روزنامه فرانس سوار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
روزنامه فرانس سوار(France-Soir)، این روزنامه عصر در هشتم نوامبر ۱۹۴۴میلادی با ۲۵۰ هزار شمارگان منتشر شد. فرانس سوار در آغاز به جای روزنامه "دفانس دولافرانس" یا دفاع از فرانسه به بازار آمد که در فضایی جنگی آن روز در فرانسه جای خاصی داشت ولی بعدها کم کم جای مستقل خود را باز کرد و به روزنامه‌ای ملی با تیترهای غوغا برانگیز بدل شد. این روزنامه تحت مدیریت پیرلازارف (Pierre Lazareff | |||
مدت‌ها بزرگ‌ترین روزنامه فرانسه بود. به طورى که در سال 1954 میلادی تیراژ آن 4/1 میلیون در روز بود. سال‌های اوج روزنامه فرانس سوار، همان سال‌های دهه پنجاه و حداکثر شصت بود و از این پس سیر نزولی این روزنامه معروف و ملی آغاز شد. بحران‌های مالی به علاوه تشتت در مدیریت داخلی و اعتراض به مدیر روزنامه کم کم بالا گرفت و به مشکلی مزمن بدل شد. مدیر اسطوره‌ای این روزنامه به نام "پیر لازارف" که جمله معروف او "فرانس سوار، یعنی من" هنوز در اذهان است، تلاش کرد تا با پیوستن به کمپانی معروف انتشاراتی "هاشت" جلوی سقوط این روزنامه را بگیرد. فرانس سوار پس از سال‌ها جدال با مشکل و بحران بالاخره مشی خود را عوض کرد و تلاش نمود برای خواننده فرانسوی نشریه‌ای منتشر کند که "عمومی" و یا "عامه پسند" لقب گرفته است! این روزنامه اخبار وحوادث گوناگون روز را به صورت عامیانه منتشر مىسازد و رپرتاژهاى خود را به صورت دراماتیک، به زندگى خصوصى شخصیت‌هاى سیاسى اختصاص مىدهد.فرانس سوار از ابتدا خود را گلیست مىدانست. این روزنامه وابسته به جناح راست است گرایش به راست. | |||
جامعه‌شناسی رسانه‌های مکتوب در فرانسه به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد که رویکرد سیاسی وجه غالب آنهاست. با این همه، نشریه عامه پسندی چون فرانس سوار توانست جای خود را در میان مردم به خوبی باز کنند. فرانس سوار امروزه گر چه به مشکلات مالی و بحران‌های حاشیه‌ای ناشی از آن دچار شده است، ولی تصمیم ندارد استراتژی عوام‌گرایانه خود را از دست بدهد. با این وجود مسئولان آن می‌گویند که قصد ندارند از مسائل سیاسی و فرهنگی نیز بطور کامل دست کشیده و حساسیت آن را نادیده بگیرند. در حال حاضر این روزنامه با ۲۴صفحه رنگی از مجموع ۳۲صفحه منتشر می‌شود و تلاش می‌کند تا رویدادهای ورزشی را تا آخرین ساعت پوشش دهد. فرانس سوار شش مرکز چاپ را در شش گوشه فرانسه در نظر گرفته است تا روزنامه در سطح ملی سریع اما متنوع منتشر شود. در حالی که تیراژ این روزنامه قدیمی تا پیش از تعطیلی و درگیری با بحران‌های داخلی، از ۳۵هزار نسخه تجاوز نمی‌کرده است، به 77 | |||
هزار نسخه در روز در سال 2010 رسید.<ref>برگرفته از سایت http://fr.wikipedia.org/wiki/France_soir</ref><ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref> | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
[[مطبوعات در چین]]؛ [[مطبوعات در کانادا]]؛ [[مطبوعات در روسیه]]؛ [[مطبوعات در کوبا]]؛ [[مطبوعات در تونس]]؛ [[مطبوعات در لبنان]]؛ [[مطبوعات در افغانستان]]؛ [[مطبوعات در سنگال]]؛ [[مطبوعات در مالی]]؛ [[مطبوعات در سودان]]؛ [[مطبوعات در ساحل عاج]]؛ [[مطبوعات در زیمبابوه]]؛ [[مطبوعات در تایلند]]؛ [[مطبوعات در اوکراین]]؛ [[مطبوعات در اسپانیا]]؛ [[مطبوعات در اردن]]؛ [[مطبوعات در اتیوپی]]؛ [[مطبوعات در سیرالئون]]؛ [[مطبوعات در قطر]] ؛[[روزنامه در ژاپن]] ؛ [[روزنامه های زیمبابوه]]؛ [[روزنامه های اردن]]؛ [[روزنامه ها در قطر]] | |||
