مكاتب و مدارس شوروی در تاجیکستان
پس از پیروزی انقلاب اکتبر 1917 در کشور ترکستان، کمیساریای معارف خلق تأسیس شد که تقریباً تمام مراکز آموزشی را تحت پوشش قرار میداد. بر اساس فرمان شورای کمیساریای خلق ترکستان از 29 مارس سال 1918 شوراهای معارف خلق تأسیس شد که بر آموزش و پرورش نظارت میکردند.
در ماه ژوئن 1918 کمیساریای معارف خلق ترکستان تأسیس شد و بعد از چند روز در شهر تاشکند نخستین انجمن معلمان و کارمندان معارف خلق ترکستان تشکیل شد.
بر اساس اساسنامهی «مکتب یگانه محنتی جمهوری فدراسیون روسیه شوروی» که در 16 اکتبر سال 1918 کمیته اجرایی مرکزی عمومی روسیه آن را تایید نموده بود، در ترکستان مکاتب زحمتکشی تأسیس شد. چنین مکاتبی 9 ساله و دارای دو درجه (یکم و دوم) بود. مکاتب درجه اول کودکان 8 تا 13 ساله و درجه دوم نوجوانان 13 تا 17 ساله را فرا میگرفت که تحصیل در آنها رایگان بود.
پس از اتمام مکتب درجه اول، نوجوانان میتوانستند تحصیل را در مکاتب 7 ساله شهرها، مکاتب جوانان دهات، آموزشگاههای کارخانهها که آموزش حرفهای 7 ساله نیز میدادند، ادامه دهند. در زمینه مکاتب درجه اول دانشکدههای فنی تأسیس شد که دوره تحصیل در آنها 4 ساله بود. در زمینه کلاسهای 8 و 9 مکاتب درجه دوم، مکاتب آموزش حرفهای و آموزشکدهها تشکیل شد.
در ماه نوامبر 1918 کمیساریای معارف خلق ترکستان نخستین طرح آزمایشی آموزشی را به مراکز آموزشی ارسال کرد که در آن آموزش زبان مادری و ریاضی (هفتهای 6 ساعت) اولویت داشت. در برنامه همچنین آموزش زبان روسی، طبیعتشناسی، تاریخ، جغرافیا، سرود و ورزش نیز در نظر گرفته شدهبود. برنامه آزمایشی آموزشی برای مکاتب درجه اول در سال تحصیلی 1918 - 1919 چنین بود:
جدول شماره 1. برنامه آزمایشی آموزشی برای مکاتب درجه اول در سال تحصیلی 1918 - 1919
نام درسها | مقطع | جمع | |||
اول | دوم | سوم | |||
1 | زبان مادری | 6 | 6 | 6 | 18 |
2 | ریاضی | 6 | 6 | 6 | 18 |
3 | تاریخ | - | 2 | 2 | 4 |
4 | جفرافیا | - | 2 | 2 | 4 |
5 | طبیعتشناسی | 1 | 2 | 2 | 5 |
6 | زبان دولتی | - | 3 | 3 | 6 |
7 | سرود | 1 | 1 | 1 | 3 |
8 | صنایع دستی | 1 | 2 | 2 | 5 |
9 | نقاشی | 3 | 1 | 1 | 5 |
10 | ورزش | 1 | 1 | 1 | 3 |
جمع کل | 19 | 26 | 26 | 71 |
در رابطه با برنامه ریزی بایستی گفت که از سال تحصیلی 1923-1924 برنامه تکمیلی آموزشی مکاتب تهیه گردید و به اجرا گذاشتهشد. ماه ژانویه سال 1919 قرار کمیساریای معارف خلم ترکستان مبنی بر تحصیل مختلط پسران و دختران صادر گردید. در سال تحصیلی 1921-1922 کمیسیون علمی ملی ازبکی، قرقیزی، ترکمنی و تاجیکی برای تألیف کتب درسی تأسیس شد[۱].
نخستین مکاتب شوروی در دیگر شهرهای ترکستان در خجند، اوراتپه، کان بادام و اسفره در سال 1918 تشکیل شدند که تا آخر سال 1918 تعداد آنها در شمال تاجیکستان کنونی 15 باب را تشکیل میداد. سال 1919 در نخستین مکتب شوروی کانبادام که سال 1918 تشکیل شده بود، حدود 100 نفر تحصیل مینمودند. در ابتدای سال تحصیلی 1918-1919 در اویزد خجند 37 مکتب ابتدایی شوروی فعال بود که از این تعداد 4 مکتب برای روسها، 1 مکتب برای یهودیان و مابقی برای مردم محلی اختصاص داشت. در این مکاتب، نخستین مکتب برای دختران محلی نیز تشکیل شد[۲]. در سال 1919 در اویزد اوراتپه 15 مکتب درجه 1 و 2 فعال بود که 315 نفر در آنها تحصیل مینمودند.
