زبان و خط رسمی تایلند: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:الفبای تایلندی.jpg|بندانگشتی|الفبای تایلندی]] | [[پرونده:الفبای تایلندی.jpg|بندانگشتی|الفبای تایلندی.برگرفته از سایت مجله گردشگری الی گشت،قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.eligasht.com/Blog/travelguide/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%84%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%81%D8%B1/]] | ||
زبان ملی و رسمی [[تایلند]]، زبان تایلندی است که با گویشهای گوناگون در سراسر این کشور به کار میرود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمیشود. | زبان ملی و رسمی [[تایلند]]، زبان تایلندی است که با گویشهای گوناگون در سراسر این کشور به کار میرود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمیشود. | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۴
زبان ملی و رسمی تایلند، زبان تایلندی است که با گویشهای گوناگون در سراسر این کشور به کار میرود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمیشود.
بیشتر واژههای آن تکهجایی است و هر کلمه با پنج لحن گوناگون ادا میشود که هر لحن، معنای آن کلمه را تغییر میدهد و یادگیری آن دشوار است. بیشتر کلمات چندهجایی این زبان، از زبانهای خمر، پالی یا سانسکریت به آن وارد شدهاند. ترتیب کلمات در این زبان به شکل فاعل، فعل و مفعول است و فاعل را معمولاً نمیآورند.
در تایلند همچنین زبانهای چینی (در شمال) و ملایو (در جنوب) هم بهکار میرود. زبان انگلیسی هم که تدریس آن در مدارس دولتی اجباری است، در سراسر کشور، بهویژه در بانکوک و دیگر شهرهای اصلی کاربرد دارد؛ اما مردم تسلط چندانی به این زبان ندارند.
خط تایلندی را رام کام هنگ، پادشاه دورهٔ سوخوتای از خط هندی و الفبای خمری اقتباس کرده است[۱].
نیز نگاه کنید به
زبان ژاپنی؛ زبان روسی؛ زبان رسمی کانادا؛ زبان و خط کوبایی؛ زبان و خط تونسی؛ زبان افغانستان؛ زبان چینی؛ زبان سنگال؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان اوکراین؛ زبان اسپانیایی؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر.
کتابشناسی
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.235-236.