صنعت گردشگری سیرالئون: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''جهانگردی بین‌المللی (مراكز مهم گردشگری)''' '''1-12-5-پیشینه صنعت گردشگری در کشور سیرالئون''' پیشینه صنعت گردشگری در کشور سیرالئون به دهه 1950 میلادی و دوره استعمار این کشور باز می‌گردد. در طی این دوره گروهی از گردشگران غربی صرفا برای استفاده از سو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''جهانگردی بین‌المللی (مراكز مهم گردشگری)'''
پیشینه صنعت گردشگری در کشور [[سیرالئون]] به دهه 1950 میلادی و دوره استعمار این کشور باز می‌گردد. در طی این دوره گروهی از گردشگران غربی صرفا برای استفاده از سواحل آفتابی و زیبای این کشور رهسپار فریتاون و دیگر شهرهای [[سیرالئون]] می‌شدند با این حال به‌دلیل امکانات ضعیف توریستی و مشکلات ناشی از سفر در داخل این کشور گردشگری در کشور [[سیرالئون]] از رونق چندانی برخوردار نبود. پس از استقلال [[سیرالئون]] توسعه صنعت گردشگری در دستور کار دولت قرار گرفت و وزارتخانه‌ای نیز تحت عنوان وزارت توریسم و منابع طبیعی تأسیس گشت و نخست وزیر [[میلتون مارگای]] با کمک برخی کشورهای غربی برخی تأسیسات زیربنایی در زمینه پذیرش گردشگران خارجی را در فریتاون و دیگر مناطق ساحلی کشور بنیان نهاد. صنعت گردشگری سیرالئون در دهه‌های 1970، و 1980 در وضعیت نسبتاً خوبی قرار داشت و بسیاری از گردشگران اروپایی (عمدتاً از کشورهای [[فرانسه]]، انگلستان و ایتالیا) با سفر به این کشور از چشم انداز‌های طبیعی این کشور بازدید می‌کردند. در آن سال‌ها با وجود امکانات نه چندان مناسب گردشگری سیرالئون، سالانه ده‌ها میلیون دلار از طریق ارائه خدمات توریستی وارد خزانه کشور می‌شد و در واقع بخشی از درآمد ملی این کشور از صنعت گردشگری تامین می‌شد. در راستای این امر چند هتل و کمپ تفریحی در فریتاون و دیگر شهرهای کشور احداث شد و صدها نفر در بخش [[صنعت گردشگری سیرالئون|گردشگری]] این کشور فعالیت داشتند.


'''1-12-5-پیشینه صنعت گردشگری در کشور سیرالئون'''
با آغاز [[جنگ داخلی سیرالئون|جنگ داخلی]] و اوج‌گیری حملات شورشیان به مناطق مختلف کشور رفته رفته از تعداد گردشگران خارجی کاسته شد به‌گونه‌ای که از سال‌های 1995 و 1996 به بعد درآمد حاصل از صنعت گردشگری به‌شدت کاهش یافته و در سال‌های بعد و به‌ویژه پس از اشتغال پایتخت توسط شورشیان صنعت توریسم [[سیرالئون]] به‌طور کامل تعطیل شد و صدمات و خسارات سنگینی نیز به تأسیسات [[صنعت گردشگری سیرالئون|گردشگری]] این کشور وارد آمد<ref>Miller, D., Ladouceur, D., Dugal, Z. (2006). From research to road map: learning from the arms for development initiative in sierra leone, united nations, P.52-53</ref>.  پس از پایان [[جنگ داخلی سیرالئون|جنگ داخلی]]، دولت وقت توجه ویژه‌ای را به بازسازی و سازماندهی مجدد صنعت توریسم مبذول داشت و هتل‌ها و کمپ‌های تفریحی آسیب دیده از حملات شورشیان به‌طور قابل توجهی تعمیر شدند. علاوه برآن دولت [[سیرالئون]] کشورهای خارجی را به احداث هتل‌هایی در فریتاون و دیگر شهرهای کشور تشویق کرد. در راستای این امر و با اخذ وام از صندوق بین‌المللی پول و با سرمایه گذاری [[چین]] و چند کشور اسلامی، چند هتل بزرگ در فریتاون احداث شدند و پلاژ‌های تفریحی حومه شهر فریتاون نیز بازسازی شدند. در حال حاضر صنعت گردشگری سیرالئون دربرگیرنده هشت هزار نفر است که در بخش‌های مختلف فعالیت کرده و با کمک سفارتخانه‌های [[سیرالئون]] در کشورهای مختلف جهان گردشگرانی را که به تدریج وارد کشور می‌شوند تحت پوشش خدمات گردشگری قرار می‌دهند. وزارت توریسم و منابع طبیعی [[سیرالئون]] طی چند سال گذشته برنامه‌هایی را برای گسترش صنعت گردشگری این کشور ترتیب داده است که بخش وسیعی از کشور از جمله بنادر و فرودگاه بین‌المللی فریتاون را در بر می‌گیرد. با این حال به‌دلیل زیر ساخت‌های نامناسب اقتصادی کشور و امکانات ضعیف بنادر و تنها فرودگاه بین‌المللی این کشور (فرودگاه فریتاون) به‌نظر نمی‌رسد صنعت گردشگری سیرالئون در آینده نزدیک بتواند به جایگاه مناسبی دست یابد.


