تاریخ معاصر گرجستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''تاريخ جديد و سير تحول حكومت'''
انقلاب بورژوا دمکراتیک [[روسیه]] در 27 فوریه (12 مارس) 1917 به پیروزی رسید. در 25 اکتبر (7 نوامبر) سال 1917 حکومت بورژوازی منحل و دیکتاتوری پرولتاریا برپا شد. پیروزی انقلاب سوسیالیستی در [[روسیه]] فعالیت‌های انقلابی را در [[گرجستان]] به وجود آورد. برای ابراز مخالفت با این حرکت، اداره محلی ایجاد شد. کمیساریای ماوراء قفقاز، که توسط گئگچکوری، یکی از منشویک‌ها سرپرستی می‌شد. احزاب بورژوازی «سیم (مجلس) ماوراء قفقاز» را تشکیل دادند. در 26 می سال 1918 [[گرجستان]] جمهوری مستقل دمکراتیک را اعلان کرد و دولت آن را تشکیل داد. دولت جمهوری دمکراتیک [[گرجستان]] توسط بسیاری از کشورهای جهان مورد شناسایی قرار گرفت. در 7 می سال 1920 [[گرجستان]] پیمان صلحی را با [[روسیه]] به امضاء رساند. این پیمان در 25 فوریه 1921، هنگامی که ارتش سرخ، [[گرجستان]] را تسخیر و حکومت شوروی [[گرجستان]] را تشکیل داد، نقض شد. [[گرجستان]] که عملاً به [[روسیه]] ضمیمه شده بود، در سا ل 1922 به اتحاد شوروی پیوست و به عنوان «جمهوری شوروی سوسیالیستی [[گرجستان]]» تا سال 1990 به حیات سیاسی خود ادامه داد.


انقلاب بورژوا دمكراتيك روسيه در 27 فوريه ( 12 مارس ) 1917 به پيروزي رسيد. در 25 اكتبر ( 7 نوامبر) سال 1917 حكومت بورژوازي منحل و ديكتاتوري پرولتاريا برپا شد. پيروزي انقلاب سوسياليستي در روسيه فعاليت هاي انقلابي را در [[گرجستان]] به وجود آورد. براي ابراز مخالفت با اي ن حركت، اداره محلي ايجاد شد. كميسارياي ماوراء قفقاز، كه توسط گئگچكوري، يكي از منشويك ها سرپرستي مي شد. احزاب بورژوازي "سيم (مجلس ) ماوراء قفقاز" را تشكيل دادند. در 26 مي سال 1918 گرجستان جمهوري مستقل دمكراتيك را اعلان كرد و دولت آن را تشكيل داد. دولت جمهوري دمكراتيك گرجستان توسط بسياري از كشورهاي جهان مورد شناساي ي قرار گرفت. در 7 مي سال 1920 گرجستان پيمان صلحي را با روسيه به امضاء رساند. اين پيمان در 25 فوريه 1921، هنگامي كه ارتش سرخ، گرجستان را تسخير و حكومت شوروي گرجستان را تشكيل داد، نقض شد. گرجستان كه عملاً به روسيه ضميمه شده بود، در سا ل 1922 به اتحاد شوروي پيوست و به عنوان "جمهوري شوروي سوسياليستي گرجستان " تا سال 1990 به حيات سياسي خود ادامه داد.
طی دهه 1930 مردم [[گرجستان]] مورد اذیت و آزار استالین که خود نیز گرجی‌الاصل بود قرار گرفتند. اولین قربانیان، مخالفین استالین بودند. پس از مرگ استالین در سال 1953 اکثر رهبران در جمهوری شوروی سوسیالیستی [[گرجستان]] از کار برکنار شدند. در سال 1972 با روی کار آمد ن ادوارد شواردنادزه به عنوان دبیرکل حزب جدید کمونیست جمهوری شوروی سوسیالیستی [[گرجستان]]، پاکسازی شتاب بیشتری به خود گرفت. وی سعی کرد مقامات رسمی متهم به فساد و رشوه‌خواری را از کار برکنار کند. مردم [[گرجستان]] همیشه و حتی به رغم سیاست «ملیت واحد شوروی» به شدت ملی‌گرا بوده‌اند. این احساس شدید ملی‌گرایی در سال 1956 در اولین تظا[[هرات]] اعتراض‌آمیز علیه سیاست «روسی‌سازی» شوروی به خوبی نمایان بود. در سال 1978 نیز که طبق قانون اساسی جدید شوروی، تلاش‌هایی در جهت تضعیف موقعیت [[زبان گرجی]] به عمل آمد، اعتراضات دامنه داری صورت گرفت<ref>امیراحمدیان، بهرام (1383). [[گرجستان]] در گذر تاریخ. تهران: [https://shirazeh.org/ نشر و پژوهش شیرازه]، ص95.</ref>.


طي دهه 1930 مردم گرجستان مورد اذيت و آزار استالين كه خود نيز گرجي الاصل بود قرار گرفتند. اولين قربانيان، مخالفين استالين بودند. پس از مرگ استالين در سال 1953 اكثر رهبران در جمهوري شوروي سوسياليستي گرجستان از كار بركنار شدند. در سال 1972 با روي كار آمد ن ادوارد شواردنادزه به عنوان دبيركل حزب جديد كمونيست جمهوري شوروي سوسياليستي گرجستان، پاكسازي شتاب بيشتري به خود گرفت. وي سعي كرد مقامات رسمي متهم به فساد و رشوه خواري را از كار بركنار كند. مردم گرجستان هميشه و حتي به رغم سياست "مليت واحد شوروي " به شدت ملي گرا بوده اند. اين احساس شديد ملي گرايي در سا ل 1956 در اولين تظا[[هرات]] اعتراض آميز عليه سياست "روسي سازي" شوروي به خوبي نمايان بود. در سال 1978 نيز كه طبق قانون اساسي جديد شوروي، تلاش هايي در جهت تضعيف موقعيت زبان گرجي به عمل آمد، اعتراضات دامنه داري صورت گرفت. (بهرام امیراحمدیان، 1383، ص 95)
ادوارد شواردنادزه به عنوان دبیر اول [[حزب کمونیست]] جمهوری شوروی سوسیالیستی [[گرجستان]] تا سال 1985 بر مسند قدرت باقی ماند تا اینکه در این سال به عنوان وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی منصوب شد. در سال 1985 همزمان با دست‌یابی گورباچف به رهبری اتحاد جماهیر شوروی و اعلان سیاست گلاسنوست که طی آن افزایش آزادی بیان، و اجازه شکل گیری گروه‌های غیررسمی مربوط به مسائل زبانی، محیطی و نژادی آزاد گردید، تظاهرات گسترده‌ای از سوی ملی‌گرایان گرجی در نوامبر 1988، علیه سیاست روس‌گرایی برگزار شد. در فوریه 1989، [[آبخازیا]] مبارزه خود را برای جدایی از جمهوری شوروی سوسیالیستی [[گرجستان]] تجدید کردند. در مخالفت با این اقدام آبخازی‌ها، گرجی‌ها با برپایی تظاهراتی در [[تفلیس]] خواستار حفظ تمامیت ارضی جمهوری [[گرجستان]] شدند. در شب‌های 8 و 9 آوریل 1989 نیروهای امنیتی اتحاد جماهیر شوروی به روی جمعیت تظاهر کننده آتش گشودند. در این حادثه 20 نفر کشته و تعداد زیادی مجروح شدند. این امر به گسترش بیشتر طغیان و خشم عمومی منجر شد و در نوامبر همان سال بیشتر مردم [[گرجستان]] خواستار کسب حق حاکمیت ملی و جدایی از شوروی شدند. علی رغم برکناری مقامات رسمی مسئول از مسند قدرت و اعلان رسیدگی رسمی نسبت به قضیه کشتار ماه آوریل 1989 در [[تفلیس]]، احساسات ضد شوروی و نزاع بین نژادی در داخل [[گرجستان]] بسرعت رو به افزایش گذاشت<ref>مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه] ج.ا.ا، ص85.</ref>.


ادوارد شواردنادزه به عنوان دبير اول حزب كمونيست جمهوري شوروي سوسياليستي گرجستان تا سال 1985 بر مسند قدرت باقي ماند تا اينكه در اين سال به عنوان وزير امور خارجه اتحاد جماهير شوروي منصوب شد. در سال 1985 همزمان با دست يابي گورباچف به رهبري اتحاد جماهير شوروي و اعلان سياست گلاسنوست كه طي آن افزايش آزادي بيان، و اجازه شكل گيري گروه هاي غيررسمي مربوط به مسائل زباني، محيطي و نژادي آزاد گرديد، تظاهرات گسترده اي از سوي ملي گرايان گرجي در نوامبر 1988، عليه سياست روس گرايي برگزار شد. در فوريه 1989، آبخازي ا مبارزه خود را براي جدايي از جمهوري شوروي سوسياليستي گرجستان تجديد كردند. در مخالفت با اين اقدام آبخازي ها، گرجي ها با برپايي تظاهراتي در تفليس خواستار حفظ تماميت ارضي جمهوري گرجستان شدند. در ش بهاي 8 و 9 آوريل 1989 نيروهاي امنيتي اتحاد جماهير شوروي به روي جمعيت تظاهر كننده آتش گشودند. در اين حادثه 20 نفر كشته و تعداد زيادي مجروح شدند. اين امر به گسترش بيشتر طغيان و خشم عمومي منجر شد و در نوامبر همان سال بيشتر مردم گرجستان خواستار كسب حق حاكميت ملي و جدايي از شوروي شدند. علي رغم بركنار ي مقامات رسمي مسئول از مسند قدرت و اعلان رسيدگي رسمي نسبت به قضية كشتار ماه آوريل 1989 در تفليس، احساسات ضد شوروي و نزاع بين نژادي در داخل گرجستان بسرعت رو به افزايش گذاشت. (دیوید مارشال لانگ، 1372، ص 85)
مخالفت عمومی با کشتار آوریل 1989 و افزایش نفوذ گروه‌های غیررسمی سبب شد تا حزب کمونیست [[گرجستان]] به منظور جلب بخشی از حمایت‌های مردمی اقدام به تعدیل در سیاست‌های خود بکند. در نوامبر سال 1989 مجلس جمهوری شوروی [[گرجستان]] که تحت سلطه حزب کمونیست [[گرجستان]] قرار داشت، برتری و تفوق قوانین [[گرجستان]] را بر تمامی قوانین اتحاد جماهیر شوروی اعلان کرد. در فوریه 1990 همین مجلس اعلام کرد که [[گرجستان]] یک کشور اشغال شده است. در مارس 1990 نیز ماده 6 قانون اساسی جمهوری شوروی سوسیالیستی [[گرجستان]] که براساس آن قدرت منحصراً در اختیار حزب کمونیست بود، ملغی اعلان شد. فشار احزاب مخالف جدیدالتأسیس، تاریخ انتخابات مجلس جمهوری سوسیالیستی [[گرجستان]] را که قرار بود در 25 مارس 1990 برگزار گردد، تا تهیه پیش نویس قانون انتخابات آزاد به تعویق انداخت. تاریخ انتخابات جدید، شرکت احزاب مختلف را در انتخابات مجاز اعلام کرد. برغم موفقیت مخالفان در تأثیرگذاری بر موقعیت حزب کمونیست [[گرجستان]]، اختلافات قابل توجهی نیز در بین احزاب مخالف موجود بود. تلاش‌هایی در کار بود تا جبهه متحدی برای جنبش استقلال‌طلبانه ایجاد شود، بویژه شکل‌گیری کمیته اصلی نجات ملی در اکتبر 1989 که پس از دو ماه فعالیت با شکست مواجه شد. با این حال در اوائل سال 1990 بسیاری از احزاب سیاسی اصلی با جمع شدن در میزگردی «ائتلاف [[گرجستان]] آزاد» را تشکیل دادند. هدف این ائتلاف و رهبران دیگر احزاب کسب استقلال از طریق ابزار پارلمانی بود. به همین دلیل این گروه مصمم بودند تا در انتخابات قانون اساسی جدید اتحاد جماهیر شوروی، همچون انتخابات پارلمانی جمهوری سوسیالیستی [[گرجستان]] شرکت کنند. با این وجود احزاب رادیکال از شرکت در انتخابات قانون اساسی اتحاد جماهیر شوروی و انتخابات پارلمانی جمهوری سوسیالیستی [[گرجستان]] اجتناب کردند و به جبهه ملی ملحق شدند که هدف خود را مبنی بر تحریم انتخابات پارلمانی [[گرجستان]] و تشکیل یک پارلمان رقیب تحت عنوان کنگره ملی اعلان کرده بود. اعلان تاریخ تشکیل کنگره ملی در 30 سپتامبر 1990 سبب افزایش تنش و اعمال خشونت آمیز بین طرفداران دو جناح شد. انتخابات کنگره ملی در برنامه زمانی تعیین شده 30 سپتامبر سال 1990 برگزار شد. ولی تنها 51 درصد از افراد واجد شرایط در رأی‌گیری شرکت کردند. بسیاری از احزاب که حاضر به معرفی کاندیداهای خود نشده بودند، ترجیح دادند در انتخابات پارلمانی [[گرجستان]] شرکت کنند.


