نظام حزبی تاجیکستان

نظام حزبی

تاجيكستان تا سال1990م داراي سيستم تك حزبي (حزب كمونيست تاجيكستان) بود. در سال 1990م. تعداد متعددي حزب مخالف تشكيل شد كه اتفاقات سالهاي اوليه استقلال را تحت تأثير قرار دادند.

تشکیل عملی نظام حزبی در تاجیکستان را می­توان با روی کار آمدن گورباچف مصادف دانست. در واقع، احزاب جدید غیر از حزب سنتی کمونیست، یعنی حزب دموکرات، حزب رستاخیز و حزب نهضت اسلامی پس از وی پا به عرصه وجود نهادند. اما آشفتگی سیاسی در دوره پس از کسب استقلال در تاجیکستان و شروع جنگ داخلی در سال 1992، احزاب سیاسی هم دچار اختلاف داخلی و مشکلات متعددی گردیدند. تاجیکستان یکی از معدود کشورهای منطقه آسیای مرکزی است که احزاب مخالف فعال و رسمی دارد که هم در مجلس فعال هستند و هم در دولت.

روند تحولات سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان به شکل گیری دسته­های فعال سیاسی و تشکیل گروه­های فشار و ذی نفوذ کمک نمود که این کثرت­گرایی موجب ظهور نظام چند حزبی در صحنه سیاسی این کشور شد. با این حال، عامل نخبه­گرایی همچنان در تحولات سیاسی تاجیکستان امری برجسته می­باشد. به این ترتیب که نخبگان محلی، منطقه­ای، مذهبی و قومی با تجمع و تشکل احزاب سیاسی به مقابله با نظم پیشین پرداختند(اطهری، 1373: 244).

در حال حاضر تاجيكستان داراي 8 حزب رســــمي است كه در وزارت دادگستری ثبت شده اند. اسامي آنها عبارت است از: حزب خلق دموكراتيك به رهبري امامعلي رحمان رئيس جمهور، حزب كمونيست به رهبري شادي شبدالوف، حزب نهضت اسلامي تاجيكستان به رهبري محی الدین کبیری ، حزب دموكراتيك تاجيكستان به رهبري محمد روزي اسكندراف ( این حزب نیز اخیرا دچار انشعاب شده است که شاخه انشعابی (مسعود صابراف) در مقابل شاخه اصلی مورد حمایت دولت است )، حزب سوسياليست به رهبري ميرحسين نذريف (شاخه انشعابی از این حزب به رهبری عبدالحلیم غفاراف جدا شد و از سوی حکومت نیز به رسمیت شناخته شد و جایگزین حزب اصلی قلمداد گردید) ، حزب سوسيال دموكراتيك به رهبري رحمت الله زائراف، حزب كشاورزي به رهبري امير قراقل اف، حزب اصلاحات اقتصادي به رهبري عالم جان بابا يف

با توجه به نقش احزاب سیاسی در تحولات اخیر تاجیکستان، در ادامه به برخی از موثرترین احزاب تاجیکستان می­پردازیم.

1-7-5. حزب کمونیست  

در طول حکومت اتحاد شوروی، تنها حزب فعال در جمهوری تاجیکستان، حزب کمونیست بود که از طرف دولت مرکزی شوروی هدایت و کنترل گردیده و رهبران آن نیز توسط مسکو منصوب می شدند. این حزب در زمان شوروی از کمترین محبوبیت در میان مردم تاجیک نسبت به جمهوری های دیگر برخوردار بود. به طوری که طبق آمارهای رسمی از هر یک هزار نفر تنها 30 نفر در تاجیکستان عضو حزب کمونیست بودند. (شیخ­عطار، 1371: 163)

در سال 1920م. تعداد اعضاي حزب كمونيست تاجيكستان به طور چشمگيري افزايش يافت، اما در دهه‌هاي بعد از آن درصد اعضاي تاجيك در حزب كمونيست تاجيكستان با پاكسازي و تجديد سازمان حزب كاهش يافت. به هر حال، در دوره شوروي، روسها موقعيتهاي حساس را در دست داشتند. براي مثال، بالاترين مقام حزبي يعني دبير اولي براي شخصيتهاي گروه قومي خاصي از جمهوري رزرو شده بود، اما دبير دومي آن همواره به روس‌ها يا اعضاي ديگر مليتهاي اروپايي شوروي تعلق داشت.