پیشینه صنعت گردشگری در کشور سیرالئون به دهه 1950 میلادی و دوره استعمار این کشور باز می‌گردد. در طی این دوره گروهی از گردشگران غربی صرفا برای استفاده از سواحل آفتابی و زیبای این کشور رهسپار فریتاون و دیگر شهرهای سیرالئون می‌شدند با این حال بدلیل امکانات ضعیف توریستی و مشکلات ناشی از سفر در داخل این کشور گردشگری در کشور سیرالئون از رونق چندانی برخوردار نبود. پس از استقلال سیرالئون توسعه صنعت گردشگری در دستور کار دولت قرار گرفت و وزارتخانه‌ای نیز تحت عنوان وزارت توریسم و منابع طبیعی تأسیس گشت و نخست وزیر [[میلتون مارگای]] با کمک برخی کشورهای غربی برخی تأسیسات زیربنایی در زمینه پذیرش گردشگران خارجی را درفریتاون و دیگر مناطق ساحلی کشور بنیان نهاد. صنعت گردشگری سیرالئون در دهه‌های 1970، و 1980 در وضعیت نسبتاً خوبی قرار داشت و بسیاری از گردشگران اروپایی (عمدتاً از کشورهای فرانسه، انگلستان و ایتالیا) با سفر به این کشور از چشم انداز‌های طبیعی این کشور بازدید می‌کردند. در آن سال‌ها با وجود امکانات نه چندان مناسب گردشگری سیرالئون، سالانه ده‌ها میلیون دلار از طریق ارائه خدمات توریستی وارد خزانه کشور می‌شد و در واقع بخشی از درآمد ملی این کشور از صنعت گردشگری تامین می‌شد. در راستای این امر چند هتل و کمپ تفریحی در فریتاون و دیگر شهرهای کشور احداث شد و صدها نفر در بخش گردشگری این کشور فعالیت داشتند.
شایان ذکر است هرچند دولت این کشور در حال حاضر به‌شدت در حال تشویق ورود گردشگران غربی به این کشور است با این حال این توریست‌ها ملزم به رعایت [[آداب و رسوم در سیرالئون|آداب و رسوم]] سنتی [[سیرالئون]] بوده و از برتن کردن پوشش نا مناسب در سطح شهرهای کشور خودداری می‌ورزند<ref>Fyle, M. (2006). Historical dictionary of sierra leone: the scarecrow press, p.197</ref>.


با آغاز جنگ داخلی و اوج‌گیری حملات شورشیان به مناطق مختلف کشور رفته رفته از تعداد گردشگران خارجی کاسته شد به‌گونه‌ای که از سال‌های 1995 و 1996 به بعد درآمد حاصل از صنعت گردشگری بشدت کاهش یافته و در سال‌های بعد و به‌ویژه پس از اشتغال پایتخت توسط شورشیان صنعت توریسم سیرالئون به‌طور کامل تعطیل شد و صدمات و خسارات سنگینی نیز به تأسیسات گردشگری این کشور وارد آمد. (Miller, Ladouceur and Dugaal 2006: 52-53) پس از پایان جنگ داخلی، دولت وقت توجه ویژه‌ای را به بازسازی و سازماندهی مجدد صنعت توریسم مبذول داشت و هتل‌ها و کمپ‌های تفریحی آسیب دیده از حملات شورشیان به‌طور قابل توجهی تعمیر شدند. علاوه برآن دولت سیرالئون کشورهای خارجی را به احداث هتل‌هایی در فریتاون و دیگر شهرهای کشور تشویق کرد. در راستای این امر و با اخذ وام از صندوق بین‌المللی پول و با سرمایه گذاری چین و چند کشور اسلامی، چند هتل بزرگ در فریتاون احداث شدند و پلاژ‌های تفریحی حومه شهر فریتاون نیز بازسازی شدند. در حال حاضر صنعت گردشگری سیرالئون دربرگیرنده هشت هزار نفر است که در بخش‌های مختلف فعالیت کرده و با کمک سفارتخانه‌های سیرالئون در کشورهای مختلف جهان گردشگرانی را که به تدریج وارد کشور می‌شوند تحت پوشش خدمات گردشگری قرار می‌دهند. وزارت توریسم و منابع طبیعی سیرالئون طی چند سال گذشته برنامه‌هایی را برای گسترش صنعت گردشگری این کشور ترتیب داده است که بخش وسیعی از کشور از جمله بنادر و فرودگاه بین‌المللی فریتاون را در بر می‌گیرد. با این حال بدلیل زیر ساخت‌های نامناسب اقتصادی کشور و امکانات ضعیف بنادر و تنها فرودگاه بین‌المللی این کشور (فرودگاه فریتاون) به‌نظر نمی‌رسد صنعت گردشگری سیرالئون در آینده نزدیک بتواند به جایگاه مناسبی دست یابد.
ساحل شنای خاص گردشگران خارجی نیز در محلی خارج از فریتاون در نظر گرفته شده که دور از رفت‌و‌آمد مردم است. بخش عمده گردشگران خارجی که هر سال به‌ویژه در فصل توریست به [[سیرالئون]] سفر می‌کنند را عمدتاً توریست‌های آمریکایی، فرانسوی، بلژیکی، ایتالیایی، ژاپنی و چینی تشکیل می‌دهند.
====[[مراکز مهم گردشگری سیرالئون|جذابیت‌های طبیعی و آثارتاریخی سیرالئون]]====
کشور [[سیرالئون]] یکی از زیباترین کشورهای منطقه غرب آفریقا به‌شمار می‌رود و انبوه جنگل‌های پرپشت و سرسبز استوایی و سواحل زیبای حاشیه اقیانوس اطلس چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز به این کشور کوچک بخشیده است. علاوه برآن کوهستان‌هایی که بخشی از کشور را در برگرفته‌اند نیز بر جذابیت‌های طبیعی [[سیرالئون]] افزوده‌اند. مهم‌ترین جاذبه گردشگری کشور [[سیرالئون]] جنگل‌های سرسبز این کشور به‌شمار می‌روند که بیش از سه چهارم کشور را پوشش داده و چهره ی کاملاً شاداب از این کشور را در معرض نمایش قرار می‌دهند.[[پرونده:جذابیت های طبیعی سیرالئون.jpg|بندانگشتی|جذابیت های طبیعی [[سیرالئون]] (1394). برگرفته از سایت سفرچشم بومی،قابل بازیابی از<nowiki/>https://nativeeyetravel.com/destination/africa/sierra-leone-holidays-tours/]]هر چند ورود و گشت و گذار در جنگل‌های انبوه [[سیرالئون]] برای گردشگرانی که عاشق منابع و چشم اندازهای طبیعی هستند تا حدودی مشکل است و وجود باتلاق‌ها و مرداب‌ها به همراه حیوانات وحشی و بیماری‌های خاص جنگل، گشت و گذار را در این جنگل‌ها سخت و دشوار ساخته است با این حال این جنگل‌ها همه ساله پذیرای برخی گردشگران ماجراجو و محققان علوم طبیعی است که با سفر به مناطق مختلف جنگلی گونه‌های متنوع گیاهی و حیوانات را مورد بررسی قرار می‌دهند.


