مهاجرت و پناهندگی در اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''مهاجرت و پناهندگی:''' اردن در اواخر دهه 1980 بیش از یک نوع مهاجرت را تجربه کرد. بخش زیادی از نیروی کار در خارج اردن مشغول به کار بود و مهاجرت های روستاییان به شهر پیوسته ادامه داشت. در مناطق روستایی، بخش قابل توجهی از مردان یا بیرون از روستا اشتغا...» ایجاد کرد)
 
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مهاجرت و پناهندگی:'''
[[اردن]] در اواخر دهه 1980 بیش از یک نوع مهاجرت را تجربه کرد. بخش زیادی از نیروی کار در خارج [[اردن]] مشغول به کار بود و مهاجرت‌های روستاییان به شهر پیوسته ادامه داشت. در مناطق روستایی، بخش قابل‌توجهی از مردان یا بیرون از روستا اشتغال به کار داشتند و یا به خدمت نظام وظیفه مشغول بودند.


اردن در اواخر دهه 1980 بیش از یک نوع مهاجرت را تجربه کرد. بخش زیادی از نیروی کار در خارج اردن مشغول به کار بود و مهاجرت های روستاییان به شهر پیوسته ادامه داشت. در مناطق روستایی، بخش قابل توجهی از مردان یا بیرون از روستا اشتغال به کار داشتند و یا به خدمت نظام وظیفه مشغول بودند.
اقتصاد‌دانان، [[اردن در بحران خليج فارس و جنگ کويت|اردن]] را کشور صادر‌کننده نیروی کار می‌دانند. به همراه توسعه نفتی عظیم دهه 1970 در کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستان سعودی تعداد قابل‌توجهی از نیروی کار ماهر و تحصیل کرده از مناطق روستایی و شهری برای اشتغال به طور موقت مهاجرت کردند.


اقتصاد دانان، اردن را کشور صادر کننده نیروی کار می دانند. به همراه توسعه نفتی عظیم دهه 1970 در کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستان سعودی تعداد قابل توجهی از نیروی کار ماهر و تحصیل کرده از مناطق روستایی و شهری برای اشتغال به طور موقت مهاجرت کردند.
در سال 1987 دولت اعلام کرد که حدود 350000 اردنی در خارج از مرزهای این کشور مشغول به کارند که‌ این رقم برای جمعیت اهالی اندک بومی‌ رقم بسیار بالایی بود. تقریبا 160900 تن فقط در عربستان سعودی مقیم شده بودند.


در سال 1987 دولت اعلام کرد که حدود 350000 اردنی در خارج از مرزهای این کشور مشغول به کارند که این رقم برای جمعیت اهالی اندک بومی رقم بسیار بالایی بود. تقریبا 160900 تن فقط در عربستان سعودی مقیم شده بودند.
بسیاری از کارگردانان اردنی که در خارج مشغول به کار بودند، اصالتی فلسطینی داشتند.


بسیاری از کارگردانان اردنی که در خارج مشغول به کار بودند، اصالتی فلسطینی داشتند.
عموم مهاجران اردنی را مردان متاهل بین 20 تا 39 سال تشکیل می‌دادند.
 
سطح تحصیلات این گروه از میانگین تحصیلات افراد در کرانه باختری بالاتر بود. بیشتر از 30 درصد کارگران شاغل در خارج، فارغ التحصیلان دانشگاهی بودند که از این تعداد 40 درصد در موقعیت‌های حرفه‌ای قرار داشتند.


عموم مهاجران اردنی را مردان متاهل بين 20 تا 39 سال تشكيل مي دادند.
میانگین مدتی که مهاجران در خارج می‌ماندند از 4.5 تا 8 سال بود و علت اشتغال آن‌ها در خارج دستمزد‌های بالاتر بود.