در اواسط سال 1980م. حزب كمونيست تاجيكستان حدود 123 هزار عضو داشت كه حدود دو سوم آن از مناطق شهري بودند. در سال 1991م. اتحاديه جوانان كمونيست (كومسومول) كه بيشترين اعضاي آينده حزب را تشكيل مي‌دادند، 550 هزار نفر عضو داشت. در اواخر دوره شوروي علي رغم امتيازات و فرصتهايي كه حزب ارائه مي‌كرد، كاهش تمايل به عضويت در حزب نمايان بود. در سال 1989م. بسياري از نواحي بيش از آنچه استخدام مي‌كردند، عضو از دست مي‌داد. در آگوست سال 1991م. سقوط رئيس‌جمهور گورباچف، حزب كمونيست تاجيكستان تاجيكستان را حتي از آنچه قبلاً افت كرده بود، در نظر عامه پايين‌تر آورد. بعد از کودتای اوت 1991 در مسکو، این حزب متهم به همکاری با کودتاچیان گردید و متعاقب اعتراضات مردمی فعالیت خود را متوقف کرد. بعد از نظر کمیسیون تحقیق دائر بر عدم شرکت این حزب در کودتا، دوباره در دسامبر 1991 فعالیت خود را از سرگرفت. برخلاف احزاب کمونیستی حاکم بر جمهوری های شوروی سابق که منحل گردیده و دفترهای سیاسی و دارایی های خود را به دولت واگذار و سپس عنوان جدیدی بر خود برگزیدند. حزب کمونیست تاجیکستان همچنان به طور مصرانه مدعی نمایندگی ملت تاجیک می باشد. بعد از کنگره بیست و دوم حزب، برنامه جدید تحت عنوان «ساختن یک جامعه» عنوان گردید. برنامه اقتصادی حزب تلفیقی از اقتصاد سوسیالیستی و اقتصاد بازار آزاد است(تاجیکستان، 1387: 5-61). در حال حاضر رهبر حزب شادي شبدالوف می باشد.

2-7-5. حزب دموکرات

این حزب در سال 1990 تأسیس گردید. پایگاه این حزب عمدتاً اقشار تحصیل کرده و دانشگاهی است. برنامه حزب برقراری جامعه مدنی، حمایت از آزادی ها، برقراری یک نظام پارلمانی و مخالفت با حضور ارتش روسیه در تاجیکستان است. از نظر اقتصادی نیز حزب دموکرات طرفدار اصلاحات اقتصادی و اولویت قائل شدن به مالکیت خصوصی می باشد.

از جنگ‌های داخلی سال ۱۹۹۳-۱۹۹۲م، فعالیت سیاسی حزب دموکرات در "تاجیکستان" ممنوع اعلام گردید، ولی با حزب‌های نهضت اسلامی و رستاخیز "تاجیکستان" ائتلاف نمود و تا سپتامبر ۱۹۹۴م، با آن ها همکاری می‌کرد، سپس یک چرخش سیاسی به دولت "تاجیکستان" نزدیک شد و با تأیید انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی و همچنین رفراندوم قانون اساسی در ژوئیه 1995، دوباره اجازه فعالیت یافت.

روشنفکران ملی تاجیکستان که در این حزب و همچنین حزب رستاخیز متشکل گردیده اند، گرایش زیادی به سمت ایران دارند و همگام با گروه های مذهبی که در اندیشه الگوگیری از حکومت جمهوری اسلامی ایران می باشند، خواهان افزایش مناسبات دوجانبه میان تاجیکستان و ج.ا.ایران هستند. حزب دموکرات معتقد است که تاجیکستان به صورت دموکراتیک و مدرن اداره شود. به دلیل ضعف ساختاری جامعه تاجیکستان، پیروان این حزب کم بوده و عمدتأ در شهر دوشنبه سکونت دارند و حزب مذکور در مناطق دور از مرکز، پایگاه اجتماعی قابل توجهی ندارد(شیخ­عطار، 1371: 54). حزب دموكراتيك تاجيكستان به رهبري محمد روزي اسكندراف اخیرا دچار انشعاب شده است که شاخه انشعابی (مسعود صابراف) در مقابل شاخه اصلی مورد حمایت دولت است .