شایان ذکر است هرچند دولت این کشور در حال حاضر بشدت در حال تشویق ورود گردشگران غربی به این کشور است با این حال این توریست‌ها ملزم به رعایت آداب و رسوم سنتی سیرالئون بوده و از برتن کردن پوشش نا مناسب در سطح شهرهای کشور خودداری می‌ورزند. (Fyle 2006:197)
علاوه بر آن هر سال عده‌ای از ماجراجویان غربی با سفر به این کشور عازم مناطق کوهستانی صعب العبور و بکر شده و با کوهپیمایی و صخره نوردی از طبیعت زیبا و دل انگیز این کشور و آرامش حاکم بر کوهستان‌های مرتفع [[سیرالئون]] لذت می‌برند.


ساحل شنای خاص گردشگران خارجی نیز در محلی خارج از فریتاون در نظر گرفته شده که دور از رفت‌و‌آمد مردم است. بخش عمده گردشگران خارجی که هر سال به‌ویژه در فصل توریست به سیرالئون سفر می‌کنند را عمدتاً توریست‌های آمریکایی، فرانسوی، بلژیکی، ایتالیایی، ژاپنی و چینی تشکیل می‌دهند.
سواحل کشور [[سیرالئون]] نیز از دیرباز از چشم اندازهای جذاب طبیعی این کشور به‌شمار می‌رود و بسیاری از گردشگران کشورهای اروپایی و آمریکای ش[[مالی]] به سفر به این کشور و شنا در سواحل آن از آفتاب دلپذیر و [[سیرالئون]] بهره‌مند می‌شوند. از دیگر جذابیت‌های طبیعی [[سیرالئون]] درخت کتان تنومند و بسیار کهنسالی است که در مرکز شهر فریتاون و در مجاورت چند بنای تاریخی این شهر قرار دارد و به‌عنوان نماد ملی پایتخت [[سیرالئون]] در نظر گرفته می‌ شود.


'''2-12-5- جذابیت‌های طبیعی و آثارتاریخی سیرالئون'''
این درخت توسط نخستین بردگان آزاد شده آفریقایی آمریکایی که از ایالات متحده آمریکا رهسپار این سرزمین شدند کاشته شده است. دروازه موسوم به دروازه شاهان که به طرز هنرمندانه‌ای از سنگ ساخته شده و بر در سردر بالای آن نوشته شده‌است: «هر برده‌ای که از این دروازه عبور کند آزاد است» از دیگر جاذبه‌های تاریخی [[سیرالئون]] است. این دروازه در مکانی که بازار برده فروشان پرتغالی بوده احداث شده و معمولاً گردشگران خارجی از این دروازه تاریخی بازدید می‌کنند. محوطه دانشگاه قدیمی فورابی که تونی بلر نخست‌وزیر سابق انگلستان نیز بخشی از کودکی خود را در اینجا گذرانده و چشم اندازی از کل شهر پلکانی فریتاون را در زیر پای خود دارد از دیگر مکان‌های تاریخی کشور [[سیرالئون]] است<ref>برگرفته از https://www.africa-ate.org/sierra&#x20;leone/2011</ref>[i].


