نظام حزبی کشور مالی
براساس قانوناساسی سال 1992، احزاب سیاسی در کشور مالی، از جایگاه قانونی برای انجام فعالیتهای سیاسی در سطح کشور– با رعایت منافع ملی– برخوردارند و حد و مرز آنها براساس قانون بهخوبی تعریف شده است.
مالی طیّ دو دهۀ گذشته با رشد فزایندۀ احزاب سیاسی مواجه بوده است. هماکنون بیش از صد حزب در این کشور فعالیت دارند. مهمترین احزاب فعلی مالی با فعالیت سیاسی قابل توجّه در باماکو و دیگر شهرها، عبارتند از:
-حزب آدما (اتّحاد برای دموکراسی در مالی– حزب آفریقایی برای همبستگی و عدالت):(Alliance for Democracy in Mali (Alliance pour la Démocratie au Mali-Parti Pan-Africain pour la Solidarité et la Justice این حزب یکی از مهمترین احزاب کشور مالی است و از سال 2002 تا امروز، اکثریت کرسیهای مجلس، شهرداریها و نیز دولت را در دست دارد.
- اتّحاد برای جمهوری و دموکراسی( Union pour la Republique et la Democratic (URD)) این حزب یکی از قدیمیترین احزاب کشور مالی محسوب میشود.
- كنگره ملی ابتکار دموکراتیک:(National Congress for Democratic Initiative (Congres Nationale pour la Initiative Démocratie)) این حزب دارای ساختار تشکیلاتی منسجمی است و در دورۀ حاکمیت تومانی توره از احزاب مخالف دولت بود.
- جنبش میهنی برای تجدّد و مدرنیته(Patriotic Movement for Renewal (Mouvement Patriotique pour le Renouveau))
- اجتماع برای دموکراسی کار(Rally for Labour Democracy (Rassemblement pour la Démocratie du Travail))
- اتّحاد آفریقایی برای دموکراسی و استقلال(-African Solidarity for Democracy and Independence (Solidarité Africaine pour la Démocratie et l'Indépendance
- حزب تجدید حیات ملی (Party for National Renewal (Parti pour la renaissance nationale))
- اجماع برای مالی(Rally for Mali (Rassemblement pour le Mali))[۱]
نیز نگاه کنید به
نظام حزبی روسیه؛ نظام حزبی تونس؛ نظام حزبی ژاپن؛ نظام حزبی کانادا؛ نظام حزبی کوبا؛ نظام حزبی لبنان؛ نظام حزبی مصر؛ نظام حزبی افغانستان؛ نظام حزبی سنگال؛ نظام حزبی سودان؛ نظام حزبی اردن؛ نظام حزبی تایلند؛ نظام حزبی آرژانتین؛ نظام حزبی فرانسه؛ نظام حزبی اسپانیا؛ نظام حزبی سیرالئون؛ نظام حزبی ساحل عاج؛ نظام حزبی زیمبابوه؛ نظام حزبی اوکراین
کتابشناسی
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 124-125.