندی نیروهای امنیتی حکومت صلاحیت و شایستگی مقابله با این تهدیدات بالقوه را دارند. (Parker, 2007)

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۹

در می سال 1976 میلادی نیروهای مسلح امارات شکل اصلی خود را پیدا کرد زمانی که اکثر نیروهای دفاعی اتحادیه ­های امارات[۱] با یکدیگر ترکیب و متحد شدند و بعد از آن در نوامبر همان سال قانونی در امارات مصوب شد که در آن به تحویل بخش مشخص از مالیات به نیروهای مسلح جهت تقویت و بروزرسانی تأکید شده بود. چند سال بعد یعنی در سال 1997 نیروهای مسلح دبی نیز به نیروهای مسلح اتحادیه امارات[۱] افزوده شد و باعث تقویت این کشور در بعد نظامی شد. مرکزیت نیروهای مسلح امارات در شیخ نشین ابوظبی می­ باشد. فرماندهی نیروهای مسلح امارات را حاکم ابوظبی که رئیس جمهور این نیز می ­باشد در اختیار دارد. مهم ترین متحد امارات در بعد نظامی ایالات متحد آمریکا می ­باشد. امارات هزینه­ های زیادی را برای بروزآوری تکنولوژی نیروهای مسلح خود انجام داده است. این کشور یک برنامه 10 ساله 15 بیلیون دلاری را اجرا می­کند تا توانایی نظامی خود را بالا ببرد البته آنچه مسلم است کشور ایالات متحده آمریکا با فروش گسترده تسلیحات نظامی به امارات بیشترین سود را از این سرمایه­ گذاری بزرگ خواهد برد.

ارتش امارات متحده عربی شامل نیروی زمینی، دریایی و هوایی می ­باشد و در ابتدای سال 2007 میلادی با 65500 پرسنل فعال در این مراکز به فعالیت های خود ادامه می­داد که از این تعداد 59000 نفر در نیروی زمینی ارتش و 2500 نفر در نیروی دریایی و 4000 نفر در نیروی دریایی امارات مشغول به خدمت می­ باشد.

روابط نظامی و قراردادهای خارجی

ایالات متحده آمریکا به عنوان اصلی­ ترین هم ­پیمان در مرکزیت سیاست دفاعی امارات متحده عربی قرار دارد. این روابط بعد از جنگ ­هایی که در سال 1991 در خلیج فارس اتفاق افتاد شکل گرفت و در سال 1996 میلادی منجر به امضا قراردادی مابین این دو کشور شد مبنی بر اینکه آمریکا اجازه قرار دادن برخی تسلیحات نظامی در پایگاهی که امارات دراختیارش قرار می ذ­هد را پیدا می­ کند و همچنین استفاده از برخی خطوط هوایی امارات برای آمریکا مجاز می ­شود و در مقابل آمریکا به امارات کمک می­ کند تا توانایی ­های خو را هم در بعد آموزش و هم در بعد تسلیحاتی بالا ببرد. در سال 2004 میلادی آمریکا با امارات قراردادهایی به ارزش6/4بیلیون دلار امضا کردند تا براساس این قرارداد آمریکا 80 فروند هواپیمایی جنگی شاهین بیابان(16E/FF-) را تا سال 2007 میلادی به امارات تحویل دهد و 1000 نفر در پرسنل هوایی امارات در مرکز هوانوردی ایالات متحده آموزش­ های ویژه را ببینند[۲].

امارات متحده عربی جهت گسترش و تقویت قوای نظامی خود سعی کرد روابط خود را با دیگر کشورهای دارای تکنولوژی­ های نظامی گسترش دهد بنابراین در سال 2003 میلادی با پیوستن انگلستان و فرانسه مرکز جنگ هوایی به نام الظفر ایر باس(AL Zhafar Air Base) را در امارات راه اندازی کردند تا مرکز آموزش بشود در منطقه خلیج فارس برای امارات و دیگر هم پیمانان این کشور در شورای همکاری خلیج فارس که در آن آموزشهای پرواز با 16-f و برخی آموزشهای دیگر نظامی صورت می­گیرد.

امارات بجهت ایجاد تنوع در تسلیحات نظامی روابط خود را با کشورهای آلمان، روسیه، اکراین نیز گسترش داد. تا بتواند خود را به عنوان قدرت نظامی در منطقه خلیج فارس مطرح کند. عمده­ ترین تهدیدهایی که امارات برای کشور خود در بعد نظامی احساس می­ کند از سوی ایران است زیرا هم موشک ­های میان برد دارد و هم جزایر سه­گانه را در اختیار گرفته است اما از بابت القاعده و ترورهایی که در منطقه حاکم دست زیاد نگرانی ندارد بنابراین تحلیل ها امارات اقدام به خرید سیستم ­های جاسوسی و وسایل نقلیه شناسایی بدون سرنشین و تجهیزات شناسایی ماهواره ­ای در سال 2005 میلادی نموده است و به شورش یا تروریزم زیاد فکر نمی ­کند.