کشور سیرالئون یکی از زیباترین کشورهای منطقه غرب آفریقا به‌شمار می‌رود و انبوه جنگل‌های پرپشت و سرسبز استوایی و سواحل زیبای حاشیه اقیانوس اطلس چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز به این کشور کوچک بخشیده است. علاوه برآن کوهستان‌هایی که بخشی از کشور را در برگرفته‌اند نیز بر جذابیت‌های طبیعی سیرالئون افزوده‌اند. مهم‌ترین جاذبه گردشگری کشور سیرالئون جنگل‌های سرسبز این کشور به‌شمار می‌روند که بیش از سه چهارم کشور را پوشش داده و چهره ی کاملاً شاداب از این کشور را در معرض نمایش قرار می‌دهند.
روستاهای موسوم به «دهکده‌های کریول» (Creole villages) در شبه‌جزیره کیپ که در اوایل دهه 1800 میلادی و توسط برده‌های آزادشده از [[آمریکا]] ساخته شده‌اند از دیگر جذابیت‌های گردشگری [[سیرالئون]] به‌شمار می‌روند. این روستاها که عمدتاً از آجر ساخته شده‌اند نشان دهنده تأثیرپذیری سازندگان آنها از نوع معماری غربی بوده و از زیبایی خاصی برخوردارند. جالب اینجاست که نام برخی از آنها نیز کاملاً از اسامی شهرهای انگلستان نظیر لنکستر، یورک و کنت گرفته شده‌است. کلیساهای تماماً سنگی این روستاها نیز از شهرت زیادی برخوردارند.[[پرونده:ساختمان کلیسای سنت جان مارون.jpg|بندانگشتی|ساختمان کلیسای سنت جان مارون(1402).برگرفته از سایت توریسم سیرالئون،قابل بازیابی از<nowiki/>https://tourismsierraleone.com/stories/top-historical-sights-in-freetown-you-must-visit/]]ساختمان کلیسای سنت جان مارون(St.john's maroon church) فریتاون که در سال 1820 و به سبک معماری انگلستان احداث شده از دیگر بناهای تاریخی مشهور این کشور به‌شمار می‌رود. شهرت عمده این بنا نوع معماری خاص آن است که به یادبود برده‌های مبارز جامائیکایی (موسوم به مارون‌ها) که در آن عهد به این کشور تبعید می‌شدند کلیسای سنت جان مارون نام نهاده شده‌است. این ساختمان که در سال 1956 در فهرست میراث ملی [[سیرالئون]] ثبت شده و جشن دویست سالگی آن در سال 2007 در فریتاون برگزار گشت از مکان‌های مورد علاقه گردشگران خارجی به‌شمار می‌رود.


هر چند ورود و گشت و گذار در جنگل‌های انبوه سیرالئون برای گردشگرانی که عاشق منابع و چشم اندازهای طبیعی هستند تا حدودی مشکل است و وجود باتلاق‌ها و مرداب‌ها به همراه حیوانات وحشی و بیماری‌های خاص جنگل، گشت و گذار را در این جنگل‌ها سخت و دشوار ساخته است با این حال این جنگل‌ها همه ساله پذیرای برخی گردشگران ماجراجو و محققان علوم طبیعی است که با سفر به مناطق مختلف جنگلی گونه‌های متنوع گیاهی و حیوانات را مورد بررسی قرار می‌دهند. علاوه بر آن هر سال عده‌ای از ماجراجویان غربی با سفر به این کشور عازم مناطق کوهستانی صعب العبور و بکر شده و با کوهپیمایی و صخره نوردی از طبیعت زیبا و دل انگیز این کشور و آرامش حاکم بر کوهستان‌های مرتفع سیر الئون لذت می‌برند. سواحل کشور سیرالئون نیز از دیرباز از چشم اندازهای جذاب طبیعی این کشور به‌شمار می‌رود و بسیاری از گردشگران کشورهای اروپایی و آمریکای ش[[مالی]] به سفر به این کشور و شنا در سواحل آن از آفتاب دلپذیر و سیرالئون بهره‌مند می‌شوند.
کلیسای جامع سنت جرج(St George's cathedral) ، کلیسای سنت چارلز(St Charles church) ، برج قدیمی مارتلّو(Martello Tower) ، توپ‌های قدیمی متعلق به بخش قدیمی فریتاون، موزه ملی راه‌آهن و جزیره بونس (که زمانی از مراکز اصلی صدور برده و برنج به ایالات متحده [[آمریکا]] بود) از دیگر آثار تاریخی کشور [[سیرالئون]] به‌شمار می‌روند که گردشگران خارجی در مدت حضور در این کشور از این ابنیه بازدید می‌‌نمایند<ref name=":0">برگرفته از https://tourism.gov.sl/</ref>.
===ورود جهانگردان خارجی===
اکثر گردشگرانی که در فصول مختلف به‌ویژه در فصل گردشگری به این کشور سفر می‌کنند را جهانگردان کشورهای ایالات متحده آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان، چین و [[ژاپن]] تشکیل می‌دهند.
===سه كشور مبدأ جهانگردان خارجی===
هرچند آمار دقیقی از درصد گردشگرانی که به این کشور سفر می‌کنند وجود ندارد ولی کشورهای ایالات متحده [[آمریکا]]، انگلستان و [[فرانسه]] بیشترین گردشگران به این کشور را طی سال‌های 2010 و 2011 به‌خود اختصاص داده‌اند.
===درآمد حاصل از جهانگردی بین‌المللی===
بر اساس اطلاعات ارائه شده در سایت وزارت فرهنگ و گردشگری [[سیرالئون]] در سال 2010، مبلغ 1.2 میلیون دلار از طریق ورود گردشگران خارجی وارد خزانه ملی کشور [[سیرالئون]] شده است که با توجه به امکانات نه چندان مناسب گردشگری این کشور درآمد قابل توجهی محسوب می‌شود<ref name=":0" />.
===سفر اتباع كشور به خارج===
با توجه به فقر شدید حاکم بر کشور [[سیرالئون]] هر سال تعداد بسیار اندکی از مردم این کشور به دیگر کشورهای جهان سفر می‌کنند. هرچند اطلاعاتی از معدود گردشگران داخلی این کشور وجود ندارد ولی شواهد موجود نمایانگر آن است که در سال کمتر از هزار نفر از اتباع این کشور، صرفاً با هدف سیاحت، به کشورهای دیگر مسافرت می‌کنند. البته تعداد قابل توجهی از اتباع [[سیرالئون]] در طول سال با هدف تجارت به کشورهای غنا، [[ساحل عاج]]، گینه کوناکری، [[امارات متحده عربی]]، نیجریه و [[چین]] سفر می‌کنند ولی این مسافران را نباید در زمره گردشگران قلمداد نمود.
===سه مقصد اصلی اتباع سیرالئونی===
[[چین]]، [[امارات متحده عربی]] و [[ساحل عاج]] سه مقصد اصلی مسافران سیرالئونی به‌شمار می‌روند.
===[[کنوانسیون‌های فرهنگی سیرالئون|پذیرش كنوانسیون‌های فرهنگی مربوط به میراث فرهنگی و طبیعی]]===
با وجود طبیعت دل انگیز، جنگل‌های همیشه سبز و کوهستان‌های زیبای کشور [[سیرالئون]] و عضویت این کشور در سازمان [https://un.org/en یونسکو]، مقامات [[سیرالئون]] هنوز اقدامی در ثبت جلوه‌های طبیعی خود در فهرست میراث جهانی [https://www.unesco.org/ سازمان یونسکو] انجام نداده‌اند<ref>برگرفته از https://www.unesco.org/en/countries/sl</ref><ref>عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ [[سیرالئون]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.


