ساختار و سیاست های آموزشی کانادا

ساختار نظام آموزشی در استان‌ها و قلمروهای مختلف کانادا با یکدیگر متفاوت‌ است. می‌توان گفت که نظام‌ آموزشی این کشور از یک دوره پیش‌دبستانی، با مدت زمان یک تا دو سال؛ مقطع آموزش ابتدایی، با مدت زمان پنج تا هشت سال، و مقطع آموزش متوسطه تا پایان پایه 12 تحصیلی تشکیل شده است. در این کشور آموزش ابتدایی از مهدکودک آغاز می‌شود و با توجه به قوانین آموزشی موجود در استان مورد نظر تا پایان پایه ششم یا هشتم ادامه می‌یابد. تحصیلات متوسطه نیز پس از پایان آموزش ابتدایی آغاز می‌شود. این مقطع در استان‌های مختلف دارای ساختار، محدودیت‌ها و قوانین خاص هر استان است. تحصیلات متوسطه در برخی از استان‌ها تا سال‌های هفتم یا نهم و در برخی به سال‌های دهم تا دوازدهم تقسیم می‌شوند. به‌طور معمول هر فرد یا دانش‌آموز برای ورود به دانشگاه باید یک دوره آکادمیک مشخص را طی کند تا بتواند از سطح تحصیلات دانشگاهی برخوردار گردد.

براساس قوانین، آموزش همگانی در این کشور به عهده دولت‌های استانی است. بر این اساس تمامی کودکان این کشور باید حداقل تا سن 16 سالگی از آموزش همگانی برخوردار شوند. دانش‌آموزان به طور قانونی می‌توانند در سن 16 سالگی مدرسه را ترک کنند. جدول زیر ترکیب سنی و پایه‌های تحصیلی را در کشور کانادا نشان می‌دهد.

جدول شماره 1. ترکیب سنی و پایه‌های تحصیلی در کانادا

سن	پایه تحصیلی	مدرسه
2 تا 5	-	پیش دبستانی یا کودکستان
6 تا 11	1 تا 6	دوره ابتدایی
12 تا 14	7 تا 9	دوره دبیرستان
15 تا 17	10 تا 12	دوره پیش دانشگاهی

معمولاً دانش‌آموز در 6 سال اول تحصیلات ابتدایی برای درس‌های اصلی خود تنها یک معلم دارند. در 6 سال تحصیلات متوسطه هر درس را یک معلم تدریس می‌کند. ارتقا از یک پایه تحصیلی به پایه تحصیلی بالاتر براساس امتحانات است و ممکن است لازم باشد دانش‌آموزی که دارای عملکرد ضعیفی است یک پایه تحصیلی را دوباره تکرار کند. دانش‌آموزان تیزهوش می‌توانند به صورت جهشی در دو پایه تحصیلی بالاتر ادامه تحصیل دهند.

در این کشور رسیدگی و نظارت بر آموزش به طور کامل در حیطه اختیارات استان‌ها و قلمروهای کشور قرار دارد و تابع نظام آموزشی فدرال نیست. به دیگر سخن، نوعی تعهد ملی نسبت به حوزه آموزش در این کشور به چشم می‌خورد. آموزش پایه برای کلیه شهروندان آزاد و رایگان است. هر استانی، علی‌رغم وجود تشابهات در اغلب زمینه‌ها با سایر استان‌ها، علایق منطقه‌ای خاص خود را نیز دنبال می‌کند. به عنوان مثال، حداقل سن آغاز به تحصیل در استان‌های مختلف با یکدیگر متفاوت است. آموزش عالی از طریق مؤسسات ویژه تحت عناوین ذیل به دانشجویان ارائه می‌گردد:

• دانشگاه‌های ایالتی؛
• دانشکده‌های ایالتی؛
• کالج‌های ایالتی؛
• کالج‌های کاربردی؛
• مؤسسات غیررسمی فنی و حرفه‌ای.

بخش وسیعی از هزینه‌های دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی این کشور از محل بودجه ملی تأمین می‌شود. بسیاری از دانشگاه‌ها با حمایت دولت‌های استانی و فدرال اداره می شوند. در دانشگاه‌های این کشور انواع گوناگونی از دوره‌های آموزشی و مدارک علمی متنوع - از جمله کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکتری - و نیز گواهینامه‌های فنی و حرفه‌ای ارائه می‌گردد. در نظام آموزشی این کشور سعی بر این است که دانش‌آموزان به روش‌های مختلف در مدارس دولتی تحصیل نمایند؛ به طوری که در برخی موارد مطابق با نیاز دانش‌آموزان برنامه‌های آموزشی جداگانه‌ای پیش‌بینی می شود.

نیز نگاه کنید به

ساختار و سیاست های آموزشی آرژانتین؛ ساختار و سیاست های آموزشی روسیه؛ ساختار و سیاست های آموزشی افغانستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی تونس؛ ساختار و سیاست های آموزشی ژاپن؛ ساختار و سیاست های آموزشی کوبا؛ ساختار و سیاست های آموزشی لبنان؛ ساختار و سیاست های آموزشی مصر؛ ساختار و سیاست های آموزشی سنگال؛ ساختار و سیاست های آموزشی فرانسه؛ ساختار و سیاست های آموزشی مالی؛ ساختار و سیاست های آموزشی ساحل عاج؛ ساختار و سیاست های آموزشی زیمبابوه؛ ساختار و سیاست های آموزشی تایلند؛ ساختار و سیاست های آموزشی اوکراین؛ ساختار و سیاست های آموزشی اسپانیا؛ ساختار و سیاست های آموزشی اردن؛ ساختار و سیاست های آموزشی اتیوپی؛ ساختار و سیاست های آموزشی سیرالئون؛ ساختار و سیاست های آموزشی قطر؛ ساختار و سیاست های آموزشی گرجستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی قزاقستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی تاجیکستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی بنگلادش؛ ساختار و سیاست های آموزشی سریلانکا