ایران شناسی در لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۴

زبان فارسی در لبنان

ایران‌شناسی به مفهوم علمی‌ آن در این کشور وجود ندارد[i] و صرفاً در برخی مقاطع در چارچوب آموزش زبان و معرفی ادبیات فارسی و یا برخی پژوهش‌ها و رساله‌‌های دانشگاهی و برگزاری نشست‌های علمی‌ به این موضوع پرداخته می‌شود. مجله «الدراسات الادبیة» نمونه‌ای از این موارد است. برخی از استادان دانشگاهی لبنان نیز به مطالعه تاریخ و تمدن ایران و تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی‌ ایران اهتمام دارند و با نگارش کتاب و مقاله و مشارکت در نشست‌های علمی، نتیجه مطالعات خود را ارائه می‌کنند.

هرچند با توجه به روابط دیرینه و مشترکات فرهنگی و نیز موافقت‌نامه‌های فرهنگی موجود، وضعیت آموزش زبان فارسی در این کشور چندان رضایت بخش نیست، با فعالیت‌های نمایندگی فرهنگی ج. ا. ا در لبنان ، آموزش این زبان در سال‌های اخیر با استقبال مواجه و رو به توسعه بوده است.

آموزش زبان فارسی در لبنان

پیش از آن، اولین گام‌ها برای آموزش زبان فارسی در این کشور از دانشگاه دولتی لبنان آغاز شد. در پی امضای توافق‌نامه فرهنگی همکاری میان دانشگاه تهران و دانشگاه مزبور در سال 1958 (1336 ش) دکتر محمد محمدی ملایری که خود دانش‌آموخته دانشگاه آمریکایی بیروت بود از سوی دانشگاه تهران برای راه‌اندازی کرسی زبان و ادبیات فارسی به عنوان زبان اختیاری در دانشگاه دولتی لبنان عازم بیروت شد و به مدت 10 سال مسئولیت کرسی و تدریس زبان و ادبیات فارسی را برعهده داشت. علاوه بر آن، او نسبت به معرفی زبان و ادبیات فارسی به ادب پژوهان و محافل ادبی لبنان اهتمام داشت و موفق شد مجله دو زبانه الدراسات الادبیة را در این دانشگاه منتشر کند. این نشریه، تنها به پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی اختصاص نداشت و در کنار این مهم، مقالاتی در حوزه ادبیات تطبیقی فارسی و عربی، زبان و ادبیات عرب و موضوعات تاریخی مرتبط نیز به دو زبان فارسی و عربی در آن درج می‌شد. در پی بازگشت دکتر محمدی به ایران، هرچند دکتر احمد لواسانی که دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات عرب از دانشگاه لبنان دریافت کرده بود و با همکاری دکتر فکتور الکک که دکترای زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران اخذ و به عنوان اولین استاد لبنانی حائز دکترا در این رشته به دانشگاه دولتی لبنان پیوسته شد، کار آموزش زبان فارسی را ادامه دادند ولی انتشار مجله مزبور به علل مختلف متوقف شد.^[۱]^[۲]

پاورقی

[i]- اطلاعات مربوط به زبان فارسي در لبنان با استفاده از منبع زير ارائه شده است:

- اطلاعات ميداني نگارنده

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ برگرفته از https://www.beirut.icro.ir
↑ صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 305-307.