مخالفت عمومي با كشتار آوريل 1989 و افزايش نفوذ گروه هاي غيررسمي سبب شد تا حزب كمونيست گرجستان به منظور جلب بخشي از حمايت هاي مردمي اقدام به تعديل در سياست هاي خود بكند. در نوامبر سا ل 1989 مجلس جمهوري شوروي گرجستان كه تحت سلطه حزب كمونيست گرجستان قرار داشت، برتري و تفوق قوانين گرجستان را بر تمامي قوانين اتحاد جماهير شوروي اعلان كرد. در فوريه 1990 همين مجلس اعلام كرد كه گرجستان يك كشور اشغال شده است. در مارس 1990 نيز ماده 6 قانون اساسي جمهوري شوروي سوسياليستي گرجستان كه براساس آن قدرت منحصراً در اختيار حزب كمونيست بود، ملغي اعلان شد. فشار احزاب مخالف جديد التأسيس، تاريخ انتخابات مجلس جمهوري سوسياليستي گرجستان را كه قرار بود در 25 مارس 1990 برگزار گردد، تا تهيه پيش نويس قانون انتخابات آزاد به تعويق انداخت. تاريخ انتخابات جديد، شركت احزاب مختلف را در انتخابات مجاز اعلام كرد. برغم موفقيت مخالفان در تأثيرگذاري بر موقعيت حزب كمونيست گرجستان، اختلافات قابل توجهي نيز در بين احزاب مخالف موجود بود. تلاش هايي در كار بود تا جبهه متحدي براي جنبش استقلال طلبانه ايجاد شود، بويژه شكل گيري كميته اصلي نجات ملي در اكتبر 1989 كه پس از دو ماه فعاليت با شكست مواجه شد. با اين حال در اوائل سال 1990 بسياري از احزاب سياسي اصلي با جمع شدن در ميزگردي "ائتلاف گرجستان آزاد" را تشكيل دادند. هدف اين ائتلاف و رهبران ديگر احزاب كسب استقلال از طريق ابزار پارلماني بود. به همين دليل اين گروه مصمم بودند تا در انتخابات قانون اساسي جديد اتحاد جماهير شوروي، همچون انتخابات پارلماني جمهوري سوسياليستي گرجستان شركت كنند. با اين وجود احزاب راديكال از شركت در انتخابات قانون اساسي اتحاد جماهير شوروي و انتخابات پارلماني جمهوري سوسياليستي گرجستان اجتناب كردند و به جبهه ملي ملحق شدند كه هدف خود را مبني بر تحريم انتخابات پارلماني گرجستان و تشكيل يك پارلمان رقيب تحت عنوان كنگره ملي اعلان كرده بود. اعلان تاريخ تشكيل كنگره ملي در 30 سپتامبر 1990 سبب افزايش تنش و اعمال خشونت آميز بين طرفداران دو جناح شد. انتخابات كنگره ملي در برنامه زماني تعيين شده 30 سپتامبر سال 1990 برگزار شد. ولي تنها 51 درصد از افراد واجد شرايط در رأي گيري شركت كردند. بسياري از احزاب كه حاضر به معرفي كانديداهاي خود نشده بودند، ترجيح دادند در انتخابات پارلماني گرجستان شركت كنند.
در انتخابات پارلمانی [[گرجستان]] که در روزهای 28 و 11 نوامبر 1990 برگزار شد، اتحادیه [[گرجستان]] آزاد و احزاب طرفدار استقلال 64 درصد آراء را به خود اختصاص دادند و موفق به کسب 155 کرسی از 250 کرسی پارلمان شدند. پانزده حزب و ائتلاف سیاسی در این انتخابات به مبارزه پرداختند. اکثر این احزاب به اتحادیه [[گرجستان]] آزاد پیوسته بودند. حزب کمونیست علی رغم اتخاذ موضع ملی تنها موفق به کسب 64 کرسی پارلمان شد. بقیه کرسی‌ها از آن جبهه مردمی [[گرجستان]]، ائتلاف‌های کوچک و استقلال طلبان شد. این انتخابات توسط گروه‌های نژادی غیر گرجی تحریم شده بود. اولین جلسه پارلمان جدید در تاریخ 14 نوامبر 1990 تشکیل شد در این جلسه زویاد گامساخوردیا به عنوان سیاستمداری برجسته و رهبر اتحادیه [[گرجستان]] آزاد به ریاست پارلمان انتخاب شد و دو علامت به عنوان سمبل استقلال [[گرجستان]] شناخته شد. یکی این که سرزمین [[گرجستان]] به اسم جمهوری [[گرجستان]] (بدون ارجاع و پا پیشوند شوروی سوسیالیستی) خوانده شد، دیگری انتخاب پرچم سفید و سیاه با حاشیه رنگی به عنوان پرچم رسمی جمهوری [[گرجستان]] مستقل. طی روزهای بعد تنگیز سیگوا یکی از اعضای ائتلاف اتحادیه [[گرجستان]] آزاد از سوی پارلمان به سمت رئیس شورای وزیران منصوب شد.


در انتخابات پارلماني گرجستان كه در روزهاي 28 و 11 نوامبر 1990 برگزار شد، اتحاديه گرجستان آزاد و احزاب طرفدار استقلال 64 درصد آراء را به خود اختصاص دادند و موفق به كسب 155 كرسي از 250 كرسي پارلمان شدند. پانزده حزب و ائتلاف سياسي در اين انتخابات به مبارزه پرداختند. اكثر اين احزاب به اتحاديه گرجستان آزاد پيوسته بودند. حزب كمونيست علي رغم اتخاذ موضع ملي تنها موفق به كسب 64 كرسي پارلمان شد. بقيه كرسي ها از آن جبهه مردمي گرجستان، ائتلاف هاي كوچك و استقلال طلبان شد. اين انتخابات توسط گروه هاي نژادي غير گرجي تحريم شده بود. اولين جلسه پارلمان جديد در تاريخ 14 نوامبر 1990 تشكيل شد در اين جلسه زوياد گامساخورديا به عنوان سياستمداري برجسته و رهبر اتحاديه گرجستان آزاد به رياست پارلمان انتخاب شد و دو علامت به عنوان سمبل استقلال گرجستان شناخته شد. يكي اين كه سرزمين گرجستان به اسم جمهوري گرجستان (بدون ارجاع و پا پيشوند شوروي سوسياليستي ) خوانده شد، ديگري انتخاب پرچم سفيد و سياه با حاشيه رنگي به عنوان پرچم رسمي جمهوري گرجستان مستقل. طي روزهاي بعد تنگيز سيگوا يكي از اعضاي ائتلاف اتحاديه گرجستان آزاد از سوي پارلمان به سمت رئيس شوراي وزيران منصوب شد.
پارلمان جدید که تحت حاکمیت ناسیونالیست‌ها قرار داشت در اولین جلسه کاری خود چند قانون جنجال برانگیز را تصویب کرد که یکی از مهم‌ترین آن ها اعلان غیرقانونی شدن سربازی گرجی‌ها در نیروی نظامی اتحاد جماهیر شوروی بود. با تصویب این قانون بسیاری از مردان جوان گرجی به گارد ملی (ارتش دو فاکتو) که پارلمان جمهوری سوسیالیستی [[گرجستان]] در 30 ژانویه 1991 تأسیس کرد، پیوستند. مقامات [[گرجستان]] رسماً همه پرسی مربوط به آینده اتحاد جماهیر شوروی را که در 9 جمهوری دیگر شوروی در مارس 1991 برگزار شده بود، تحریم کردند. منتها جمهوری‌های خودمختار اوستیای جنوبی، [[آبخازیا]] و همچنین پادگان‌های محلی در همه پرسی مذکور شرکت کردند. در [[اوستیای جنوبی]] 439500 نفر در همه پرسی شرکت کردند که از مجموع آراء فقط 9 درصد موافق با انحلال اتحاد جماهیر شوروی بود. در [[آبخازیا]] تقریباً تمامی جمعیت غیر گرجی به مخالفت با انحلال اتحاد جماهیر شوروی رأی دادند. رهبران [[گرجستان]] از شرکت در مذاکرات مربوط به انعقاد پیمان اتحاد جدید نیز اجتناب کرده بودند و به جای این کار در 31 مارس 1991 مقامات دولت با برگزاری همه پرسی در [[گرجستان]]، استقلال این جمهوری براساس اصول قانون اساسی 26 مه 1918 را به رأی گذاشتند. حدود 95 درصد از افراد واجد شرایط در این همه پرسی شرکت کردند که بیش از 93 درصد از آن ها به استقلال [[گرجستان]] رأی دادند.


پارلمان جديد كه تحت حاكميت ناسيوناليست ها قرار داشت در اولين جلسة كاري خود چند قانون جنجال برانگيز را تصويب كرد كه يكي از مهمترين آن ها اعلان غيرقانوني شدن سربازي گرجي ها در نيرو ي نظامي اتحاد جماهير شوروي بود. با تصويب اين قانون بسياري از مردان جوان گرجي به گارد ملي (ارتش دو فاكتو) كه پارلمان جمهوري سوسياليستي گرجستان در 30 ژانويه 1991 تأسيس كرد، پيوستند. مقامات گرجستان رسماً همه پرسي مربوط به آينده اتحاد جماهير شوروي را كه در 9 جمهوري ديگر شوروي در مارس 1991 برگزار شده بود، تحريم كردند. منتها جمهوري هاي خودمختار اوستياي جنوبي، آبخازيا و همچنين پادگان هاي محلي در همه پرسي مذكور شركت كردند. در اوستياي جنوبي 439500 نفر در همه پرسي شركت كردند كه از مجموع آراء فقط 9 درصد موافق با انحلال اتحاد جماهير شوروي بود. در آبخازيا تقريباً تمامي جمعيت غير گرجي به مخالفت با انحلال اتحاد جماهير شوروي رأي دادند. رهبران گرجستان از شركت در مذاكرات مربوط به انعقاد پيمان اتحاد جديد نيز اجتناب كرده بودند و به جاي اين كار در 31 مارس 1991 مقامات دولت با برگزاري همه پرسي در گرجستان، استقلال اين جمهوري براساس اصول قانون اساسي 26 مه 1918 را به رأي گذاشتند. حدود 95 درصد از افراد واجد شرايط در اين همه پرسي شركت كردند كه بيش از 93 درصد از آن ها به استقلال گرجستان رأي دادند.
پس از برگزاری همه پرسی در تاریخ 9 آوریل 1991 پارلمان با تصویب قانونی بطور رسمی خواستار بازگرداندن استقلال جمهوری [[گرجستان]] شد. در 15 آوریل پارلمان، گامساخوردیا را به عنوان رئیس پست جدیدالتأسیس، «رئیس اجرایی» انتخابات کرد و در 26 مه 1991 این انتصاب توسط رأی مستقیم مردم 5/86 تجدید شد. البته این رأی‌گیری در [[اوستیای جنوبی]] و [[آبخازیا]] نیز برگزار شد.