از دیگر جذابیت‌های طبیعی سیرالئون درخت کتان تنومند و بسیار کهنسالی است که در مرکز شهر فری تاون و در مجاورت چند بنای تاریخی این شهر قرار دارد و به‌عنوان نماد ملی پایتخت سیرالئون در نظر گرفته می‌شود. این درخت توسط نخستین بردگان آزاد شده آفریقایی آمریکایی که از ایالات متحده آمریکا رهسپار این سرزمین شدند کاشته شده است. دروازه موسوم به دروازه شاهان که به طرز هنرمندانه‌ای از سنگ ساخته شده و بر در سردر بالای آن نوشته شده‌است: «هر برده‌ای که از این دروازه عبور کند آزاد است» از دیگر جاذبه‌های تاریخی سیرالئون است. این دروازه در مکانی که بازار برده فروشان پرتغالی بوده احداث شده و معمولاً گردشگران خارجی از این دروازه تاریخی بازدید می‌کنند. محوطه دانشگاه قدیمی فورابی که تونی بلر نخست‌وزیر سابق انگلستان نیز بخشی از کودکی خود را در اینجا گذرانده و چشم اندازی از کل شهر پلکانی فریتاون را در زیر پای خود دارد از دیگر مکان‌های تاریخی کشور سیرالئون است. <nowiki>http://www.africa-ate.org</nowiki>.[5] روستاهای موسوم به «دهکده‌های کریول»[6] در شبه‌جزیره کیپ که در اوایل دهه 1800 میلادی و توسط برده‌های آزادشده از آمریکا ساخته شده‌اند از دیگر جذابیت‌های گردشگری سیرالئون به‌شمار می‌روند. این روستاها که عمدتاً از آجر ساخته شده‌اند نشان دهنده تأثیرپذیری سازندگان آنها از نوع معماری غربی بوده و از زیبایی خاصی برخوردارند. جالب اینجاست که نام برخی از آنها نیز کاملاً از اسامی شهرهای انگلستان نظیر لنکستر، یورک و کنت گرفته شده‌است. کلیساهای تماماً سنگی این روستاها نیز از شهرت زیادی برخوردارند.
== نیز نگاه کنید به ==
[[صنعت گردشگری زیمبابوه]]؛ [[صنعت گردشگری کانادا]]؛ [[صنعت گردشگری ژاپن]]؛ [[صنعت گردشگری کوبا]]؛ [[صنعت گردشگری لبنان]]؛ [[صنعت گردشگری مصر]]؛ [[صنعت گردشگری افغانستان]]؛ [[صنعت گردشگری در چین]]؛ [[صنعت گردشگری تونس]]؛ [[صنعت گردشگری روسیه]]؛ [[صنعت گردشگری سنگال]]؛ [[صنعت گردشگری آرژانتین]]؛ [[صنعت گردشگری کشور مالی]]؛ [[صنعت گردشگری سوریه]]؛ [[صنعت گردشگری سودان]]؛ [[صنعت گردشگری تایلند]]؛ [[صنعت گردشگری اوکراین]]؛ [[صنعت گردشگری اسپانیا]]؛ [[صنعت گردشگری اردن]]؛ [[صنعت گردشگری ساحل عاج]]؛ [[صنعت گردشگری قطر]]؛ [[صنعت گردشگری اتیوپی]]؛ [[صنعت گردشگری بنگلادش]]


ساختمان کلیسای سنت جان مارون[7] فریتاون که در سال 1820 و به سبک معماری انگلستان احداث شده از دیگر بناهای تاریخی مشهور این کشور به‌شمار می‌رود. شهرت عمده این بنا نوع معماری خاص آن است که به یادبود برده‌های مبارز جامائیکایی (موسوم به مارون‌ها) که در آن عهد به این کشور تبعید می‌شدند کلیسای سنت جان مارون نام نهاده شده‌است. این ساختمان که در سال 1956 در فهرست میراث ملی سیرالئون ثبت شده و جشن دویست سالگی آن در سال 2007 در فریتاون برگزار گشت از مکان‌های مورد علاقه گردشگران خارجی به‌شمار می‌رود.
== پاورقی ==
<small>[i] -</small> <small>گفته می‌شود در سال‌های نخست جنگ جهانی دوم و در حالی که انگلستان به سختی تحت محاصره آلمان قرار داشت ملکه وقت انگلستان مدت کوتاهی در عمارت «کورت رایت هاوس» دانشگاه فورابه مخفی شد و این در حالی بود که آلمانی‌ها به هیچ عنوان تصور نمی‌کردند ملکه انگلستان در چنین مکانی پنهان گردد.</small>


