مناطق شیعهنشین افغانستان
بامیان و دایکندی در درجه اول، غور، سرپل، غزنی، میدان (وردک)، بلخ، کابل، پروان و هرات در درجه دوم و قندهار، تخار، نیمروز، بغلان، سمنگان، جوزجان، بادغیس، کنر، کاپیسا، ننگرهار، زابل، هلمند، فراه، لوگر، پکتیا، ارزگان، بدخشان و قندوز در درجه سوم از مهمترین ولایات شیعهنشین هستند. در سایر ولایات نیز اقوام و گروههای مختلف شیعه سکونت دارند.
ولایاتی مانند غور، بامیان و هزارهجات، نیمروز (به همراه سیستان ایران)، هرات، بلخ، قندهار، هلمند، غزنی و کابل از مهمترین مراکز اولیه تشیع در افغانستان بوده و از همان قرن اول هجری، تشیع به این سرزمینها راه یافته است.
بلخ یکی از پایگاههای مهم شیعه بوده است؛ بهاینعلت بودکه حضرت یحیی بن زید بن زینالعابدین علیهالسلام به این سرزمین پناه آورد. شیخ صدوق نیز به دلیل شرایط سخت زندگی در قم، به بلخ رفت. مرقد منسوب به حضرت علی علیهالسلام نیز در مزار شریف در ولایت بلخ قرار داد.
کابل، پایتخت افغانستان، یکی از مهمترین شهرهای شیعهنشین افغانستان است. شیعیان حداقل در ۱۱ ناحیه کابل سکونت دارند؛ از جمله: چنداول، مرادخانی، وزیرآباد، افشار نانکچی (افشارسیلو)، افشار طیبه (افشار دارالامان)، چهاردهی، قلعه علیمردان، کارته سخی (کارته ۵)، قلعه شاده، دشت برچی، قلعه بینی نیزار، جنوب و غرب کابل، دامنه شمالی کوه شیردرواز و غیره، بیشتر هزارهها و قزلباشها شیعیان کابل را تشکیل میدهند.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 181-182.