پس از برگزاري همه پرسي در تاريخ 9 آوريل 1991 پارلمان با تصويب قانوني بطور رسمي خواستار بازگرداندن استقلال جمهوري گرجستان شد. در 15 آوريل پارلمان، گامساخورديا را به عنوان رئيس پست جديد التأسيس، "رئيس اجرايي" انتخابات كرد و در 26 مه 1991 اين انتصاب توسط رأي مستقيم مردم 5/86 تجديد شد. البته اين رأي گيري در اوستياي جنوبي و آبخازيا نيز برگزار شد.
علی رغم حمایت بالای مردمی که گامساخوردیا طی انتخابات مردمی در این کشور بدست آورده بود، در عین حال وی با مخالفت‌های قابل توجهی نیز از سوی تعدادی از سیاستمداران مواجه بود، نیروهای مخالف وی را متهم به دیکتاتوری می کردند و برقراری وضعیت اضطراری در کشور و همچنین شیوه عمل گامساخوردیا در زمان انجام کودتای اگوست 1991 در مسکو را شدیداً مورد اعتراض قرار دادند.


علي رغم حمايت بالاي مردمي كه گامساخورديا طي انتخابات مردمي در اين كشور بدست آورده بود، در عين حال وي با مخالفتهاي قابل توجهي نيز از سوي تعدادي از سياستمداران مواجه بود، نيروهاي مخالف وي را متهم به ديكتاتوري مي كردند و برقراري وضعيت اضطراري در كشور و همچنين شيوة عمل گامساخورديا در زمان انجام كودتاي اگوست 1991 در مسكو را شديداً مورد اعتراض قرار دادند.
گامساخوردیا ابتدا از محکوم کردن رهبران کودتا در اتحاد جماهیر شوروی بطور علنی خودداری کرد. پس از شکست کودتا در مسکو، موقعیت گامساخوردیا آشکارا رو به ضعف نهاد. کیتوانی رهبر گارد ملی [[گرجستان]] (که در زمان شروع کودتا در شوروی از سوی گامساخوردیا در 19 اگوست از سمتش برکنار شده بود) اعلان کرد 15 هزار تن از نیروهای تحت امرش به نیروهای مخالف گامساخوردیا به رهبری تنگیزسیگوا پیوست<ref>امیراحمدیان، بهرام (1383). [[گرجستان]] در گذر تاریخ. تهران: [https://www.ipis.ir/ نشر و پژوهش شیرازه]، ص207.</ref>.


گامساخورديا ابتدا از محكوم كردن رهبران كودتا در اتحاد جماهير شوروي بطور علني خودداري كرد. پس از شكست كودتا در مسكو، موقعيت گامساخورديا آشكارا رو به ضعف نهاد. كيتواني رهبر گارد ملي گرجستان (كه در زمان شروع كودتا در شوروي از سوي گامساخورديا در 19 اگوست از سمتش بركنار شد ه بود) اعلان كرد 15 هزار تن از نيروهاي تحت امرش به نيروهاي مخالف گامساخورديا به رهبري تنگيزسيگوا پيوست. (بهرام امیراحمدیان، 1383، ص 207)
سیگوا در اواسط اگوست 1991 از ریاست شورای وزیران برکنار شده بود. در 30 سپتامبر 1991، ائتلاف احزاب مخالف با برپایی تظاهرات ضد دولتی خواستار برکناری گامساخوردیا از قدرت شدند. در جریان اشغال ایستگاه رادیو و تلویزیون در [[تفلیس]] توسط نیروهای تحت امر کیتوانی که طی درگیری با نیروهای وفادار به رئیس جمهور رخ داد تعدادی از مردم کشته شدند. در سراسر اکتبر 1991 تظاهرات طرفداران و مخالفین دولت ادامه داشت. اما به دلیل حمایت قوی طرفداران گامساخوردیا از وی بویژه روستائیان و طبقه کارگر، او توانست با دستگیری رهبران برجسته مخالفین و برقراری حالت فوق العاده در [[تفلیس]]، موفقیت مخالفین را بشدت تضعیف کند. تا پیش از ماه نوامبر به نظر می‌رسید که گامساخوردیا بتدریج اقدام به تحکیم موقعیت خود کرد، هرچند ادامه آشوب و درگیری، موجبات ضعف شدید اقتصاد و سردی روابط سیاسی و اقتصادی با کشورهای غربی را فراهم آورد.


سيگوا در اواسط اگوست 1991 از رياست شوراي وزيران بركنار شده بود. در 30 سپتامبر 1991، ائتلا ف احزاب مخالف با برپايي تظاهرات ضد دولتي خواستار بركناري گامساخورديا از قدرت شدند. در جريان اشغال ايستگاه راديو و تلويزيون در تفليس توسط نيروهاي تحت امر كيتواني كه طي درگيري با نيروهاي وفادار به رئيس جمهور رخ داد تعدادي از مردم كشته شدند. در سراسر اكتبر 1991 تظاهرات طرفداران و مخالفين دولت ادامه داشت. اما به دليل حمايت قوي طرفداران گامساخورديا از وي بويژه روستائيان و طبقه كارگر، او توانست با دستگيري رهبران برجستة مخالفين و برقراري حالت فوق العاده در تفليس، موفقيت مخالفين را بشدت تضعيف كند. تا پيش از ماه نوامبر به نظر مي رسيد كه گامساخورديا بتدريج اقدام به تحكيم موقعيت خود كرد، هرچند ادامه آشوب و درگيري، موجبات ضعف شديد اقتصاد و سردي روابط سياسي و اقتصادي با كشورهاي غربي را فراهم آورد.
در دسامبر 1991 با شروع درگیری نظامی در [[گرجستان]]، مخالفین گامساخوردیا رئیس جمهور موفق شدند با استفاده از نیروی نظامی پس از چند روز درگیری در اطراف ساختمان پارلمان وی را از قدرت خلع کنند و در 8 ژانویه 1992 گامساخوردیا به همراه طرفداران خود از [[گرجستان]] گریخت. پس از برکناری گامساخوردیا از قدرت، شورای نظامی به رهبری کیتوانی و یوسلیانی تشکیل شد و قدرت را بدست گرفت. شورای نظامی تنگیزسیگوا را به عنوان رئیس اجرایی شورای وزیران منصوب کرد. اواسط ژانویه 1992 سیگوا کابینه جدید خود را تشکیل داد و طرح‌های دولت خود را برای انجام اصلاحات مهم اقتصادی اعلان کرد.


در دسامبر 1991 با شروع درگيري نظامي در گرجستان، مخالفين گامساخورديا رئيس جمهور موفق شدند با استفاد ه از نيروي نظامي پس از چند روز درگيري در اطراف ساختمان پارلمان وي را از قدرت خلع كنند و در 8 ژانويه 1992 گامساخورديا به همراه طرفداران خود از گرجستان گريخت. پس از بركناري گامساخورديا از قدرت، شوراي نظامي به رهبري كيتواني و يوسلياني تشكيل شد و قدرت را بدست گرفت. شوراي نظامي تنگيزسيگوا را به عنوان رئيس اجرايي شوراي وزيران منصوب كرد. اواسط ژانويه 1992 سيگوا كابينه جديد خود را تشكيل داد و طرح هاي دولت خود را براي انجام اصلاحات مهم اقتصادي اعلان كرد.
شورای مشورتی موقت نیز متشکل از نمایندگان تمامی گروه‌های سیاسی بزرگ به جزء حزب کمونیست در راستا ی تلاش دولت برای ایجاد ثبات تأسیس شد. به منظور رفع مشکلات اقتصادی کشور دولت اقدام به برقراری مذاکره با اعضاء سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع در مورد روابط تجاری کرد. اوائل ماه مارس 1992 ادوارد شواردنادزه به [[گرجستان]] بازگشت. پس از بازگشت وی شورای نظامی منحل شد و شورای عالی [[گرجستان]] قدرت را بدست گرفت و شواردنادزه نیز به ریاست آن انتخاب شد. شورای عالی امور مربوط به قانون‌گذاری و همچنین امور اجرایی را انجام می داد. شورای مذکور متشکل از 50 عضو از همه گروه ها و سازمان‌های سیاسی بزرگ بود که از جمله افراد مهم آن عبارت بودند از: سیگوا، یوسلیانی و کیتوانی.


شوراي مشورتي موقت نيز متشكل از نمايندگان تمامي گروه هاي سياسي بزرگ به جزء حزب كمونيست در راستا ي تلاش دولت براي ايجاد ثبات تأسيس شد. به منظور رفع مشكلات اقتصادي كشور دولت اقدام به برقراري مذاكره با اعضاء سازمان كشورهاي مستقل مشترك المنافع در مورد روابط تجاري كرد. اوائل ماه مارس 1992 ادوارد شواردنادزه به گرجستان بازگشت. پس از بازگشت وي شوراي نظامي منحل شد و شورا ي عالي گرجستان قدرت را بدست گرفت و شواردنادزه نيز به رياست آن انتخاب شد. شوراي عالي امور مربوط به قانون گذاري و همچنين امور اجرايي را انجام مي داد. شوراي مذكور متشكل از 50 عضو از همة گروه ها و سازمان هاي سياسي بزرگ بود ك ه از جمله افراد مهم آن عبارت بودند از: سيگوا، يوسلياني و كيتواني.
علی رغم بی ثباتی‌های گسترده در وضعیت سیاسی کشور شواردنادزه موفق به برقراری آشتی میان جناح‌های مختلف در شورای عالی [[گرجستان]] و همچنین دو گروه اصلی نیروی نظامی یعنی گارد ملی و مخدریونی شده بود. جلب حمایت این نیروها برای شواردنادزه به منظور جلوگیری از تلاش‌های مکرر گامساخوردیا و طرفدارانش جهت کنترل مجدد قدرت در کشور در اوائل سال 1992 بسیار ضروری و حیاتی بود. ایجاد آشوب و ناآرامی و افزایش آن در نقاط مختلف کشور بویژه در پادگان‌ها و [[آبخازیا]] توسط نیروهای طرفدار گامساخوردیا، وضعیت منع عبور و مرور شبانه در [[تفلیس]] و دیگر شهرها را در پی داشت. تا آوریل سال 1992 نیروهای دولتی موفق به کنترل مجدد مناطق تحت تصرف شورشیان شدند.


علي رغم بي ثباتي هاي گسترده در وضعيت سياسي كشور شواردنادزه موفق به برقراري آشتي ميان جناح هاي مختلف در شوراي عالي گرجستان و همچنين دو گروه اصلي نيروي نظامي يعني گارد ملي و مخدريوني شده بود. جلب حمايت اين نيروها براي شواردنادزه به منظور جلوگيري از تلاش هاي مكرر گامساخورديا و طرفدارانش جهت كنترل مجدد قدرت در كشور در اوائل سال 1992 بسيار ضروري و حياتي بود. ايجاد آشوب و ناآرامي و افزايش آن در نقاط مختلف كشور بويژه در پادگانها و آبخازيا توسط نيروهاي طرفدار گامساخورديا، وضعيت منع عبور و مرور شبانه در تفليس و ديگر شهرها را در پي داشت. تا آوريل سال 1992 نيروهاي دولتي موفق به كنترل مجدد مناطق تحت تصرف شورشيان شدند.
تحکیم تدریجی قدرت شواردنادزه و تلاش وی در بازگرداندن صلح به مناطق منتزع از جمهوری [[گرجستان]] به همراه موقعیت بین ‌المللی بالای وی موجبات شناسایی بین‌المللی گسترده [[گرجستان]] و عضویت این کشور در سازمان ملل در اواخر جولای 1992 را فراهم آورد. در انتخابات مربوط به شورای عالی [[گرجستان]] در 11 اکتبر 1992 حدود 75 درصد از افراد واجد شرایط شرکت کردند. از مناطق خودمختار [[اوستیای جنوبی]]، منگرلیا و [[آبخازیا]] فقط 9 درصد از افراد رأی دهنده شرکت کردند. بیشترین کرسی‌های بدست آمده در انتخابات مذکور از آن بلوک صلح مرکزی با 29 کرسی بود. (این بلوک از اعضاء حزب کمونیست سابق و روشن‌فکران تشکیل شده بود) با این حال، نتیجه مهم‌تر این انتخابات مربوط می شد به انتخابات رئیس شورای عالی [[گرجستان]] که آقای شواردنادزه با کسب بیش از 95 درصد آراء به این مقام برگزیده شد.


