پرش به محتوا

زبان گیز: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Karimian (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Karimian (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
گیز از زبان‌های کهن و باستانی سامی است‌که هرچنددرحال حاضر در این [[کشورها و مجامع تاثیرگذار دینی مذهبی در ساحل عاج|کشور]]<nowiki/>منسوخ گردیده با این حال هنوز در مراسم مذهبی [[یهودی ها در اتیوپی|یهودیان اتیوپی]] و [[کلیسای ارتدوکس اتوسفالوس اوکراین|کلیسای ارتدوکس]] تواحدو مورد استفاده قرار می‌گیرد و مردم این [[کشورها و مجامع تاثیرگذار دینی مذهبی در ساحل عاج|کشور]] آن را بخشی از [[فرهنگ جمع‌آوري كتاب در چین|فرهنگ]] باستانی خود می‌دانند<ref>برگرفته از [http://www.princeton.edu/Geez&#x20;language.html http://www.princeton.edu /Geez language.html]</ref>.
گیز از زبان‌های کهن و باستانی سامی است‌که هرچنددرحال حاضر در این کشورمنسوخ گردیده با این حال هنوز در مراسم مذهبی [[یهودی ها در اتیوپی|یهودیان اتیوپی]] و کلیسای ارتدوکس تواحدو مورد استفاده قرار می‌گیرد و مردم این کشور آن را بخشی از فرهنگ باستانی خود می‌دانند<ref>برگرفته از [http://www.princeton.edu/Geez&#x20;language.html http://www.princeton.edu /Geez language.html]</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۳

گیز از زبان‌های کهن و باستانی سامی است‌که هرچنددرحال حاضر در این کشورمنسوخ گردیده با این حال هنوز در مراسم مذهبی یهودیان اتیوپی و کلیسای ارتدوکس تواحدو مورد استفاده قرار می‌گیرد و مردم این کشور آن را بخشی از فرهنگ باستانی خود می‌دانند[۱].

نیز نگاه کنید به

زبان و ادبیات اتیوپی؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان امهریک؛ زبان ارومو؛ زبان تیگرینیا؛زبان ژاپنی؛ زبان روسی؛ زبان رسمی کانادا؛ زبان و خط کوبایی؛ زبان و خط تونسی؛ زبان افغانستان؛ زبان چینی؛ زبان سنگال؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان اوکراین؛ زبان اسپانیایی؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر؛ زبان گرجی؛ زبان و خط رسمی سریلانکا؛ زبان و خط رسمی بنگلادش؛ زبان و خط قزاقستان؛ زبان تاجیکی

کتابشناسی

منبع اصلی

عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 222.

نویسندگان مقاله

امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی