نیروهای مسلح لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:نیروهای مسلح لبنان.jpg|بندانگشتی|نیروی مسلح لبنان]]اولین واحدهای ارتش این کشور در دوره قیمومیت تشکیل شد و با خروج آخرین نفرات نظامی‌ فرانسه از [[لبنان]] در سال 1945، ارتش این کشور در اختیار حکومت منتخب قرار گرفت. ارتش [[لبنان]] ارتشی کوچک است و از قدرت و تجهیزات چندانی برخوردار نیست. این ارتش در برابر حملات اسراییل عملا ناتوان و عموما در حالت دفاعی قرار دارد و حتی در بحران‌های فراگیر و درگیری‌های گسترده داخلی از نقش آفرینی چندانی برخوردار نبوده است. تنها در برخی موارد و بروز بحران و درگیری‌های محدود به کنترل اوضاع پرداخته است. ارتش این کشور در جریان جنگ داخلی آسیب‌های بسیار دید و به دو بخش [[اسلام و مسلمانان لبنان|مسلمان]] و [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحی]] تقسیم شد که گاه، بخش‌هایی از آن در برابر هم صف آرایی می‌کردند.
[[پرونده:نیروهای مسلح لبنان.jpg|بندانگشتی|نیروی مسلح لبنان - برگرفته از سایت akharinkhabar - قابل بازیابی از: https://akharinkhabar.ir/world/7932563]]اولین واحدهای ارتش این کشور در دوره قیمومیت تشکیل شد و با خروج آخرین نفرات نظامی‌ [[فرانسه]] از [[لبنان]] در سال 1945، ارتش این کشور در اختیار حکومت منتخب قرار گرفت. ارتش [[لبنان]] ارتشی کوچک است و از قدرت و تجهیزات چندانی برخوردار نیست. این ارتش در برابر حملات اسراییل عملا ناتوان و عموما در حالت دفاعی قرار دارد و حتی در بحران‌های فراگیر و درگیری‌های گسترده داخلی از نقش آفرینی چندانی برخوردار نبوده است. تنها در برخی موارد و بروز بحران و درگیری‌های محدود به کنترل اوضاع پرداخته است. ارتش این کشور در جریان جنگ داخلی آسیب‌های بسیار دید و به دو بخش [[اسلام و مسلمانان لبنان|مسلمان]] و [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحی]] تقسیم شد که گاه، بخش‌هایی از آن در برابر هم صف آرایی می‌کردند.


پس از جنگ نیز تلاش‌هایی برای بازسازی آن صورت گرفت و به ویژه برقراری یکپارچگی آن مورد اهتمام جدی بود. علی‌رغم دریافت برخی تجهیزات نظامی‌ نوین و انسجام نسبی، همچنان ارتشی کوچک با توانمندی‌های محدود و تجهیزات نه چندان کارساز باقی مانده است. به نظر می‌رسد به دلیل همسایگی این کشور با اسراییل، تا پیش از تعیین وضعیت مذاکرات سازش و سرنوشت مقاومت در [[لبنان]] و فلسطین، تغییر چندانی در وضعیت ارتش پدید نیامد.
پس از جنگ نیز تلاش‌هایی برای بازسازی آن صورت گرفت و به ویژه برقراری یکپارچگی آن مورد اهتمام جدی بود. علی‌رغم دریافت برخی تجهیزات نظامی‌ نوین و انسجام نسبی، همچنان ارتشی کوچک با توانمندی‌های محدود و تجهیزات نه چندان کارساز باقی مانده است. به نظر می‌رسد به دلیل همسایگی این کشور با اسراییل، تا پیش از تعیین وضعیت مذاکرات سازش و سرنوشت مقاومت در [[لبنان]] و فلسطین، تغییر چندانی در وضعیت ارتش پدید نیامد.
خط ۱۲: خط ۱۲:


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح ژاپن]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح سودان]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح اتیوپی]]؛ [[نیروهای مسلح سیرالئون]]؛ [[نیروهای مسلح مالی]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]]
* [[سیاست و حکومت لبنان]]
 
* [[نیروهای مسلح روسیه]]
* [[نیروهای مسلح تونس]]
* [[نیروهای مسلح ژاپن]]
* [[نیروهای مسلح کانادا]]
* [[نیروهای مسلح کوبا]]
* [[نیروهای مسلح مصر]]
* [[نیروهای مسلح سنگال]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:نیروهای مسلح]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۰

نیروی مسلح لبنان - برگرفته از سایت akharinkhabar - قابل بازیابی از: https://akharinkhabar.ir/world/7932563

اولین واحدهای ارتش این کشور در دوره قیمومیت تشکیل شد و با خروج آخرین نفرات نظامی‌ فرانسه از لبنان در سال 1945، ارتش این کشور در اختیار حکومت منتخب قرار گرفت. ارتش لبنان ارتشی کوچک است و از قدرت و تجهیزات چندانی برخوردار نیست. این ارتش در برابر حملات اسراییل عملا ناتوان و عموما در حالت دفاعی قرار دارد و حتی در بحران‌های فراگیر و درگیری‌های گسترده داخلی از نقش آفرینی چندانی برخوردار نبوده است. تنها در برخی موارد و بروز بحران و درگیری‌های محدود به کنترل اوضاع پرداخته است. ارتش این کشور در جریان جنگ داخلی آسیب‌های بسیار دید و به دو بخش مسلمان و مسیحی تقسیم شد که گاه، بخش‌هایی از آن در برابر هم صف آرایی می‌کردند.

پس از جنگ نیز تلاش‌هایی برای بازسازی آن صورت گرفت و به ویژه برقراری یکپارچگی آن مورد اهتمام جدی بود. علی‌رغم دریافت برخی تجهیزات نظامی‌ نوین و انسجام نسبی، همچنان ارتشی کوچک با توانمندی‌های محدود و تجهیزات نه چندان کارساز باقی مانده است. به نظر می‌رسد به دلیل همسایگی این کشور با اسراییل، تا پیش از تعیین وضعیت مذاکرات سازش و سرنوشت مقاومت در لبنان و فلسطین، تغییر چندانی در وضعیت ارتش پدید نیامد.

مهم‌ترین بخش ارتش لبنان، نیروی زمینی آن است که دارای 11 تیپ مکانیزه و چند تیپ گارد ریاست جمهوری، تکاور، هوابرد، تکاور دریایی، توپخانه و نیروی واحدهای پشتیبانی است. نیروی زمینی ارتش لبنان کارایی خود را عمدتا در درگیری‌های داخلی و به شکلی محدود به نمایش می‌گذارد و از رویارویی با حملات و تهدیدات اسراییل به شدت ناتوان بوده است. نیروی هوایی نیز عملا توان و امکان دفاع از آسمان کشور را به ویژه در برابر حملات و تجاوزات هوایی اسراییل ندارد. تعدادی هواپیمای آموزشی و مجموعه ای از هواپیماهای جنگنده در اختیار آن است که از کارایی لازم و میدان مانور برخوردار نیستند. تعدادی هواپیمای جنگی میراژ فرانسوی نیز که پیش از جنگ داخلی در اختیار این کشور قرار گرفته بود، در سال 2000 به کشور پاکستان فروخته شد و به جای آن 5 فروند بالگرد آمریکایی از نوع بل 205 دریافت کرد. دو فرودگاه نظامی‌ ریاق و رنه معوض در اختیار نیروی هوایی این کشور قرار دارد. نیروی دریایی نیز با دارا بودن دو پایگاه دریایی جونیه و بیروت و ده‌ها فروند کشتی کوچک و قایق‌های گشت دریایی، مسئولیت حراست از آب‌های سرزمینی و سواحل، حمایت دریایی از نیروی زمینی و مبارزه با قاچاق و راه‌‌ زنی‌های دریایی را بر عهده دارد با توجه به قدرت نیروی دریایی اسراییل و تهدیداتی که به شکل مستمر متوجه سواحل و آب‌های سرزمینی لبنان است، این نیرو از قدرت پاسخگویی لازم برخوردار نیست و نقش محدودی در ایفای مسئولیت‌های محوله ایفا می‌کند.

نیروی انتظامی‌ این کشور با عنوان نیروهای امنیت شامل امنیت عمومی(الامن العالم) و امنیت داخلی( الامن الداخلي) تحت امر وزارت کشور قرار دارند. نیروی امنیت عمومی‌ مسئولیت امنیت عمومی‌ کشور، امور گذرنامه، امور اتباع بیگانه، نظارت بر فعالیت‌های سیاسی و رسانه ای، صدرور گواهینامه رانندگی، محافظت از شخصیت‌های سیاسی و مشارکت در تامین امنیت مرزها را بر عهده دارد. نیروی امنیت داخلی نیز مسئولیت حمایت از افراد و دارایی‌های آنان، حمایت از آزادی‌‌های قانونی، اجرای احکام قضایی، اداره امور زندان ها، حراست از سازمان ها و موسسات دولتی و حراست از مراکز دیپلماتیک را بر عهده دارد.

خدمت سربازی در لبنان در سال 2007 لغو و به جای آن، دوره 6 ماهه آموزش برقرار شده است که افراد پس از طی این دوره، در صورت تمایل و نیاز واحدهای نظامی، می‌توانند داوطلبانه به مدت 5 سال به صورت نیروی حرفه‌ای در اختیار ارتش قرار گیرند.

به موجب قانون اساسی لبنان، رییس جمهور، رییس شورای عالی دفاع و فرمانده کل نیروهای مسلح است و دستور هرگونه عملیات نظامی‌ نیز از سوی نخست وزیر به عنوان معاون رییس شورای عالی دفاع و به نمایندگی از هیئت دولت ابلاغ می‌شود[۱][۲][۳].

نیز نگاه کنید به

نیروهای مسلح روسیه؛ نیروهای مسلح تونس؛ نیروهای مسلح ژاپن؛ نیروهای مسلح کانادا؛ نیروهای مسلح کوبا؛ نیروهای مسلح مصر؛ نیروهای مسلح سنگال؛ نیروهای مسلح آرژانتین؛ نیروهای مسلح فرانسه؛ نیروهای مسلح اسپانیا؛ نقش ارتش سرخ در تحولات چین؛ نیروهای مسلح سودان؛ نیروهای مسلح اوکراین؛ نیروهای مسلح ساحل عاج؛ نیروهای مسلح اردن؛ نیروهای مسلح زیمبابوه؛ نیروهای مسلح قطر؛ نیروهای مسلح اتیوپی؛ نیروهای مسلح سیرالئون؛ نیروهای مسلح مالی؛ نیروهای مسلح قزاقستان؛ نیروهای مسلح گرجستان؛ نیروهای مسلح تاجیکستان؛ نیروهای مسلح امارات متحده عربی؛ نیروهای مسلح تایلند

کتابشناسی

  1. برگرفته از https://www.lebarmy.gov.lb
  2. برگرفته از https://www.moim.gov.Lb
  3. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 154-157.