تحكيم تدريجي قدرت شواردنادزه و تلاش وي در بازگرداندن صلح به مناطق منتزع از جمهوري گرجستان به همراه موقعيت بين المللي بالاي وي موجبات شناسايي بين المللي گسترده گرجستان و عضويت اين كشور در سازمان ملل در اواخر جولاي 1992 را فراهم آورد. در انتخابات مربوط به شوراي عالي گرجستان در 11 اكتبر 1992 حدود 75 درصد از افراد واجد شرايط شركت كردند. از مناطق خودمختار اوستياي جنوبي، منگرليا و آبخازيا فقط 9 درصد از افراد رأي دهنده شركت كردند. بيشترين كرسي هاي بدست آمده در انتخابات مذكور از آن بلوك صلح مركزي با 29 كرسي بود. (اين بلوك از اعضاء حزب كمونيست سابق و روشنفكران تشكيل شده بود) با اين حال، نتيجه مهمتر اين انتخابات مربوط مي شد به انتخابات رئيس شوراي عالي گرجستان كه آقاي شواردنادزه با كسب بيش از 95 درصد آراء به اين مقام برگزيده شد.
اولین اجلاس شورای عالی [[گرجستان]] با ترکیب جدید در اوائل نوامبر 1992 تشکیل شد. شورای عالی طی این اجلاس با تصویب قانونی وضعیت قدرت را در [[گرجستان]] تعیین کرد. به موجب این قانون رهبری شورا ی عالی اجرایی کشور و ریاست کل ستاد نیروهای مسلح به آقای شواردنادزه به عنوان رئیس شورای عالی [[گرجستان]] واگذار شد و شورای عالی [[گرجستان]] به عنوان عالی‌ترین مرجع قانون‌گذار در کشور باقی ماند. این مقررات تا تصویب قانون اساسی جدید از اعتبار برخوردار بودند. به مدت کوتاهی پس از اولین جلسه شورای عالی، تنگیز سیگوا مجدداً به عنوان رئیس شورای وزیران انتخاب شد یکی از مهم‌ترین اهداف دولت جدید، ایجاد ارتش ملی واحد بود. به منظور دستیابی به این هدف، شورای امنیت ملی و شورای دفاع در اوائل 1993 تأسیس شد. شورای دفاع متشکل از 11 نفر بود شواردنادزه به عنوان رئیس و سیگوا یوسلیانی و کیتوانی به عنوان معاونین رئیس انتخاب شدند. تقریباً بلافاصله پس از انتخاب شواردنادزه به مقام ریاست دولت، مخالفت با وی در کابینه شروع شد. در پاسخ به شایعات موجود مبنی بر توطئه کیتوانی برای برکناری شواردنادزه از قدرت، شواردنادزه ضمن انحلال شورای امنیت ملی و شورای دفاع در مه 1993، کیتوانی را از پست وزارت دفاع برکنار کرد. در آگوست سال 1993 پس از رد لایحه بودجه پیشنهادی دولت برای سال 1993، از سوی شورای عالی [[گرجستان]]، اعضای شورای وزیران جمعاً استعفای خود را تقدیم مجلس کردند. طی سال‌های بعد شواردنادزه شورای وزیران جدیدی را به رهبری اوتارپاتساتسیا، یکی از مقامات رسمی حزب کمونیست پیشین [[گرجستان]] تشکیل داد. اواسط سپتامبر سال 1993، شواردنادزه نیز در پاسخ به اتهامات مخالفین که وی را متهم به اتخاذ روش دیکتاتوری در اداره حکومت کردند، استعفاء خود را از رهبری کشور اعلان کرد. با توجه به درخواست مردم شورای عالی [[گرجستان]] با اکثریت آراء استعفای وی را رد کرد.


اولين اجلاس شوراي عالي گرجستان با تركيب جديد در اوائل نوامبر 1992 تشكيل شد. شوراي عالي طي اين اجلاس با تصويب قانوني وضعيت قدرت را در گرجستان تعيين كرد. به موجب اين قانون رهبري شورا ي عالي اجرايي كشور و رياست كل ستاد نيروهاي مسلح به آقاي شواردنادزه به عنوان رئيس شوراي عالي گرجستان واگذار شد و شوراي عالي گرجستان به عنوان عالي ترين مرجع قانونگذار در كشور باقي ماند. اين مقررات تا تصويب قانون اساسي جديد از اعتبار برخوردار بودند. به مدت كوتاهي پس از اولين جلسه شوراي عالي، تنگيز سيگوا مجدداً به عنوان رئيس شوراي وزيران انتخاب شد يكي از مهمترين اهداف دولت جديد، ايجاد ارتش ملي واحد بود. به منظور دستيابي به اين هدف، شوراي امنيت ملي و شوراي دفاع در اوائل 1993 تأسيس شد. شوراي دفاع متشكل از 11 نفر بود شواردنادزه به عنوان رئيس و سيگوا يوسلياني و كيتواني به عنوان معاونين رئيس انتخاب شدند. تقريباً بلافاصله پس از انتخاب شواردنادزه به مقام رياست دولت، مخالفت با وي در كابينه شروع شد. در پاسخ به شايعات موجود مبني بر توطئه كيتواني براي بركناري شواردنادزه از قدرت، شواردنادزه ضمن انحلال شوراي امنيت ملي و شوراي دفاع در مه 1993، كيتواني را از پست وزارت دفاع بركنار كرد. در آگوست سال 1993 پس از رد لايحة بودجه پيشنهادي دولت براي سال 1993، از سوي شوراي عالي گرجستان، اعضاي شوراي وزيران جمعاً استعفاي خود را تقديم مجلس كردند. طي سال هاي بعد شواردنادزه شوراي وزيران جديدي را به رهبري اوتارپاتساتسيا، يكي از مقامات رسمي حزب كمونيست پيشين گرجستان تشكيل داد. اواسط سپتامبر سال 1993، شواردنادزه نيز در پاسخ به اتهامات مخالفين كه وي را متهم به اتخاذ روش ديكتاتوري در اداره حكومت كردند، استعفاء خود را از رهبري كشور اعلان كرد. با توجه به درخواست مردم شوراي عالي گرجستان با اكثريت آراء استعفاي وي را رد كرد.
در اواخر سپتامبر 1993، [[گرجستان]] با وضعیت خارج از کنترلی چون، بحران‌های فزاینده سیاسی و اقتصادی و شکست نظامی در [[آبخازیا]] مواجه شد. موقعیت شواردنادزه نیز با ظهور مجدد زویاد گامساخوردیا در غرب [[گرجستان]] متزلزل تر شد، در اوائل اکتبر نیروهای مشورتی رئیس جمهور سابق [[بندر پوتی]] واقع در ساحل دریای سیاه و شهر استراتژیک سامتریدیا را اشغال کردند. همزمان با پیشروی سریع رو به رشد نیروهای مشورتی به سمت شرق، شواردنادزه شورای عالی [[گرجستان]] را به موافقت با عضویت اضطراری جمهوری [[گرجستان]] در سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع به عنوان آخرین شانس نجات کشور تشویق کرد. در اواخر اکتبر تنها یک روز پس از امضاء سند رسمی توسط شواردنادزه در ارتباط با عضویت [[گرجستان]] در سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع نیروهای روسی به این کشور اعزام شدند. با کمک نیروهای روسی، نیروهای دولتی [[گرجستان]] موفق شدند کلیه مناطق تحت کنترل شورشیان را باز پس گیرند. با مرگ گامساخوردیا در اوائل 1994، نیروهای شورشی طرفدار وی در [[گرجستان]] ریشه کن شدند.


در اواخر سپتامبر 1993، گرجستان با وضعيت خارج از كنترلي چون، بحران هاي فزاينده سياسي و اقتصادي و شكست نظامي در آبخازيا مواجه شد. موقعيت شواردنادزه نيز با ظهور مجدد زوياد گامساخورديا در غرب گرجستان متزلزل تر شد، در اوائل اكتبر نيروهاي مشورتي رئيس جمهور سابق بندر پوتي واقع در ساحل درياي سياه و شهر استراتژيك سامتريديا را اشغا ل كردند. همزمان با پيشروي سريع رو به رشد نيروهاي مشورتي به سمت شرق، شواردنادزه شوراي عالي گرجستان را به موافقت با عضويت اضطراري جمهوري گرجستان در سازمان كشورهاي مستقل مشترك المنافع به عنوان آخرين شانس نجات كشور تشويق كرد. در اواخر اكتبر تنها يك روز پس از امضاء سند رسمي توسط شواردنادزه در ارتباط با عضويت گرجستان در سازمان كشورهاي مستقل مشترك المنافع نيروهاي روسي به اين كشور اعزام شدند. با كمك نيروهاي روسي، نيروهاي دولتي گرجستان موفق شدند كلية مناطق تحت كنترل شورشيان را باز پس گيرند. با مرگ گامساخورديا در اوائل 1994، نيروهاي شورشي طرفدار وي در گرجستان ريشه كن شدند.
ورود رسمی [[گرجستان]] به سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع تا اوائل سال 1993 به تأخیر افتاده تا اینکه کشورهای عضو سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع نهایتاً عضویت [[گرجستان]] را تصویب کردند. علی رغم برقراری ثبات نسبی در جمهوری [[گرجستان]] در ماه نوامبر، شواردنادزه وضعیت برقراری حالت فوق‌العاده را تا اوائل سال 1994 تمدید کرد. همچنین در همین زمان شواردنادزه حزب خود را به نام 12 حزب مخالف به، «اتحادیه شهروندان [[گرجستان]]» تشکیل داد. در ژانویه سال 1994 دلیل کوتاهی وی در از دست دادن [[آبخازیا]]، به وی رأی عدم اعتماد دادند و محدود کردن قدرت رئیس جمهور را تقاضا کردند. در طول سال 1994 شواردنادزه درصدد توقف و جلوگیری از افزایش قتل‌های سازمان یافته و فعالیت مافیا در [[گرجستان]] برآمد. با اینحال جو ترور و دیگر خشونت‌های سیاسی همچنان در سطوح بالا باقی ماند. دولت شواردنادزه بر اثر رقابت‌های داخلی بویژه رقابت بین وزرای دفاع و امنیت در حال تحلیل رفتن بود. همزمان با افزایش بی ثباتی‌های سیاسی و اقتصادی، مخالفت‌های مردمی نسبت به رژیم نیز افزایش می یافت. احزاب مخالف جدید «جبهه نجات ملی» به رهبری سیگوا و کیتوانی تأسیس شد. این احزاب اعاده تمامیت ارضی [[گرجستان]] را هدف مهم خود اعلام کرده بودند. در ژوئن 1994 چندین حزب کوچک که ادعا می‌کردند جانشین حزب کمونیست سابق [[گرجستان]] هستند به حزب کمونیست جدید این کشور پیوستند.


ورود رسمي گرجستان به سازمان كشورهاي مستقل مشترك المنافع تا اوائل سال 1993 به تأخير افتاده تا اينكه كشورهاي عضو سازمان كشورهاي مستقل مشترك المنافع نهايتاً عضويت گرجستان را تصويب كردند. علي رغم برقراري ثبات نسبي در جمهوري گرجستان در ماه نوامبر، شواردنادزه وضعيت برقراري حالت فوق العاده را تا اوائل سال 1994 تمديد كرد. همچنين در همين زمان شواردنادزه حزب خود را به نام 12 حزب مخالف به، "اتحاديه شهروندان گرجستان " تشكيل داد. در ژانويه سال 1994 دليل كوتاهي وي در از دست دادن آبخازيا، به وي رأي عدم اعتماد دادند و محدود كردن قدرت رئيس جمهور را تقاضا كردند. در طول سال 1994 شواردنادزه درصدد توقف و جلوگيري از افزايش قتل هاي سازمان يافته و فعاليت مافيا در گرجستان برآمد. با اينحال جو ترور و ديگر خشونتهاي سياسي همچنان در سطوح بالا باقي ماند. دولت شواردنادزه بر اثر رقابتهاي داخلي بويژه رقابت بين وزراي دفاع و امنيت در حال تحليل رفتن بود. همزمان با افزايش بي ثباتي هاي سياسي و اقتصادي، مخالفت هاي مردمي نسبت به رژيم نيز افزايش مي يافت. احزاب مخالف جديد "جبهه نجات ملي" به رهبري سيگوا و كيتواني تأسيس شد. اين احزاب اعادة تماميت ارضي گرجستان را هدف مهم خود اعلام كرده بودند. در ژوئن 1994 چندين حزب كوچك كه ادعا مي كردند جانشين حزب كمونيست سابق گرجستان هستند به حزب كمونيست جديد اين كشور پيوستند.
با این حال در ماه مه بیش از 30 سازمان سیاسی و اجتماعی شامل رهبران احزاب مختلف با امضاء اعلامیه «اتحاد ملی و آشتی» درصدد بازگرداندن ثبات در کشور برآمدند. در دسامبر 1995، شواردنادزه به راحتی در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی دست یافت و همانگونه که انتظار می‌رفت در آوریل 2000 مجدداً در این سمت ابقاء شد (اگرچه دو بار در سال‌های 1995 و 1998 به جان وی سوء قصد شد).