بودجه نظامی

وزارت دفاع امارات متحده عربی [۱]در سال 2005 میلادی 5/6 بیلیون دلار بودجه در اختیار داشت و درسال 2006 نیز این بودجه درهمان سطح باقی ماند تا این کشور بتواند خود را در بعد نظامی تقویت کند. البته بودجه رسمی دفاعی امارات [۱]در آن سالها 3 بیلیون دلار بود اما این مبلغ شامل قرار دا 15 بیلیون دلاری سال 1995 تا 2005 که برای خرید تسلیحات نظامی صورت گرفته نمی­ باشد. آنچه مسلم است سرمایه ­گذاری­های خارجی که در اختیار ارتش امارات می ­باشد سطح این بودجه را نسبت به آنچه به صورت رسمی اعلام می ­شود بالاتر خواهد برد اما آنچه بطور رسمی تا این سال مطرح شده همان است که ذکر شد[۲]

بخش ­های اصلی نظامی

همانطور که ذکر شد ارتش امارات متحده عربی به سه بخش نیروی زمینی، دریایی و هوایی تقسیم می­شود. ارتش نیروی زمینی پایگاهش در ابوظبی می­ باشد که سازماندهی آن به صورت تیپ امنیتی سلطتنی، دو تیپ مسلح، سه تیپ یگان پیاده مکانیزه، دو تیپ پیاده و یک تیپ توپخانه می­ باشد که شامل سه هنگ است البته دبی نیز دو تیپ پیاده مکانیزه نیز دارد که اخیراً به ارتش امارات افزوده شده است.

نیروی دریایی با مرکزیت ابوظبی و گستردگی در دبی و رأس­الخیمه و شارجه قرار دارد. واحدهای عمده نیروی هوایی ارتش امارات شامل سه گردان جنگنده، حمله زمینی یا پدافندی و یک گردان جنگنده هوایی و یک گردان شناسایی می ­باشد. (دارای 2 تیپ یا 3 گردان می­باشد)

تجهیزات عمده نظامی

بیشترین تجهیزات مورد استفاده در ارتش امارات متحده عرب شامل ترکیبی از وسایل ساخت ایالات متحده آمریکا و فرانسه می باشد. طبق گزارش ارتش امارات تا سال 2010 میلادی مجهز بوده است به 469 تانک جنگی اصلی، 76 تانک سبک، 113 وسیله نقلیه شناسایی، 430 وسیله نقلیه مسلح ویژه جنگ های پیاده، 860 نفربرهای مسلح، 93 توپخانه کششی، 181 توپخانه خود کششی، 72 پرتاب کننده راکت چندگانه، 155 خمپاره انداز، 6 موشک زمین به زمین از نوع سریع B با بیش از 200 گلوله موشک، 305 سلاح ضد تانک هدایت شونده، 262 سکوی پرتاب ثابت، 62 ضد هوایی، 40 موشک زمین به هوا. در این راستا امارات اقدامات گسترده­ای را در دست اجرا دارد تا در سال های بعد با خرید هلی­کوپتر و سایر تجهیزات و ادوات جنگی مورد نیاز خود اقدام به تقویت بنیه نظامی خود نماید[۲].

دارایی ­های نیروی دریایی امارات شامل: دو ناوچه جنگی تندرو دریایی، دو رزمناو که هر کدام یک ردیف توپ دارد، هشت کشتی موشک انداز، 6 کشتی گشت ساحلی، 5 ناو حامل تانک، 2 ناو پشتیبان و نیروی هوایی وابسته به نیروی دریایی ارتش امارات و 11 هلی­کوپتر هجومی و باری دارد بعلاوه 7 هلی­کوپتر پشتیبانی. نیروی دریایی در پی بروز کردن توانایی­ های خود با خرید چند ناوگان پیشرفته جنگی و بالا بردن توانایی­ های آبی - خاکی از طریق خرید هواپیماهای جنگی که قابلیت فرود روی ناوهای جنگی را دارند بعلاوه توبردهای مسلح آبی – خاکی برای گردانهای دریایی.

نیروی هوایی امارات دارای 146 هواپیمای جنگی و 40 هلی­کوپتر جنگی هجومی می­باشد. علاوه براین ها دارای هواپیماهای شناسایی، هواپیماهای باری و آموزشی نیز می­باشد. نیروی هوایی امارات دارای موشک های هوا به هوا و هوا به زمین که از هواپیماهای جنگی و هلی­کوپترها شلیک می­شود، نیز می­باشد. امارات سعی برآن دارد تا توانایی­ های هوایی خود را با تجهیز ارتش بالا ببرد در این راستا با خرید 80 فروند هواپیمای جنگی 16-F و 33 هواپیمای جنگنده میراژ و سفارش30 فروند میراژ دیگر اقدام به این کار نموده است.

خدمت سربازی

خدمت سربازی در امارات به صورت کاملاً داوطلبانه می ­باشد و از کل این نـیروها 30 درصـد را زبان تشکـیل می ­دهند. که عمدتاً از تبعیدی های سایر کشورها هستند.

