نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «سیاست‌های فرهنگی کانادا<sup>[1]</sup> در واقع مجموعه‌ای از طرح‌های مختلف، قوانین و مقررات، برنامه‌ها و اقداماتی است که توسط سازمان ميراث فرهنگي، سازمان ماليات و وزارت صنايع كانادا اجرا مي‌شوند. از جمله مهم‌ترين اين قوانين و مقررات فرهنگي، مي...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سیاست‌های فرهنگی | سیاست‌های فرهنگی کانادا(Canada's Cultural Policies) در واقع مجموعه‌ای از طرح‌های مختلف، قوانین و مقررات، برنامه‌ها و اقداماتی است که توسط [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]]، سازمان مالیات و وزارت صنایع کانادا اجرا می‌شوند. از جمله مهم‌ترین این قوانین و مقررات فرهنگی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
* قانون کتابخانه ملی(مصوب سال 1993م) | |||
* قانون خبررسانی رادیو- تلویزیون(مصوب سال 1968م) | |||
* قانون مرکز هنرهای زیبای کشور(مصوب سال 1966م) | |||
* قانون موزه‌های ملی(مصوب سال 1925م) | |||
* قانون شرکت سهامی توسعه فیلم(مصوب سال 1925م) | |||
* تله فیلم [[کانادا]](مصوب سال 1967م) | |||
* قانون زبان‌های رسمی کشور(مصوب سال 1969م) | |||
* قانون دپارتمان ارتباطات(مصوب سال 1970م) | |||
* قانون کنترل واردات و صادرات اشیاء فرهنگی(مصوب سال 1977م) | |||
* قانون حق چاپ و نشر(مصوب سال 1924م) | |||
* قانون مرکز اسناد ملی(مصوب سال 1987م) | |||
* قانون شورای کانادا(مصوب سال 1957م) | |||
* قانون هئیت فیلم کشور(مصوب سال 1950م) | |||
* قانون وضعیت معیشتی هنرمندان(مصوب سال 1992م) | |||
* قانون چندگانگی فرهنگی در کانادا(مصوب سال 1985م) | |||
* قانون مخابرات(مصوب سال 1993م) | |||
* قانون بناهای یادبود و مکان‌های تاریخی(مصوب سال 1953م) | |||
* قانون پارک‌های ملی(مصوب سال 1988م) | |||
* قانون محافظت از ایستگاه‌های قدیمی راه‌آهن(مصوب سال 1988م) | |||
* قانون سازمان حمل و نقل(قانون کانال‌ها و آبراه‌های تاریخی مصوب سال 1993م) | |||
* قانون [[شورای تحقيقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا|شورای تحقیقات علوم اجتماعی و انسانی]](مصوب سال 1978م) | |||
* قانون کمیسیون مخابرات و رادیو تلویزیون [[کانادا]](مصوب سال 1985م).<ref name=":02">Foote, J. A. (2003). Federal cultural policy in Canada. Retrieved February 5, 2024.</ref> | |||
در گذشته توسعه فرهنگی توسط سطوح مختلف دولت و به صورت غیررسمی و بدون انسجام صورت می‌پذیرفت. در سال 1951م، به دنبال انتشار گزارش محوری کمیسیون سلطنتی در مورد توسعه ملی در زمینه‌های هنر، علوم و ادبیات، حمایت بخش فدرال در امر فرهنگ و ارتباطات به طور رسمی سازماندهی گردید. این امر به نوبه خود موجب تأسیس کتابخانه ملی در سال 1953م و شورای [[کانادا]] در سال 1957م گردید. شورای فوق یک مؤسسه اعتباری- هنری فدرال است که مستقل از دولت عمل می‌کند. تقسیم‌بندی اساسی و اولیه‌ای که طبق [[قانون اساسی کانادا|قانون اساسی]] در سال 1867م در سطوح قدرت انجام گرفت، به ایالت‌های این کشور در زمینه‌های آموزش و فرهنگ اختیار تام اعطاء نمود. در نتیجه، هر ایالت برای توسعه سیاست فرهنگی و ایجاد مکانیسم‌های ویژه(از قبیل تأسیس وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مربوطه جهت اجرا و پیشبرد سیاست‌های اختصاصی خود) اقدام نموده است. طی 20 سال گذشته بحث‌های قابل توجهی در خصوص تمرکززدایی از قدرت صورت گرفته است، زیرا ایالت‌های کشور به دنبال ایفای نقش عمده‌تری در جهت توسعه فرهنگ هستند. به طور سنتی این کشور نسبت به سیاست‌های ملی پیش‌روی خود دیدگاه سازمانی دارد. این دیدگاه حاوی قوانین و دستورالعمل‌هایی است که توسط مؤسسات و دولت‌های ایالتی و فدرال کشور انجام می‌گیرند. | |||
