صنعت گردشگری ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
پیامدهای ناشی از رکود اقتصادی در دهه 1990، ژاپنی‌ها را متوجه صنعت گردشگری کرد. در اوایل دهه 2000 دولت این کشور پویشی با عنوان «پویش دیدار از [[ژاپن]]» (ビジット・ジャパン・キャンペーン/Visit JAPAN Campaign) به‌راه انداخت که هدفش رساندن تعداد گردشگران خارجی ورودی به این کشور به 10 میلیون نفر در سال 2010 بود. | پیامدهای ناشی از رکود اقتصادی در دهه 1990، ژاپنی‌ها را متوجه صنعت گردشگری کرد. در اوایل دهه 2000 دولت این کشور پویشی با عنوان «پویش دیدار از [[ژاپن]]» (ビジット・ジャパン・キャンペーン/Visit JAPAN Campaign) به‌راه انداخت که هدفش رساندن تعداد گردشگران خارجی ورودی به این کشور به 10 میلیون نفر در سال 2010 بود. | ||
زمان راه‌اندازی این پویش یعنی سال 2003 تعداد گردشگران خارجی ورودی [[ژاپن]] حدود 5 میلیون نفر بود که اختلافی 16 میلیون نفری با تعداد گردشگران ژاپنی خروجی از کشور داشت. اما به خاطر مشکلاتی چون بحران مالی جهانی ما بین سال‌های 2007 تا 2012، زلزله بزرگ توهوکو و انفجار نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما در 2011 این هدف تا سال 2013 محقق نشد. نمودار شماره 2 که با استناد به کتاب سفید سازمان گردشگری [[ژاپن]] در سال 2020 ترسیم شده است، میزان گردشگران خارجی ورودی [[ژاپن]] را در فاصله سال‌های 2003 تا 2018 نشان می‌دهد. | زمان راه‌اندازی این پویش یعنی سال 2003 تعداد گردشگران خارجی ورودی [[ژاپن]] حدود 5 میلیون نفر بود که اختلافی 16 میلیون نفری با تعداد گردشگران ژاپنی خروجی از کشور داشت. اما به خاطر مشکلاتی چون بحران [[مالی]] جهانی ما بین سال‌های 2007 تا 2012، زلزله بزرگ توهوکو و انفجار نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما در 2011 این هدف تا سال 2013 محقق نشد. نمودار شماره 2 که با استناد به کتاب سفید سازمان گردشگری [[ژاپن]] در سال 2020 ترسیم شده است، میزان گردشگران خارجی ورودی [[ژاپن]] را در فاصله سال‌های 2003 تا 2018 نشان می‌دهد. | ||
[[پرونده:میزان گردشگران خارجی ورودی ژاپن.png|بندانگشتی|نمودار تعداد گردشگران خارجی ورودی به [[ژاپن]] در فاصله سال‌های 2003 تا 2018 (واحد: 10 هزار نفر).<ref>کانکوچو (2020). ص10.</ref>]] | [[پرونده:میزان گردشگران خارجی ورودی ژاپن.png|بندانگشتی|نمودار تعداد گردشگران خارجی ورودی به [[ژاپن]] در فاصله سال‌های 2003 تا 2018 (واحد: 10 هزار نفر).<ref>کانکوچو (2020). ص10.</ref>]] | ||
همان طور که در نمودار به خوبی مشخص است، سال 2013 تعداد گردشگران خارجی ورودی به [[ژاپن]] به 10 میلیون و 360 هزار نفر رسید و بالاخره هدف پویش دیدار از [[ژاپن]] محقق شد. از این سال به بعد و تا 2018 هر ساله بر تعداد گردشگران ورودی به [[ژاپن]] افزوده شده به طوری که این تعداد در سال 2018 به بیش از 31 میلیون نفر رسید. سهم اصلی در این تعداد گردشگر را کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا داشتند. [[چین]] با 26.9 درصد مجموع گردشگران ورودی به [[ژاپن]] رتبه نخست و بعد از آن به ترتیب کره جنوبی (24.2%)، تایوان (15.3%)، هنگ‌کنگ (7.1%)، [[آمریکا]] (4.9%)، تایلند (3.6%) قرار داشتند.<ref>کانکوچو (2020). ص11.</ref> در این سال این کشور به لحاظ تعداد جذب گردشگر بین‌المللی، بعد از [[چین]] و تایلند رتبه سوم آسیا و بعد از کشورهایی چون فرانسه، اسپانیا، آمریکا، [[چین]]، ایتالیا، مکزیک، انگلستان، ترکیه، آلمان و تایلند رتبه 11 جهان را به خود اختصاص داد.