==کتابشناسی== | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۷
روزنامه فرانس سوار(France-Soir)، این روزنامه عصر در هشتم نوامبر ۱۹۴۴میلادی با ۲۵۰ هزار شمارگان منتشر شد. فرانس سوار در آغاز به جای روزنامه "دفانس دولافرانس" یا دفاع از فرانسه به بازار آمد که در فضایی جنگی آن روز در فرانسه جای خاصی داشت ولی بعدها کم کم جای مستقل خود را باز کرد و به روزنامه‌ای ملی با تیترهای غوغا برانگیز بدل شد. این روزنامه تحت مدیریت پیرلازارف (Pierre Lazareff
مدت‌ها بزرگ‌ترین روزنامه فرانسه بود. به طورى که در سال 1954 میلادی تیراژ آن 4/1 میلیون در روز بود. سال‌های اوج روزنامه فرانس سوار، همان سال‌های دهه پنجاه و حداکثر شصت بود و از این پس سیر نزولی این روزنامه معروف و ملی آغاز شد. بحران‌های مالی به علاوه تشتت در مدیریت داخلی و اعتراض به مدیر روزنامه کم کم بالا گرفت و به مشکلی مزمن بدل شد. مدیر اسطوره‌ای این روزنامه به نام "پیر لازارف" که جمله معروف او "فرانس سوار، یعنی من" هنوز در اذهان است، تلاش کرد تا با پیوستن به کمپانی معروف انتشاراتی "هاشت" جلوی سقوط این روزنامه را بگیرد. فرانس سوار پس از سال‌ها جدال با مشکل و بحران بالاخره مشی خود را عوض کرد و تلاش نمود برای خواننده فرانسوی نشریه‌ای منتشر کند که "عمومی" و یا "عامه پسند" لقب گرفته است! این روزنامه اخبار وحوادث گوناگون روز را به صورت عامیانه منتشر مىسازد و رپرتاژهاى خود را به صورت دراماتیک، به زندگى خصوصى شخصیت‌هاى سیاسى اختصاص مىدهد.فرانس سوار از ابتدا خود را گلیست مىدانست. این روزنامه وابسته به جناح راست است گرایش به راست.
جامعه‌شناسی رسانه‌های مکتوب در فرانسه به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد که رویکرد سیاسی وجه غالب آنهاست. با این همه، نشریه عامه پسندی چون فرانس سوار توانست جای خود را در میان مردم به خوبی باز کنند. فرانس سوار امروزه گر چه به مشکلات مالی و بحران‌های حاشیه‌ای ناشی از آن دچار شده است، ولی تصمیم ندارد استراتژی عوام‌گرایانه خود را از دست بدهد. با این وجود مسئولان آن می‌گویند که قصد ندارند از مسائل سیاسی و فرهنگی نیز بطور کامل دست کشیده و حساسیت آن را نادیده بگیرند. در حال حاضر این روزنامه با ۲۴صفحه رنگی از مجموع ۳۲صفحه منتشر می‌شود و تلاش می‌کند تا رویدادهای ورزشی را تا آخرین ساعت پوشش دهد. فرانس سوار شش مرکز چاپ را در شش گوشه فرانسه در نظر گرفته است تا روزنامه در سطح ملی سریع اما متنوع منتشر شود. در حالی که تیراژ این روزنامه قدیمی تا پیش از تعطیلی و درگیری با بحران‌های داخلی، از ۳۵هزار نسخه تجاوز نمی‌کرده است، به 77
هزار نسخه در روز در سال 2010 رسید.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
مطبوعات در چین؛ مطبوعات در کانادا؛ مطبوعات در روسیه؛ مطبوعات در کوبا؛ مطبوعات در تونس؛ مطبوعات در لبنان؛ مطبوعات در افغانستان؛ مطبوعات در سنگال؛ مطبوعات در مالی؛ مطبوعات در سودان؛ مطبوعات در ساحل عاج؛ مطبوعات در زیمبابوه؛ مطبوعات در تایلند؛ مطبوعات در اوکراین؛ مطبوعات در اسپانیا؛ مطبوعات در اردن؛ مطبوعات در اتیوپی؛ مطبوعات در سیرالئون؛ مطبوعات در قطر ؛روزنامه در ژاپن ؛ روزنامه های زیمبابوه؛ روزنامه های اردن؛ روزنامه ها در قطر
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از سایت http://fr.wikipedia.org/wiki/France_soir
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،