[[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]]، مسؤولیت عمده امور فرهنگی کشور را برعهده دارد. به عبارت دیگر، مسئوولیت بیشترین نقش اعمال سیاست‌های فرهنگی این کشور را [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] فدرال برعهده دارد. مأموریت‌های اصلی میراث فرهنگی به شرح زیر است: | |||
1) تولید و انتشار آثار فرهنگی متنوع | |||
2) دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی | |||
2) دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی | |||
4) ایجاد ارتباط میان کانادایی‌ها و درک عمیق‌تر جوامع گوناگون آن | 4) ایجاد ارتباط میان کانادایی‌ها و درک عمیق‌تر جوامع گوناگون آن | ||
5) درک بهتر از حقوق و مسئولیت‌های مشترک شهروندی و ایجاد فرصت مشارکت در زندگی مدنی | 5) درک بهتر از حقوق و مسئولیت‌های مشترک شهروندی و ایجاد فرصت مشارکت در زندگی مدنی | ||
با این حال، وزارت امور خارجه، وزارت تجارت بین‌الملل، وزارت اقتصاد، سازمان مهاجران و امور شهروندان، منابع انسانی، اداره امور بومیان شمال و سرخ‌پوستان و وزارت صنایع نیز در این امر سهیم هستند. | |||
به منظور افزایش انسجام و یکپارچگی سیاست فرهنگی، این کشور وارد یک روند پژوهشی دامنه‌دار شده است تا به هویت ملی و فرهنگی ممتاز نایل شود. براساس آن جمعیت بومیان، دوگانگی زبان، چندفرهنگی جمعیت، منطقه‌گرایی و تأثیرپذیری بالقوه از [[ایالات متحده]] [[آمریکا]] مورد توجه قرار گرفته است. براساس [[قانون اساسی کانادا|قانون اساسی]]، [[استان های کانادا|ایالت‌های کانادا]] در امر آموزش از مسؤولیت تام برخوردار بوده و در زمینه فرهنگ با [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] تشریک مساعی می‌نمایند. این کشور دارای مؤسسات مشابه در سطوح ایالتی و فدرال است که از امور فرهنگی و هنرهای زیبای کشور حمایت به عمل می‌آورند. ایالات و مناطق نیز دارای وزارتخانه‌های فرهنگ می باشند که در زمینه برنامه‌های سیاست فرهنگی همسان با [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] عمل می‌نمایند. گزارش سال 1992م کمیته دائمی فرهنگ و ارتباطات پیشنهاد می‌نماید که [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] باید برنامه‌ریزی را تشویق کند، برقراری هماهنگی فرهنگی میان سازمان‌های فدرال را در رأس کار خود قرار دهد و مشارکت با دیگر سطوح دولت، بخش خصوصی و جامعه فرهنگی را ترویج نماید. به تازگی [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] اصول و اهداف کلی را برای خط و مشی آینده فرهنگی دولت تعیین نموده است. | |||
از دیگر گرایش های توسعه سیاست فرهنگی فدرال می‌توان به اتخاذ استراتژی‌های [[مالی]] چند ساله برای فعالیت‌های هنری، اتخاذ تدابیر جامع در جهت تشویق سطوح مختلف جامعه به مشارکت فرهنگی، توسعه فعالیت‌های بشردوستانه و [[فعاليت‌های داوطلبانه فرهنگی در کانادا|داوطلبانه]]، آموزش و ترویج حرفه‌ای هنرهای زیبا و برقراری همکاری بیشتر میان آژانس‌ها و دولت‌های فدرال و ایالتی اشاره نمود.<ref>Baeker, G. (2001). All talents count: A pilot inventory of national cultural policies and measures supporting cultural diversity. International Network on Cultural Diversity. Retrieved February 5, 2024.</ref><ref>Thomas, D. C. (2008). Cross-cultural management: Essential concepts (2nd ed.). SAGE Publications.</ref> | |||