با اينحال در ماه مه بيش از 30 سازمان سياسي و اجتماعي شامل رهبران احزاب مختلف با امضاء اعلاميه "اتحاد ملي و آشتي" درصدد بازگرداندن ثبات در كشور برآمدند. در دسامبر 1995، شواردنادزه به راحتي در انتخابات رياست جمهوري به پيروزي دست يافت و همانگونه كه انتظارميرفت در آوريل 2000 مجدداً در اين سمت ابقاء شد (اگرچه دو بار در سال هاي 1995 و 1998 به جان وي سوء قصد شد).
انتخابات پارلمانی نوامبر 2003 از سوی اغلب ناظران مخدوش اعلام شده و به تظاهرات و راهپیمایی‌های مخالفت آمیزی دامن زد که رئیس جمهور را وادار به استعفا از سمت خود تا قبل از پایان این ماه ساخت. به دنبال آن، انقلاب مخملی که به نام رز شهرت یافت در 22 نوامبر سال 2003 در [[گرجستان]] اتفاق افتاد. نینو بورژانادزه، رئیس مجلس وقت، به عنوان کفیل ریاست جمهوری برگزیده شد. انتخابات ریاست جمهوری ژانویه 2004 به پیروزی چشمگیر کاندیدای اصلی مخالفان، میخائیل ساآکاشویلی، که در زمان شواردنادزه وزارت دادگستری را بر عهده داشت، انجامید. انقلاب رز که با پشتیبانی آمریکا صورت گرفت منجر به برکناری دولت متمایل به [[روسیه]] و روی کار آمدن دولت غرب‌گرای میخاییل ساکاشویلی شد، اوضاع سیاسی این کشور دگرگون شد. دولت جدید سیاست دوری از [[روسیه]] و نزدیکی به غرب (به ویژه [[آمریکا]]) را در پیش گرفت.


انتخابات پارلماني نوامبر 2003 از سوي اغلب ناظران مخدوش اعلام شده و به تظاهرات و راهپيماييهاي مخالفت آميزي دامن زد كه رئيس جمهور را وادار به استعفا از سمت خود تا قبل از پايان اين ماه ساخت. به دنبال آن، انقلاب مخملي كه به نام رز شهرت يافت در 22 نوامبر سال 2003 در گرجستان اتفاق افتاد. نينو بورژانادزه، رئيس مجلس وقت، به عنوان كفيل رياست جمهوري برگزيده شد. انتخابات رياست جمهوري ژانويه 2004 به پيروزي چشمگير كانديداي اصلي مخالفان، ميخائيل ساآكاشويلي، كه در زمان شواردنادزه وزارت دادگستري را بر عهده داشت، انجاميد. انقلاب رز كه با پشتيباني آمريكا صورت گرفت منجر به بركناري دولت متمايل به روسيه و روي كار آمدن دولت غرب گراي ميخاييل ساكاشويلي شد، اوضاع سياسي اين كشور دگرگون شد. دولت جديد سياست دوري از روسيه و نزديكي به غرب (به ويژه آمريكا) را در پيش گرفت.
همچنین این کشور خواهان عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو شد. به دنبال تغییرات قانون اساسی در ماه فوریه و افزایش اختیارات رئیس جمهور، ساآکاشویلی در ماه مارس همان سال، یعنی پیش از انتخابات جدید پارلمان، به رویارویی با جمهوری خودمختار [[آجاریا]] دامن زد و باعث استقرار مجدد مقامات دولت مرکزی در این جمهوری گشت. در این انتخابات ائتلاف ساآکاشویلی دو سوم آراء و 90% از کرسی ها را به خود اختصاص داد.


همچنين اين كشور خواهان عضويت در اتحاديه اروپا و ناتو شد. به دنبال تغييرات قانون اساسي در ماه فوريه و افزايش اختيارات رئيس جمهور، ساآكاشويلي در ماه مارس همان سال، يعني پيش از انتخابات جديد پارلمان، به رويارويي با جمهوري خودمختار آجاريا دامن زد و باعث استقرار مجدد مقامات دولت مركزي در اين جمهوري گشت. در اين انتخابات ائتلاف ساآكاشويلي دو سوم آراء و 90% از كرسي ها را به خود اختصاص داد.
همچنین در این مدت بر شدت تنش‌ها با [[اوستیای جنوبی]] و [[آبخازیا]] افزوده گشت و روابط با [[روسیه]] رو به تیرگی گذاشت. با افزایش اختلاف با [[روسیه]] در سال 2004 بر سر نتایج انتخابات، روابط [[گرجستان]] با این کشور وخیم‌تر شد. از همین زمان بود که تنش‌ها میان ارامنه در [[گرجستان]] و دولت مرکزی بر سر تبعیض‌های مشاهده شده علیه ارمنی‌زبانان بالا گرفت.


همچنين در اين مدت بر شدت تنشها با اوستياي جنوبي و آبخازيا افزوده گشت و روابط با روسيه رو به تيرگي گذاشت. با افزايش اختلاف با روسيه در سال 2004 بر سر نتايج انتخابات، روابط گرجستان با اين كشور وخيمتر شد. از همين زمان بود كه تنشها ميان ارامنه در گرجستان و دولت مركزي بر سر تبعيضهاي مشاهده شده عليه ارمني زبانان بالا گرفت.
در ژانویه 2006، انفجار در خط لوله گاز اوستیای ش[[مالی]] [[روسیه]] مانع عرضه گاز طبیعی به [[گرجستان]] شده و منجر به وقوع یک بحران انرژی ملی شد؛ چراکه برخی از گرجی‌ها معتقد بودند مهندسی این خط لوله را روس‌ها بر عهده داشته‌اند. در فوریه 2006، پارلمان [[گرجستان]] از صلح بانان روسی خواست تا [[اوستیای جنوبی]] را ترک کرده و جای خود را به نیروهای بین‌المللی بدهند؛ این درخواست در همان سال مجدداً تکرار شده و به [[آبخازیا]] نیز کشیده شد.


در ژانويه 2006، انفجار در خط لوله گاز اوستياي شمالي روسيه مانع عرضه گاز طبيعي به گرجستان شده و منجر به وقوع يك بحران انرژي ملي شد؛ چراكه برخي از گرجي ها معتقد بودند مهندسي اين خط لوله را روس ها برعهده داشته اند. در فوريه 2006، پارلمان گرجستان از صلح بانان روسي خواست تا اوستياي جنوبي را ترك كرده و جاي خود را به نيروهاي بي نالمللي بدهند؛ اين درخواست در همان سال مجدداً تكرار شده و به آبخازيا نيز كشيده شد.
روابط [[گرجستان]] با [[روسیه]] از زمان استقلال این جمهوری رو به تیرگی گرایید. [[روسیه]] همچنان به حفظ سه پایگاه نظامی خود در [[گرجستان]] ادامه داد. توافق نامه سال 1999 میان این دو کشور خواستار تعطیلی دو پایگاه در سال 2001 شده بود اما نیرویی که روس‌ها آن را «حافظان صلح» می‌نامیدند در [[آبخازیا]] باقی مانده و جدایی‌طلبان منطقه را مورد حمایت خود قرار می دهد. قرارداد جدیدی در سال 2005 خواستار خروج [[روسیه]] از دو پایگاه باقی مانده تا سال 2008 شد.


روابط گرجستان با روسيه از زمان استقلال اين جمهوري رو به تيرگي گراييد. روسيه همچنان به حفظ سه پايگاه نظامي خود در گرجستان ادامه داد. توافق نامه سال 1999 ميان اين دو كشور خواستار تعطيلي دو پايگاه در سال 2001 شده بود اما نيرويي كه روسها آن را "حافظان صلح" مي ناميدند در آبخازيا باقي مانده و جداييطلبان منطقه را مورد حمايت خود قرار مي دهد. قرارداد جديدي در سال 2005 خواستار خروج روسيه از دو پايگاه باقي مانده تا سال 2008 شد.
[[روسیه]] [[گرجستان]] را متهم به پناه دادن به شورشیان چچنی و حمایت از آن‌ها کرده و مناطق مرزی با چچن را تهدید به حمله نظامی یک جانبه نمود. اما [[گرجستان]] و [[روسیه]] در اکتبر 2002، موافقت کردند تا جهت ممانعت از عبور چچنی‌ها از مرز آن ها نیروهای گشتی مشترکی را در آنجا مستقر سازند. تنش با [[آبخازیا]] بار دیگر در ژوئیه 2006، هنگامی که [[گرجستان]] به اجبار شبه نظامیانی را که کنترل کودوری گورج را بر عهده داشتند خلع سلاح کرد، بالا گرفت. در سپتامبر 2006 تعدادی از سیاستمداران مخالف، دستگیر و به توطئه کودتا متهم شدند و چندین مقام روسی و گرجستانی به اتهام جاسوسی دستگیر شدند. این دستگیری روابط سرد میان [[روسیه]] و [[گرجستان]] را به رویارویی تلخی مبدل ساخت چراکه [[روسیه]] تمامی راه‌های حمل و نقل و محموله‌های پستی را به روی [[گرجستان]] متوقف کرده و متعاقباً صدها گرجی را به جرم مهاجرت غیر قانونی اخراج کرد. مکالمات شدیدالحنی به ویژه از سوی طرف‌های روس مطرح می‌شد که در نتیجه روس‌های دستگیر شده از کشور اخراج گشتند.


روسيه گرجستان را متهم به پناه دادن به شورشيان چچني و حمايت از آن ها كرده و مناطق مرزي با چچن را تهديد به حمله نظامي يك جانبه نمود. اما گرجستان و روسيه در اكتبر 2002، موافقت كردند تا جهت ممانعت از عبور چچنيها از مرز آن ها نيروهاي گشتي مشتركي را در آنجا مستقر سازند. تنش با آبخازيا بار ديگر در ژوئيه 2006، هنگامي كه گرجستان به اجبار شبه نظامياني را كه كنترل كودوري گورج را بر عهده داشتند خلع سلاح كرد، بالا گرفت. در سپتامبر 2006 تعدادي از سياستمداران مخالف، دستگير و به توطئه كودتا متهم شدند و چندين مقام روسي و گرجستاني به اتهام جاسوسي دستگير شدند. اين دستگيري روابط سرد ميان روسيه و گرجستان را به رويارويي تلخي مبدل ساخت چراكه روسيه تمامي راه هاي حمل و نقل و محموله هاي پستي را به روي گرجستان متوقف كرده و متعاقباً صدها گرجي را به جرم مهاجرت غير قانوني اخراج كرد. مكالمات شديد الحني به ويژه از سوي طرف هاي روس مطرح ميشد كه در نتيجه روس هاي دستگير شده از كشور اخراج گشتند.
در انتخابات محلی اکتبر 2006، حزب جنبش ملی رئیس جمهور قاطعانه به پیروزی دست یافت. در ماه دسامبر با اعلام حمایت دومای [[روسیه]] از جدایی‌طلبان [[آبخازیا]] و اوستیا تنش‌ها با این کشور ادامه یافت. و شرکت انرژی گازپروم بهای گاز را برای [[گرجستان]] افزایش داد؛ این امر [[گرجستان]] را بر آن داشت تا به دنبال راه دیگری برای تأمین گاز خود برآید. در همین ماه پارلمان [[گرجستان]] لایحه‌ای را به تصویب رساند که طی آن در سال 2008 دوره تصدی نمایندگان مجلس افزایش و دوره ریاست جمهوری کاهش می‌یافت تا به این صورت هر دو انتخابات را بتوان همزمان برگزار نمود.


