سیاستگذاری فرهنگی تایلند
«نخستین بار در زمان پادشاه رامای ششم به نام واجیراود (۱۹۱۰م تا ۱۹۲۵ م ) هویت فرهنگی مردم بر سه اصل ملت، دین و پادشاهی قرار گرفت، این سه اصل در همهٔ جنبههای اجتماعی مردم حضور داشتهاند؛ دولت آقای تاکسین اصل مردمسالاری را رکن چهارم نامیده است. از دیگر اقدامات فرهنگی در زمان نخستوزیری پرفسور تانین کریویکسین در سال ۱۹۷۶م انجام شد.
او ترویج میراث فرهنگی و افتخارات کشور را برای حفظ هویت فرهنگی، بهویژه برای نسل جوان لازم میدانست و در این راستا برنامههای متعددی را اجرا کرد؛ از جمله برنامهٔ شیوهٔ زندگی تایی بهنام یونانگ تای که بر نقش مذهب که عنصری فرهنگی در توسعه اقتصادی اجتماعی کشور است، تأکید میکرد»[۱].در دوران حکومت مارشال فیبون سونکرام سیاستهای شدیدی برای عرفیکردن جامعه و گذر از سنت به مدرنیته اجرا شد که چهرهٔ جامعه را بهویژه در شهرها تغییر داد. در همین دوران بود که نام کشور از سیام به تایلند تبدیل شد[۲].
نیز نگاه کنید به
سیاست های فرهنگی چین؛ سیاستگذاری فرهنگی روسیه؛ سياست فرهنگی ژاپن؛ سیاستگذاری فرهنگی کانادا؛ سیاستگذاری فرهنگی کوبا؛ سیاستگذاری فرهنگی لبنان؛ سیاستگذاری فرهنگی مصر؛ سیاستگذاری فرهنگی سنگال؛ سیاستگذاری فرهنگی فرانسه؛ سیاستگذاری فرهنگی ساحل عاج؛ سیاستگذاری فرهنگی کشور مالی؛ سیاستگذاری فرهنگی سوریه؛ سیاستگذاری فرهنگی سودان؛ سیاستگذاری فرهنگی زیمبابوه؛ سیاستگذاری فرهنگی اوکراین؛ سیاستگذاری فرهنگی اسپانیا؛ سیاستگذاری فرهنگی اردن؛ سیاستگذاری فرهنگی قطر؛ سیاستگذاری فرهنگی سیرالئون؛ سیاستگذاری فرهنگی اتیوپی.