<ref>کانکوچو (2020). ص6.</ref> | همان طور که در نمودار به خوبی مشخص است، سال 2013 تعداد گردشگران خارجی ورودی به [[ژاپن]] به 10 میلیون و 360 هزار نفر رسید و بالاخره هدف پویش دیدار از [[ژاپن]] محقق شد. از این سال به بعد و تا 2018 هر ساله بر تعداد گردشگران ورودی به [[ژاپن]] افزوده شده به طوری که این تعداد در سال 2018 به بیش از 31 میلیون نفر رسید. سهم اصلی در این تعداد گردشگر را کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا داشتند. [[چین]] با 26.9 درصد مجموع گردشگران ورودی به [[ژاپن]] رتبه نخست و بعد از آن به ترتیب کره جنوبی (24.2%)، [[تایوان]] (15.3%)، هنگ‌کنگ (7.1%)، [[آمریکا]] (4.9%)، [[تایلند]] (3.6%) قرار داشتند.<ref>کانکوچو (2020). ص11.</ref> در این سال این کشور به لحاظ تعداد جذب گردشگر بین‌المللی، بعد از [[چین]] و تایلند رتبه سوم آسیا و بعد از کشورهایی چون فرانسه، اسپانیا، آمریکا، [[چین]]، ایتالیا، مکزیک، انگلستان، ترکیه، آلمان و تایلند رتبه 11 جهان را به خود اختصاص داد.<ref>کانکوچو (2020). ص6.</ref> | ||
از لحاظ در آمد حاصل از جذب گردشگر هم، [[ژاپن]] با در آمد سالانه 41 میلیارد دلار در سال 2018 در رتبه هشتم جهان قرار گرفت و این در حالی است که درآمد سالانه این کشور سال قبل آن 34 میلیارد دلار بود.<ref>کانکوچو (2020). ص8.</ref> سهم عمده این درآمد از گردشگران چینی (38.4%) بود و بعد از آن گردشگران تایوانی (13%) و کره‌ای (11.6%) قرار داشتند.<ref>کانکوچو (2020). ص12.</ref> همچنین در سال 2018 ژاپنی‌ها حدود 20 میلیارد دلار برای سفر به خارج از [[ژاپن]] هزینه کردند که از این لحاظ جایگاه پانزدهم را در جهان داشتند و این در حالی است که سال 2017 آن‌ها با 18 میلیارد دلار هزینه جایگاه هیجدهم جهان را داشتند.<ref>کانکوچو (2020). ص9.</ref> در سال 2018 نزدیک به 19 میلیون ژاپنی به سفر خارج از کشور رفتند<ref>کانکوچو (2020). ص21.</ref> که پنج مقصد اصلی سفر آن‌ها آمریکا، [[چین]]، کره جنوبی، تایلند و تایوان بود.<ref>کانکوچو (2020). ص22.</ref> | از لحاظ در آمد حاصل از جذب گردشگر هم، [[ژاپن]] با در آمد سالانه 41 میلیارد دلار در سال 2018 در رتبه هشتم جهان قرار گرفت و این در حالی است که درآمد سالانه این کشور سال قبل آن 34 میلیارد دلار بود.<ref>کانکوچو (2020). ص8.</ref> سهم عمده این درآمد از گردشگران چینی (38.4%) بود و بعد از آن گردشگران تایوانی (13%) و کره‌ای (11.6%) قرار داشتند.<ref>کانکوچو (2020). ص12.</ref> همچنین در سال 2018 ژاپنی‌ها حدود 20 میلیارد دلار برای سفر به خارج از [[ژاپن]] هزینه کردند که از این لحاظ جایگاه پانزدهم را در جهان داشتند و این در حالی است که سال 2017 آن‌ها با 18 میلیارد دلار هزینه جایگاه هیجدهم جهان را داشتند.<ref>کانکوچو (2020). ص9.</ref> در سال 2018 نزدیک به 19 میلیون ژاپنی به سفر خارج از کشور رفتند<ref>کانکوچو (2020). ص21.</ref> که پنج مقصد اصلی سفر آن‌ها آمریکا، [[چین]]، کره جنوبی، تایلند و تایوان بود.<ref>کانکوچو (2020). ص22.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