در انتخابات محلي اكتبر 2006، حزب جنبش ملي رئيس جمهور قاطعانه به پيروزي دست يافت. در ماه دسامبر با اعلام حمايت دوماي روسيه از جدايي طلبان آبخازيا و اوستيا تنشها با اين كشور ادامه يافت. و شركت انرژي گازپروم بهاي گاز را براي گرجستان افزايش داد؛ اين امر گرجستان را بر آن داشت تا به دنبال راه ديگري براي تأمين گاز خود برآيد. در همين ماه پارلمان گرجستان لايحه اي را به تصويب رساند
در اوایل سال 2007 روابط با [[روسیه]] معتدل‌تر شد، اما حمله آشکار یک (و شاید دو) هواپیما از حریم هوایی [[روسیه]] در ماه اوت همین سال بر افزایش تنش‌ها دامن زد؛ هواپیمای اول موشکی را شلیک کرده بود. [[روسیه]] [[گرجستان]] را به جعل این حادثه متهم کرد اما دو هیئت بین المللی بر ادعای [[گرجستان]] مبنی بر نقض حریم هوایی این کشور توسط [[روسیه]] صحه گذاشتند.


كه طي آن در سال 2008 دوره تصدي نمايندگان مجلس افزايش و دوره رياست جمهوري كاهش مييافت تا به اين صورت هر دو انتخابات را بتوان همزمان برگزار نمود.
بالاخره تنش میان [[روسیه]] و [[گرجستان]] موجب شد در آگوست 2008 همزمان با بازی‌های المپیک تابستانی 2008 پکن، ارتش [[گرجستان]] برای بازگرداندن [[اوستیای جنوبی]] به خاک خود، به این منطقه یورش برد که با واکنش شدید [[روسیه]] مواجه شد و مجبور به عقب نشینی شد. اکنون [[روسیه]] از معدود کشورهایی است که استقلال دو منطقه [[آبخازیا]] و [[اوستیای جنوبی]] را به رسمیت شناخته است و با حضور نیروهای خود در این دو منطقه، عملاً کنترل آن‌ها را در دست دارد<ref>بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ [[گرجستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص49-57.</ref>.
 
==نیز نگاه کنید به==
در اوايل سال 2007 روابط با روسيه معتدل تر شد، اما حمله آشكار يك (و شايد دو) هواپيما از حريم هوايي روسيه در ماه اوت همين سال بر افزايش تنش ها دامن زد؛ هواپيماي اول موشكي را شليك كرده بود. روسيه گرجستان را به جعل اين حادثه متهم كرد اما دو هيئت بين المللي بر ادعاي گرجستان مبني بر نقض حريم هوايي اين كشور توسط روسيه صحه گذاشتند.
[[تاریخ معاصر مصر]]؛ [[تاریخ معاصر سنگال]]؛ [[تاریخ معاصر کوبا]]؛ [[روسیه معاصر]]؛ [[چین معاصر و چالش های فرهنگی و اجتماعی پیش رو|چین معاصر]]؛ [[تاریخ دوران معاصر کانادا]]؛ [[لبنان معاصر]]؛ [[تاریخ معاصر ژاپن]]؛ [[تاریخ معاصر ساحل عاج]]؛ [[تاریخ معاصر قطر]]؛ [[تاریخ معاصر اردن]]؛ [[تاریخ معاصر زیمبابوه]]؛ [[تاریخ معاصر اوکراین]]؛ [[تاریخ معاصر سیرالئون]]؛ [[تاریخ معاصر اوکراین]]؛ [[تاریخ معاصر سودان]]؛ [[تاریخ معاصر مالی]]
 
==کتابشناسی==
بالاخره تنش ميان روسيه و گرجستان موجب شد در آگوست 2008 همزمان با بازي هاي المپيك تابستاني 2008 پكن، ارتش گرجستان براي بازگرداندن اوستياي جنوبي به خاك خود، به اين منطقه يورش برد كه با واكنش شديد روسيه مواجه شد و مجبور به عقب نشيني شد. اكنون روسيه از معدود كشورهایي است كه استقلال دو منطقه آبخازيا و اوستياي جنوبي را به رسميت شناخته است و با حضور نيروهاي خود در اين دو منطقه، عملاً كنترل آن ها را در دست دارد.

نسخهٔ ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۵

انقلاب بورژوا دمکراتیک روسیه در 27 فوریه (12 مارس) 1917 به پیروزی رسید. در 25 اکتبر (7 نوامبر) سال 1917 حکومت بورژوازی منحل و دیکتاتوری پرولتاریا برپا شد. پیروزی انقلاب سوسیالیستی در روسیه فعالیت‌های انقلابی را در گرجستان به وجود آورد. برای ابراز مخالفت با این حرکت، اداره محلی ایجاد شد. کمیساریای ماوراء قفقاز، که توسط گئگچکوری، یکی از منشویک‌ها سرپرستی می‌شد. احزاب بورژوازی «سیم (مجلس) ماوراء قفقاز» را تشکیل دادند. در 26 می سال 1918 گرجستان جمهوری مستقل دمکراتیک را اعلان کرد و دولت آن را تشکیل داد. دولت جمهوری دمکراتیک گرجستان توسط بسیاری از کشورهای جهان مورد شناسایی قرار گرفت. در 7 می سال 1920 گرجستان پیمان صلحی را با روسیه به امضاء رساند. این پیمان در 25 فوریه 1921، هنگامی که ارتش سرخ، گرجستان را تسخیر و حکومت شوروی گرجستان را تشکیل داد، نقض شد. گرجستان که عملاً به روسیه ضمیمه شده بود، در سا ل 1922 به اتحاد شوروی پیوست و به عنوان «جمهوری شوروی سوسیالیستی گرجستان» تا سال 1990 به حیات سیاسی خود ادامه داد.

طی دهه 1930 مردم گرجستان مورد اذیت و آزار استالین که خود نیز گرجی‌الاصل بود قرار گرفتند. اولین قربانیان، مخالفین استالین بودند. پس از مرگ استالین در سال 1953 اکثر رهبران در جمهوری شوروی سوسیالیستی گرجستان از کار برکنار شدند. در سال 1972 با روی کار آمد ن ادوارد شواردنادزه به عنوان دبیرکل حزب جدید کمونیست جمهوری شوروی سوسیالیستی گرجستان، پاکسازی شتاب بیشتری به خود گرفت. وی سعی کرد مقامات رسمی متهم به فساد و رشوه‌خواری را از کار برکنار کند. مردم گرجستان همیشه و حتی به رغم سیاست «ملیت واحد شوروی» به شدت ملی‌گرا بوده‌اند. این احساس شدید ملی‌گرایی در سال 1956 در اولین تظاهرات اعتراض‌آمیز علیه سیاست «روسی‌سازی» شوروی به خوبی نمایان بود. در سال 1978 نیز که طبق قانون اساسی جدید شوروی، تلاش‌هایی در جهت تضعیف موقعیت زبان گرجی به عمل آمد، اعتراضات دامنه داری صورت گرفت[۱].

ادوارد شواردنادزه به عنوان دبیر اول حزب کمونیست جمهوری شوروی سوسیالیستی گرجستان تا سال 1985 بر مسند قدرت باقی ماند تا اینکه در این سال به عنوان وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی منصوب شد. در سال 1985 همزمان با دست‌یابی گورباچف به رهبری اتحاد جماهیر شوروی و اعلان سیاست گلاسنوست که طی آن افزایش آزادی بیان، و اجازه شکل گیری گروه‌های غیررسمی مربوط به مسائل زبانی، محیطی و نژادی آزاد گردید، تظاهرات گسترده‌ای از سوی ملی‌گرایان گرجی در نوامبر 1988، علیه سیاست روس‌گرایی برگزار شد. در فوریه 1989، آبخازیا مبارزه خود را برای جدایی از جمهوری شوروی سوسیالیستی گرجستان تجدید کردند. در مخالفت با این اقدام آبخازی‌ها، گرجی‌ها با برپایی تظاهراتی در تفلیس خواستار حفظ تمامیت ارضی جمهوری گرجستان شدند. در شب‌های 8 و 9 آوریل 1989 نیروهای امنیتی اتحاد جماهیر شوروی به روی جمعیت تظاهر کننده آتش گشودند. در این حادثه 20 نفر کشته و تعداد زیادی مجروح شدند. این امر به گسترش بیشتر طغیان و خشم عمومی منجر شد و در نوامبر همان سال بیشتر مردم گرجستان خواستار کسب حق حاکمیت ملی و جدایی از شوروی شدند. علی رغم برکناری مقامات رسمی مسئول از مسند قدرت و اعلان رسیدگی رسمی نسبت به قضیه کشتار ماه آوریل 1989 در تفلیس، احساسات ضد شوروی و نزاع بین نژادی در داخل گرجستان بسرعت رو به افزایش گذاشت[۲].

مخالفت عمومی با کشتار آوریل 1989 و افزایش نفوذ گروه‌های غیررسمی سبب شد تا حزب کمونیست گرجستان به منظور جلب بخشی از حمایت‌های مردمی اقدام به تعدیل در سیاست‌های خود بکند. در نوامبر سال 1989 مجلس جمهوری شوروی گرجستان که تحت سلطه حزب کمونیست گرجستان قرار داشت، برتری و تفوق قوانین گرجستان را بر تمامی قوانین اتحاد جماهیر شوروی اعلان کرد. در فوریه 1990 همین مجلس اعلام کرد که گرجستان یک کشور اشغال شده است. در مارس 1990 نیز ماده 6 قانون اساسی جمهوری شوروی سوسیالیستی گرجستان که براساس آن قدرت منحصراً در اختیار حزب کمونیست بود، ملغی اعلان شد. فشار احزاب مخالف جدیدالتأسیس، تاریخ انتخابات مجلس جمهوری سوسیالیستی گرجستان را که قرار بود در 25 مارس 1990 برگزار گردد، تا تهیه پیش نویس قانون انتخابات آزاد به تعویق انداخت. تاریخ انتخابات جدید، شرکت احزاب مختلف را در انتخابات مجاز اعلام کرد. برغم موفقیت مخالفان در تأثیرگذاری بر موقعیت حزب کمونیست گرجستان، اختلافات قابل توجهی نیز در بین احزاب مخالف موجود بود. تلاش‌هایی در کار بود تا جبهه متحدی برای جنبش استقلال‌طلبانه ایجاد شود، بویژه شکل‌گیری کمیته اصلی نجات ملی در اکتبر 1989 که پس از دو ماه فعالیت با شکست مواجه شد. با این حال در اوائل سال 1990 بسیاری از احزاب سیاسی اصلی با جمع شدن در میزگردی «ائتلاف گرجستان آزاد» را تشکیل دادند. هدف این ائتلاف و رهبران دیگر احزاب کسب استقلال از طریق ابزار پارلمانی بود. به همین دلیل این گروه مصمم بودند تا در انتخابات قانون اساسی جدید اتحاد جماهیر شوروی، همچون انتخابات پارلمانی جمهوری سوسیالیستی گرجستان شرکت کنند. با این وجود احزاب رادیکال از شرکت در انتخابات قانون اساسی اتحاد جماهیر شوروی و انتخابات پارلمانی جمهوری سوسیالیستی گرجستان اجتناب کردند و به جبهه ملی ملحق شدند که هدف خود را مبنی بر تحریم انتخابات پارلمانی گرجستان و تشکیل یک پارلمان رقیب تحت عنوان کنگره ملی اعلان کرده بود. اعلان تاریخ تشکیل کنگره ملی در 30 سپتامبر 1990 سبب افزایش تنش و اعمال خشونت آمیز بین طرفداران دو جناح شد. انتخابات کنگره ملی در برنامه زمانی تعیین شده 30 سپتامبر سال 1990 برگزار شد. ولی تنها 51 درصد از افراد واجد شرایط در رأی‌گیری شرکت کردند. بسیاری از احزاب که حاضر به معرفی کاندیداهای خود نشده بودند، ترجیح دادند در انتخابات پارلمانی گرجستان شرکت کنند.