در ماه ژانویه سال 1919 در شهر خجند برای اهالی محلی دورههای شبانه تأسیس شد که در آنها صرف و نحو زبان ازبکی، ریاضیات، تاریخ و دوره «تبلیغ برای حکومت شوروی» تدریس میشد. همان سال در خجند دانشکده کارگری تشکیل شد و پس از یک سال به مکتب درجه دوم تبدیل شد. در ابتدای سال 1919 در اوراتپه 15 مکتب ابتدایی فعال بود که در آنها 315 نفر تحصیل مینمودند. تا آخر سال 1919 تعداد مکاتب شمال تاجیکستان کنونی به 73 باب رسیده بود.
تا اول ژوئن سال 1920 در اویزد خجند 61 مکتب تأسیس شد که 54 مکتب برای مردم محلی و 6 مکتب برای اروپاییان بود. از این تعداد 21 مکتب در روستا فعالیت مینمود. در کل مکاتب اویزد 4270 نفر تحصیل میکردند که 141 معلم به آنها آموزش میداد[۳].
طبق گزارش کمیساریای معارف خلق ترکستان در آخر سال 1920 در جمهوری 2022 مکتب درجه اول فعال بود که در آنها 167875 نفر تحصیل مینمودند. تعداد مکاتب درجه دوم 59 باب و دانش آموزان آن 7503 نفر بود. سال 1922 در کانبادام «دار التّدریس» تأسیس گردید که به پذیرش فارغالتحصیلان کلاس 4 اختصاص داشت که در برنامه تعلیمی آن ریاضیات، شیمی، جغرافیا، طبیعتشناسی، دین و زبان عربی وجود داشت که تدریس زبان عربی بعداً حذف گردید. از ابتدای سال 1920 در سراسر ترکستان، از جمله در شمال تاجیکستان کنونی، نهضت مبارزه با بیسوادی شروع به فعالیت نمودند. در تقسیمات کشوری در ترکستان 4828 مؤسسه آموزشی فعالیت مینمود.
تا سال تحصیلی 1918-1919 در ترکستان چندین دوره 3 و 6 ماهه تربیت معلم فعال بود که به واسطه آنها 3661 معلم برای مکاتب ازبکی، تاجیکی، تاتاری و روسی فارغالتحصیل شدهاند. طبق اطلاع کمیساریای معارف خلق ترکستان از 15 فوریه تا 31 دسامبر سال 1920 تعداد 3814 نفر این دورهها را به پایان رساندهاند. از کل فارغالتحصیلان سال 1920-21 که 2673 نفر را تشکیل میدادند، 985 ازبک، 213 تاجیک و مابقی نمایندگان از دیگر ملیتها بودند.
سال 1920 در ترکستان 7 انستیتوی معارف تشکیل شد که 6 تای آن به زبانهای ازبکی و تاجیکی فعالیت مینمود. برای معلمهای ملیتهای محلی انستیتوی مخصوص معارف تشکیل شد. تا ماه ژوئن سال 1921 حدود 2 هزار معلم برای دورههای مبارزه با بیسوادی آماده شد. در سال 1922 در ترکستان 62 مؤسسه آموزشی حرفهای و تکنیکی، 12 آموزشگاه آموزگاری، 11 آموزشگاه متوسطه کشاورزی، 14 مکتب حزبی، آموزشکدههای طبی، بدیعی، موسیقی و دیگر مؤسسات آموزش مخصوص فعال بود که در آنها 5890 نفر تحصیل میکردند.
در سال تحصیلی 1923-24 در حدود ترکستان 4 مؤسسه آموزش عالی دارای 4150 دانشجو وجود داشت. سال 1921 کمیسیون فوقالعاده ترکستان با هدف مبارزه بابیسوادی تأسیس شد که به وسیلهی آن تا 1 آوریل سال 1924 در حدود 447 مکتب برای بیسوادان و 28 مکتب برای کمسوادان تأسیس شد که مهلت تحصیل در آنها 6 ماه بود. از مجموع 447 مکتب محو بیسوادی، 214 مکتب به زبان ازبکی، 75 مکتب به زبان قرقیزی، 39 مکتب به زبان ترکمنی، 109 مکتب به زبان روسی و 10 مکتب دیگر برای سایر زبانهای اقلیتهای ملی بود. اما برای زبان تاجیکی هیچ مکتبی وجود نداشت و تاجیکان به زبان ازبکی تحصیل مینمودند[۴].