سطح تحصيلات اين گروه از ميانگين تحصيلات افراد در كرانه باختري بالاتر بود. بيشتر از 30 درصد كارگران شاغل در خارج، فارغ التحصيلان دانشگاهي بودند كه از اين تعداد 40 درصد در موقعيت هاي حرفه اي قرار داشتند.
برخلاف بسیاری از مردان مهاجر در خاورمیانه، مهاجران اردنی تمایل زیادی داشتند که خانواده‌های خود را همراه خویش به محل کار ببرند.


ميانگين مدتي كه مهاجران در خارج مي ماندند از 4.5 تا 8 سال بود و علت اشتغال آن ها در خارج دستمزد هاي بالاتر بود.
مهاجرت از [[اردن]] پدیده جدیدی نبود بلکه در اوایل قرن 19 روستاییان اردنی به خارج مهاجرت می‌کردند. مهاجرت به خارج از دهه 1960 تا کنون عموماً به عربستان سعودی و کشورهای تولید‌کننده نفت در خلیج فارس بوده است.


برخلاف بسياري از مردان مهاجر در خاورميانه، مهاجران اردني تمايل زيادي داشتند كه خانواده هاي خود را همراه خويش به محل كار ببرند.
نویسندگان مطالعات سال 1985 برای شناخت تاثیر مهاجرت بر روستاها در منطقه شمال غربی، اینطور عنوان کردند که حداقل یکی از اعضای خانواده‌ها در 10% خانوارها در خارج مشغول به کار هستند و 35% از سرپرست خانوارها نیز در نیروهای نظامی‌ مشغول به کارند. بسیاری دیگر نیز در مناطق شهری کار می‌کنند و باید مرتب از روستا به محل کار خود در شهر سفر کنند. بیش از نیمی‌ از مهاجران روستایی که به کشورهای تولید کننده نفت مهاجرت کرده‌اند در بخش عمومی، به خصوص در بخش آموزش و نیروهای نظامی-امنیتی اشتغال دارند.


مهاجرت از اردن پديده جديدي نبود بلكه در اوايل قرن 19 روستاييان اردني به خارج مهاجرت مي كردند. مهاجرت به خارج از دهه 1960 تا كنون عموماً به عربستان سعودي و كشورهاي توليد كننده نفت در خليج فارس بوده است.
مهاجرت کارگری در دهه‌های 1970 و 1980 لزوماً نشان‌دهنده‌ این نیست که آن‌ها از روستا و یا هم روستاییان بیزارند. تقریباً 75 درصد از مهاجران روستایی در محل کار خود در خارج یک خویشاوند یا یک دوست روستایی دارند. مهاجرت تاثیر چندانی در حاکمیت مرد در خانواده شهری یا روستایی ندارد.


نويسندگان مطالعات سال 1985 براي شناخت تاثير مهاجرت بر روستاها در منطقه شمال غربي، اينطور عنوان كردند كه حداقل يكي از اعضاي خانواده ها در 10% خانوارها در خارج مشغول به كار هستند و 35% از سرپرست خانوارها نيز در نيروهاي نظامي مشغول به كارند. بسياري ديگر نيز در مناطق شهري كار مي كنند و بايد مرتب از روستا به محل كار خود در شهر سفر كنند. بيش از نيمي از مهاجران روستايي كه به كشورهاي توليد كننده نفت مهاجرت كرده اند در بخش عمومي، به خصوص در بخش آموزش و نيروهاي نظامي-امنيتي اشتغال دارند.
زنان در زندگی روزمره تصمیمات زیادی می‌گیرند اما در اغلب موارد در تصمیمات کلی منتظر مشورت با همسر خویش می‌مانند.


مهاجرت كارگري در دهه هاي 1970 و 1980 لزوماً نشان دهنده اين نيست كه آن ها از روستا و يا هم روستاييان بيزارند. تقريباً 75 درصد از مهاجران روستايي در محل كار خود در خارج يك خويشاوند يا يك دوست روستايي دارند. مهاجرت تاثير چنداني در حاكميت مرد در خانواده شهري يا روستايي ندارد.
بسیاری از خانه‌های ویلایی تازه‌ساز در امان، ایربد و همچنین روستاها نشان‌دهنده شمار زیاد مردان کارگر در خارج و جریان پول نفت در زندگی آن‌ها است.