در انتخابات پارلمانی گرجستان که در روزهای 28 و 11 نوامبر 1990 برگزار شد، اتحادیه گرجستان آزاد و احزاب طرفدار استقلال 64 درصد آراء را به خود اختصاص دادند و موفق به کسب 155 کرسی از 250 کرسی پارلمان شدند. پانزده حزب و ائتلاف سیاسی در این انتخابات به مبارزه پرداختند. اکثر این احزاب به اتحادیه گرجستان آزاد پیوسته بودند. حزب کمونیست علی رغم اتخاذ موضع ملی تنها موفق به کسب 64 کرسی پارلمان شد. بقیه کرسی‌ها از آن جبهه مردمی گرجستان، ائتلاف‌های کوچک و استقلال طلبان شد. این انتخابات توسط گروه‌های نژادی غیر گرجی تحریم شده بود. اولین جلسه پارلمان جدید در تاریخ 14 نوامبر 1990 تشکیل شد در این جلسه زویاد گامساخوردیا به عنوان سیاستمداری برجسته و رهبر اتحادیه گرجستان آزاد به ریاست پارلمان انتخاب شد و دو علامت به عنوان سمبل استقلال گرجستان شناخته شد. یکی این که سرزمین گرجستان به اسم جمهوری گرجستان (بدون ارجاع و پا پیشوند شوروی سوسیالیستی) خوانده شد، دیگری انتخاب پرچم سفید و سیاه با حاشیه رنگی به عنوان پرچم رسمی جمهوری گرجستان مستقل. طی روزهای بعد تنگیز سیگوا یکی از اعضای ائتلاف اتحادیه گرجستان آزاد از سوی پارلمان به سمت رئیس شورای وزیران منصوب شد.

پارلمان جدید که تحت حاکمیت ناسیونالیست‌ها قرار داشت در اولین جلسه کاری خود چند قانون جنجال برانگیز را تصویب کرد که یکی از مهم‌ترین آن ها اعلان غیرقانونی شدن سربازی گرجی‌ها در نیروی نظامی اتحاد جماهیر شوروی بود. با تصویب این قانون بسیاری از مردان جوان گرجی به گارد ملی (ارتش دو فاکتو) که پارلمان جمهوری سوسیالیستی گرجستان در 30 ژانویه 1991 تأسیس کرد، پیوستند. مقامات گرجستان رسماً همه پرسی مربوط به آینده اتحاد جماهیر شوروی را که در 9 جمهوری دیگر شوروی در مارس 1991 برگزار شده بود، تحریم کردند. منتها جمهوری‌های خودمختار اوستیای جنوبی، آبخازیا و همچنین پادگان‌های محلی در همه پرسی مذکور شرکت کردند. در اوستیای جنوبی 439500 نفر در همه پرسی شرکت کردند که از مجموع آراء فقط 9 درصد موافق با انحلال اتحاد جماهیر شوروی بود. در آبخازیا تقریباً تمامی جمعیت غیر گرجی به مخالفت با انحلال اتحاد جماهیر شوروی رأی دادند. رهبران گرجستان از شرکت در مذاکرات مربوط به انعقاد پیمان اتحاد جدید نیز اجتناب کرده بودند و به جای این کار در 31 مارس 1991 مقامات دولت با برگزاری همه پرسی در گرجستان، استقلال این جمهوری براساس اصول قانون اساسی 26 مه 1918 را به رأی گذاشتند. حدود 95 درصد از افراد واجد شرایط در این همه پرسی شرکت کردند که بیش از 93 درصد از آن ها به استقلال گرجستان رأی دادند.

پس از برگزاری همه پرسی در تاریخ 9 آوریل 1991 پارلمان با تصویب قانونی بطور رسمی خواستار بازگرداندن استقلال جمهوری گرجستان شد. در 15 آوریل پارلمان، گامساخوردیا را به عنوان رئیس پست جدیدالتأسیس، «رئیس اجرایی» انتخابات کرد و در 26 مه 1991 این انتصاب توسط رأی مستقیم مردم 5/86 تجدید شد. البته این رأی‌گیری در اوستیای جنوبی و آبخازیا نیز برگزار شد.

علی رغم حمایت بالای مردمی که گامساخوردیا طی انتخابات مردمی در این کشور بدست آورده بود، در عین حال وی با مخالفت‌های قابل توجهی نیز از سوی تعدادی از سیاستمداران مواجه بود، نیروهای مخالف وی را متهم به دیکتاتوری می کردند و برقراری وضعیت اضطراری در کشور و همچنین شیوه عمل گامساخوردیا در زمان انجام کودتای اگوست 1991 در مسکو را شدیداً مورد اعتراض قرار دادند.

گامساخوردیا ابتدا از محکوم کردن رهبران کودتا در اتحاد جماهیر شوروی بطور علنی خودداری کرد. پس از شکست کودتا در مسکو، موقعیت گامساخوردیا آشکارا رو به ضعف نهاد. کیتوانی رهبر گارد ملی گرجستان (که در زمان شروع کودتا در شوروی از سوی گامساخوردیا در 19 اگوست از سمتش برکنار شده بود) اعلان کرد 15 هزار تن از نیروهای تحت امرش به نیروهای مخالف گامساخوردیا به رهبری تنگیزسیگوا پیوست[۳].

سیگوا در اواسط اگوست 1991 از ریاست شورای وزیران برکنار شده بود. در 30 سپتامبر 1991، ائتلاف احزاب مخالف با برپایی تظاهرات ضد دولتی خواستار برکناری گامساخوردیا از قدرت شدند. در جریان اشغال ایستگاه رادیو و تلویزیون در تفلیس توسط نیروهای تحت امر کیتوانی که طی درگیری با نیروهای وفادار به رئیس جمهور رخ داد تعدادی از مردم کشته شدند. در سراسر اکتبر 1991 تظاهرات طرفداران و مخالفین دولت ادامه داشت. اما به دلیل حمایت قوی طرفداران گامساخوردیا از وی بویژه روستائیان و طبقه کارگر، او توانست با دستگیری رهبران برجسته مخالفین و برقراری حالت فوق العاده در تفلیس، موفقیت مخالفین را بشدت تضعیف کند. تا پیش از ماه نوامبر به نظر می‌رسید که گامساخوردیا بتدریج اقدام به تحکیم موقعیت خود کرد، هرچند ادامه آشوب و درگیری، موجبات ضعف شدید اقتصاد و سردی روابط سیاسی و اقتصادی با کشورهای غربی را فراهم آورد.

در دسامبر 1991 با شروع درگیری نظامی در گرجستان، مخالفین گامساخوردیا رئیس جمهور موفق شدند با استفاده از نیروی نظامی پس از چند روز درگیری در اطراف ساختمان پارلمان وی را از قدرت خلع کنند و در 8 ژانویه 1992 گامساخوردیا به همراه طرفداران خود از گرجستان گریخت. پس از برکناری گامساخوردیا از قدرت، شورای نظامی به رهبری کیتوانی و یوسلیانی تشکیل شد و قدرت را بدست گرفت. شورای نظامی تنگیزسیگوا را به عنوان رئیس اجرایی شورای وزیران منصوب کرد. اواسط ژانویه 1992 سیگوا کابینه جدید خود را تشکیل داد و طرح‌های دولت خود را برای انجام اصلاحات مهم اقتصادی اعلان کرد.

شورای مشورتی موقت نیز متشکل از نمایندگان تمامی گروه‌های سیاسی بزرگ به جزء حزب کمونیست در راستا ی تلاش دولت برای ایجاد ثبات تأسیس شد. به منظور رفع مشکلات اقتصادی کشور دولت اقدام به برقراری مذاکره با اعضاء سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع در مورد روابط تجاری کرد. اوائل ماه مارس 1992 ادوارد شواردنادزه به گرجستان بازگشت. پس از بازگشت وی شورای نظامی منحل شد و شورای عالی گرجستان قدرت را بدست گرفت و شواردنادزه نیز به ریاست آن انتخاب شد. شورای عالی امور مربوط به قانون‌گذاری و همچنین امور اجرایی را انجام می داد. شورای مذکور متشکل از 50 عضو از همه گروه ها و سازمان‌های سیاسی بزرگ بود که از جمله افراد مهم آن عبارت بودند از: سیگوا، یوسلیانی و کیتوانی.

علی رغم بی ثباتی‌های گسترده در وضعیت سیاسی کشور شواردنادزه موفق به برقراری آشتی میان جناح‌های مختلف در شورای عالی گرجستان و همچنین دو گروه اصلی نیروی نظامی یعنی گارد ملی و مخدریونی شده بود. جلب حمایت این نیروها برای شواردنادزه به منظور جلوگیری از تلاش‌های مکرر گامساخوردیا و طرفدارانش جهت کنترل مجدد قدرت در کشور در اوائل سال 1992 بسیار ضروری و حیاتی بود. ایجاد آشوب و ناآرامی و افزایش آن در نقاط مختلف کشور بویژه در پادگان‌ها و آبخازیا توسط نیروهای طرفدار گامساخوردیا، وضعیت منع عبور و مرور شبانه در تفلیس و دیگر شهرها را در پی داشت. تا آوریل سال 1992 نیروهای دولتی موفق به کنترل مجدد مناطق تحت تصرف شورشیان شدند.

تحکیم تدریجی قدرت شواردنادزه و تلاش وی در بازگرداندن صلح به مناطق منتزع از جمهوری گرجستان به همراه موقعیت بین ‌المللی بالای وی موجبات شناسایی بین‌المللی گسترده گرجستان و عضویت این کشور در سازمان ملل در اواخر جولای 1992 را فراهم آورد. در انتخابات مربوط به شورای عالی گرجستان در 11 اکتبر 1992 حدود 75 درصد از افراد واجد شرایط شرکت کردند. از مناطق خودمختار اوستیای جنوبی، منگرلیا و آبخازیا فقط 9 درصد از افراد رأی دهنده شرکت کردند. بیشترین کرسی‌های بدست آمده در انتخابات مذکور از آن بلوک صلح مرکزی با 29 کرسی بود. (این بلوک از اعضاء حزب کمونیست سابق و روشن‌فکران تشکیل شده بود) با این حال، نتیجه مهم‌تر این انتخابات مربوط می شد به انتخابات رئیس شورای عالی گرجستان که آقای شواردنادزه با کسب بیش از 95 درصد آراء به این مقام برگزیده شد.

اولین اجلاس شورای عالی گرجستان با ترکیب جدید در اوائل نوامبر 1992 تشکیل شد. شورای عالی طی این اجلاس با تصویب قانونی وضعیت قدرت را در گرجستان تعیین کرد. به موجب این قانون رهبری شورا ی عالی اجرایی کشور و ریاست کل ستاد نیروهای مسلح به آقای شواردنادزه به عنوان رئیس شورای عالی گرجستان واگذار شد و شورای عالی گرجستان به عنوان عالی‌ترین مرجع قانون‌گذار در کشور باقی ماند. این مقررات تا تصویب قانون اساسی جدید از اعتبار برخوردار بودند. به مدت کوتاهی پس از اولین جلسه شورای عالی، تنگیز سیگوا مجدداً به عنوان رئیس شورای وزیران انتخاب شد یکی از مهم‌ترین اهداف دولت جدید، ایجاد ارتش ملی واحد بود. به منظور دستیابی به این هدف، شورای امنیت ملی و شورای دفاع در اوائل 1993 تأسیس شد. شورای دفاع متشکل از 11 نفر بود شواردنادزه به عنوان رئیس و سیگوا یوسلیانی و کیتوانی به عنوان معاونین رئیس انتخاب شدند. تقریباً بلافاصله پس از انتخاب شواردنادزه به مقام ریاست دولت، مخالفت با وی در کابینه شروع شد. در پاسخ به شایعات موجود مبنی بر توطئه کیتوانی برای برکناری شواردنادزه از قدرت، شواردنادزه ضمن انحلال شورای امنیت ملی و شورای دفاع در مه 1993، کیتوانی را از پست وزارت دفاع برکنار کرد. در آگوست سال 1993 پس از رد لایحه بودجه پیشنهادی دولت برای سال 1993، از سوی شورای عالی گرجستان، اعضای شورای وزیران جمعاً استعفای خود را تقدیم مجلس کردند. طی سال‌های بعد شواردنادزه شورای وزیران جدیدی را به رهبری اوتارپاتساتسیا، یکی از مقامات رسمی حزب کمونیست پیشین گرجستان تشکیل داد. اواسط سپتامبر سال 1993، شواردنادزه نیز در پاسخ به اتهامات مخالفین که وی را متهم به اتخاذ روش دیکتاتوری در اداره حکومت کردند، استعفاء خود را از رهبری کشور اعلان کرد. با توجه به درخواست مردم شورای عالی گرجستان با اکثریت آراء استعفای وی را رد کرد.