هدف [[ژاپن]] استفاده از ظرفیت‌های گردشگری برای توسعه اقتصادی کشور بود که به خوبی توانست این هدف را تحقق بخشد. در راستای تحقق این هدف دولت این کشور سال 2008 سازمان گردشگری (観光庁/Kankō chō/Japan Tourism Agency) را تأسیس نمود که هر چند زیر مجموعه وزارت زمین، زیرساخت‌ها، حمل و نقل و گردشگری (国土交通省/Kokudo kōtsū shō/Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism) است، اما همانند سازمان فرهنگ سازمانی بیرونی (گایکیوکو) محسوب شده و استقلال عمل زیادی در سیاست‌گذاری و اجرا دارد. وظیفه این سازمان ایجاد بسترهای لازم برای توسعه و ترویج [[صنعت گردشگری ژاپن]] است.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-169.</ref> | هدف [[ژاپن]] استفاده از ظرفیت‌های گردشگری برای توسعه اقتصادی کشور بود که به خوبی توانست این هدف را تحقق بخشد. در راستای تحقق این هدف دولت این کشور سال 2008 سازمان گردشگری (観光庁/Kankō chō/Japan Tourism Agency) را تأسیس نمود که هر چند زیر مجموعه وزارت زمین، زیرساخت‌ها، حمل و نقل و گردشگری (国土交通省/Kokudo kōtsū shō/Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism) است، اما همانند سازمان فرهنگ سازمانی بیرونی (گایکیوکو) محسوب شده و استقلال عمل زیادی در سیاست‌گذاری و اجرا دارد. وظیفه این سازمان ایجاد بسترهای لازم برای توسعه و ترویج [[صنعت گردشگری ژاپن]] است.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-169.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[صنعت گردشگری زیمبابوه]]؛ [[صنعت گردشگری کانادا]]؛ [[صنعت گردشگری کوبا]]؛ [[صنعت گردشگری لبنان]]؛ [[صنعت گردشگری مصر]]؛ [[صنعت گردشگری افغانستان]]؛ [[صنعت گردشگری در چین]]؛ [[صنعت گردشگری تونس]]؛ [[صنعت گردشگری روسیه]]؛ [[صنعت گردشگری سنگال]]؛ [[صنعت گردشگری آرژانتین]]؛ [[صنعت گردشگری کشور مالی]]؛ [[صنعت گردشگری سوریه]]؛ [[صنعت گردشگری سودان]]؛ [[صنعت گردشگری تایلند]]؛ [[صنعت گردشگری اوکراین]]؛ [[صنعت گردشگری اسپانیا]]؛ [[صنعت گردشگری اردن]]؛ [[صنعت گردشگری ساحل عاج]]؛ [[صنعت گردشگری قطر]]؛ [[صنعت گردشگری سیرالئون]]؛ [[صنعت گردشگری اتیوپی]]؛ [[صنعت گردشگری بنگلادش]] | |||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:گردشگری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۱۶
از سال 2011 تا 2015 میزان ورود گردشگر خارجی به ژاپن سالانه 30 درصد رشد داشت که از این لحاظ سریعترین رشد در جهان محسوب می‌شد. این در حالی رخ داد که این کشور به خصوص بعد از رشد سریع اقتصادی و بدل شدن به اقتصاد دوم جهان همیشه به عنوان کشوری مطرح می‌شد که تراز گردشگری آن منفی بود. به این معنی که تعداد گردشگران ژاپنی که به خارج می‌رفتند و هزینه‌ای که می‌کردند بسیار بیشتر از در آمد گردشگری خارجی این کشور و گردشگرانی بود که به این کشور می‌آمدند. این روند تا سال 2013 ادامه داشت.
پیامدهای ناشی از رکود اقتصادی در دهه 1990، ژاپنی‌ها را متوجه صنعت گردشگری کرد. در اوایل دهه 2000 دولت این کشور پویشی با عنوان «پویش دیدار از ژاپن» (ビジット・ジャパン・キャンペーン/Visit JAPAN Campaign) به‌راه انداخت که هدفش رساندن تعداد گردشگران خارجی ورودی به این کشور به 10 میلیون نفر در سال 2010 بود.
زمان راه‌اندازی این پویش یعنی سال 2003 تعداد گردشگران خارجی ورودی ژاپن حدود 5 میلیون نفر بود که اختلافی 16 میلیون نفری با تعداد گردشگران ژاپنی خروجی از کشور داشت. اما به خاطر مشکلاتی چون بحران مالی جهانی ما بین سال‌های 2007 تا 2012، زلزله بزرگ توهوکو و انفجار نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما در 2011 این هدف تا سال 2013 محقق نشد. نمودار شماره 2 که با استناد به کتاب سفید سازمان گردشگری ژاپن در سال 2020 ترسیم شده است، میزان گردشگران خارجی ورودی ژاپن را در فاصله سال‌های 2003 تا 2018 نشان می‌دهد.