نهادهای دولتی و نیمه دولتی مسئوول در حوزه فرهنگی در سطوح مختلف به شرح زیرند: | |||
=== در سطح ملی === | |||
=== [[سازمان میراث فرهنگی کانادا]] === | |||
تا اوایل دهه 1990م، سازمان فدرال در امر ارتباطات، مسؤولیت اداره و توسعه سیاست‌های فرهنگی، قانون‌گذاری و تنظیم قوانین در سطح ملی را برعهده داشت. در ژوئن سال 1993م، چندین سازمان دولتی جهت ایجاد سازمان جدید میراث فرهنگی با یکدیگر ادغام شدند. سرانجام سازمان میراث فرهنگی این کشور مسؤولیت اداره و نظارت بر امور هنری، صنایع فرهنگی، رادیو- تلویزیون، میراث فرهنگی، ورزش‌های غیرحرفه‌ای، امور چندفرهنگی، پارک‌های ملی و بناهای تاریخی ـ ملی، حقوق بشر، فعالیت‌های [[فعاليت‌های داوطلبانه فرهنگی در کانادا|داوطلبانه]]، زبان‌ها و فرهنگ‌های بومی، زبان‌های رسمی، فعالیت‌های تشریفاتی - دولتی و ارتقاء هویت کانادایی را برعهده گرفت. | |||
از دیگر مسئوولیت‌های سازمان میراث فرهنگی، که با مشارکت وزارت کشور اجرا می‌شود، می‌توان به مواردی چون: مسؤولیت اداره و نظارت بر [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]]، هیأت فیلم کشور، شرکت سهامی خبرگزاری،(CBC) مرکز هنرهای ملی، فیلم کانادا، کمیسیون مخابرات و رادیو و تلویزیون، کتابخانه ملی، کمیسیون بزرگ کشور، کمیسیون میادین جنگی کشور، موزه‌های ملی، موزه ملی علوم و فناوری، موزه هوا- فضا، موزه طبیعت، موزه تمدن، موزه جنگ، گالری ملی، موزه ملی عکاسی معاصر، و آرشیوهای ملی اشاره کرد. انجام دادن این فعالیت‌ها نیازمند اختصاص بالاترین میزان بودجه است که در سال(92-1991م) 2/9 میلیارد دلار بود.<ref>Department of Canadian Heritage. (2001). Performance reports. Retrieved February 5, 2024.</ref> | |||
=== [[شورای هنر کانادا]] === | |||
این شورا به موجب قانون مصوب سال 1997م تأسیس گردید. شورای مذکور در جهت توسعه و ترویج مطالعه و بهره‌مندی از آثار هنرهای زیبای کشور فعالیت می‌نماید. این شورا وظیفه تهیه و ارائه خدمات و کمک‌های مالی به هنرمندان حرفه‌ای، تولیدکنندگان و سازمان‌های هنری این کشور را برعهده دارد. همچنین دبیرخانه کمیسیون [[کانادا]] را ترغیب به همکاری با سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل([https://www.unesco.org/en UNESCO]) می کند و بسیاری از طرح‌ها(نظیر طرح کیلام(killam program) در امر اهدای جوایز و هدایای ادبی به هنرمندان کشور) را به اجرا در می‌آورد.<ref>.Environics. (2000). Arts and heritage participation survey.</ref> | |||
=== [[كميسيون كانادايی يونسكو]] === | |||
این کمیسیون فعالیت‌های سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] در کشور [[کانادا]] را سازماندهی می‌کند و حضور کشور در فعالیت‌های [https://www.unesco.org/en یونسکو] را افزایش می‌دهد. کمیسیون فوق به عنوان مشاور وزارت امور خارجه در سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] فعالیت و با وزارت کشور در اجرای برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی مشارکت می‌نماید. | |||
[2 | === [[شورای تحقيقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا]] === | ||
شورای مذکور در راستای توسعه علوم انسانی و اجتماعی کشور به اشخاص پیشنهاد مشارکت می‌دهد. این شورا ارگانی سلطنتی است که از طریق وزارت صنایع به [[سیستم پارلمان کانادا|پارلمان]] کشور گزارش کار ارائه می‌دهد.<ref>Foote, J. (2002). Cultural consumption and participation. Canadian .Journal of Communication, 27(2/3), 209-2201</ref> <ref name=":12">Foote, J. (2001). Cultural diversity and governance in Canada. In C. Mercer (Ed.), Culturelink special issue: Cultural policies and cultural diversity (pp. 11-32).</ref> | |||