بعد از فروپاشی حکومت بخارا در سال 1920 و تأسیس جمهوری خلقی شوروی بخارا، کمیته نظارت معارف تأسیس شد که در هر محل نمایندگان خود را داشت. 15 مارس سال 1921 در شهر دوشنبه شعبه معارف خلق بخارای شرقی تشکیل شد. ماه ژوئیه همان سال نخستین انجمن کارمندان معارف خلق تشکیل شد که در آن مسائل و مشکلات آموزش و پرورش مورد بررسی جدی قرار گرفته، از کمبود معلمان نگرانی وجود داشت. بر اساس فرمان این انجمن برای آماده نمودن آموزگاران، دورههای کوتاهمدت آموزشی، آموزشکدهها و انستیتوی تربیت معلم تأسیس شد.
بعد از توسعه و نوسازی کمیته نظارت معارف در سال 1924 دستگاه این وزارتخانه از هیأت رئیسه، شعبههای عمومی، مالیه، تأمینات، تربیه اجتماعی، شورای علمی، کمیته کل سیاسی و معرفتی شامل بوده، در شورای علمی کمیسیونی تأسیس شده بود که به آموزش و حفظ یادبودها و جشنوارههای تاریخی و فرهنگی بخارا اختصاص یافته بود. شعبه اجتماعی دارای دو بخش مؤسسات مکتبی و پیشمکتبی بود. کمیته کل سیاسی و معرفتی به مبارزه با بیسوادی نظارت نموده و مکتب حزبی نیز ناظر بر کتابخانهها و قصرهای فرهنگی، تئاترها، سینماها، انتشارات، موزهها و چایخانههای سرخ بود.
پس از غلبه انقلاب در بخارا در حدود 50 مکتب در سطوح مختلف تأسیس شد که مهمترین آنها طبق خاطرات محمدعلی بلجوانی در «تاریخ نافعی»، مکتب سیاسی- نظامی در بالای ارگ عالی، مکتب سیاسی در لب حوض دیوانبیگی، مکتب «احضار قرض» و «توران تودَسی» در لب حوض خالداربیگیجان، مکتب صناعت در منزل اولیاقلبیگ دیوانبیگی، مکتب موسیقی در لب حوض دستورخانهچه، در منزل توره چارجویی، مکتب شمسالعارفین در لب حوض قاضیکلان، مکتب «دارالمعلمین فارسی» در گذر خیابان و غیره بودند. از مشهورترین مدارس بخارا کوکَلداش «دارالفنون» و مدرسه میر عرب «دارالمدرسین» بود که تقریباً 300 مدرس و عالم بخارا را به تدریس جذب کرده بود[۵].
کمیته نظارت معارف در شهر مسکو، خانه معارف را تأسیس کرد که در آن بیش از 200 نفر برای ورود به مکاتب مختلف روسیه تحصیل مینمودند. همچنین برای تحصیل در آلمان و ترکیه در حدود 100 نفر فرستاده شد. رهبر گروه جوانان اعزامی به آلمان میرزا عبدالواحد منظم بود[۶].
سال 1923 کمیته نظارت معارف بخارا دارای 43 باب مکاتب درجه یک با 2856 دانش آموز، 2 باب مکاتب درجه دوم با 285 دانش آموز، 8 باب مکاتب شبانهروزی بود. سال 1923 در بخارا 40 مکتب مبارزه با بیسوادی دارای 2726 محصل و سال 1924 ،41 مکتب مبارزه با بیسوادی دارای 8200 محصل فعالیت مینمود.
در تقسیمات ملی کشوری در ولایات اوراتپه 16، پنجکنت 5، حصار 4، بدخشان 3، کولاب 3، غرم 1 مکتب شوروی فعال بود[۷]. مکاتب اوراتپه دارای 573 دانش آموز و 29 معلم، پنجکنت دارای 704 دانش آموز و 6 معلم و بدخشان دارای 75 دانش آموز و 4 معلم بودند[۸].
کتابشناسی
- ↑ شکوراف، م (1969). رساله تاریخی تشکل مدنیت سوسیالیستی تاجیک. دوشنبه، ص 32.
- ↑ عابداف، م (1965). رساله مختصر تاریخ معارف خلق تاجیکستان. دوشنبه، ص 17.
- ↑ رجباف، ظ (1964). یک چند صفحه حیات فرهنگی تاجیکستان شوروی. دوشنبه، ص 15.
- ↑ شکوراف، م (1969). رساله تاریخی تشکل مدنیت سوسیالیستی تاجیک. دوشنبه، ص 39.
- ↑ مختاراف، ا (1989). مجله صدای شرق، شماره 2، ص 113.
- ↑ تبراف (1991). حیات، ادبیات، رئالیسم. دوشنبه، ص 67.
- ↑ شکوراف، م (1969). رساله تاریخی تشکل مدنیت سوسیالیستی تاجیک. دوشنبه، ص54.
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 340-344.