3-7-5. حزب رستاخیز

این حزب در 14 دسامبر 1989 و در چارچوب سیاست پروستریکا تشکیل گردید. حزب رستاخیز معتقد به افکار ملی گرایی در چارچوب اقوام فارسی زبان بوده و اساساً اهداف فرهنگی مثل بازگشت به زبان ملی تاجیک و تدریس آن در مدارس را دنبال می­نماید. بیشتر طرفدارن این حزب از گروه روشنفکران شهری است. بعد از شروع جنگ داخلی، فعالیت این حزب نیز ممنوع و غیر قانونی اعلام گردید و لاجرم به گروه اپوزیسیون ملحق شد. لکن پس از اتمام منازعه داخلی تاجیکستان، مجدداً به صحنه سیاسی این کشور بازگشت. با این حال، به علت تعداد کم طرفداران آن و سنتی بودن جامعه تاجیکستان، امید چندانی برای کسب قدرت از سوی این حزب متصور نیست(تاجیکستان، 1387: 67).

4-7-5. حزب نهضت اسلامی

حزب نهضت اسلامی در سال 1975، توسط گروهی از علما به رهبری آقای نوری در شهر قرقان تپه به طور سری تأسیس شد. در ابتدا هدف این حزب بالا بردن سطح آگاهی های دینی مردم و آماده کردن جوانان برای مبارزه با رژیم کمونیستی بود. اما چون آغاز این فعالیت ها در عمل دست زدن به انتحار و خودکشی بود. لذا حزب در پی راهکار دیگری برآمد تا ابتدا جامعه را به خود جلب نموده و بر تعداد اعضاء بیافزاید و پس از آن به پیاده کردن اهداف خود بپردازد. از جمله این راهها مبارزه با برخی از عادات بد مردم مانند اسراف در مراسم مختلف بود که ضمناً حکومت نیز با آن مخالف بود. لذا حزب در ابتدا شروع به منع مردم از صرف هزینه های هنگفت در جشن های شادی و عزا نمود. در کنار این تبلیغات، حزب مذکور همچنان تلاش می کرد تا از جشن هایی که در آن به آوازخوانی و پایکوبی مردان و زنان پرداخته می شد، جلوگیری کند. حکومت وقت تاجیکستان، ابتدا در شناخت این گروه جدید دچار اشتباه گردید و گمان می کرد که چون علیه برخی مراسم ملی و مذهبی مبارزه می کنند باید پشتیبانی شوند؛ اما کمونیست ها به سرعت به اشتباه خود پی برده و فورأ به مبارزه با این گروه روی آوردند. (آکینر، 1366: 20).

این حزب  به طور رسمی در 27 سپتامبر 1990.م در کنگره موسسات حزب در ناحیه رودکی (لنین سابق) تأسیس شده و در 4 دسامبر 1991.م، 14 ماه پس از اعلام موجودیت رهبران حزب توانستند با تلاش همه جانبه و حمایت گسترده مردم رسماً حزب را در وزارت دادگستری تاجیکستان ثبت نام کنند.

اما پس از مدتی که گرایش عمومی مردم به ویژه جوانان به اسلام سیاسی سرعت فزاینده­ای یافت حاکمان کمونیست این کشور با توسل به قوای نظامی داخلی و خارجی (روسیه، ازبکستان و آمریکا) اقدام به مقابله با مخالفان خود برخاست. این امر سبب بروز جنگ داخلی در تاجیکستان در اواخر سال 1992 میلادی (1371) شد. چندی بعد در اوایل سال 1993 (1372) دولت فعالیت تمام احزاب سیاسی از جمله حزب نهضت اسلامی را ممنوع اعلام کرد. حزب نهضت اسلامی ناگزیر به مهاجرت به شمال افغانستان شد و فعالیت خود را در دو بخش نظامی و سیاسی ادامه داد(نوید، 1374: 59). مبارزات نظامی این حزب تا اواسط سال (1997) تیر ماه 1376 که منجر به امضای سند نهایی صلح بین دولت تاجیکستان و اپوزیسیون مخالف به رهبری حزب نهضت اسلامی شد ادامه یافت. پس از امضای این سند نهضت اسلامی با بر زمین گذاشتن سلاح مبارزه سیاسی خود را با جدیت بیشتری آغاز کرد. اما دولت با حدود دو سال تأخیر در 28 دسامبر 1999 .م دوباره حزب نهضت اسلامی را رسماً در وزارت دادگستری ثبت نام کرد و نهضت توانست فعالیت های سیاسی خود را به طور قانونی آغاز کند. در همین راستا و در چارچوب اجرای معاهده صلح تعدادی از پستهای مهم دولتی به نهضت واگذار شد. ولی چندی بعد دولت به لطایف الحیلی اکثر پست­های دولتی را از نهضت بازپس گرفت و یا با تهدید و تطمیع برخی عناصر نهضتی را به سوی خود جذب کرد.

