مسیحیت در کوبا
مسیحیت در کوبا نقش مهمی را در تاریخ کوبا ایفا کردهاست. کوبا توسط کریستف کلمب چند روز پس از ورود وی به دنیای جدید در سال ۱۴۹۲ کشف شد. در سال ۱۵۱۱ هنگامی که دیگو ولاسکز ده کوللر کوبا را فتح نمود، کلیسای کاتولیک را در کوبا تأسیس کرد و کشیش بارتلمه دلاس کاساس که عموماً به عنوان شناخته شده «محافظ سرخپوستان» شناخته میشد، مسئولیت کلیسا را بر عهده گرفت. همراه با کلیسای کاتولیک در همان زمان آئین پروتستان نیزبه کوبا وارد شد[۱].
مذهب کاتولیک، مذهب غالب کوبا است که مذهب امپراطوری اسپانیا میباشد. این مذهب با ورود کریستف کلمب در ۱۴۹۲ - به منظور انتقال فرهنگ، ایدئولوژی و مذهب کاتولیک - شروع به گسترش یافت، در سرتاسر جزیره یازده قلمرو اسقفنشین (diocesis) وجود دارد که سه مورد آنها، قلمرو مذهبی اسقف اعظم است. و مهمترین شخصیت آن اسقف اعظم هاوانا جیم لوکاس اورتگا ای آلامینو (Jaime Lucas Ortega y Alamino) است که از سال ۱۹۹۴ و بعد از مانوئل آرتیگا بتانکورت (Manuel Arteaga Betancourt) بهعنوان کاردینال هاوانا منصوب شد. بیش از ۵۰ درصد از جمعیت کوبا مذهب کاتولیک دارند، ولی تعداد پیروان پروتستان انجیلی [iv] در کوبا در حال افزایش است، از طرف دیگر، اکثر مردم به سانتریا (Santeria) (مذهبی آفریقایی -کوبایی) روی آوردهاند و به آموزههای این مذهب عمل میکنند. سانتریا مجموعهای از نظامهای مذهبی است که اعتقادات کاتولیکی را با فرهنگ سنتی یوروبا (Yoruba) میآمیزد. بنابراین، سانتریا اعتقادی مذهبی است که از یک تلفیقگرایی عناصر اروپایی و آفریقایی خلق شده است.
تاریخ حضور نخستین پروتستانها در کوبا به سال ۱۵۰۰ میلادی برمیگردد. به علت وجود مستعمرههای اسپانیایی کاتولیک در کوبا، از پروتستانها به گرمی استقبال نشد و تا اواسط دهه اول قرن نوزدهم، اکثر کوباییها نسبت به مذهب بیتفاوت بودند. رورند ادواردکنی ( Reverend Edward Kenney) اولین کشیش پروتستان بودکه از ایالاتمتحده به منظور اجرای امور مذهبی به کوبا آمده بود، او در سال ۱۸۷۱ نخستین ماموریت اپیسکوپالیان (Episcopalians) (پیروان کلیسای اسقفی) را سازماندهی کرد. اوایل قرن بیستم پروتستانهای آمریکایی که وارد کوبا شده بودند، از طریق سیستمهای آموزشی شروع به اشاعه ایدههای مذهبی خود کردند که هدف آنها بشارت و تبلیغ دین مسیح بود.[۲]
در سال ۱۹۸۵، فیدل کاسترو با رهبران کاتولیک و پروتستان به منظور بیان نظرات درباره مذهب ملاقاتی داشت، و چندی پس از آن، کلیساهای پروتستان در کوبا رو به پیشرفت نهاد بهطوری که در دهه ۹۰، تعداد کلیساهای پروتستان دو برابر شد، طبق گزارشهای اعلام شده در سال ۱۹۹۸ تعداد پروتستانهای کوبا ۴۰۰ هزار نفر و تعداد کاتولیکها ۵۰۰ هزار نفر بودهاند، هم اکنون برخی از کلیساهای پروتستان کوبا از سوی انجمن/شورای جهانی کلیساها (Consejo Mundial de Iglesias) تلفیق شدهاند. در ضمن از سال ۱۹۹۸، روز کریسمس بهعنوان تعطیل رسمی اعلام شد و تاکنون نیز به همین منوال ادامه یافته است. سالهای ۱۸۸۲ و۱۸۸۳ به علت تشکیل پروتستانتیسم کوبایی از اهمیت خاصی برخوردار است که برخی از فرقههای آن عبارتاند از: باپتیسم [vii] ، پنتاکوستالیسم [viii] ، شاهدان یهوه [ix] ، مسیحیت انجیلی [x]، پرسبیتری [xi] ، متدیست [xii] ، مورمون [xiii] و لوتریسم [xvi] .[۳]
باپتیسم تحت عنوان تعمیدگرایی نیز شناخته شده است و شاخهای از دین مسیحیت میباشد و معتقد به جدایی دین از سیاست هستند. پنتاکوستالیسم یکی از شاخههای مسیحیت انجیلی است که در این فرقه تاکید بر تجربه شخصی مستقیم خدا از طریق غسل تعمید روحالقدس میباشد.
