سینمای سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در آوریل سال 1900 میلادی فعالان عرصه سینمایی سریلانکا با وارد کردن فیلم از خارج و نمایش آن در سالنهای شهر، کارشان را آغاز کردند؛ اما تولید فیلم‌های مستند از سال 1949 و فیلم‌های سینمایی در دهه 1950 در این کشور آغاز شد<ref name=":2">مظفری, م. (1369). ''سریلانکا.'' کتابخانه مرکزی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.</ref>. سینمای این کشور از یک سو با چالش بزرگی به نام صنعت فیلم و سینمای هند و از سویی دیگر گسترش روزافزودن محبوبیت تلویزیون در بین خانواده ها روبرو است. اولین فیلم سینهالی زبان سریلانکا با نام «کاداوانو پرونداوا(Kadawunu Poronduwa)» (پیمان شکسته شده) در سال 1947 به نمایش درآمد. در سال 1956 فیلم اصیل سینهالی زبان با نام «رکاوا(Rekawa)»، | |||
در آوریل سال 1900 میلادی فعالان عرصه سینمایی سریلانکا با وارد کردن فیلم از خارج و نمایش آن در سالنهای شهر، کارشان را آغاز کردند؛ اما تولید فیلم‌های مستند از سال 1949 و فیلم‌های سینمایی در دهه 1950 در این کشور آغاز شد <ref name=":2">مظفری, م. (1369). ''سریلانکا.'' کتابخانه مرکزی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.</ref>. سینمای این کشور از یک سو با چالش بزرگی به نام صنعت فیلم و سینمای هند و از سویی دیگر گسترش روزافزودن محبوبیت تلویزیون در بین خانواده ها روبرو است. اولین فیلم سینهالی زبان سریلانکا با نام «کاداوانو پرونداوا(Kadawunu Poronduwa)» (پیمان شکسته شده) در سال 1947 به نمایش درآمد. در سال 1956 فیلم اصیل سینهالی زبان با نام «رکاوا(Rekawa)»، | |||
بیشتر سینماهای کشور در شهر کلمبو هستند <ref name=":2" /> | (خط سرنوشت) با کارگردانی لستر جیمز پریس(Lester James Peries) سبک موسیقی و مدل رقص هندی را رها و برای نشان دادن زندگی و فرهنگ مردم سریلانکایی‌ها تلاش فراوان کرد. او دومین موفقستش را با ساختن فیلم "گامپرالیا (Gamperaliya)" (روستای در حال تغییر) بر اساس رمان مارتین ویکراماسینگ(Martin Wixkramasinghe) رقم زد و مدل و سبک نوینی از تهیه فیلم را به کارگردانان نسل جدید سریلاانکا معرفی کرد. فیلم‌سازان مدرن سریلانکایی بیشتر تمایل به ساخت فیلم‌هایی با مضمون و محتوای جنگ‌های داخلی دارند. فیلم "مرگ در شب چهارده ماه(Death on a full moon day)" ساخته «پراسانا ویتاناگ(Prasanna Vithange)» از معروفترین این گونه فیلم ها است. البته داستان و تکنیک فیلم‌های تولید داخل نیز همان حال و هوای هالیوودی را دارند <ref name=":2" />. اکنون هر ساله حدود صدها فیلم، با زبان‌های انگلیسی، تامیل، سینهالی و هندی در سالن های سینماهای سریلانکا به نمایش در می آیند. اکثر فیلم‌های ساخت سریلانکا به زبان سینهالی و تعداد کمی از آن به زبان تامیل ساخته شده است <ref>Thomas, G. (2012). ''The rough guide to Srilanka.'' Rough Guides.</ref>. اما هنر سینمای کشور تا خودکفایی فاصله زیادی دارد. تعداد قابل توجهی از فیلم‌های تامیل زبان از جنوب هند وارد می‌شوند. | ||
بیشتر سینماهای کشور در شهر کلمبو هستند<ref name=":2" /> چهار سینمای "مجستیک"، "سینما لیبرتی"، "ساووی" و "رگال(Majestic Cinema, Liberty, Savoy and Regal)" که از سینماهای خوب شهر کلمبو به حساب می‌آیند در دو نوبت صبح و عصر بیشتر فیلم‌های معروف و مشهور هالیوود را نشان می‌دهند. سینمای رگال همچنین محلی برای نمایش فیلم‌های تولید داخل کشور و همچنین جشنواره‌های فیلم‌های داخلی است. قیمت بلیط‌ها 150 روپیه برای بزرگسالان و 100 روپیه برای بچه‌های زیر 12 سال است. علاوه بر این خانه های فرهنگ کشورهای خارجی نیز فیلم‌های هنری کشورهایشان را در فضای اختصاصی خودشان نمایش می‌دهند <ref>Planet, L. ''Lonely Planet Srilanka.'' Lonely Planet.</ref>. بسیاری از فیلم ها از طریق شبکه های توزیع فیلم و نرم افزار که بر سر هر کوی و برزن هستند در دسترس مردم هستند. ضمن این که بعضی از مغازه‌ها نیز اقدام به فروش لوح های فشرده فیلم و نرم افزار می کنند. | |||
جدول شماره 1. سالن های سینما | |||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
| colspan="2" | | | colspan="2" |آمار و ارقام | ||
|- | |- | ||
|شمار سالن | |شمار سالن های سینما در كشور | ||
|319 باب | |319 باب | ||
|- | |- | ||
|شمار | |شمار صندلی‌های تماشاچیان | ||
|193420 عدد | |193420 عدد | ||
|- | |- | ||