[1] برگرفته از https://www.beirut.icro.ir

[2] صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 305-307.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:زبان فارسی در لبنان.jpg|بندانگشتی|زبان فارسی در لبنان]]ایران‌شناسی به مفهوم علمی‌ آن در این کشور وجود ندارد و صرفاً در برخی مقاطع در چارچوب آموزش زبان و معرفی ادبیات فارسی و یا برخی پژوهش‌ها و رساله‌‌های دانشگاهی و برگزاری نشست‌های علمی‌ به این موضوع پرداخته می‌شود. مجله [https://wikimelal.ir/%D9%85%D8%B7%D8%A8%D9%88%D8%B9%D8%A7%D8%AA%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 «'''الدراسات الادبیة'''»] نمونه‌ای از این موارد است. برخی از استادان دانشگاهی [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] نیز به مطالعه تاریخ و تمدن ایران و تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی‌ ایران اهتمام دارند و با نگارش کتاب و مقاله و مشارکت در نشست‌های علمی، نتیجه مطالعات خود را ارائه می‌کنند.
+[[پرونده:زبان فارسی در لبنان.jpg|بندانگشتی|زبان فارسی در لبنان]]ایران‌شناسی به مفهوم علمی‌ آن در این کشور وجود ندارد[i] و صرفاً در برخی مقاطع در چارچوب آموزش زبان و معرفی ادبیات فارسی و یا برخی پژوهش‌ها و رساله‌‌های دانشگاهی و برگزاری نشست‌های علمی‌ به این موضوع پرداخته می‌شود. مجله [[مطبوعات در لبنان|«'''الدراسات الادبیة'''»]] نمونه‌ای از این موارد است. برخی از استادان دانشگاهی [[لبنان]] نیز به مطالعه تاریخ و تمدن ایران و تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی‌ ایران اهتمام دارند و با نگارش کتاب و مقاله و مشارکت در نشست‌های علمی، نتیجه مطالعات خود را ارائه می‌کنند.
-هرچند با توجه به روابط دیرینه و مشترکات فرهنگی و نیز موافقت‌نامه‌های فرهنگی موجود، وضعیت آموزش زبان فارسی در این کشور چندان رضایت بخش نیست، با فعالیت‌های نمایندگی فرهنگی ج. ا. ا در [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] ، آموزش این زبان در سال‌های اخیر با استقبال مواجه و رو به توسعه بوده است.
+هرچند با توجه به روابط دیرینه و مشترکات فرهنگی و نیز موافقت‌نامه‌های فرهنگی موجود، وضعیت آموزش زبان فارسی در این کشور چندان رضایت بخش نیست، با فعالیت‌های نمایندگی فرهنگی ج. ا. ا در [[لبنان]] ، آموزش این زبان در سال‌های اخیر با استقبال مواجه و رو به توسعه بوده است.
 ====[[آموزش زبان فارسی در لبنان]]====
-پیش از آن، اولین گام‌ها برای آموزش زبان فارسی در این کشور از [https://wikimelal.ir/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87%20%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%D9%85%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1%20%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 دانشگاه دولتی لبنان] آغاز شد. در پی امضای توافق‌نامه فرهنگی همکاری میان دانشگاه تهران و دانشگاه مزبور در سال 1958 (1336 ش) دکتر محمد محمدی ملایری که خود دانش‌آموخته [https://wikimelal.ir/%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%8A%D8%B1%D9%83%D9%8A%D8%A9%20%D9%81%DB%8C%20%D8%A8%D9%8A%D8%B1%D9%88%D8%AA%20(%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87%20%D8%A2%D9%85%D8%B1%D9%8A%D9%83%D8%A7%D9%8A%DB%8C%20%D8%A8%D9%8A%D8%B1%D9%88%D8%AA) دانشگاه آمریکایی بیروت] بود از سوی دانشگاه تهران برای راه‌اندازی کرسی زبان و ادبیات فارسی به عنوان زبان اختیاری در دانشگاه دولتی [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] عازم بیروت شد و به مدت 10 سال مسئولیت کرسی و تدریس زبان و ادبیات فارسی را برعهده داشت. علاوه بر آن، او نسبت به معرفی زبان و ادبیات فارسی به ادب پژوهان و محافل ادبی [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] اهتمام داشت و موفق شد مجله دو زبانه '''الدراسات الادبیة''' را در این دانشگاه منتشر کند. این نشریه، تنها به پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی اختصاص نداشت و در کنار این مهم، مقالاتی در حوزه ادبیات تطبیقی فارسی و عربی، زبان و ادبیات عرب و موضوعات تاریخی مرتبط نیز به دو زبان فارسی و عربی در آن درج می‌شد. در پی بازگشت دکتر محمدی به ایران، هرچند دکتر احمد لواسانی که دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات عرب از دانشگاه [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] دریافت کرده بود و با همکاری دکتر فکتور الکک که دکترای زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران اخذ و به عنوان اولین استاد لبنانی حائز دکترا در این رشته به دانشگاه دولتی [[لبنان]] پیوسته شد، کار آموزش زبان فارسی را ادامه دادند ولی انتشار مجله مزبور به علل مختلف متوقف شد.<ref>برگرفته از [https://www.beirut.icro.ir/ https://www.beirut.icro.ir]</ref> <ref>صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 305-307.</ref>
+پیش از آن، اولین گام‌ها برای آموزش زبان فارسی در این کشور از [[دانشگاه های مشهور لبنان|دانشگاه دولتی لبنان]] آغاز شد. در پی امضای توافق‌نامه فرهنگی همکاری میان دانشگاه تهران و دانشگاه مزبور در سال 1958 (1336 ش) دکتر محمد محمدی ملایری که خود دانش‌آموخته [[الجامعة الاميركية فی بيروت (دانشگاه آمريكايی بيروت)|دانشگاه آمریکایی بیروت]] بود از سوی دانشگاه تهران برای راه‌اندازی کرسی زبان و ادبیات فارسی به عنوان زبان اختیاری در دانشگاه دولتی [[لبنان]] عازم بیروت شد و به مدت 10 سال مسئولیت کرسی و تدریس زبان و ادبیات فارسی را برعهده داشت. علاوه بر آن، او نسبت به معرفی زبان و ادبیات فارسی به ادب پژوهان و محافل ادبی [[لبنان]] اهتمام داشت و موفق شد مجله دو زبانه '''الدراسات الادبیة''' را در این دانشگاه منتشر کند. این نشریه، تنها به پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی اختصاص نداشت و در کنار این مهم، مقالاتی در حوزه ادبیات تطبیقی فارسی و عربی، زبان و ادبیات عرب و موضوعات تاریخی مرتبط نیز به دو زبان فارسی و عربی در آن درج می‌شد. در پی بازگشت دکتر محمدی به ایران، هرچند دکتر احمد لواسانی که دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات عرب از دانشگاه [[لبنان]] دریافت کرده بود و با همکاری دکتر فکتور الکک که دکترای زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران اخذ و به عنوان اولین استاد لبنانی حائز دکترا در این رشته به دانشگاه دولتی لبنان پیوسته شد، کار آموزش زبان فارسی را ادامه دادند ولی انتشار مجله مزبور به علل مختلف متوقف شد.<ref>برگرفته از [https://www.beirut.icro.ir/ https://www.beirut.icro.ir]</ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 305-307.</ref>
 == پاورقی ==
-اطلاعات مربوط به زبان فارسي در لبنان با استفاده از منبع زير ارائه شده است:
+[i]- اطلاعات مربوط به زبان فارسي در لبنان با استفاده از منبع زير ارائه شده است:
 - اطلاعات ميداني نگارنده