از زمان تأسیس رسمی حزب نهضت اسلامی در سال 6/7/1369 تاکنون آقای «عبدالله نوری» رهبری حزب را برعهده دارد. «محی­الدین کبیری» معاون اول «محمد شریف همت­زاده»، «سعید امیر حسینی» و واحد خان قاسم الدین­اف معاونان رئیس حزب نهضت اسلامی هستند.

این حزب آرمان خود را برقراری حکومتی مردمی اسلامی در کشور قرار داده است و اکثر هوادارن آن از مناطق قراتگین کافرنهان قرقان تپه و دوشنبه می باشند. «نجات» نشریه رسمی حزب است. حزب نهضت اسلامی همچین برای بانوان و جوانان مجلاتی به نام های «نیسان» و «اقبال» و مجله فرهنگی «سفینه امید» را منتشر می کند. تعداد اعضای حزب 30 هزار نفر اعلام شده و حزب به استثنای نواحی «دنغره»، «بلجوان» و «مرغاب » در سایر شهرها و نواحی تاجیکستان دارای دفاتر و شعب فعال است. پس از حوادث 11 سپتامبر اعضا و حتی رهبران نهضت اسلامی تاجیکستان به شدت تحت فشار و تعقیب دولت قرار گرفته و بسیاری از آنها بازداشت، محاکمه و به زندان های طویل المدت محکوم شدند. اما حزب نهضت اسلامی همچنان به فعالیت سیاسی خود ادامه می دهد و دارای دو نماینده در پارلمان 63 عضوی این کشور است. حزب نهضت اسلامی تاجیکستان با معرفی 22 نامزد در انتخابات پارلمانی که فوریه 2005 (1383) در این کشور برگزار شد شرکت کرد. «محمد شریف همت زاده» معاون رییس حزب «محی­الدین کبیری» معاون اول رئیس حزب «محمد علی هنیت اف» رییس بخش کادر حزب از جمله نامزدهای نهضت در این انتخابات بودند که در نهایت دو تن از نامزدهای حرب به مجلس نمایندگان راه یافتند.

5-7-5 . حزب لعل بدخشان

اين حزب رسماً از ماه مه سال 1992 شروع به فعاليت كرد. بسياري از شخصيت­هاي مهم علمي، سياسي، و فرهنگي شهر دوشنبه از جمله "اکبرشاه اسکندراف"، از اعضای آن هستند. حزب بیش از ۳ هزار عضو دارد. اين حزب از حمايت پاميريها برخوردار است. برنامه اين حزب در بدو تأسيس برقراري حكومت مردم سالار در تاجيكستان و خودمختاري اداري بيشتر منطقه بدخشان اعلام شد. اين حزب با نظام رياست جمهوري مخالف بود و از نوعي نظام هدايت جمعي حمايت مي كرد و خواهان برقراري روابط با جوامع پاميري افغانستان و چين و نيز تقسيم زمينها و كارخانه ها بين كشاورزان و كارگران بود. هدف نهايي اين حزب بهبود وضع زندگي مردم بدخشان است. رهبران آن معتقد به جدايي دين از سياست اند. حزب لعل بدخشان از جمله چهار حزبي بود كه فعاليت آنها بعد ­از جنگهاي­ داخلي ­ممنوع ­اعلام ­شد.  