[3]. | === در سطح ایالتی === | ||
فرهنگ در [[کانادا]] مسؤلیت مشارکتی است که میان دولت‌های ایالتی و فدرال توزیع شده است. در سال 1970م، از محل فروش بلیط‌های بخت‌آزمایی، شماری از ایالت‌های کشور مبادرت به تأسیس وزارتخانه‌های فرهنگی نمودند. دولت‌های ایالتی به طور غیررسمی در بخش [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|میراث فرهنگی]]، توسعه و ترویج قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌های فرهنگی بسیار فعال بوده‌اند. در سال‌های دهه 1990 میلادی، هزینه‌های فرهنگی ایالتی بالغ بر1/9 میلیون دلار بوده است که بیشتر این هزینه‌ها در بخش کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی کشور صرف شد. پیش‌نیاز و ضروریات فرهنگی هر ایالت با ایالات دیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، ایالات [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]]، [[استان کبک کانادا|کبک]] و [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] مراکز اصلی صنایع فرهنگی و هنرهای زیبای این کشور محسوب می‌گردند. ایالت [[استان کبک کانادا|کبِک]] تنها ایالت کشور است که به‌رغم رکود اقتصادی اخیر مبادرت به تأسیس [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]] و ادبیات و اختصاص بودجه برای این امر نموده است. لازم به ذکر است که راهکارهای زیادی جهت تسهیل در توسعه پروژه‌های مشارکتی، تأمین بودجه بخش فرهنگ و مبادله اطلاعات میان دولت‌های فدرال و ایالتی به کار گرفته شده است.<ref name=":02" /> <ref name=":22">Foote, J. (1999). La politique culturelle fédérale au Canada. Loisirs et .Société, 22(2), 3-241</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ [[کانادا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].ص.164-171.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نهادها و سازمان‌های فرهنگی ژاپن]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کوبا]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی لبنان]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی مصر]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی افغانستان]]؛ [[مراکز و نهادهای فرهنگی چین]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی تونس]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی روسیه]]؛ [[نهادها و سازمان های فرهنگی فرانسه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی ساحل عاج]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سوریه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سودان]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی زیمبابوه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی تایلند]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اوکراین]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اسپانیا]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اردن]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سیرالئون]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی قطر]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سنگال]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۵