زنان در زندگي روزمره تصميمات زيادي مي گيرند اما در اغلب موارد در تصميمات كلي منتظر مشورت با همسر خويش مي مانند.
در سرزمین‌های مرتفع شمال غرب ساخت و ساز ساختمان‌ها باعث کاهش زمین‌های کشاورزی شده است. اما بر خلاف آن جا در [[دره اردن]] پول‌های ارسالی حاکی از سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش صنعت کشاورزی است. از دهه 1970 تعداد روستاییانی که به امان مهاجرت کرده‌اند رو به افزایش است. بسیاری از این افراد در شهر همچنان فقیر باقی می‌ماندند. عوامل قابل‌تاملی همچون کمبود زمین و نبود موقعیت‌های شغلی در مناطق روستایی و از آن طرف وجود مراکز تحصیلی و سلامتی در امان سیل عظیم روستاییان به شهر را به راه انداخت. مسکن شهری برای فقرای شهر نیز دست نیافتنی بود.


بسياري از خانه هاي ويلايي تازه ساز در امان، ايربد و همچنين روستاها نشان دهنده شمار زياد مردان كارگر در خارج و جريان پول نفت در زندگي آن ها است.
روستاییان مهاجر رابطه نزدیک خود با روستای محل تولد خود را حفظ کردند.


در سرزمين هاي مرتفع شمال غرب ساخت و ساز ساختمان ها باعث كاهش زمين هاي كشاورزي شده است. اما بر خلاف آن جا در دره اردن پول هاي ارسالي حاكي از سرمايه گذاري هاي كلان در بخش صنعت كشاورزي است. از دهه 1970 تعداد روستايياني كه به امان مهاجرت كرده اند رو به افزايش است. بسياري از اين افراد در شهر همچنان فقير باقي مي ماندند. عوامل قابل تاملي همچون كمبود زمين و نبود موقعيت هاي شغلي در مناطق روستايي و از آن طرف وجود مراكز تحصيلي و سلامتي در امان سيل عظيم روستاييان به شهر را به راه انداخت. مسكن شهري براي فقراي شهر نيز دست نيافتني بود.
آن‌ها در روزهای جمعه (تعطیل رسمی‌ در [[اردن]]) و سایر تعطیلات به نزد خانواده‌های خود باز می‌گردند.


روستاييان مهاجر رابطه نزديك خود با روستاي محل تولد خود را حفظ كردند.
بر اساس آمار منتشر شده توسط [https://www.unesco.org/en یونسکو] در گزارش جهانی فرهنگ 98، مهاجران اردنی در سطح جهان در سال 90 نسبتی معادل 1.112 در هزار نفر را تشکیل می‌دهند که 50% آن‌ها را زنان تشکیل می‌دهند، بر اساس همین آمار جمعیتی که در خارج از کشور متولد شده اند 26.4% را شامل می‌شوند. همچنین درآمد ناشی از مهاجرت که به کشور مبدا ارسال شده است به نسبت کل عواید خارجی در فاصله سال‌های 92 تا 94 معادل 26.3% است.


آن ها در روزهاي جمعه (تعطيل رسمي در اردن) و ساير تعطيلات به نزد خانواده هاي خود باز مي گردند.
این آمار حاکی از آن است که در سال 95 پناهنده به کشور [[اردن]] وجود نداشته است، همچنین در همین سال 0.001% از اردنی‌ها به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند<ref>لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [[اردن]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>.{{به روز رسانی}}