کلیسای جامع سنت جرج[8]، کلیسای سنت چارلز[9]، برج قدیمی مارتلّو[10]، توپ‌های قدیمی متعلق به بخش قدیمی فریتاون، موزه ملی راه‌آهن و جزیره بونس (که زمانی از مراکز اصلی صدور برده و برنج به ایالات متحده آمریکا بود) از دیگر آثار تاریخی کشور سیرالئون به‌شمار می‌روند که گردشگران خارجی در مدت حضور در این کشور از این ابنیه بازدید می‌‌نمایند.
== کتابشناسی ==
 
<references />
www.Sierraleoneencyclopedia.org / Ministry of Tourism and Culture.2011
[[رده:گردشگری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۶

پیشینه صنعت گردشگری در کشور سیرالئون به دهه 1950 میلادی و دوره استعمار این کشور باز می‌گردد. در طی این دوره گروهی از گردشگران غربی صرفا برای استفاده از سواحل آفتابی و زیبای این کشور رهسپار فریتاون و دیگر شهرهای سیرالئون می‌شدند با این حال به‌دلیل امکانات ضعیف توریستی و مشکلات ناشی از سفر در داخل این کشور گردشگری در کشور سیرالئون از رونق چندانی برخوردار نبود. پس از استقلال سیرالئون توسعه صنعت گردشگری در دستور کار دولت قرار گرفت و وزارتخانه‌ای نیز تحت عنوان وزارت توریسم و منابع طبیعی تأسیس گشت و نخست وزیر میلتون مارگای با کمک برخی کشورهای غربی برخی تأسیسات زیربنایی در زمینه پذیرش گردشگران خارجی را در فریتاون و دیگر مناطق ساحلی کشور بنیان نهاد. صنعت گردشگری سیرالئون در دهه‌های 1970، و 1980 در وضعیت نسبتاً خوبی قرار داشت و بسیاری از گردشگران اروپایی (عمدتاً از کشورهای فرانسه، انگلستان و ایتالیا) با سفر به این کشور از چشم انداز‌های طبیعی این کشور بازدید می‌کردند. در آن سال‌ها با وجود امکانات نه چندان مناسب گردشگری سیرالئون، سالانه ده‌ها میلیون دلار از طریق ارائه خدمات توریستی وارد خزانه کشور می‌شد و در واقع بخشی از درآمد ملی این کشور از صنعت گردشگری تامین می‌شد. در راستای این امر چند هتل و کمپ تفریحی در فریتاون و دیگر شهرهای کشور احداث شد و صدها نفر در بخش گردشگری این کشور فعالیت داشتند.

با آغاز جنگ داخلی و اوج‌گیری حملات شورشیان به مناطق مختلف کشور رفته رفته از تعداد گردشگران خارجی کاسته شد به‌گونه‌ای که از سال‌های 1995 و 1996 به بعد درآمد حاصل از صنعت گردشگری به‌شدت کاهش یافته و در سال‌های بعد و به‌ویژه پس از اشتغال پایتخت توسط شورشیان صنعت توریسم سیرالئون به‌طور کامل تعطیل شد و صدمات و خسارات سنگینی نیز به تأسیسات گردشگری این کشور وارد آمد[۱]. پس از پایان جنگ داخلی، دولت وقت توجه ویژه‌ای را به بازسازی و سازماندهی مجدد صنعت توریسم مبذول داشت و هتل‌ها و کمپ‌های تفریحی آسیب دیده از حملات شورشیان به‌طور قابل توجهی تعمیر شدند. علاوه برآن دولت سیرالئون کشورهای خارجی را به احداث هتل‌هایی در فریتاون و دیگر شهرهای کشور تشویق کرد. در راستای این امر و با اخذ وام از صندوق بین‌المللی پول و با سرمایه گذاری چین و چند کشور اسلامی، چند هتل بزرگ در فریتاون احداث شدند و پلاژ‌های تفریحی حومه شهر فریتاون نیز بازسازی شدند. در حال حاضر صنعت گردشگری سیرالئون دربرگیرنده هشت هزار نفر است که در بخش‌های مختلف فعالیت کرده و با کمک سفارتخانه‌های سیرالئون در کشورهای مختلف جهان گردشگرانی را که به تدریج وارد کشور می‌شوند تحت پوشش خدمات گردشگری قرار می‌دهند. وزارت توریسم و منابع طبیعی سیرالئون طی چند سال گذشته برنامه‌هایی را برای گسترش صنعت گردشگری این کشور ترتیب داده است که بخش وسیعی از کشور از جمله بنادر و فرودگاه بین‌المللی فریتاون را در بر می‌گیرد. با این حال به‌دلیل زیر ساخت‌های نامناسب اقتصادی کشور و امکانات ضعیف بنادر و تنها فرودگاه بین‌المللی این کشور (فرودگاه فریتاون) به‌نظر نمی‌رسد صنعت گردشگری سیرالئون در آینده نزدیک بتواند به جایگاه مناسبی دست یابد.

شایان ذکر است هرچند دولت این کشور در حال حاضر به‌شدت در حال تشویق ورود گردشگران غربی به این کشور است با این حال این توریست‌ها ملزم به رعایت آداب و رسوم سنتی سیرالئون بوده و از برتن کردن پوشش نا مناسب در سطح شهرهای کشور خودداری می‌ورزند[۲].