نیروهای نظامی خارجی

طبق قرارداد نظامی امارات متحده عربی با ایالات متحده آمریکا آموزش ­های نظامی نیروهای اماراتی توسط این کشور در پایگاه هوایی الظفر ایرباس صورت می ­گیرد.

گروه اعزامی سی و صد و هشتادم نیروهای هوایی ایالات متحده این وظیفه را به عهده دارد و همچنین خط هوایی تانکرهای سوختگیری مجدد را آماده نموده است. طرحهای گلوبال هاک(نوعی موشک زمین به هوا) و همچنین جاسوس (uz) که از سال 2002 در حمایت از عملیات آزادی در عراق برای سرنگون کردن مدام صورت گرفت و انتظار می­رود الظفر یک خط هوایی ثابت برای ایالات متحده بر پایه عملیات­ های هوایی منطقه­ای شود. نیروهای جاری آمریکا در امارات حدود 1300 نفر پرسنل نظامی می­باشد[۲]

در سال 1984 اعضای شورای همکاری خلیج(GCC)[۳]با ایجاد دو تیپ 10000 نفری به عنوان نیروی حفاظتی شبه جزیره موافقت کردند، که در عربستان سعودی، نزدیک خط مرزی کویت و عراق قرار گرفتند. اواخرسال 2006 میلادی، نیروی محافظتی شبه جزیره عربستان 7000 پرسنل داشت؛ که به عنوان یک نیروی نفوذی متصل، برای دفاع از خط مرزی عربستان سعودی، کویت وعراق خدمت می­کرد. در نوامبر 2006، (GCC)[۳] با ارئه یک پیشنهاد به شورای وزارت دفاع سعودی خواستار گسترش توانائی های محافظتی و ایجاد یک فرماندهی متصل و کنترل سیستم شد.

پلیس

اگرچه وزارتخانه امارات متحده عربی، ادارات پلیس عمومی داخلی را در هر امیرنشین سرپرستی و مدیریت می­ کند، هر امیرنشین پلیس خود را دارد و بر قرارگاه های آن نظارت می ­کند. تمام قدرت نیروی پلیس 10000 پرسنل تخمین زده شده است. قرارگاه ها پلیس، شکایات را از عموم دریافت می ­کنند، دستور بازداشت صادر می ­کنند و همه موارد را به پیگرد عمومی ارجاع می ­دهند، و کـسی بـه نوبـت این مـوارد را به دادگـاه انتـقال می دهد. در ژانویه 2007 وزارت طرح های داخلی، تأسیس یک دایره­ی جنایی جدید با ادارات وابسته به ساختمان های اختصاصی پلیس امارات برای مبارزه با پولشویی، تروریزم و داد و ستد را اعلان کرد.

تهدیدات داخلی

چشم­انداز ملت امارات متحده عربی از ساختار نقش خانواده، بطور حمایتی می­ باشد که حکومت امارات متحده از زمان استقلال که در سال 1971 اعلام شد آن را تعریف کرد. رئیس جمهور فعلی و حاکم ابوظبی، شیخ خلیفه، با چالش های سیاسی جدی درون قوانین خانواده­ های اماراتی مواجه نیست. اگرچه نگرانی هایی راجع به سیاست های بزرگ، برای مثال مسلمانان و جمعیت تبعیدی ها وجود دارد، صداقت و سودمندی نیروهای امنیتی حکومت صلاحیت و شایستگی مقابله با این تهدیدات بالقوه را دارند[۲] [۴]

نیز نگاه کنید به

نیروهای مسلح روسیه؛ نیروهای مسلح تونس؛ نیروهای مسلح ژاپن؛ نیروهای مسلح کانادا؛ نیروهای مسلح کوبا؛ نیروهای مسلح لبنان؛ نیروهای مسلح مصر؛ نیروهای مسلح سنگال؛ نیروهای مسلح آرژانتین؛ نیروهای مسلح فرانسه؛ نیروهای مسلح اسپانیا؛ نقش ارتش سرخ در تحولات چین؛ نیروهای مسلح سودان؛ نیروهای مسلح اوکراین؛ نیروهای مسلح ساحل عاج؛ نیروهای مسلح اردن؛ نیروهای مسلح زیمبابوه؛ نیروهای مسلح قطر؛ نیروهای مسلح اتیوپی؛ نیروهای مسلح سیرالئون؛ نیروهای مسلح مالی؛ نیروهای مسلح قزاقستان؛ نیروهای مسلح گرجستان؛ نیروهای مسلح تاجیکستان؛ نیروهای مسلح تایلند

کتابشناسی

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ برگرفته از https://u.ae/ar-ae/
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ (Parker, (2007
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ برگرفته از https://icj-cij.org/home
  4. ↑ کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با امارات متحده عربی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار)
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نیروهای_مسلح_امارات_متحده_عربی&oldid=51270»