بر اساس آمار منتشر شده توسط يونسكو در گزارش جهاني فرهنگ 98، مهاجران اردني در سطح جهان در سال 90 نسبتي معادل 1.112 در هزار نفر را تشكيل مي دهند كه 50% آن ها را زنان تشكيل مي دهند، بر اساس همين آمار جمعيتي كه در خارج از كشور متولد شده اند 26.4% را شامل مي شوند. همچنين درآمد ناشي از مهاجرت كه به كشور مبدا ارسال شده است به نسبت كل عوايد خارجي در فاصله سال هاي 92 تا 94 معادل 26.3% است.
== نیز نگاه کنید به ==
[[مهاجرت و پناهندگی در تایلند]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در ژاپن]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در روسیه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در کانادا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در کوبا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در مصر]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در چین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در تونس]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سنگال]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در آرژانتین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در فرانسه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سودان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در زیمبابوه]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اوکراین]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در اسپانیا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سیرالئون]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در قطر]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در قزاقستان]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در بنگلادش]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در سریلانکا]]؛ [[مهاجرت و پناهندگی در تاجیکستان]]


اين آمار حاكي از آن است كه در سال 95 پناهنده به كشور اردن وجود نداشته است، همچنين در همين سال 0.001% از اردني ها به كشورهاي ديگر پناهنده شده اند.
== کتابشناسی ==
[[رده:مهاجرت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۲

اردن در اواخر دهه 1980 بیش از یک نوع مهاجرت را تجربه کرد. بخش زیادی از نیروی کار در خارج اردن مشغول به کار بود و مهاجرت‌های روستاییان به شهر پیوسته ادامه داشت. در مناطق روستایی، بخش قابل‌توجهی از مردان یا بیرون از روستا اشتغال به کار داشتند و یا به خدمت نظام وظیفه مشغول بودند.

اقتصاد‌دانان، اردن را کشور صادر‌کننده نیروی کار می‌دانند. به همراه توسعه نفتی عظیم دهه 1970 در کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستان سعودی تعداد قابل‌توجهی از نیروی کار ماهر و تحصیل کرده از مناطق روستایی و شهری برای اشتغال به طور موقت مهاجرت کردند.

در سال 1987 دولت اعلام کرد که حدود 350000 اردنی در خارج از مرزهای این کشور مشغول به کارند که‌ این رقم برای جمعیت اهالی اندک بومی‌ رقم بسیار بالایی بود. تقریبا 160900 تن فقط در عربستان سعودی مقیم شده بودند.

بسیاری از کارگردانان اردنی که در خارج مشغول به کار بودند، اصالتی فلسطینی داشتند.

عموم مهاجران اردنی را مردان متاهل بین 20 تا 39 سال تشکیل می‌دادند.

سطح تحصیلات این گروه از میانگین تحصیلات افراد در کرانه باختری بالاتر بود. بیشتر از 30 درصد کارگران شاغل در خارج، فارغ التحصیلان دانشگاهی بودند که از این تعداد 40 درصد در موقعیت‌های حرفه‌ای قرار داشتند.

میانگین مدتی که مهاجران در خارج می‌ماندند از 4.5 تا 8 سال بود و علت اشتغال آن‌ها در خارج دستمزد‌های بالاتر بود.

برخلاف بسیاری از مردان مهاجر در خاورمیانه، مهاجران اردنی تمایل زیادی داشتند که خانواده‌های خود را همراه خویش به محل کار ببرند.

مهاجرت از اردن پدیده جدیدی نبود بلکه در اوایل قرن 19 روستاییان اردنی به خارج مهاجرت می‌کردند. مهاجرت به خارج از دهه 1960 تا کنون عموماً به عربستان سعودی و کشورهای تولید‌کننده نفت در خلیج فارس بوده است.

نویسندگان مطالعات سال 1985 برای شناخت تاثیر مهاجرت بر روستاها در منطقه شمال غربی، اینطور عنوان کردند که حداقل یکی از اعضای خانواده‌ها در 10% خانوارها در خارج مشغول به کار هستند و 35% از سرپرست خانوارها نیز در نیروهای نظامی‌ مشغول به کارند. بسیاری دیگر نیز در مناطق شهری کار می‌کنند و باید مرتب از روستا به محل کار خود در شهر سفر کنند. بیش از نیمی‌ از مهاجران روستایی که به کشورهای تولید کننده نفت مهاجرت کرده‌اند در بخش عمومی، به خصوص در بخش آموزش و نیروهای نظامی-امنیتی اشتغال دارند.