6-7-5 . حزب خلق تاجيكستان

اين حزب با هدف به وجود آوردن يك نيروي اجتماعي براي بيرون آوردن كشور از بحران تشكيل شد. هنگام تأسيس، اين حزب هدف اصلي خود را متحد كردن همه شهروندان جمهوري تاجيكستان بدون توجه به مليت و مذهب و تعلقات ديگر آنان عنوان كرد و اعلام نمود كه جانبدار نظام مردم سالاري است كه مردم را به كار و سازندگي دعوت كند. مؤسسان حزب از جمله شخصيت‌هاي شناخته شده از ميان سياستمداران، عالمان، صاحبكاران، خادمان­ علم­ و ­فرهنگ ­و ­نمايندگان ­رشته‌هاي­ كشاورزي­ و­ صنايع‌اند.

7-7-5 . حزب بازسازي سياسي و اقتصادي

اين حزب در سال 1993 با هدف حفاظت از منافع مناطق شمال تاجيكستان و منطقه خجند، كه بيشتر ازبك نشين هستند، تأسيس شد. امروزه فقط تعداد انگشت شماري از احزاب تاجيكستان، مانند حزب دموكرات خلق، حزب كمونيست، حزب رستاخيز و حزب بازسازي سياسي و اقتصادي، اجازه فعاليت دارند(تاجیکستان، 1387: 73 - 72).

جدول شماره 10 - اسامی احزاب رسمی و غیر رسمی و دبیر کل­های آنان

ردیف	نام حزب	سال تأسیس	رهبر حزب	نشریات حزب
1	حزب کمونیست	14/10/1370	شادی شبدالف	نوای رنجبر
2	حزب دموکرات	10/5/1369	مسعود صابراف	هفته نامه عدالت
3	سازمان رستاخیز(منحل شده)	6/ 1368	طاهر عبدالجبار	رستاخیز (دنیا)
4	سازمان لعل بدخشان	2/ 1371	امیربیک عطابیک	هفته نامه باختر
5	حزب نهضت اسلامی تاجیکستان	6/ 1370	آقای عبدالله نوری	هفته نامه نجات
6	جنبش ملی تاجیکستان	9/8/1375	(آلتین) حاکم شاه محبت	هفته نامه جنبش
7	سازمان آریانا(منحل­شده)	6/1370	اردمهر (فاتح عبدالله)	ماهنامه مهر
8	حزب احیای ملی تاجیکستان(منحل­شده)	1372	عبدالملک عبدالله جانف
9	حزب (مردم) خلقی دموکراتیک	10/9/1373	امام علی رحمانف	منبر خلق و ...
10	حرب سوسیالیست تاجیکستان	1/11/1375	میرحسین نظری­اف	هفته­نامه اتحاد
11	حزب کار آزاد	30/11/1371	جمشید کریم­اف
12	حزب تجدد سیاسی و اقتصادی	1377	عالم جان بابایف
13	حزب عدالت و ترقیات	1377	رحمت الله زائراف
14	حزب عدالت(خواه)	1377	مراد نعیم­اف
15	حزب حرکت خلقی	1377	سلطان قوت اف
16	حزب سوسیال دموکرات	آذر 1381	رحمت الله ظاهراف	سوسیال دموکرات

نیز نگاه کنید به

نظام حزبی روسیه؛ نظام حزبی تونس؛ نظام حزبی ژاپن؛ نظام حزبی کانادا؛ نظام حزبی کوبا؛ نظام حزبی لبنان؛ نظام حزبی مصر؛ نظام حزبی افغانستان؛ نظام حزبی سنگال؛ نظام حزبی سودان؛ نظام حزبی اردن؛ نظام حزبی آرژانتین؛ نظام حزبی فرانسه؛ نظام حزبی اسپانیا؛ نظام حزبی سیرالئون؛ نظام حزبی ساحل عاج؛ نظام حزبی زیمبابوه؛ نظام حزبی اوکراین؛ نظام حزبی اتیوپی؛ نظام حزبی کشور مالی؛ نظام همکاری چند حزبی و مشورت سیاسی در چین؛ نظام حزبی گرجستان؛ نظام حزبی بنگلادش؛ نظام حزبی قزاقستان؛ نظام حزبی سیرالئون؛ نظام حزبی تایلند