در اواخر سپتامبر 1993، گرجستان با وضعیت خارج از کنترلی چون، بحران‌های فزاینده سیاسی و اقتصادی و شکست نظامی در آبخازیا مواجه شد. موقعیت شواردنادزه نیز با ظهور مجدد زویاد گامساخوردیا در غرب گرجستان متزلزل تر شد، در اوائل اکتبر نیروهای مشورتی رئیس جمهور سابق بندر پوتی واقع در ساحل دریای سیاه و شهر استراتژیک سامتریدیا را اشغال کردند. همزمان با پیشروی سریع رو به رشد نیروهای مشورتی به سمت شرق، شواردنادزه شورای عالی گرجستان را به موافقت با عضویت اضطراری جمهوری گرجستان در سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع به عنوان آخرین شانس نجات کشور تشویق کرد. در اواخر اکتبر تنها یک روز پس از امضاء سند رسمی توسط شواردنادزه در ارتباط با عضویت گرجستان در سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع نیروهای روسی به این کشور اعزام شدند. با کمک نیروهای روسی، نیروهای دولتی گرجستان موفق شدند کلیه مناطق تحت کنترل شورشیان را باز پس گیرند. با مرگ گامساخوردیا در اوائل 1994، نیروهای شورشی طرفدار وی در گرجستان ریشه کن شدند.

ورود رسمی گرجستان به سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع تا اوائل سال 1993 به تأخیر افتاده تا اینکه کشورهای عضو سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع نهایتاً عضویت گرجستان را تصویب کردند. علی رغم برقراری ثبات نسبی در جمهوری گرجستان در ماه نوامبر، شواردنادزه وضعیت برقراری حالت فوق‌العاده را تا اوائل سال 1994 تمدید کرد. همچنین در همین زمان شواردنادزه حزب خود را به نام 12 حزب مخالف به، «اتحادیه شهروندان گرجستان» تشکیل داد. در ژانویه سال 1994 دلیل کوتاهی وی در از دست دادن آبخازیا، به وی رأی عدم اعتماد دادند و محدود کردن قدرت رئیس جمهور را تقاضا کردند. در طول سال 1994 شواردنادزه درصدد توقف و جلوگیری از افزایش قتل‌های سازمان یافته و فعالیت مافیا در گرجستان برآمد. با اینحال جو ترور و دیگر خشونت‌های سیاسی همچنان در سطوح بالا باقی ماند. دولت شواردنادزه بر اثر رقابت‌های داخلی بویژه رقابت بین وزرای دفاع و امنیت در حال تحلیل رفتن بود. همزمان با افزایش بی ثباتی‌های سیاسی و اقتصادی، مخالفت‌های مردمی نسبت به رژیم نیز افزایش می یافت. احزاب مخالف جدید «جبهه نجات ملی» به رهبری سیگوا و کیتوانی تأسیس شد. این احزاب اعاده تمامیت ارضی گرجستان را هدف مهم خود اعلام کرده بودند. در ژوئن 1994 چندین حزب کوچک که ادعا می‌کردند جانشین حزب کمونیست سابق گرجستان هستند به حزب کمونیست جدید این کشور پیوستند.

با این حال در ماه مه بیش از 30 سازمان سیاسی و اجتماعی شامل رهبران احزاب مختلف با امضاء اعلامیه «اتحاد ملی و آشتی» درصدد بازگرداندن ثبات در کشور برآمدند. در دسامبر 1995، شواردنادزه به راحتی در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی دست یافت و همانگونه که انتظار می‌رفت در آوریل 2000 مجدداً در این سمت ابقاء شد (اگرچه دو بار در سال‌های 1995 و 1998 به جان وی سوء قصد شد).

انتخابات پارلمانی نوامبر 2003 از سوی اغلب ناظران مخدوش اعلام شده و به تظاهرات و راهپیمایی‌های مخالفت آمیزی دامن زد که رئیس جمهور را وادار به استعفا از سمت خود تا قبل از پایان این ماه ساخت. به دنبال آن، انقلاب مخملی که به نام رز شهرت یافت در 22 نوامبر سال 2003 در گرجستان اتفاق افتاد. نینو بورژانادزه، رئیس مجلس وقت، به عنوان کفیل ریاست جمهوری برگزیده شد. انتخابات ریاست جمهوری ژانویه 2004 به پیروزی چشمگیر کاندیدای اصلی مخالفان، میخائیل ساآکاشویلی، که در زمان شواردنادزه وزارت دادگستری را بر عهده داشت، انجامید. انقلاب رز که با پشتیبانی آمریکا صورت گرفت منجر به برکناری دولت متمایل به روسیه و روی کار آمدن دولت غرب‌گرای میخاییل ساکاشویلی شد، اوضاع سیاسی این کشور دگرگون شد. دولت جدید سیاست دوری از روسیه و نزدیکی به غرب (به ویژه آمریکا) را در پیش گرفت.

همچنین این کشور خواهان عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو شد. به دنبال تغییرات قانون اساسی در ماه فوریه و افزایش اختیارات رئیس جمهور، ساآکاشویلی در ماه مارس همان سال، یعنی پیش از انتخابات جدید پارلمان، به رویارویی با جمهوری خودمختار آجاریا دامن زد و باعث استقرار مجدد مقامات دولت مرکزی در این جمهوری گشت. در این انتخابات ائتلاف ساآکاشویلی دو سوم آراء و 90% از کرسی ها را به خود اختصاص داد.

همچنین در این مدت بر شدت تنش‌ها با اوستیای جنوبی و آبخازیا افزوده گشت و روابط با روسیه رو به تیرگی گذاشت. با افزایش اختلاف با روسیه در سال 2004 بر سر نتایج انتخابات، روابط گرجستان با این کشور وخیم‌تر شد. از همین زمان بود که تنش‌ها میان ارامنه در گرجستان و دولت مرکزی بر سر تبعیض‌های مشاهده شده علیه ارمنی‌زبانان بالا گرفت.

در ژانویه 2006، انفجار در خط لوله گاز اوستیای شمالی روسیه مانع عرضه گاز طبیعی به گرجستان شده و منجر به وقوع یک بحران انرژی ملی شد؛ چراکه برخی از گرجی‌ها معتقد بودند مهندسی این خط لوله را روس‌ها بر عهده داشته‌اند. در فوریه 2006، پارلمان گرجستان از صلح بانان روسی خواست تا اوستیای جنوبی را ترک کرده و جای خود را به نیروهای بین‌المللی بدهند؛ این درخواست در همان سال مجدداً تکرار شده و به آبخازیا نیز کشیده شد.

روابط گرجستان با روسیه از زمان استقلال این جمهوری رو به تیرگی گرایید. روسیه همچنان به حفظ سه پایگاه نظامی خود در گرجستان ادامه داد. توافق نامه سال 1999 میان این دو کشور خواستار تعطیلی دو پایگاه در سال 2001 شده بود اما نیرویی که روس‌ها آن را «حافظان صلح» می‌نامیدند در آبخازیا باقی مانده و جدایی‌طلبان منطقه را مورد حمایت خود قرار می دهد. قرارداد جدیدی در سال 2005 خواستار خروج روسیه از دو پایگاه باقی مانده تا سال 2008 شد.

روسیه گرجستان را متهم به پناه دادن به شورشیان چچنی و حمایت از آن‌ها کرده و مناطق مرزی با چچن را تهدید به حمله نظامی یک جانبه نمود. اما گرجستان و روسیه در اکتبر 2002، موافقت کردند تا جهت ممانعت از عبور چچنی‌ها از مرز آن ها نیروهای گشتی مشترکی را در آنجا مستقر سازند. تنش با آبخازیا بار دیگر در ژوئیه 2006، هنگامی که گرجستان به اجبار شبه نظامیانی را که کنترل کودوری گورج را بر عهده داشتند خلع سلاح کرد، بالا گرفت. در سپتامبر 2006 تعدادی از سیاستمداران مخالف، دستگیر و به توطئه کودتا متهم شدند و چندین مقام روسی و گرجستانی به اتهام جاسوسی دستگیر شدند. این دستگیری روابط سرد میان روسیه و گرجستان را به رویارویی تلخی مبدل ساخت چراکه روسیه تمامی راه‌های حمل و نقل و محموله‌های پستی را به روی گرجستان متوقف کرده و متعاقباً صدها گرجی را به جرم مهاجرت غیر قانونی اخراج کرد. مکالمات شدیدالحنی به ویژه از سوی طرف‌های روس مطرح می‌شد که در نتیجه روس‌های دستگیر شده از کشور اخراج گشتند.

در انتخابات محلی اکتبر 2006، حزب جنبش ملی رئیس جمهور قاطعانه به پیروزی دست یافت. در ماه دسامبر با اعلام حمایت دومای روسیه از جدایی‌طلبان آبخازیا و اوستیا تنش‌ها با این کشور ادامه یافت. و شرکت انرژی گازپروم بهای گاز را برای گرجستان افزایش داد؛ این امر گرجستان را بر آن داشت تا به دنبال راه دیگری برای تأمین گاز خود برآید. در همین ماه پارلمان گرجستان لایحه‌ای را به تصویب رساند که طی آن در سال 2008 دوره تصدی نمایندگان مجلس افزایش و دوره ریاست جمهوری کاهش می‌یافت تا به این صورت هر دو انتخابات را بتوان همزمان برگزار نمود.

در اوایل سال 2007 روابط با روسیه معتدل‌تر شد، اما حمله آشکار یک (و شاید دو) هواپیما از حریم هوایی روسیه در ماه اوت همین سال بر افزایش تنش‌ها دامن زد؛ هواپیمای اول موشکی را شلیک کرده بود. روسیه گرجستان را به جعل این حادثه متهم کرد اما دو هیئت بین المللی بر ادعای گرجستان مبنی بر نقض حریم هوایی این کشور توسط روسیه صحه گذاشتند.

بالاخره تنش میان روسیه و گرجستان موجب شد در آگوست 2008 همزمان با بازی‌های المپیک تابستانی 2008 پکن، ارتش گرجستان برای بازگرداندن اوستیای جنوبی به خاک خود، به این منطقه یورش برد که با واکنش شدید روسیه مواجه شد و مجبور به عقب نشینی شد. اکنون روسیه از معدود کشورهایی است که استقلال دو منطقه آبخازیا و اوستیای جنوبی را به رسمیت شناخته است و با حضور نیروهای خود در این دو منطقه، عملاً کنترل آن‌ها را در دست دارد[۴].

نیز نگاه کنید به

تاریخ معاصر مصر؛ تاریخ معاصر سنگال؛ تاریخ معاصر کوبا؛ روسیه معاصر؛ چین معاصر؛ تاریخ دوران معاصر کانادا؛ لبنان معاصر؛ تاریخ معاصر ژاپن؛ تاریخ معاصر ساحل عاج؛ تاریخ معاصر قطر؛ تاریخ معاصر اردن؛ تاریخ معاصر زیمبابوه؛ تاریخ معاصر اوکراین؛ تاریخ معاصر سیرالئون؛ تاریخ معاصر اوکراین؛ تاریخ معاصر سودان؛ تاریخ معاصر مالی

کتابشناسی

  1. امیراحمدیان، بهرام (1383). گرجستان در گذر تاریخ. تهران: نشر و پژوهش شیرازه، ص95.
  2. مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه ج.ا.ا، ص85.
  3. امیراحمدیان، بهرام (1383). گرجستان در گذر تاریخ. تهران: نشر و پژوهش شیرازه، ص207.
  4. بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص49-57.