رفاه اجتماعی در اتیوپی

با وجود برخی پیشرفت‌های اقتصادی طی چند سال اخیر، کشور اتیوپی همچنان به عنوان یکی از فقیرترین کشورهای جهان در نظر گرفته می‌شود و بیش از 35 میلیون نفر از جمعیت 90 میلیونی این کشور در فقر مطلق به سر می‌برند. این در حالی است که سوء تغذیه مزمن و گرسنگی مفرط 12 میلیون نفر از جمعیت این کشور را تحت مضیقه خود قرار داده‌است. این افراد که عمدتا در مناطق روستایی اتیوپی زندگی می‌کنند به محصولات کشاورزی و دام و طیور خود به شدت وابسته بوده و هرگونه تغییر آب و هوا و بروز خشکسالی که محصولات کشاورزی و دامی آنها را دچار مخاطره می‌سازد بر زندگی آنها نیز تأثیرات سویی بر جای می‌نهد. جدای از آن درگیری‌های مرزی اتیوپی با اریتره و سومالی نیز تأثیرات مهلکی بر زندگی روستاییان این مناطق برجای نهاده و در بسیاری از موارد موجبات مهاجرت آنها به شهرها در وضعیتی اسفناک را فراهم آورده‌است.

هرچند عموما خشکسالی و حمله ملخ‌ها از عوامل اصلی فقر در این کشور به شمار می‌روند با این حال برخی تحلیل گران افزایش تورم در کشور و بالا رفتن قیمت غذا و کودهای شیمیایی را از عوامل شتاب دهنده فقر عمومی در مناطق شهری و به ویژه روستایی می‌دانند و تأکید دارند سیاست‌های غلط اقتصادی دولت در چند دهه اخیر و مشکلات ناشی از جنگ‌های داخلی و خارجی نیز بر فقر حاکم بر روستاها به شدت تأثیرگذار بوده‌است. مشکلات ناشی از حمل و نقل تولیدات کشاورزی از روستاها به شهرها و خرابی جاده‌ها، راهبردهای نامناسب بازاریابی محصولات کشاورزی، نابسامانی وضعیت جوی، عدم توانایی کشاورزان در بهره گیری از تکنولوژی و فناوری نوین در کشت و برداشت محصولات خود، کمبود آب آشامیدنی و آب مورد نیاز برای اراضی کشاورزی، فقدان زیرساخت‌های مناسب اقتصادی و اجتماعی در مناطق روستایی و... از عوامل مهم گسترش پدیده فقر، خصوصا در مناطق روستایی اتیوپی ، به شمار می‌روند. علاوه بر آن شیوع بیماری‌های مسری خطرناک همچون ایدز در بین این مردمان فقیر نیز مشکلات اقتصادی آنها را دوچندان ساخته و فوت بسیاری از کشاورزان جوان مبتلا به ویروس ایدز روستاها را از بهره گیری از توان و ظرفیت آنها محروم ساخته‌است. تخمین زده شده‌است که در حدود 6 درصد از بزرگسالان اتیوپی ناقل ویروس ایدز بوده و این امر خصوصا در دو دهه گذشته مشکلات فراوانی را برای مردم این کشور به وجود آورده و به نوبه خود پدیده فقر عمومی را در این کشور هرچه بیشتر تشدید نموده‌است. علاوه بر آن ابتلاء به مالاریا و مرگ و میر نسبتا گسترده ناشی از آن از دیگر عوامل شدت دهنده فقر عمومی‌در این کشور محسوب می‌گردد.

بهبود شرایط زیست محیطی، بهبود وضعیت اقتصادی، ترمیم زیرساخت‌های عمومی اقتصاد شهری و روستایی، ترمیم جاده‌های شهری و روستایی، توسعه رفاه عمومی، استقرار مراکز بهداشتی در مناطق روستایی، کاهش نرخ بی سوادی عمومی، تلاش برای کاهش تدریجی سوء تغذیه عمومی، مبارزه با پدیده خشکسالی و توزیع مناسب ثروت کشور در بین آحاد جامعه اعم از شهری و روستایی از جمله راه حل‌های اساسی است که از سوی جامعه شناسان برای رفع تدریجی و گام به گام فقر در این کشور مورد بررسی قرار گرفته‌است. با این حال با در نظر گرفتن شرایط عمومی این کشور، وضعیت نامناسب اقتصادی و فقر ریشه داری که در ارکان عمومی جامعه اتیوپی رسوخ یافته بعید به نظر می‌رسد دولت‌های وقت اتیوپی قادر به بهبود تدریجی آن در آینده‌ای نزدیک باشند.

شایان ذکر است فقرزدایی و مبارزه با فقر و مسکنت عمومی مردم این کشور از جمله شعارهای دولت‌های حاکم بر این کشور طی چند دهه گذشته بوده‌است و تمام دولتمردان در ابتدا و با جدیت زدودن فقر گسترده بر کشور را در دستور کار خود قرار داده و به تدریج از آن فاصله گرفته‌اند.

نیز نگاه کنید به

رفاه اجتماعی در سیرالئون؛ رفاه اجتماعی در چین؛ رفاه اجتماعی در کانادا؛ رفاه اجتماعی در روسیه؛ رفاه اجتماعی در مالی؛ رفاه اجتماعی در آرژانتین؛ رفاه اجتماعی در اوکراین؛ رفاه اجتماعی در اسپانیا.