شاهدان یهوه یکی دیگر از شاخههای مسیحیت میباشد که طبق آمار منتشر شده در سال ۲۰۱۱ بیش از ۷ میلیون نفر در جهان پیرو این فرقه از مسیحیت میباشند. در حال حاضر در کوبا ۹۴۰۰۰ شاهد یهوه فعال وجود دارد که این رقم 0/85 درصد جمعیت کوبا میباشد.
انگلیکان (Anglicanismo) ، یکی از فرقههای دین مسیحیت میباشد که البته فرقهای مجزا است. این فرقه در کوبا حدود ۲۲۰۰۰ نفر عضو دارد. اعضای فرقه پرسبیتریها، یهودیانی بودند که به بازگشت مسیح اعتقاد داشتند و پایبند تعالیم او بودند، این فرقه در حال حاضر در کوبا ۱۵۰۰۰ نفر عضو دارد.
فرقه متدیستها نیز شاخهای از مذهب پروتستان میباشد و مبتنی بر تفسیرهایی است که براساس سنت، عقل و تجربه وجود دارد و البته همگی از انجیل استنباط شده است.
اپوسدئی (Opus Dei) نام فرقهای زاهدانه و زیرمجموعه مذهب کاتولیک است، این فرقه توسط اسقف اسپانیایی، خوزه ماریا اسکریبا (Jose Maria Escriva) در سال ۱۹۲۸ بنیان نهاده شد.[۴] در این فرقه اعتقاد بر این است که انسان برای دستیابی به آمرزش روح بایستی ریاضت جسمی را تحمل نماید. از این رو با اعمالی زجرآور سعی میکنند آمرزش روح را کسب نمایند.
مورمونها اقلیتی مذهبی از مسیحیان هستند که از پیروان راستین عیسی مسیح میباشند. در حال حاضر در کوبا حدود ۵۰ نفر به عضویت این فرقه درآمدهاند.
انجمن کلیساهای جهانی کوبا، نهاد حفاظتی رسمی است که دارای ۲۷ نهاد مذهبی بهعنوان اعضای دایم، ۸ عضو وابسته و ۱۲ نهضت بینالادیانی میباشد، این انجمن در شش منطقه در سرتاسرکوبا بنا نهاده شده است و رهبر آن بهطور مستقیم توسط اعضا انتخاب میشود.بر اساس برآورد کلیسای کاتولیک، ۷ تا ۸ میلیون نفر کاتولیک هستند که فقط ۴ تا ۵ درصد آنها بهطور مرتب در مراسم عشاء ربانی شرکت میکنند[۵][۶].
نیز نگاه کنید به
مسیحیت در ژاپن؛ موقعیت مسیحیت ارتدوکس روسیه؛ مسیحیت در کانادا؛ طوائف مسيحی لبنان؛ مسیحیان مصر؛ مسیحیت در تونس؛ مسیحیت در چین؛ مسیحیت در سنگال؛ مسیحیت در مالی؛ مسیحیت در ساحل عاج؛ مسيحيت در زیمبابوه؛ مسيحيت در اوکراین؛ مسیحیت در اسپانیا؛ مسیحیت در اردن؛ مسیحیت در سیرالئون؛ مسيحيت در اتیوپی؛ مسيحيت در تایلند
پاورقی
[vii]: Baptismo:فرقه ای مسیحی که تعمیدگرایی نیز خوانده م یشود و پیروان آن تعمیدیون نام گرفته اند.
[viii]: Pentecostalismo: فرقه ای درون مسیحیت اوانجلیکی می باشد.
[ix]: Testigos de Jehova: شاخه ای از مسیحیت می باشد.
[x]: Evangelicos: شاخه ای از پروتستانیسم می باشد.
[xi]: (Lisandro Presbitero): به رهبرانی که عضو شورا بودند ولی کشیش نبودند گفته میشود.
[xii]: Metodismo: فرق های منشعب از کلیسیای پروتستان.
[xiii]: Mormon: پیروان جنبش قدیسان آخرالزمان و همین طور اعضای کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخرالزمان میباشد.
[xvi]: Luteranismo: شاخ های از مسیحیت غربی که با کلام مارتین لوترو برای انجام اصلاحات پروتستانی راه اندازی شد.
کتابشناسی
- ↑ مسیحیت در کوبا(1402). ویکی پدیا. قابل بازیابی ازhttps://fa.wikipedia.org/wiki/
- ↑ Pérez, L. (2003). Martínez- Fern, Luis; Figueredo, D. H.. “Advisory Board.” Encyclopedia of Cuba: People, History, Culture. Santa Barbara, CA: Greenwood, P512
- ↑ Pérez, L. (2003). Martínez- Fern, Luis; Figueredo, D. H.. “Advisory Board.” Encyclopedia of Cuba: People, History, Culture. Santa Barbara, CA: Greenwood, P491
- ↑ Gac- Artigas, P. (2010). Hoja de ruta, cultura y civilización de Latinoamérica. Academic Press ENE, P193
- ↑ Pérez, L. (2003). Martínez- Fern, Luis; Figueredo, D. H.. “Advisory Board.” Encyclopedia of Cuba: People, History, Culture. Santa Barbara, CA: Greenwood, P193
- ↑ حقروستا، مریم. (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاران بین المللی الهدی، ص225-246.