|متوسط شمار | |متوسط شمار تماشاچیان در روز | ||
|119018 نفر | |119018 نفر | ||
|- | |- | ||
| colspan="2" | | | colspan="2" |فیلم‌های به نمایش گذارده شده | ||
|- | |- | ||
|به زبان | |به زبان سینهالی | ||
|40 درصد | |40 درصد | ||
|- | |- | ||
|به زبان | |به زبان تامیل | ||
|36 درصد | |36 درصد | ||
|- | |- | ||
|به زبان | |به زبان انگلیسی | ||
| | |15 درصد | ||
|} | |} | ||
<ref>رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۲
در آوریل سال 1900 میلادی فعالان عرصه سینمایی سریلانکا با وارد کردن فیلم از خارج و نمایش آن در سالنهای شهر، کارشان را آغاز کردند؛ اما تولید فیلم‌های مستند از سال 1949 و فیلم‌های سینمایی در دهه 1950 در این کشور آغاز شد[۱]. سینمای این کشور از یک سو با چالش بزرگی به نام صنعت فیلم و سینمای هند و از سویی دیگر گسترش روزافزودن محبوبیت تلویزیون در بین خانواده ها روبرو است. اولین فیلم سینهالی زبان سریلانکا با نام «کاداوانو پرونداوا(Kadawunu Poronduwa)» (پیمان شکسته شده) در سال 1947 به نمایش درآمد. در سال 1956 فیلم اصیل سینهالی زبان با نام «رکاوا(Rekawa)»،
(خط سرنوشت) با کارگردانی لستر جیمز پریس(Lester James Peries) سبک موسیقی و مدل رقص هندی را رها و برای نشان دادن زندگی و فرهنگ مردم سریلانکایی‌ها تلاش فراوان کرد. او دومین موفقستش را با ساختن فیلم "گامپرالیا (Gamperaliya)" (روستای در حال تغییر) بر اساس رمان مارتین ویکراماسینگ(Martin Wixkramasinghe) رقم زد و مدل و سبک نوینی از تهیه فیلم را به کارگردانان نسل جدید سریلاانکا معرفی کرد. فیلم‌سازان مدرن سریلانکایی بیشتر تمایل به ساخت فیلم‌هایی با مضمون و محتوای جنگ‌های داخلی دارند. فیلم "مرگ در شب چهارده ماه(Death on a full moon day)" ساخته «پراسانا ویتاناگ(Prasanna Vithange)» از معروفترین این گونه فیلم ها است. البته داستان و تکنیک فیلم‌های تولید داخل نیز همان حال و هوای هالیوودی را دارند [۱]. اکنون هر ساله حدود صدها فیلم، با زبان‌های انگلیسی، تامیل، سینهالی و هندی در سالن های سینماهای سریلانکا به نمایش در می آیند. اکثر فیلم‌های ساخت سریلانکا به زبان سینهالی و تعداد کمی از آن به زبان تامیل ساخته شده است [۲]. اما هنر سینمای کشور تا خودکفایی فاصله زیادی دارد. تعداد قابل توجهی از فیلم‌های تامیل زبان از جنوب هند وارد می‌شوند.
بیشتر سینماهای کشور در شهر کلمبو هستند[۱] چهار سینمای "مجستیک"، "سینما لیبرتی"، "ساووی" و "رگال(Majestic Cinema, Liberty, Savoy and Regal)" که از سینماهای خوب شهر کلمبو به حساب می‌آیند در دو نوبت صبح و عصر بیشتر فیلم‌های معروف و مشهور هالیوود را نشان می‌دهند. سینمای رگال همچنین محلی برای نمایش فیلم‌های تولید داخل کشور و همچنین جشنواره‌های فیلم‌های داخلی است. قیمت بلیط‌ها 150 روپیه برای بزرگسالان و 100 روپیه برای بچه‌های زیر 12 سال است. علاوه بر این خانه های فرهنگ کشورهای خارجی نیز فیلم‌های هنری کشورهایشان را در فضای اختصاصی خودشان نمایش می‌دهند [۳]. بسیاری از فیلم ها از طریق شبکه های توزیع فیلم و نرم افزار که بر سر هر کوی و برزن هستند در دسترس مردم هستند. ضمن این که بعضی از مغازه‌ها نیز اقدام به فروش لوح های فشرده فیلم و نرم افزار می کنند.
جدول شماره 1. سالن های سینما
| آمار و ارقام | |
| شمار سالن های سینما در كشور | 319 باب |
| شمار صندلی‌های تماشاچیان | 193420 عدد |
| متوسط شمار تماشاچیان در روز | 119018 نفر |
| فیلم‌های به نمایش گذارده شده | |
| به زبان سینهالی | 40 درصد |
| به زبان تامیل | 36 درصد |
| به زبان انگلیسی | 15 درصد |
نیز نگاه کنید به
سینمای زیمبابوه؛ سینمای کانادا؛ سینمای روسیه؛ سینمای تونس؛ سینمای ژاپن؛ سینمای کوبا؛ سینمای لبنان؛ سینمای مصر؛ صنعت فیلم و سینمای چین؛ سینمای سنگال؛ سینمای آرژانتین؛ سینمای فرانسه؛ سینمای مالی؛ سینمای ساحل عاج؛ سینمای تایلند؛ سینمای اسپانیا؛ سینمای اردن؛ سینمای اتیوپی؛ سینمای سیرالئون؛ سینمای قطر؛ سینمای تاجیکستان؛ سینمای گرجستان؛ سینمای بنگلادش؛ سینمای قزاقستان
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مظفری, م. (1369). سریلانکا. کتابخانه مرکزی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.
- ↑ Thomas, G. (2012). The rough guide to Srilanka. Rough Guides.
- ↑ Planet, L. Lonely Planet Srilanka. Lonely Planet.
- ↑ رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)