مهاجرت کارگری در دهه‌های 1970 و 1980 لزوماً نشان‌دهنده‌ این نیست که آن‌ها از روستا و یا هم روستاییان بیزارند. تقریباً 75 درصد از مهاجران روستایی در محل کار خود در خارج یک خویشاوند یا یک دوست روستایی دارند. مهاجرت تاثیر چندانی در حاکمیت مرد در خانواده شهری یا روستایی ندارد.

زنان در زندگی روزمره تصمیمات زیادی می‌گیرند اما در اغلب موارد در تصمیمات کلی منتظر مشورت با همسر خویش می‌مانند.

بسیاری از خانه‌های ویلایی تازه‌ساز در امان، ایربد و همچنین روستاها نشان‌دهنده شمار زیاد مردان کارگر در خارج و جریان پول نفت در زندگی آن‌ها است.

در سرزمین‌های مرتفع شمال غرب ساخت و ساز ساختمان‌ها باعث کاهش زمین‌های کشاورزی شده است. اما بر خلاف آن جا در دره اردن پول‌های ارسالی حاکی از سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش صنعت کشاورزی است. از دهه 1970 تعداد روستاییانی که به امان مهاجرت کرده‌اند رو به افزایش است. بسیاری از این افراد در شهر همچنان فقیر باقی می‌ماندند. عوامل قابل‌تاملی همچون کمبود زمین و نبود موقعیت‌های شغلی در مناطق روستایی و از آن طرف وجود مراکز تحصیلی و سلامتی در امان سیل عظیم روستاییان به شهر را به راه انداخت. مسکن شهری برای فقرای شهر نیز دست نیافتنی بود.

روستاییان مهاجر رابطه نزدیک خود با روستای محل تولد خود را حفظ کردند.

آن‌ها در روزهای جمعه (تعطیل رسمی‌ در اردن) و سایر تعطیلات به نزد خانواده‌های خود باز می‌گردند.

بر اساس آمار منتشر شده توسط یونسکو در گزارش جهانی فرهنگ 98، مهاجران اردنی در سطح جهان در سال 90 نسبتی معادل 1.112 در هزار نفر را تشکیل می‌دهند که 50% آن‌ها را زنان تشکیل می‌دهند، بر اساس همین آمار جمعیتی که در خارج از کشور متولد شده اند 26.4% را شامل می‌شوند. همچنین درآمد ناشی از مهاجرت که به کشور مبدا ارسال شده است به نسبت کل عواید خارجی در فاصله سال‌های 92 تا 94 معادل 26.3% است.

این آمار حاکی از آن است که در سال 95 پناهنده به کشور اردن وجود نداشته است، همچنین در همین سال 0.001% از اردنی‌ها به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند[۱].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

مهاجرت و پناهندگی در تایلند؛ مهاجرت و پناهندگی در ژاپن؛ مهاجرت و پناهندگی در روسیه؛ مهاجرت و پناهندگی در کانادا؛ مهاجرت و پناهندگی در کوبا؛ مهاجرت و پناهندگی در لبنان؛ مهاجرت و پناهندگی در مصر؛ مهاجرت و پناهندگی در چین؛ مهاجرت و پناهندگی در تونس؛ مهاجرت و پناهندگی در سنگال؛ مهاجرت و پناهندگی در آرژانتین؛ مهاجرت و پناهندگی در فرانسه؛ مهاجرت و پناهندگی در سودان؛ مهاجرت و پناهندگی در زیمبابوه؛ مهاجرت و پناهندگی در اوکراین؛ مهاجرت و پناهندگی در اسپانیا؛ مهاجرت و پناهندگی در سیرالئون؛ مهاجرت و پناهندگی در قطر؛ مهاجرت و پناهندگی در قزاقستان؛ مهاجرت و پناهندگی در بنگلادش؛ مهاجرت و پناهندگی در سریلانکا؛ مهاجرت و پناهندگی در تاجیکستان

کتابشناسی

  1. لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)