سیاستگذاری فرهنگی تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''سیاست‌های فرهنگی''' «نخستین بار در زمان پادشاه رامای ششم به نام واجیراود (۱۹۱۰م تا ۱۹۲۵ م ) هویت فرهنگی مردم بر سه اصل ملت، دین و پادشاهی قرار گرفت، این سه اصل در همه جنبه‌های اجتماعی مردم حضور داشته‌اند؛ دولت آقای تاکسین اصل مردم‌سالاری را...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سیاست‌های فرهنگی'''
«نخستین بار در زمان پادشاه [[رامای ششم (شاه واجیراووت)|رامای ششم]] به نام واجیراود (۱۹۱۰م تا ۱۹۲۵ م ) هویت فرهنگی مردم بر سه اصل ملت، دین و پادشاهی قرار گرفت، این سه اصل در همهٔ جنبه‌های اجتماعی مردم حضور داشته‌اند؛ دولت آقای تاکسین اصل مردم‌سالاری را رکن چهارم نامیده است. از دیگر اقدامات فرهنگی در زمان نخست‌وزیری پرفسور تانین کریویکسین در سال ۱۹۷۶م انجام شد.


«نخستین بار در زمان پادشاه رامای ششم به نام واجیراود (۱۹۱۰م تا ۱۹۲۵ م ) هویت فرهنگی مردم بر سه اصل ملت، دین و پادشاهی قرار گرفت، این سه اصل در همه جنبه‌های اجتماعی مردم حضور داشته‌اند؛ دولت آقای تاکسین اصل مردم‌سالاری را رکن چهارم نامیده است، از دیگر اقدامات فرهنگی در زمان نخست‌وزیری پرفسور تانین کریویکسین در سال ۱۹۷۶م انجام شد. او ترویج میراث فرهنگی و افتخارات کشور را برای حفظ هویت فرهنگی، به‌ویژه برای نسل جوان لازم می‌دانست و در این راستا برنامه‌های متعددی را اجرا کرد؛ از جمله برنامه شیوه زندگی تایی به‌نام یونانگ تای که بر نقش مذهب که عنصری فرهنگی در توسعه اقتصادی اجتماعی کشور است، تأکید می‌کرد». (خوشرو (۲ :۱۳۸۴ ،C در دوران حکومت مارشال فیبون سونکرام سیاست‌های شدیدی برای عرفی‌کردن جامعه و گذر از سنت به مدرنیته اجرا شد که چهره جامعه را به‌ویژه در شهرها تغییر داد، در همین دوران بود که نام کشور از سیام به تایلند تبدیل شد.
او ترویج میراث فرهنگی و افتخارات کشور را برای حفظ هویت فرهنگی، به‌ویژه برای نسل جوان لازم می‌دانست و در این راستا برنامه‌های متعددی را اجرا کرد؛ از جمله برنامهٔ شیوهٔ زندگی تایی به‌نام یونانگ تای که بر نقش مذهب که عنصری فرهنگی در توسعه اقتصادی اجتماعی کشور است، تأکید می‌کرد»<ref name=":0">خوشرو،علیرضا(۱۳۸۴).«ارگان‌های مجری در سیاست‌های فرهنگی داخل و خارج [[تایلند]]».[[بانکوک]]. رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. ص2.</ref>.در دوران حکومت مارشال فیبون سونکرام سیاست‌های شدیدی برای عرفی‌کردن جامعه و گذر از سنت به مدرنیته اجرا شد که چهرهٔ جامعه را به‌ویژه در شهرها تغییر داد. در همین دوران بود که نام کشور از سیام به [[تایلند]] تبدیل شد<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.140</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[سیاست های فرهنگی چین]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی روسیه]]؛ [[سياست فرهنگی ژاپن]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی کانادا]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی کوبا]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی لبنان]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی مصر]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سنگال]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی فرانسه]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی ساحل عاج]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی کشور مالی]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سوریه]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سودان]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی زیمبابوه]]؛  [[سیاستگذاری فرهنگی اوکراین]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اسپانیا]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اردن]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی قطر]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سیرالئون]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اتیوپی]].  
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۹

«نخستین بار در زمان پادشاه رامای ششم به نام واجیراود (۱۹۱۰م تا ۱۹۲۵ م ) هویت فرهنگی مردم بر سه اصل ملت، دین و پادشاهی قرار گرفت، این سه اصل در همهٔ جنبه‌های اجتماعی مردم حضور داشته‌اند؛ دولت آقای تاکسین اصل مردم‌سالاری را رکن چهارم نامیده است. از دیگر اقدامات فرهنگی در زمان نخست‌وزیری پرفسور تانین کریویکسین در سال ۱۹۷۶م انجام شد.

او ترویج میراث فرهنگی و افتخارات کشور را برای حفظ هویت فرهنگی، به‌ویژه برای نسل جوان لازم می‌دانست و در این راستا برنامه‌های متعددی را اجرا کرد؛ از جمله برنامهٔ شیوهٔ زندگی تایی به‌نام یونانگ تای که بر نقش مذهب که عنصری فرهنگی در توسعه اقتصادی اجتماعی کشور است، تأکید می‌کرد»[۱].در دوران حکومت مارشال فیبون سونکرام سیاست‌های شدیدی برای عرفی‌کردن جامعه و گذر از سنت به مدرنیته اجرا شد که چهرهٔ جامعه را به‌ویژه در شهرها تغییر داد. در همین دوران بود که نام کشور از سیام به تایلند تبدیل شد[۲].

نیز نگاه کنید به

سیاست های فرهنگی چین؛ سیاستگذاری فرهنگی روسیه؛ سياست فرهنگی ژاپن؛ سیاستگذاری فرهنگی کانادا؛ سیاستگذاری فرهنگی کوبا؛ سیاستگذاری فرهنگی لبنان؛ سیاستگذاری فرهنگی مصر؛ سیاستگذاری فرهنگی سنگال؛ سیاستگذاری فرهنگی فرانسه؛ سیاستگذاری فرهنگی ساحل عاج؛ سیاستگذاری فرهنگی کشور مالی؛ سیاستگذاری فرهنگی سوریه؛ سیاستگذاری فرهنگی سودان؛ سیاستگذاری فرهنگی زیمبابوه؛ سیاستگذاری فرهنگی اوکراین؛ سیاستگذاری فرهنگی اسپانیا؛ سیاستگذاری فرهنگی اردن؛ سیاستگذاری فرهنگی قطر؛ سیاستگذاری فرهنگی سیرالئون؛ سیاستگذاری فرهنگی اتیوپی.

کتابشناسی

  1. خوشرو،علیرضا(۱۳۸۴).«ارگان‌های مجری در سیاست‌های فرهنگی داخل و خارج تایلند».بانکوک. رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. ص2.
  2. الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.140