ساحل شنای خاص گردشگران خارجی نیز در محلی خارج از فریتاون در نظر گرفته شده که دور از رفت‌و‌آمد مردم است. بخش عمده گردشگران خارجی که هر سال به‌ویژه در فصل توریست به سیرالئون سفر می‌کنند را عمدتاً توریست‌های آمریکایی، فرانسوی، بلژیکی، ایتالیایی، ژاپنی و چینی تشکیل می‌دهند.

جذابیت‌های طبیعی و آثارتاریخی سیرالئون

کشور سیرالئون یکی از زیباترین کشورهای منطقه غرب آفریقا به‌شمار می‌رود و انبوه جنگل‌های پرپشت و سرسبز استوایی و سواحل زیبای حاشیه اقیانوس اطلس چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز به این کشور کوچک بخشیده است. علاوه برآن کوهستان‌هایی که بخشی از کشور را در برگرفته‌اند نیز بر جذابیت‌های طبیعی سیرالئون افزوده‌اند. مهم‌ترین جاذبه گردشگری کشور سیرالئون جنگل‌های سرسبز این کشور به‌شمار می‌روند که بیش از سه چهارم کشور را پوشش داده و چهره ی کاملاً شاداب از این کشور را در معرض نمایش قرار می‌دهند.

جذابیت های طبیعی سیرالئون (1394). برگرفته از سایت سفرچشم بومی،قابل بازیابی ازhttps://nativeeyetravel.com/destination/africa/sierra-leone-holidays-tours/

هر چند ورود و گشت و گذار در جنگل‌های انبوه سیرالئون برای گردشگرانی که عاشق منابع و چشم اندازهای طبیعی هستند تا حدودی مشکل است و وجود باتلاق‌ها و مرداب‌ها به همراه حیوانات وحشی و بیماری‌های خاص جنگل، گشت و گذار را در این جنگل‌ها سخت و دشوار ساخته است با این حال این جنگل‌ها همه ساله پذیرای برخی گردشگران ماجراجو و محققان علوم طبیعی است که با سفر به مناطق مختلف جنگلی گونه‌های متنوع گیاهی و حیوانات را مورد بررسی قرار می‌دهند.

علاوه بر آن هر سال عده‌ای از ماجراجویان غربی با سفر به این کشور عازم مناطق کوهستانی صعب العبور و بکر شده و با کوهپیمایی و صخره نوردی از طبیعت زیبا و دل انگیز این کشور و آرامش حاکم بر کوهستان‌های مرتفع سیرالئون لذت می‌برند.

سواحل کشور سیرالئون نیز از دیرباز از چشم اندازهای جذاب طبیعی این کشور به‌شمار می‌رود و بسیاری از گردشگران کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی به سفر به این کشور و شنا در سواحل آن از آفتاب دلپذیر و سیرالئون بهره‌مند می‌شوند. از دیگر جذابیت‌های طبیعی سیرالئون درخت کتان تنومند و بسیار کهنسالی است که در مرکز شهر فریتاون و در مجاورت چند بنای تاریخی این شهر قرار دارد و به‌عنوان نماد ملی پایتخت سیرالئون در نظر گرفته می‌ شود.

این درخت توسط نخستین بردگان آزاد شده آفریقایی آمریکایی که از ایالات متحده آمریکا رهسپار این سرزمین شدند کاشته شده است. دروازه موسوم به دروازه شاهان که به طرز هنرمندانه‌ای از سنگ ساخته شده و بر در سردر بالای آن نوشته شده‌است: «هر برده‌ای که از این دروازه عبور کند آزاد است» از دیگر جاذبه‌های تاریخی سیرالئون است. این دروازه در مکانی که بازار برده فروشان پرتغالی بوده احداث شده و معمولاً گردشگران خارجی از این دروازه تاریخی بازدید می‌کنند. محوطه دانشگاه قدیمی فورابی که تونی بلر نخست‌وزیر سابق انگلستان نیز بخشی از کودکی خود را در اینجا گذرانده و چشم اندازی از کل شهر پلکانی فریتاون را در زیر پای خود دارد از دیگر مکان‌های تاریخی کشور سیرالئون است[۳][i].

روستاهای موسوم به «دهکده‌های کریول» (Creole villages) در شبه‌جزیره کیپ که در اوایل دهه 1800 میلادی و توسط برده‌های آزادشده از آمریکا ساخته شده‌اند از دیگر جذابیت‌های گردشگری سیرالئون به‌شمار می‌روند. این روستاها که عمدتاً از آجر ساخته شده‌اند نشان دهنده تأثیرپذیری سازندگان آنها از نوع معماری غربی بوده و از زیبایی خاصی برخوردارند. جالب اینجاست که نام برخی از آنها نیز کاملاً از اسامی شهرهای انگلستان نظیر لنکستر، یورک و کنت گرفته شده‌است. کلیساهای تماماً سنگی این روستاها نیز از شهرت زیادی برخوردارند.

ساختمان کلیسای سنت جان مارون(1402).برگرفته از سایت توریسم سیرالئون،قابل بازیابی ازhttps://tourismsierraleone.com/stories/top-historical-sights-in-freetown-you-must-visit/

ساختمان کلیسای سنت جان مارون(St.john's maroon church) فریتاون که در سال 1820 و به سبک معماری انگلستان احداث شده از دیگر بناهای تاریخی مشهور این کشور به‌شمار می‌رود. شهرت عمده این بنا نوع معماری خاص آن است که به یادبود برده‌های مبارز جامائیکایی (موسوم به مارون‌ها) که در آن عهد به این کشور تبعید می‌شدند کلیسای سنت جان مارون نام نهاده شده‌است. این ساختمان که در سال 1956 در فهرست میراث ملی سیرالئون ثبت شده و جشن دویست سالگی آن در سال 2007 در فریتاون برگزار گشت از مکان‌های مورد علاقه گردشگران خارجی به‌شمار می‌رود.