سیاست‌های فرهنگی کانادا(Canada's Cultural Policies) در واقع مجموعه‌ای از طرح‌های مختلف، قوانین و مقررات، برنامه‌ها و اقداماتی است که توسط سازمان میراث فرهنگی، سازمان مالیات و وزارت صنایع کانادا اجرا می‌شوند. از جمله مهم‌ترین این قوانین و مقررات فرهنگی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- قانون کتابخانه ملی(مصوب سال 1993م)
- قانون خبررسانی رادیو- تلویزیون(مصوب سال 1968م)
- قانون مرکز هنرهای زیبای کشور(مصوب سال 1966م)
- قانون موزه‌های ملی(مصوب سال 1925م)
- قانون شرکت سهامی توسعه فیلم(مصوب سال 1925م)
- تله فیلم کانادا(مصوب سال 1967م)
- قانون زبان‌های رسمی کشور(مصوب سال 1969م)
- قانون دپارتمان ارتباطات(مصوب سال 1970م)
- قانون کنترل واردات و صادرات اشیاء فرهنگی(مصوب سال 1977م)
- قانون حق چاپ و نشر(مصوب سال 1924م)
- قانون مرکز اسناد ملی(مصوب سال 1987م)
- قانون شورای کانادا(مصوب سال 1957م)
- قانون هئیت فیلم کشور(مصوب سال 1950م)
- قانون وضعیت معیشتی هنرمندان(مصوب سال 1992م)
- قانون چندگانگی فرهنگی در کانادا(مصوب سال 1985م)
- قانون مخابرات(مصوب سال 1993م)
- قانون بناهای یادبود و مکان‌های تاریخی(مصوب سال 1953م)
- قانون پارک‌های ملی(مصوب سال 1988م)
- قانون محافظت از ایستگاه‌های قدیمی راه‌آهن(مصوب سال 1988م)
- قانون سازمان حمل و نقل(قانون کانال‌ها و آبراه‌های تاریخی مصوب سال 1993م)
- قانون شورای تحقیقات علوم اجتماعی و انسانی(مصوب سال 1978م)
- قانون کمیسیون مخابرات و رادیو تلویزیون کانادا(مصوب سال 1985م).[۱]
در گذشته توسعه فرهنگی توسط سطوح مختلف دولت و به صورت غیررسمی و بدون انسجام صورت می‌پذیرفت. در سال 1951م، به دنبال انتشار گزارش محوری کمیسیون سلطنتی در مورد توسعه ملی در زمینه‌های هنر، علوم و ادبیات، حمایت بخش فدرال در امر فرهنگ و ارتباطات به طور رسمی سازماندهی گردید. این امر به نوبه خود موجب تأسیس کتابخانه ملی در سال 1953م و شورای کانادا در سال 1957م گردید. شورای فوق یک مؤسسه اعتباری- هنری فدرال است که مستقل از دولت عمل می‌کند. تقسیم‌بندی اساسی و اولیه‌ای که طبق قانون اساسی در سال 1867م در سطوح قدرت انجام گرفت، به ایالت‌های این کشور در زمینه‌های آموزش و فرهنگ اختیار تام اعطاء نمود. در نتیجه، هر ایالت برای توسعه سیاست فرهنگی و ایجاد مکانیسم‌های ویژه(از قبیل تأسیس وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مربوطه جهت اجرا و پیشبرد سیاست‌های اختصاصی خود) اقدام نموده است. طی 20 سال گذشته بحث‌های قابل توجهی در خصوص تمرکززدایی از قدرت صورت گرفته است، زیرا ایالت‌های کشور به دنبال ایفای نقش عمده‌تری در جهت توسعه فرهنگ هستند. به طور سنتی این کشور نسبت به سیاست‌های ملی پیش‌روی خود دیدگاه سازمانی دارد. این دیدگاه حاوی قوانین و دستورالعمل‌هایی است که توسط مؤسسات و دولت‌های ایالتی و فدرال کشور انجام می‌گیرند.
سازمان میراث فرهنگی، مسؤولیت عمده امور فرهنگی کشور را برعهده دارد. به عبارت دیگر، مسئوولیت بیشترین نقش اعمال سیاست‌های فرهنگی این کشور را سازمان میراث فرهنگی فدرال برعهده دارد. مأموریت‌های اصلی میراث فرهنگی به شرح زیر است:
1) تولید و انتشار آثار فرهنگی متنوع
2) دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی
4) ایجاد ارتباط میان کانادایی‌ها و درک عمیق‌تر جوامع گوناگون آن
5) درک بهتر از حقوق و مسئولیت‌های مشترک شهروندی و ایجاد فرصت مشارکت در زندگی مدنی
با این حال، وزارت امور خارجه، وزارت تجارت بین‌الملل، وزارت اقتصاد، سازمان مهاجران و امور شهروندان، منابع انسانی، اداره امور بومیان شمال و سرخ‌پوستان و وزارت صنایع نیز در این امر سهیم هستند.