همان طور که در نمودار به خوبی مشخص است، سال 2013 تعداد گردشگران خارجی ورودی به ژاپن به 10 میلیون و 360 هزار نفر رسید و بالاخره هدف پویش دیدار از ژاپن محقق شد. از این سال به بعد و تا 2018 هر ساله بر تعداد گردشگران ورودی به ژاپن افزوده شده به طوری که این تعداد در سال 2018 به بیش از 31 میلیون نفر رسید. سهم اصلی در این تعداد گردشگر را کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا داشتند. چین با 26.9 درصد مجموع گردشگران ورودی به ژاپن رتبه نخست و بعد از آن به ترتیب کره جنوبی (24.2%)، تایوان (15.3%)، هنگ‌کنگ (7.1%)، آمریکا (4.9%)، تایلند (3.6%) قرار داشتند.[۲] در این سال این کشور به لحاظ تعداد جذب گردشگر بین‌المللی، بعد از چین و تایلند رتبه سوم آسیا و بعد از کشورهایی چون فرانسه، اسپانیا، آمریکا، چین، ایتالیا، مکزیک، انگلستان، ترکیه، آلمان و تایلند رتبه 11 جهان را به خود اختصاص داد.[۳]
از لحاظ در آمد حاصل از جذب گردشگر هم، ژاپن با در آمد سالانه 41 میلیارد دلار در سال 2018 در رتبه هشتم جهان قرار گرفت و این در حالی است که درآمد سالانه این کشور سال قبل آن 34 میلیارد دلار بود.[۴] سهم عمده این درآمد از گردشگران چینی (38.4%) بود و بعد از آن گردشگران تایوانی (13%) و کره‌ای (11.6%) قرار داشتند.[۵] همچنین در سال 2018 ژاپنی‌ها حدود 20 میلیارد دلار برای سفر به خارج از ژاپن هزینه کردند که از این لحاظ جایگاه پانزدهم را در جهان داشتند و این در حالی است که سال 2017 آن‌ها با 18 میلیارد دلار هزینه جایگاه هیجدهم جهان را داشتند.[۶] در سال 2018 نزدیک به 19 میلیون ژاپنی به سفر خارج از کشور رفتند[۷] که پنج مقصد اصلی سفر آن‌ها آمریکا، چین، کره جنوبی، تایلند و تایوان بود.[۸]
هدف ژاپن استفاده از ظرفیت‌های گردشگری برای توسعه اقتصادی کشور بود که به خوبی توانست این هدف را تحقق بخشد. در راستای تحقق این هدف دولت این کشور سال 2008 سازمان گردشگری (観光庁/Kankō chō/Japan Tourism Agency) را تأسیس نمود که هر چند زیر مجموعه وزارت زمین، زیرساخت‌ها، حمل و نقل و گردشگری (国土交通省/Kokudo kōtsū shō/Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism) است، اما همانند سازمان فرهنگ سازمانی بیرونی (گایکیوکو) محسوب شده و استقلال عمل زیادی در سیاست‌گذاری و اجرا دارد. وظیفه این سازمان ایجاد بسترهای لازم برای توسعه و ترویج صنعت گردشگری ژاپن است.[۹][۱۰]
نیز نگاه کنید به
صنعت گردشگری زیمبابوه؛ صنعت گردشگری کانادا؛ صنعت گردشگری کوبا؛ صنعت گردشگری لبنان؛ صنعت گردشگری مصر؛ صنعت گردشگری افغانستان؛ صنعت گردشگری در چین؛ صنعت گردشگری تونس؛ صنعت گردشگری روسیه؛ صنعت گردشگری سنگال؛ صنعت گردشگری آرژانتین؛ صنعت گردشگری کشور مالی؛ صنعت گردشگری سوریه؛ صنعت گردشگری سودان؛ صنعت گردشگری تایلند؛ صنعت گردشگری اوکراین؛ صنعت گردشگری اسپانیا؛ صنعت گردشگری اردن؛ صنعت گردشگری ساحل عاج؛ صنعت گردشگری قطر؛ صنعت گردشگری سیرالئون؛ صنعت گردشگری اتیوپی؛ صنعت گردشگری بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ کانکوچو (2020). ص10.
- ↑ کانکوچو (2020). ص11.
- ↑ کانکوچو (2020). ص6.
- ↑ کانکوچو (2020). ص8.
- ↑ کانکوچو (2020). ص12.
- ↑ کانکوچو (2020). ص9.
- ↑ کانکوچو (2020). ص21.
- ↑ کانکوچو (2020). ص22.
- ↑ ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.
- ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-169.