کلیسای جامع سنت جرج(St George's cathedral) ، کلیسای سنت چارلز(St Charles church) ، برج قدیمی مارتلّو(Martello Tower) ، توپ‌های قدیمی متعلق به بخش قدیمی فریتاون، موزه ملی راه‌آهن و جزیره بونس (که زمانی از مراکز اصلی صدور برده و برنج به ایالات متحده آمریکا بود) از دیگر آثار تاریخی کشور سیرالئون به‌شمار می‌روند که گردشگران خارجی در مدت حضور در این کشور از این ابنیه بازدید می‌‌نمایند[۴].

ورود جهانگردان خارجی

اکثر گردشگرانی که در فصول مختلف به‌ویژه در فصل گردشگری به این کشور سفر می‌کنند را جهانگردان کشورهای ایالات متحده آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان، چین و ژاپن تشکیل می‌دهند.

سه كشور مبدأ جهانگردان خارجی

هرچند آمار دقیقی از درصد گردشگرانی که به این کشور سفر می‌کنند وجود ندارد ولی کشورهای ایالات متحده آمریکا، انگلستان و فرانسه بیشترین گردشگران به این کشور را طی سال‌های 2010 و 2011 به‌خود اختصاص داده‌اند.

درآمد حاصل از جهانگردی بین‌المللی

بر اساس اطلاعات ارائه شده در سایت وزارت فرهنگ و گردشگری سیرالئون در سال 2010، مبلغ 1.2 میلیون دلار از طریق ورود گردشگران خارجی وارد خزانه ملی کشور سیرالئون شده است که با توجه به امکانات نه چندان مناسب گردشگری این کشور درآمد قابل توجهی محسوب می‌شود[۴].

سفر اتباع كشور به خارج

با توجه به فقر شدید حاکم بر کشور سیرالئون هر سال تعداد بسیار اندکی از مردم این کشور به دیگر کشورهای جهان سفر می‌کنند. هرچند اطلاعاتی از معدود گردشگران داخلی این کشور وجود ندارد ولی شواهد موجود نمایانگر آن است که در سال کمتر از هزار نفر از اتباع این کشور، صرفاً با هدف سیاحت، به کشورهای دیگر مسافرت می‌کنند. البته تعداد قابل توجهی از اتباع سیرالئون در طول سال با هدف تجارت به کشورهای غنا، ساحل عاج، گینه کوناکری، امارات متحده عربی، نیجریه و چین سفر می‌کنند ولی این مسافران را نباید در زمره گردشگران قلمداد نمود.

سه مقصد اصلی اتباع سیرالئونی

چین، امارات متحده عربی و ساحل عاج سه مقصد اصلی مسافران سیرالئونی به‌شمار می‌روند.

پذیرش كنوانسیون‌های فرهنگی مربوط به میراث فرهنگی و طبیعی

با وجود طبیعت دل انگیز، جنگل‌های همیشه سبز و کوهستان‌های زیبای کشور سیرالئون و عضویت این کشور در سازمان یونسکو، مقامات سیرالئون هنوز اقدامی در ثبت جلوه‌های طبیعی خود در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو انجام نداده‌اند[۵][۶].

نیز نگاه کنید به

صنعت گردشگری زیمبابوه؛ صنعت گردشگری کانادا؛ صنعت گردشگری ژاپن؛ صنعت گردشگری کوبا؛ صنعت گردشگری لبنان؛ صنعت گردشگری مصر؛ صنعت گردشگری افغانستان؛ صنعت گردشگری در چین؛ صنعت گردشگری تونس؛ صنعت گردشگری روسیه؛ صنعت گردشگری سنگال؛ صنعت گردشگری آرژانتین؛ صنعت گردشگری کشور مالی؛ صنعت گردشگری سوریه؛ صنعت گردشگری سودان؛ صنعت گردشگری تایلند؛ صنعت گردشگری اوکراین؛ صنعت گردشگری اسپانیا؛ صنعت گردشگری اردن؛ صنعت گردشگری ساحل عاج؛ صنعت گردشگری قطر؛ صنعت گردشگری اتیوپی؛ صنعت گردشگری بنگلادش

پاورقی

[i] - گفته می‌شود در سال‌های نخست جنگ جهانی دوم و در حالی که انگلستان به سختی تحت محاصره آلمان قرار داشت ملکه وقت انگلستان مدت کوتاهی در عمارت «کورت رایت هاوس» دانشگاه فورابه مخفی شد و این در حالی بود که آلمانی‌ها به هیچ عنوان تصور نمی‌کردند ملکه انگلستان در چنین مکانی پنهان گردد.

کتابشناسی

  1. ↑ Miller, D., Ladouceur, D., Dugal, Z. (2006). From research to road map: learning from the arms for development initiative in sierra leone, united nations, P.52-53
  2. ↑ Fyle, M. (2006). Historical dictionary of sierra leone: the scarecrow press, p.197
  3. ↑ برگرفته از https://www.africa-ate.org/sierra+leone/2011
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ برگرفته از https://tourism.gov.sl/
  5. ↑ برگرفته از https://www.unesco.org/en/countries/sl
  6. ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=صنعت_گردشگری_سیرالئون&oldid=54381»