به منظور افزایش انسجام و یکپارچگی سیاست فرهنگی، این کشور وارد یک روند پژوهشی دامنه‌دار شده است تا به هویت ملی و فرهنگی ممتاز نایل شود. براساس آن جمعیت بومیان، دوگانگی زبان، چندفرهنگی جمعیت، منطقه‌گرایی و تأثیرپذیری بالقوه از ایالات متحده آمریکا مورد توجه قرار گرفته است. براساس قانون اساسی، ایالت‌های کانادا در امر آموزش از مسؤولیت تام برخوردار بوده و در زمینه فرهنگ با دولت فدرال تشریک مساعی می‌نمایند. این کشور دارای مؤسسات مشابه در سطوح ایالتی و فدرال است که از امور فرهنگی و هنرهای زیبای کشور حمایت به عمل می‌آورند. ایالات و مناطق نیز دارای وزارتخانه‌های فرهنگ می باشند که در زمینه برنامه‌های سیاست فرهنگی همسان با سازمان میراث فرهنگی عمل می‌نمایند. گزارش سال 1992م کمیته دائمی فرهنگ و ارتباطات پیشنهاد می‌نماید که دولت فدرال باید برنامه‌ریزی را تشویق کند، برقراری هماهنگی فرهنگی میان سازمان‌های فدرال را در رأس کار خود قرار دهد و مشارکت با دیگر سطوح دولت، بخش خصوصی و جامعه فرهنگی را ترویج نماید. به تازگی دولت فدرال اصول و اهداف کلی را برای خط و مشی آینده فرهنگی دولت تعیین نموده است.
از دیگر گرایش های توسعه سیاست فرهنگی فدرال می‌توان به اتخاذ استراتژی‌های مالی چند ساله برای فعالیت‌های هنری، اتخاذ تدابیر جامع در جهت تشویق سطوح مختلف جامعه به مشارکت فرهنگی، توسعه فعالیت‌های بشردوستانه و داوطلبانه، آموزش و ترویج حرفه‌ای هنرهای زیبا و برقراری همکاری بیشتر میان آژانس‌ها و دولت‌های فدرال و ایالتی اشاره نمود.[۲][۳]
نهادهای دولتی و نیمه دولتی مسئوول در حوزه فرهنگی در سطوح مختلف به شرح زیرند:
در سطح ملی
سازمان میراث فرهنگی کانادا
تا اوایل دهه 1990م، سازمان فدرال در امر ارتباطات، مسؤولیت اداره و توسعه سیاست‌های فرهنگی، قانون‌گذاری و تنظیم قوانین در سطح ملی را برعهده داشت. در ژوئن سال 1993م، چندین سازمان دولتی جهت ایجاد سازمان جدید میراث فرهنگی با یکدیگر ادغام شدند. سرانجام سازمان میراث فرهنگی این کشور مسؤولیت اداره و نظارت بر امور هنری، صنایع فرهنگی، رادیو- تلویزیون، میراث فرهنگی، ورزش‌های غیرحرفه‌ای، امور چندفرهنگی، پارک‌های ملی و بناهای تاریخی ـ ملی، حقوق بشر، فعالیت‌های داوطلبانه، زبان‌ها و فرهنگ‌های بومی، زبان‌های رسمی، فعالیت‌های تشریفاتی - دولتی و ارتقاء هویت کانادایی را برعهده گرفت.
از دیگر مسئوولیت‌های سازمان میراث فرهنگی، که با مشارکت وزارت کشور اجرا می‌شود، می‌توان به مواردی چون: مسؤولیت اداره و نظارت بر شورای هنر، هیأت فیلم کشور، شرکت سهامی خبرگزاری،(CBC) مرکز هنرهای ملی، فیلم کانادا، کمیسیون مخابرات و رادیو و تلویزیون، کتابخانه ملی، کمیسیون بزرگ کشور، کمیسیون میادین جنگی کشور، موزه‌های ملی، موزه ملی علوم و فناوری، موزه هوا- فضا، موزه طبیعت، موزه تمدن، موزه جنگ، گالری ملی، موزه ملی عکاسی معاصر، و آرشیوهای ملی اشاره کرد. انجام دادن این فعالیت‌ها نیازمند اختصاص بالاترین میزان بودجه است که در سال(92-1991م) 2/9 میلیارد دلار بود.[۴]
شورای هنر کانادا
این شورا به موجب قانون مصوب سال 1997م تأسیس گردید. شورای مذکور در جهت توسعه و ترویج مطالعه و بهره‌مندی از آثار هنرهای زیبای کشور فعالیت می‌نماید. این شورا وظیفه تهیه و ارائه خدمات و کمک‌های مالی به هنرمندان حرفه‌ای، تولیدکنندگان و سازمان‌های هنری این کشور را برعهده دارد. همچنین دبیرخانه کمیسیون کانادا را ترغیب به همکاری با سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل(UNESCO) می کند و بسیاری از طرح‌ها(نظیر طرح کیلام(killam program) در امر اهدای جوایز و هدایای ادبی به هنرمندان کشور) را به اجرا در می‌آورد.[۵]
كميسيون كانادايی يونسكو
این کمیسیون فعالیت‌های سازمان یونسکو در کشور کانادا را سازماندهی می‌کند و حضور کشور در فعالیت‌های یونسکو را افزایش می‌دهد. کمیسیون فوق به عنوان مشاور وزارت امور خارجه در سازمان یونسکو فعالیت و با وزارت کشور در اجرای برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی مشارکت می‌نماید.
شورای تحقيقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا
شورای مذکور در راستای توسعه علوم انسانی و اجتماعی کشور به اشخاص پیشنهاد مشارکت می‌دهد. این شورا ارگانی سلطنتی است که از طریق وزارت صنایع به پارلمان کشور گزارش کار ارائه می‌دهد.[۶] [۷]
در سطح ایالتی
فرهنگ در کانادا مسؤلیت مشارکتی است که میان دولت‌های ایالتی و فدرال توزیع شده است. در سال 1970م، از محل فروش بلیط‌های بخت‌آزمایی، شماری از ایالت‌های کشور مبادرت به تأسیس وزارتخانه‌های فرهنگی نمودند. دولت‌های ایالتی به طور غیررسمی در بخش میراث فرهنگی، توسعه و ترویج قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌های فرهنگی بسیار فعال بوده‌اند. در سال‌های دهه 1990 میلادی، هزینه‌های فرهنگی ایالتی بالغ بر1/9 میلیون دلار بوده است که بیشتر این هزینه‌ها در بخش کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی کشور صرف شد. پیش‌نیاز و ضروریات فرهنگی هر ایالت با ایالات دیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، ایالات انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا مراکز اصلی صنایع فرهنگی و هنرهای زیبای این کشور محسوب می‌گردند. ایالت کبِک تنها ایالت کشور است که به‌رغم رکود اقتصادی اخیر مبادرت به تأسیس شورای هنر و ادبیات و اختصاص بودجه برای این امر نموده است. لازم به ذکر است که راهکارهای زیادی جهت تسهیل در توسعه پروژه‌های مشارکتی، تأمین بودجه بخش فرهنگ و مبادله اطلاعات میان دولت‌های فدرال و ایالتی به کار گرفته شده است.[۱] [۸][۹]
نیز نگاه کنید به
نهادها و سازمان‌های فرهنگی ژاپن؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی کوبا؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی لبنان؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی مصر؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی افغانستان؛ مراکز و نهادهای فرهنگی چین؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی تونس؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی روسیه؛ نهادها و سازمان های فرهنگی فرانسه؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی ساحل عاج؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی سوریه؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی سودان؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی زیمبابوه؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی تایلند؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی اوکراین؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی اسپانیا؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی اردن؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی سیرالئون؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی قطر؛ نهادها و سازمان‌های فرهنگی سنگال
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Foote, J. A. (2003). Federal cultural policy in Canada. Retrieved February 5, 2024.
- ↑ Baeker, G. (2001). All talents count: A pilot inventory of national cultural policies and measures supporting cultural diversity. International Network on Cultural Diversity. Retrieved February 5, 2024.
- ↑ Thomas, D. C. (2008). Cross-cultural management: Essential concepts (2nd ed.). SAGE Publications.
- ↑ Department of Canadian Heritage. (2001). Performance reports. Retrieved February 5, 2024.
- ↑ .Environics. (2000). Arts and heritage participation survey.
- ↑ Foote, J. (2002). Cultural consumption and participation. Canadian .Journal of Communication, 27(2/3), 209-2201
- ↑ Foote, J. (2001). Cultural diversity and governance in Canada. In C. Mercer (Ed.), Culturelink special issue: Cultural policies and cultural diversity (pp. 11-32).
- ↑ Foote, J. (1999). La politique culturelle fédérale au Canada. Loisirs et .Société, 22(2), 3-241
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.164-171.